ID #32140 | ημερομηνία: 2020-08-17
chillandreadblog.com | 77 κριτικές
Άγρια φύση
Την άνοιξη διάβασα το πρώτο βιβλίο της Jane Harper με τίτλο «Η ξηρασία» και ενθουσιάστηκα! Τώρα διάβασα το δεύτερο βιβλίο της, με ήρωα και πάλι τον Άρον Φλακ και μπορώ να πω πως μου άρεσε εξίσου! Είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται σε ένα περιβάλλον αρκετά αφιλόξενο για ανθρώπους της πόλης.
Πέντε γυναίκες και πέντε άντρες πηγαίνουν για πεζοπορία, για να ενισχύσουν την ομαδικότητα και τη συναδελφικότητα μεταξύ τους. Χωρίζονται σε δυο ομάδες, άντρες και γυναίκες, και ξεκινούν την περιπλάνηση στη φύση ακολουθώντας διαφορετικά μονοπάτια. Η ομάδα των αντρών θα επιστρέψει στο προκαθορισμένο σημείο λίγες ώρες νωρίτερα από το αναμενόμενο. Η ομάδα των γυναικών θα καθυστερήσει πολύ και θα επιστρέψουν μόνο τέσσερις από τις πέντε της παρέας. Αμέσως θα κινητοποιηθούν οι κατάλληλες υπηρεσίες και διασώστες θα αρχίσουν να χτενίζουν την περιοχή για να βρουν την αγνοούμενη γυναίκα. Το έργο τους είναι δύσκολο, καθώς η περιοχή είναι τεράστια και η βλάστηση αρκετά πυκνή, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να κινούνται με πολύ αργούς ρυθμούς και με το ενδεχόμενο να μη δουν κάτι ακόμα και έτσι.
Στην περιοχή καταφθάνει και ο ομοσπονδιακός πράκτορας Άρον Φαλκ μαζί με τη συνεργάτιδά του, Κάρμεν. Οι δυο τους γνωρίζουν την αγνοούμενη. Τους βοηθάει να ξεσκεπάσουν κάποιες καλά κρυμμένες εγκληματικές ενέργειες και αναρωτιούνται αν η συμμετοχή της έγινε γνωστή και το γεγονός ότι αγνοείται είναι αποτέλεσμα δικών τους ενεργειών. Συμμετέχουν λοιπόν όσο πιο ενεργά μπορούν χωρίς να εμποδίζουν τους διασώστες να κάνουν τη δουλειά τους. Το γεγονός ότι πριν τριάντα χρόνια δρούσε στην περιοχή ένας δολοφόνος γυναικών και πως ο γιος του αγνοείται εδώ και κάποια χρόνια, δε βοηθάει και πολύ την όλη κατάσταση.
Η Harper αυτή τη φορά, μετά την απίστευτη ξηρασία του προηγούμενου βιβλίου, μας μεταφέρει σε ένα τοπίο γεμάτο βλάστηση, καταρράκτες, δέντρα και πολύ πολύ βροχή. Καθώς αλλάζει τελείως το σκηνικό σε αυτό το βιβλίο, μπορεί κανείς να δει πόσο καλά προσαρμόζεται η συγγραφέας και με πόση άνεση μεταφέρει τον αναγνώστη στο καινούριο περιβάλλον. Η αίσθηση του να βρίσκεσαι μέσα σε ένα δάσος γεμάτο ψηλά δέντρα, πάνω σε ένα μονοπάτι που πότε φαίνεται και πότε χάνεται, με την αίσθηση του προσανατολισμού να έχει χαθεί εντελώς, είναι τόσο δυνατή στον αναγνώστη που πραγματικά καταλαβαίνει την ψυχοσύνθεση των γυναικών κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής τους. Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, όσο προχωρά η διήγηση έρχονται στο φως διάφορες πτυχές της σχέσης που έχουν οι ηρωίδες μεταξύ τους που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι πραγματικά συμβαίνει.
Οι ηρωίδες είναι τελείως ξεχωριστοί άνθρωποι και χαρακτήρες. Η καθεμιά τους δημιουργείται με προσοχή και σαν ξεχωριστή οντότητα, λαμβάνοντας υπόψη αρκετούς παράγοντες, όπως ποια είναι η θέση τους στην εταιρεία αλλά και πως βρέθηκαν εκεί, ποιες είναι οι βλέψεις τους για το μέλλον, τι γνώμη έχουν για τους συναδέλφους τους αλλά και τα προσωπικά τους προβλήματα και το περιβάλλον της καθεμιάς. Ο αναγνώστης δεν μπερδεύει ποτέ τη μία φωνή με κάποια άλλη, καθώς εύκολα αναγνωρίζει ποια είναι ποια ανάμεσα στις πέντε γυναίκες. Έτσι, παρόλο που οι χαρακτήρες είναι αρκετοί και μαζεμένοι σε ένα μέρος, δεν είναι επίπεδοι.
Η ιστορία περιγράφετε σε δύο χρόνους. Ξεκινάει με το παρόν, όταν η ομάδα των αντρών επιστρέφει στο σημείο συνάντησης και με τον Φαλκ να περιγράφει στην Κάρμεν πως ο άνθρωπος που ελπίζουν να τους φέρει τα στοιχεία που χρειάζονται, αγνοείται. Έπειτα, εναλλάσσεται ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν, με πρώτο σημείο του παρελθόντος την άφιξη του βαν εκδρομών στο βουνό και την εκκίνηση της πεζοπορίας. Σε κάθε κεφάλαιο αλλάζει ο χρόνος και όπως προχωρούν οι έρευνες για τον εντοπισμό της γυναίκας, μαθαίνουμε είτε στοιχεία από την πεζοπορία, είτε στοιχεία που βοηθούν να σχηματίσουμε μια εικόνα. Επιπλέον, γνωρίζουμε λίγο περισσότερο τον Φαλκ και τη σχέση του με τον πατέρα του, αλλά και τα συναισθήματα που κρύβει ή δε γνώριζε ότι έτρεφε για εκείνον.
Με λίγα λόγια, αξίζει να δει κανείς την εξέλιξη τόσο της συγγραφέα όσο και του ήρωά της στο δεύτερο βιβλίο.