Reviews
Μάσκες
Καυστικός, κυνικός, επαναστάτης, ρομαντικός, ασυμβίβαστος, διαφορετικός, αισθηματίας, πληγωμένος, παιδί, άντρας. Που δε φοβάται να τα χώσει σε άπαντες αδιακρίτως. Ο εν λόγω κλόουν. Τον οποίο αγάπησα για αυτές του τις ιδιότητες. Καλά, ίσως και γιατί έχω ανθρώπους στη ζωή μου με τα ίδια στοιχεία. Η θρησκεία, τα κοινωνικά πρέπει, η μεταπολεμική Γερμανία και οι οικογενειακές σχέσεις με όλη τους την υποκρισία, τις κρυφές αλήθειες και όσα δεν έχουν τα κότσια να παραδεχτούν, μπαίνουν στο στόχαστρο του κλόουν που με καυστικό και πανέξυπνο τρόπο ο Boll δημιουργεί ως χαρακτήρα. Ένα μόνο θα χρεώσω στον ήρωά μας: στερείται ουσιαστικής αυτοκριτικής, έστω στοιχειώδους. Και προφανώς, ακριβώς για αυτό πληρώνει το αντίστοιχο τίμημα. Αριστουργηματικά έξυπνο, εξαίσια εσωτερικό έγινε από τα βιβλία στα οποία θα ανατρέχω κάθε που η αποδόμηση θα γίνεται επιτακτική.
1
Η πείνα (επανέκδοση)
Άφωνη
Κοίτα τώρα τι παθαίνεις με αυτό το βιβλίο. Ο Hamsun έχει φτιάξει έναν ήρωα που σε παίρνει από το χέρι να σε περπατήσει στη παράνοια, τη ψευδαίσθηση, στα εξαιρετικά λεπτά όρια μεταξύ αξιοπρέπειας και ξεροκεφαλιάς, μεταξύ ναρκισσισμού και παραληρήματος, στην απελπισία, στην ευφυία μέσα από την απελπισία του, στις ήττες που παραδέχεται και σε αυτές που δε παραδέχεται. Το πιο πιθανό δε, είναι ότι ο ήρωάς μας μάλλον εσκεμμένα δεν έχει καν όνομα. Γραμμένο όλο σε πρώτο πρόσωπο, χωρίς μυθιστορηματική δυναμική (έτσι κι αλλιώς δεν γράφτηκε με αυτή τη προοπτική) ζωντανεύει με αυτόν τον τρόπο λίγο παραπάνω τις εικόνες που σου δημιουργεί καταφέρνοντας περίφημα να σε διαπερνά με σχεδόν κάθε λέξη. Ως πρώτη μου επαφή με τον Hamsun και με την ισχυρή και ιδιαίτερη γραφή του, συνειδητοποιώ ότι είχα μία και μόνο επιλογή: να αποσβολωθώ.
0
Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ (Μεταίχμιο pocket)
Τζέρι
Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα αρκετά σκοτεινό αλλά όχι αστυνομικό βιβλίο διότι δεν ψάχνουμε να βρούμε τον δολοφόνο. Απλούστατα γιατί μας συστήνεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Μάλιστα είναι από εκείνους τους χαρακτήρες που συμπαθείς και συναισθάνεσαι, παρόλο που δεν κατανοείς τις πράξεις του. Όλο το βιβλίο περιέχει σαφείς αναφορές στην πολιτική κατάσταση μιας ταλαιπωρημένης χώρας, χωρίς όμως να αναλώνεται στο να δικαιολογήσει ή όχι τα γεγονότα. Μάλλον θα έλεγα ότι εξιστορεί τα αποτελέσματα των ιστορικών γεγονότων μέσα από τους εμπλεκόμενους. Ο Τζέρι ζει κατεστραμμένος ψυχολογικά, ορίζοντας ολόκληρη την ύπαρξή του μέσα από τις ενοχές, τη διαλυμένη του συνείδηση και το βάρος των όσων έχει κάνει, ψάχνοντας με κάποιον τρόπο τη λύτρωση. Η μετάνοια για τις πράξεις του ζωντανεύει παίρνοντας τη μορφή των ζωών που ο ίδιος έχει αφαιρέσει και που τον καθοδηγούν στην εξιλέωση. Αν τελικά υπάρχει. Δεν έχει περίτεχνη πλοκή, έχει όμως πολλή δράση που σου πυροδοτεί το ενδιαφέρον και σε κρατάει μαζί του. Οι δε σαφείς αναφορές στον τρόπο με τον οποίο η πολιτική ζωή μιας χώρας σκηνοθετείται ως δίκαιη ή δημοκρατική είναι παραπάνω από εμφανείς. Το πρώτο δείγμα γραφής του Neville μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις καθώς κατάφερε μέσα από ένα βιβλίο πολιτικό–αλλά–όχι–πολιτικό θρίλερ, να θίξει πολλά από εκείνα που κάθε δημοκρατική (εντός και εκτός εισαγωγικών) χώρα προσπαθεί να κρύψει κάτω από το χαλάκι.
0
Μια μέρα
Μαμά θα πει...
Η απολυτότητα της μητρικής ιδιότητας με όλα όσα περιλαμβάνει είναι εδώ μέσα. Και είναι δεδομένο ότι τεστάρεις τις αντοχές σου στη συγκίνηση είτε το διαβάζεις ως γονιός, είτε ως παιδί. Σε συνδυασμό με μια εξαιρετική εικονογράφηση, έχουμε ένα μικρό βιβλιαράκι για μια μεγάλη και δυνατή σχέση μεταξύ μητέρας και παιδιού που ξεχειλίζει από συναισθήματα. Ό,τι είναι, ό,τι αισθάνεται και ό,τι σημαίνει για μια μητέρα το παιδί της (αλλά και το αντίστροφο) περιγράφεται εδώ με τόση αγάπη που λες και μπορείς να την αγγίξεις. Βιβλίο για μικρούς και μεγάλους, μητέρες και παιδιά. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, ετοιμάσου να κλάψεις από συγκίνηση.
0
