Ένα βιβλίο που εάν διδασκόταν στα σχολεία θα έκανε τους μαθητές να αγαπήσουν το μάθημα της Ιστορίας. Με πλοκή που σε κρατάει διαρκώς σε εγρήγορση, αλλά ταυτόχρονα δεν σε παρασύρει να το διαβάσεις μέσα σε τρεις νυχτες, όπως συνήθως συμβαίνει με τα μυθιστορήματα που απλώς σε βοηθούν να περάσεις την ώρα σου. Με δύο κεντρικούς ήρωες άριστα ψυχογραφημένους και με γραφή υποδειγματική η κ. Βόικου ανέβασε ακόμη περισσότερο τον πήχυ. Το προτείνω χωρίς δευτερη σκεψη σε όποιον αγαπάει την ιστορική λογοτεχνία και κυρίως το καλό βιβλίο, όπου κι αν ανήκει αυτό.
Μου άρεσε εξαιρετικά η ιστορία, ωστόσο βρήκα λίγο άνευρη την απόδοσή της. Τα ιστορικά στοιχεία, πολύ δυνατά, ομοιως και οι χαρακτήρες, όμως μου έλειψε η ένταση και το συναίσθημα. Η γραφή του κου Δάνδουλου, διαρκώς βελτιούμενη. Θα συνεχίσω να τον διαβάζω
0
Επιτέλους, ένα εξαιρετικό βιβλίο.
Επιτέλους, ένα εξαιρετικό βιβλίο. Η ιστορία, η λυρική γραφή, η δομή, όλα εκείνα που υπονοούνται χωρίς να γράφονται, δημιουργουν ένα λογοτεχνικό έργο που μας θυμίζει τη διαφορά ανάμεσα στους συγγραφείς που κάθε λίγους μήνες γεμίζουν 500 σελίδες γράφοντας ιστοριούλες και τους αληθινούς λογοτέχνες.
Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να το διαβασω στην πρωτότυπη γλώσσα γιατί έχω παρατηρήσει ότι οι μεταφράσεις των λογοτεχνικών πονημάτων, έχουν συχνά μια απώλεια, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ.
Αγαπώ τη Ζατέλη και ως εκ τούτου περιμένω με αδημονία κάθε νέο έργο της. Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που στα ΤΕΡΑΔΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ δεν έδωσα 10 αστέρια, αφού είχα προετοιμαστεί για κάτι διαφορετικό. Η συγκλονιστική τριλογία ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΟΝΟΜΑ ΡΑΜΑΝΘΙΣ ΕΡΕΒΟΥΣ, ήταν ακόμη ατελείωτη όταν κυκλοφόρησε το εν λόγω βιβλίο. Ακραία πρωτότυπο, δεν νομίζω ότι υπάρχει μέχρι και σήμερα κάτι παρόμοιο, αποτελεί μια βαθύτατη εξομολόγηση ψυχής της συγγραφέως η οποία καταγράφει τα όνειρα που βλέπει τις νύχτες και τα μοιράζεται όχι μόνο με τους αναγνώστες αλλά και με τους ήρωές της. Οι λογοτεχνικοί ήρωες με τους οποίους καταπιάνεται, την επισκέπτονται στα όνειρά της και το ίδιο συμβαίνει και με προσωπικότητες που δεν γνώρισε ποτέ αλλά την καθόρισαν ως άνθρωπο και λογοτέχνη. Τι να σχολιάσω για την μοναδική ικανότητα της σπουδαίας Ζατέλη να πλάθει γοητευτικές λέξεις και να περικλείει μέσα τους απλές, καθημερινές έννοιες, απογειώνοντάς τις; Νιώθω μικρή για να αναφερθώ σε αυτην τη διάσταση του ταλεντου της που στα ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ αποτυπώνεται με τρόπο καθηλωτικό.
Η ΥΠΗΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥΚΙΣΣΑΣ αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα οι μικρότεροι εκδοτικοί οίκοι, δίνουν συχνά μικρούς θησαυρούς στο κοινό. Ένα α-ρι-στούρ-γημα, που παρά τις 600 και σελίδες του δεν σε αφήνει να βαρεθεις. Πολύ ενδιαφέρουσα η παράλληλη χρονική εξέλιξη της ιστορίας που ξεκινάει στο Ναύπλιο του 1821 και τελειώνει το 1838 με αυτήν που διαδραματίζεται στο σήμερα. Η συγγραφέας καταφέρνει το μπρος-πίσω στον χρόνο με τρόπο που θα έπρεπε να μελετηθεί από πολλούς ομότεχνούς τους που κάνουν το ίδιο, δημιουργώντας ένα μπερδεμένο κουβάρι, κουραστικό και δυσνόητο.
Δηλώνω γοητευμένη από την κ. Ανδρονίκου-Βασιλάκη και αναμένω το επόμενο έργο της.
Μεγάλη έκπληξη. Αγοράστηκε για να το προσφέρω σε μία φίλη που είδε τον γάμο της να αναβάλεται λόγω κορωνοϊού και σχολίασε μεταξύ σοβαρού κι αστείου ότι ο κορωνοϊός είναι δημιιουργημένος από τη μέλλουσα πεθερά της. Το διάβασα από περιέργεια. Υπέροχη γραφή. Δεν εχω ξαναδιαβασει την κα Παναγοπουλου. Είμαι κατά το ήμισυ Πόντια με πρώην πεθερά από τη Μάνη και ένιωσα σαν να άκουγα ιστορίες της γιαγιάς μου και του πρωην μπελά της ζωης μου.
Μια όχι καλή στιγμή για τον ταλαντούχο συγγραφέα, που σε αυτό το βιβλίο έδειξε κουρασμένος. Συμμετέχω σε πολλές ομάδες φίλων βιβλίου ανά τον κόσμο και διαπίστωσα ότι μόνο στη χώρα μας έτυχε τέτοιας αποθεωτικής αποδοχής ένα μετρότατο έργο.
Αυτό είναι λογοτεχνία. Γραμμένο από μια πρωτομεφανιζόμενη συγγραφέα (εάν είναι δυνατόν) το βιβλίο αυτό διαθέτει όσα κάνουν ένα έργο κορυφαίο. Πρωτοτυπία (η νύχτα του Σάουιν, η νύχτα που οι Κέλτες θεωρούν ότι περνάς από το φως στο σκοτάδι), μια πένα ταλαντούχα (χωρίς υπερβολές και "φιγουρα" αλλά με ουσία και ταπεινότητα), μοναδικά γοητευτικούς ήρωες (ειδικά οι γυναίκες είναι πολύ δυνατά δοσμένες) και αυτό που κυριολεκτικά με σκλάβωσε. Ταξίδι σε τόπους μαγευτικούς, άγνωστους, πανέμορφους, που δεν θα ταξιδεψω ποτε μα είναι σαν να έχω ήδη παει.
Το λάτρεψα. Το ταξίδι "στην Αθήνα που αγαπήσαμε και δεν είναι πια εδώ" με ξεναγό την πλανεύτρα πένα της κας Ακρίτα, ήταν ό,τι καλύτερο έχω ζήσει τους τελευταίους μήνες σαν αναγνώστρια. Οι ρίζες των σημερινών δεινών, έτσι όπως εστιάζονται στο χθες, με μελαγχόλησαν μα η αίσθηση που μου άφησε το έργο ήταν τόσο τρυφερή που νιώθω την ανάγκη να παρακινήσω όλους να το διαβάσουν.
Ενα βιβλίο που μάλλον γραφτηκε για καθημερινή τηλεοπτική σειρά
Δεν ξέρω εάν έγω διάβασα άλλο βιβλίο από τους αναγνώστες που αναρτούν τις κριτικές τους ή απλώς ο συγγραφέας δεν είναι για εμένα. Τον διάβασα πρώτη φορά, παρασυρόμενη από τον τίτλο και το οπισθόφυλλο και το μόνο θετικό που βρήκα (γι αυτό και τα 6 αστέρια) ήταν η ικανοποιητική γραφή του. Ενα βιβλιο που μάλλον γράφτηκε για τηλεοπτική καθημερινή σειρά απευθυνόμενη στο απογευματινό γυναικείο κοινό.
Ένα βιβλίο που μεταφέρει στο χαρτί τη γυναικεία ψυχή, καλύτερο από όλα τα προηγούμενα του Κορτώ. Αγάπησα την απουσία μυθιστορηματικού δράματος, παρά το γεγονός ότι ο θάνατος του γιου της ηρωίδας προσφερόταν γι αυτό. Ο συγγραφέας μένει στον ρεαλισμό, αποδίδοντας τα συναισθήματα της Μάνας με τρόπο που επιδέχεται και δεύτερη και τρίτη ανάγνωση. Ένα έργο διαμάντι που εάν το διαβάσει ο αναγνώστης με ανοιχτή καρδιά, θα εισπράξει πολλαπλά και πολύτιμα μηνύματα,
Δυσκολεύομαι να αποφασίσω εάν θα βαθμολογήσω το βιβλίο ή το ταλέντο της συγγραφέως. Το δεύτερο παίρνει 10 και εκτιμώ ότι στο μέλλον το όνομα της θα ακούγεται μόνο για πολύ μεγάλα πράγματα στον χώρο της λογοτεχνίας. Το έργο όμως είναι πιο σκληρό από αυτό που εγώ μπορώ να διαχειριστώ. Γι αυτό και το άφησε μισοτελειωμένο με την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα το ολοκληρώσω με την πρώτη ευκαιρια. Ο λόγος που γράφω την κριτική αυτή είναι για να πω σε όποιον έχει διάθεση να κάνει βουτιά σε ό,τι πιο μαύρο κουβαλάνε τα social media και η ανθρώπινη ψυχή, να το διαβάσει άμεσα. Οι υπόλοιποι ας το αγοράσουν γιατί αξίζει να το έχουν στη βιβλιοθήκη τους και να βρουν κάποια στιγμή τη δύναμη να το διαβασουν.