Ένα παραμύθι που δε χωρά σε σχήματα και περιγραφές. Όμορφο, όπως είναι τα παραμύθια, σκληρό και γλυκόπικρο μαζί, όπως είναι η ζωή και η πραγματικότητα.
0
Κορυφαίο.
Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής ή πρόκειται να διαβάσω από δω και πέρα. Υπέροχο!
Αρκετά καλό. Μιλάει, με τον μοναδικό τρόπο της Αλκυόνης Παπαδάκη, για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, για τη ζωή, για τον θάνατο. Αν σας αρέσει η συγγραφέας, θα το λατρέψετε. Αν όχι, τουλάχιστον θα περάσετε ευχάριστες στιγμές μαζί του.
Για να είμαστε ειλικρινείς, εξαιρετικός είναι ο Γιάλομ. Το συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζει αρκετές μεταφραστικές ασάφειες και δυσκολίες στην κατανόηση, καθώς και κάπως πρόχειρη επιμέλεια. Αν τα παραβλέψεις, είναι συγκλονιστικό. Σε εισάγει με απλό και κατανοητό τρόπο στις αρχές της φιλοσοφίας και της ψυχανάλυσης, δημιουργώντας ένα υπέροχο κλίμα εποχής. Το προτείνω.
Αλήθεια, τι;
Ένα υπέροχο βιβλίο, όπου ο μοναδικός Osho συνταξιδεύει μαζί μας στην κατανόηση της ύπαρξης και της ζωής, στο νόημα και την ουσία τους, που είναι το νόημα και η ουσία του ίδιου του κόσμου και του σύμπαντος γενικότερα.
Έχοντας διαβάσει το βιβλίο, πάντα ήμουν διστακτική στο να δω το μιούζικαλ ή την ταινία. Αλλα δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ πως τα βρήκα όλα εξαιρετικά στο τέλος. Αξίζουν της προσοχής και του χρόνου σας, με οποιοδήποτε μορφή κι αν βρεθούν μπροστά σας.
Βιβλίο σταθμός κι ορόσημο στη λογοτεχνία. Μας μυεί στις κρυφές, μύχιες, πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, με όχημα τις ίδιες τις επιθυμίες του ατόμου, την απογοήτευση και τον θυμό που τροφοδοτούν κι αναζωπυρώνουν συνεχώς τις αμφιβολίες, αλλά και παγιώνουν τις αδιαπραγμάτευτες, πια, θέσεις του. Συγκλονιστικό.
Μια φορά παιδί, πάντα παιδί. Κι ο Τριβιζάς καταφέρνει πάντα να αγγίξει το παιδί που κρύβεται μέσα μας, να το φέρει στην επιφάνεια και να αποτυπώσει ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Εξαιρετικό.
Είναι το αγαπημένο μου από τα βιβλία του Μανφρέντι. Σύνδεση της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας με τη σύγχρονη ιστορία (διάστημα δικτατορίας), που δείχνει ενδελεχή μελέτη και βαθιά γνώση των γεγονότων, δεμένα όμως σ' ένα συναρπαστικό σύνολό αστυνομικού μυστηρίου και μεταφυσικών προεκτάσεων. Το τέλος, απίστευτο!
Υπέροχη η γραφή του Μανφρέντι, εξαιρετικός ο τρόπος που σε μεταφέρει στην εκάστοτε εποχή, πιστή αναπαράσταση, δοσμένη με ενδιαφέρον και μοναδικής ομορφιάς λεπτομέρειες.
Απλώς, υπέροχο. Και βαθιά ανθρώπινο. Και συγκινητικό, μ' έναν τρόπο που δεν έχει να κάνει με τους ανθρώπους και τις έμμονες τους, μα με κάτι ανώτερο, πιο αγνό, ανεπηρέαστο από κάθε μορφής κακία που διαποτίζει τον κόσμο μας. Αχτίδα ελπίδας μέσα στη γκρίζα συννεφιά της μισαλλοδοξίας και των επιβαλλόμενων στερεοτύπων.
Από τα καλά και διδακτικά βιβλία της Σαρρή, που μάλλον όλοι έχουμε κρατήσει στα χεράκια μας.
0
Καλό
Το θυμάμαι. Αρκετά καλό. Όχι όσο το σπίτι των πνευμάτων, που ήταν κι εξακολουθεί να παραμένει το αγαπημένους μου, όμως οι ιστορίες του σε διασκεδάζουν, σε μαγεύουν, σε ταξιδεύουν.
[…]
Θεριό πιο βρόμικο, κακό, την ασκήμια να δείξει!
Κι αν δε σαλεύει κι ούτε ακούει κανένας το ουρλιαχτό του,
όλη τη γης θα ρήμαζε, και στο χασμουρητό του
θα ’θελε να κατάπινε τον κόσμο˙ αυτό ΄ναι η Πλήξη,
Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα..
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος...
Αχ αυτές οι μοσχοβολιστές κι εύθραυστες ανεμώνες, δεμένες σ' ένα μικρό μπουκέτο, να περιφέρονται χωρίς τέλος μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Κι αυτή η παράξενη πένα να πλάθει κόσμους μέσα στον κόσμο μας... Πάει καιρός που το διάβασα, όμως η μυρωδιά τους ακόμη γυρνάει μεσα μου. Υπέροχο! Τρυφερό και σκληρό μαζί. Γεμάτο, τόσο από αγάπη, όσο κι από σκοτάδι.
Αυτό ήταν από τα πιο "τραβηγμένα" και κουραστικά βιβλία της κυρίας Ζαΐρη. Δεν με τράβηξε καθόλου και το άφησα αρκετά πριν το τέλος... Κρίμα... Κάποτε μου άρεσε η γραφή της. Όμως μπορείς πλέον να καταλάβεις την κούραση και τον κορεσμό που έχει επιφέρει η, από χρόνια, τακτική και σχεδόν ετήσια παρουσία της, στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας.
Αχ, αυτές οι υπέροχες μυρωδιές που σε κατακλύζουν μόλις φέρεις στο μυαλό σου το όνομα της Λωξάντρας... Αέρας πολίτικος και βότανα και μπαχαρικά και η αγκαλιά της μάνας ν' ανοίγει σαν απάνεμο λιμάνι για να ηρεμήσεις και να γαληνέψεις. Νοσταλγικό σαν παλιά θαμπή και ραγισμένη φωτογραφία, απαλό σαν χάδι αύρας το καλοκαιρινό δείλι, δροσερό σαν νερό πηγής...
Αρκετά καλό. Μου άρεσε περισσότερο από τη σειρά στην τηλεόραση, όμως αυτό που μου έμεινε στο μυαλό είναι το υπέροχο τραγούδι με την απίστευτη ερμηνεία της Πρωτοψάλτη
0
Υπερβατική
Τόσο αληθινή, που καταντά φιγούρα φερμένη από κάποιον παράξενο και υπερβατικό κόσμο. Απλώς υπέροχη.
Ο Ζουργός είναι θαυμάσιος κάθε φορά. Ακόμη κι όταν πετυχαίνει τον σκοπό του, αφήνοντάς σε άφωνο κι εκστασιασμένο, όμως ακόμη κι όταν δεν γίνεται αυτό, πάντα θα βρίσκεις σημεία για να κρατηθείς, μικρές αλήθειες για να τις ενσταλάξεις μέσα σου. (Το παρόν ανήκει στην δεύτερη κατηγορία...)
Τι να πεις γι' αυτό το κλασικό αριστούργημα. Μοναδικό κι απίστευτα επιδέξιο στον χειρισμού των συναισθημάτων και του μυαλού, σε οδηγεί αργά και βασανιστικά προς ένα τέλος που δε θέλεις να φτάσει, προς μια δικαίωση που (δεν) είναι δίκαιη (για μένα)... Εξαιρετικό!!!
0
Υπέροχος Πουαρό!
Για μένα, που λατρεύω τον Ηρακλή Πουαρό (καθώς και τη μις Μαρπλ), θεωρώ ότι το συγκεκριμένο είναι από τα καλύτερα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι, εάν όχι το κορυφαίο της. Αναβίωση της μυστηριώδους ατμόσφαιρας, ενδιαφέρουσα σκιαγράφηση χαρακτήρων κι ένα τέλος απρόσμενο, όπως πάντα. Ανήκει στα βιβλία που θα πρέπει να διαβάσετε.
Αφηγηματικά άρτιο, θεματικά δυνατό, ανατρεπτικό και αναπάντεχο στο τέλος, καταπιάνεται με τους εθισμούς και τις ψυχικές ασθένειες, όμως και η ασθένεια ένα σε είδος εθισμού του μυαλού είναι... Από τα πιο ρεαλιστικά κι αγαπημένα μου.
Ωραία και γρήγορη υπόθεση, μ' ένα πολύ δυνατό ιστορικό και θρησκευτικό υπόβαθρο, αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα γεγονότα και κάνει το μυαλό σου να γυρνά σε απίστευτες θεωρίες συνομωσίας που στήθηκαν, πιθανόν, ανά τους αιώνες. Πολύ καλό!
Αγαπημένος, μυστηριώδης, ανατρεπτικός και πάντα αναπάντεχος ο Φίτζεκ, το συγκεκριμένο βιβλίο όμως δε με κράτησε όπως άλλα του. Πάντως, αξίζει κάθε φορά να τον διαβάσεις.