Όταν σηκωθεί το πέπλο του παραμυθιού μένει μια στιβαρή ιστορία.
Μια ιστορία με βαθιές ρίζες στις παραδόσεις και τους θρύλους της ανατολικής Ευρώπης. Δυνατή πλοκή, με χαρακτήρες έντονους και ψυχαναλυτικά σκιαγραφημενους. Καλογραμμένο βιβλίο και με ωραία μετάφραση. Το μόνο που με "χάλασε" ήταν το ειδύλλιο. Θα προτιμούσα μια δυνατή φιλία.
Γράφοντας η Λένα Διβανη, το καταπληκτικό "Ονειρεύτηκα τη Διδώ", με έβαλε στη διαδικασία να ξεσκονισω τη δική μου Διδώ. Είχα πολλά χρόνια να διαβάσω ξανά τα βιβλία της. Ξεκίνησα λοιπόν με τα " Ματωμένα χώματα". Γνωρίζοντας έστω και ψήγματα ιστορίας, ο τίτλος του βιβλίου από μόνος του, σε συγκινεί. Η Διδώ με τον Μανώλη Αξιώτη συναντήθηκαν το 1959, σε μια παρουσίαση του " Οι νεκροί περιμένουν". Ο Αξιώτης την πλησίασε, μίλησαν, της είπε τι πέρασε και ότι τα είχε καταγράψει. Επειδή ο ίδιος δεν μπορούσε να γράψει, εμπιστεύτηκε στη Διδώ τις σημειώσεις του. Οι σημειώσεις του Αξιώτη ήταν η πρώτη ύλη. Η Διδώ δούλεψε σκληρά για να τεκμηριώσει και να επεκτείνει την ιστορία ενός ανθρώπου στην ιστορία ενός αποτρόπαιου πολέμου. Αξίζει να αναφέρω ότι ο Τούρκος μεταφραστής άλλαξε την τελευταία φράση στο βιβλίο από... "ανάθεμα στους αιτιους"... σε... "χίλιες κατάρες στους δήμιους που έκαναν αδελφούς να σκοτώσουν αδελφούς"
...μου θύμισε το γκόθικ σύμπαν του Μπάρτον. Γιατί, είναι ένα ποιητικό βιβλίο με απολαυστική γραφή. Γιατί, είναι σκοτεινό και συνάμα φωτεινό και αστείο. Γιατί, γεννά ερωτήματα με το τι είναι "τερατώδες" τελικά. Γιατί, έχει έξοχη εικονογράφηση. Και γιατί, μέσα από τον τρόμο και το αλλόκοτο, σε οδηγεί στην απόλυτη αρμονία της αγάπης.
Ένα βιβλίο γενναιόδωρο από έναν σπουδαίο ιστορικό...
...που μας μεταφέρει την πεμπτουσία της εξέλιξης του κόσμου , με απλά λόγια.
Απευθύνεται σε παιδιά αλλά και σε ενήλικες, που έχοντας σκόρπιες γνώσεις ιστορίας τις οργανώνουν βάζοντας τις σε χρονολογική σειρά. Η παράθεση των ιστορικών γεγονότων, χωρίς χαώδεις χρονολογίες και χωρίς εξεζητημένες ορολογίες μόνο στεγνή δεν είναι. Η καταγραφή γίνεται σε κλίμα ανθρωπιστικό και φιλειρηνικό. Δεν είναι τυχαίο, ότι γράφτηκε και πρωτοδημοσιεύτηκε στην Γερμανία το 1936 και λίγο αργότερα οι ναζί το απαγόρευσαν γιατί τους φάνηκε πολύ φιλειρηνικό!
Η σκοτεινή πλευρά της δημιουργίας με τις ανασφάλειες και τα συγγραφικά αδιέξοδα. Στο Μιζερι, η συγγραφική εξιλέωση έρχεται από την νούμερο ένα θαυμάστρια, Άνι Γουιλκς. Απεχθής περσόνα αλλά με σάρκα και οστά. Ενώ στο Σκοτεινό μισό από μια οντότητα, που έρχεται από τα σκοτάδια και αποκτά σάρκα και οστά. Γρήγορος ρυθμος, ένταση και αγωνία.
1
Κάτι φωλιάζει...
...σε ένα παράξενο αντικείμενο θαμμένο για χιλιάδες χρόνια. Και η εισβολή έρχεται…στο σώμα,στην ψυχή και στο νου. Στα αρνητικά του βιβλίου είναι ότι πλατειαζει αρκετά σε κάποια σημεία. Ωστόσο δεν παύει να έχει όλα τα προτερήματα της γραφής του Stephen King και το φινάλε θα σας ανταμείψει.
Η καλύτερη συλλογή διηγημάτων τρόμου που έχω διαβάσει
Ανθρώπινα ζοφερά πλάσματα αλλά και βρυκόλακες, αρουραίοι, μπαμπουλες, παιχνίδια που ζωντανεύουν, καλαμποκιες... χτίζουν ένα διαβολικό σύμπαν. Δείτε και την σπονδυλωτή ταινία " το μάτι της γάτας" που αφορά σε 3 ιστορίες από τη συλλογή.
...δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Δρέσδη, μια πόλη ερειπίων δύο χρόνια μετά τη λήξη του Β'ΠΠ. Οι σύμμαχοι έχουν μοιράσει τη Γερμανία μεταξύ τους. Ο συγγραφέας αποτυπώνει τα ιστορικά γεγονότα της εποχής και περιγράφει με λεπτομέρεια τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων της Δρέσδης, που πλήρωσαν το τίμημα των επιλογών τους.
Οσον αφορά το αστυνομικό κομμάτι της ιστορίας είναι εξαιρετικά καλογραμμένο. Η αφήγηση ρέει αβίαστα, σφιχτοδεμένη πλοκή χωρίς κενά, με κλιμακωτή ανάπτυξη. Χαρακτήρες με δυναμική, δομημένοι, δενεσαι μαζί τους. Ο κεντρικός ήρωας, Μαξ Χέλερ, συγκεντρώνει χαρακτηριστικά ενός καλού ανθρώπου και αποτελεσματικού αστυνομικού. Ηθικός, ακριβοδικαιος, συμπονετικός, επίμονος. Εξαιρετική μετάφραση.
0
Συναρπαστικο ιατρικο θριλερ
Αναζητηστε τα βιβλια της. Θα σας ανταμειψουν. Ας πουμε οτι ειδικευεται στις ιατρικες ιστοριες. Πολυ δυνατη γραφη.
0
Όχι εξαιρετικό αλλά πολλά υποσχόμενο
Η συγγραφέας ακολουθεισε τα βήματα της Αγκαθας με σεβασμό και προσοχή. Είχε έξυπνη υπόθεση, ροή, πολλούς υπόπτους και σασπένς. Σε κάποια σημεία το βρήκα αρκετά φλύαρο. Επίσης με ενόχλησε λίγο η "φαιδροτητα" των αστυνομικών αρχών ώστε να υπερτονίζεται η εξυπνάδα του Πουαρό. Εξαιρετική η μετάφραση του Κορτώ.
Η Διβανη κινείται με άνεση στο στοιχείο της ως καθηγήτρια της ιστορίας εξωτερικής πολιτικής. Μας παρουσιαζει αριστοτεχνικά και ευληπτα τα κρίσιμα γεγονότα της εποχής. Ετσι κατανοουμε την ιστορική συγκυρία περιλαμβανοντας και την εξέλιξη της σχέσης του Καποδιστρια με τη μόνη γυναίκα που αγάπησε. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τροπος που φωτίζει τη Ρωξανδρα. Αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας και η δράση της και ουσιαστικά καταλαβαίνει ο αναγνώστης γιατί ένας άνθρωπος, σαν τον Καποδίστρια, της εδωσε την ψυχη του. Τελειωνοντας το βιβλιο αυτο σκεφτηκα, "αδελφες ψυχες".
...της γάτας του Σάιμον, είναι ξεκαρδιστική. Έχει στον υπερθετικό βαθμό, όλα που μας κάνουν να τις αγαπάμε Το αφιερώνω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου στις Γάτες που Αγαπούν παραμένοντας Ανεξάρτητες.
...η εμπορία ανθρώπινων οργάνων. Ωστόσο όταν ξεπεράσετε το αρχικό σοκ, θα διαβάσετε ένα εξαιρετικό βιβλίο. Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις "χάρτινη πόλη", με τον τίτλο "Το τέλος θα έρθει αύριο"
Το πρώτο βιβλίο του James που διάβασα πριν αρκετά χρόνια. Παρόλο ότι η ιστορία μου έμεινε αξέχαστη, το έχω διαβάσει ξανά και ξανά. Από την μια η κλειστοφοβικη ατμόσφαιρα δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Από την άλλη καταιγιστική αστυνομική δράση. Και για όσους αγαπούν τις ανατροπές, βρήκαν το βιβλίο τους.
Αλήθεια και ζεστασιά. Λιτή και απέριττη γραφή, ρέει. Οι προσωπικές μάχες της ηρωίδας ιδωμενες μέσα από τα σπαράγματα της πρόσφατης ιστορίας. Για το τέλος μας αφήνει η Φακίνου το "πρώτο ενικό". Την σχέση μάνας κόρης. Μια λυτρωτική εξομολόγηση. Τα 7 αστεράκια γιατί το τρίτο και τελευταίο μέρος μου φάνηκε λίγο βιαστικό
0
Αργό...
... και κουραστικό. Αδειο σαν ιστορία, άδειοι και προσχηματικοι χαρακτήρες.
0
Ο Μπάροουζ αλλιώς...
Δεν θα περίμενα ποτέ από τον αυτοκαταστροφικό Μπάροουζ, τον Μπάροουζ του "Γυμνού γεύματος", του "Junky"... να διαθέτει τρυφερή πλευρά. Χαίρομαι που την εκφράζει μέσα από τις γάτες, που τόσο αγαπώ. Παράλληλα σχολιάζει την οδυνηρή σχέση ανθρώπου και ζώων. Άλλωστε όπως αναφέρει στο βιβλίο " ο άνθρωπος είναι κακό ζώο". Όσο για τις γάτες λέει: "θεωρώ δεδομένο ότι οι γάτες έπαιζαν εξαρχής ρόλο ψυχικών συντρόφων, αγαθών Δαιμονίων, και δεν τον αποποιήθηκαν ποτέ."
... τα όρια αντοχής ενός ανθρώπου που ζει την ζωή που επέλεξαν οι άλλοι για αυτόν. Εξαιρετικό βιβλίο.
{"Η Ιωάννα έφυγε από το σπίτι της στην Κυψέλη μια Τρίτη. Αυτό είναι σίγουρο –ότι ήταν Τρίτη – γιατί μόλις είχε γυρίσει από τη λαϊκή αγορά κι είχε σωριάσει τα φρούτα και τα λαχανικά στο μωσαϊκό της κουζίνας της. Σκέφτηκε ότι τώρα έπρεπε να κάνει μια πολύ λογική τακτοποίηση, για να χωρέσουν όλα αυτά στο μικρό της ψυγείο. Φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία της τακτοποίησης, της τάξης, της λογικής, το μικρό ψυγείο, η μικρή κουζίνα έσπασαν την εύθραυστη πια αντοχή της Ιωάννας και την πίεσαν περισσότερο απ’ όσο άντεχε αυτόν τον καιρό.
Γιατί, πραγματικά, σ’ όλη της τη ζωή η Ιωάννα πιεζόταν."}
Πόσα αστεράκια να βάλω στις παιδικές αναμνήσεις μου?
Ντενεκεδουπολη, Ντενεκεδουπολη ... είσαι ωραία. τρανή. Ντενεκεδουπολη, Ντενεκεδουπολη ... σε αγαπάμε πολύ. (Στίχοι της Φακίνου από το θεατρικό έργο σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου), Η πολυσχιδής Ευγενία (και εικονογράφος του παραμυθιού) με χιούμορ, αισθητική, ποιότητα μας μιλάει για την καταπίεση του μεγάλου στον μικρό.
Η Αστραδενη, με το μοναδικό όνομα της, το τόσο ταιριαστό με την ψυχοσύνθεση της. Η Αστραδενη, ένα πλάσμα γλυκό και συμπονετικό. Ενα 11χρονο παιδί ώριμο και ξεχωριστό για την ηλικία του. Διαφορετικό. Με σκέψη ευφάνταστη και γαλουχημενο με τις αρχές μιας στοργικής οικογένειας. Η Αστραδενη, που παλεύει με τις καθημερινές ταπεινώσεις και ματαιώσεις. Και το φινάλε, πικρό. Σαν σε αρχαία τραγωδία. Για μένα η Αστραδενη και ο Μέλιος του Λουντέμη είναι τα πιο φωτεινά παιδιά της ελληνικής κλασικής λογοτεχνίας.
Όπως και με το εξαιρετικό, εξαιρετικό πρώτο βιβλίο της "Έθιμα ταφής", η Κεντ καταπιάνεται με ένα αληθινό περιστατικό καταγεγραμμένο στα δικαστικά χρονικά. Πάλι γυναίκες πρωταγωνίστριες. Χαρακτήρες δυνατοί. Παλεύουν συνεχώς μεταξύ καλού και κακού. Απίστευτα ατμοσφαιρικό. Τόσο βαρύ και σκοτεινό όσο και ζωντανό. Υπήρχαν στιγμές που μύριζα το δάσος, που κρύωνα. Η απεικόνιση της εποχής εκπληκτική.
0
Πίτερ Παν, το σύμβολο της αιώνιας νιότης
Τα 10 αστεράκια αφορούν στην συγκεκριμένη έκδοση και ιδιαιτέρως στην εικονογράφηση. Έργο τέχνης. Αναζητηστε και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, ( ενδεικτικά, το βιβλίο της ζούγκλας, το νησί των θησαυρών, χριστουγεννιάτικη ιστορία) με την έξοχη εικονογράφηση του Ρόμπερτ Ινγκπεν.
... είχε ρωτήσει ο Μπρούνο τον πατέρα. Αυτοι οι άνθρωποι... να δεν είναι καν άνθρωποι, Μπρούνο... ακούστηκε ο εκλεκτός του Φύρερ." Η κτηνωδία του ναζισμού ιδωμένη μέσα από την ιστορία της φιλίας δύο παιδιών. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που ξεπερνά τα όρια της ηλικίας.
Με συγκίνησε μέχρι τα μυχια της ψυχής μου. Με μια αναπνοή διάβασα τα ολιγοσελιδα "Δέντρα". Το κείμενο σφιχτοδεμένο και η γραφή θεατρική. Με θάρρος και αυτοσαρκασμο, με χιούμορ και τρυφερότητα, η συγγραφέας, δίνει πνοή στον πόνο. Πόνο για την μάνα που φεύγει παραδομένη στην άνοια. Εξαιρετικό βιβλίο.
Στα θετικά του βιβλίου οι πληροφορίες για τον "λογοτεχνικό κόσμο" -συγγραφείς, σπάνια βιβλία, εκδοτικοί οίκοι, σύστημα προώθησης βιβλίων και πάει λέγοντας. Ωστόσο το δέσιμο της πλοκής έπασχε και οι πρωταγωνιστές επιφανειακοί.
Αν και ειναι εξω απο τα διαβασματα μου το αγορασα γιατι διαβασα μια συνεντευξη του Ζαχαρατου και μου αρεσε αυτο που διεκρινα. Γιατι γοητευτηκα απο τον παλιακο τιτλο του βιβλιου. Γιατι ειναι αφιερωμενο στον Γιακουμακη. Γιατι μερος των εσοδων πηγαινει σε ιδρυμα για κακοποιημενα παιδια. Την γραφη του Ζαχαρατου θα την ελεγα απλοικη και εντιμη. Δεν προσπαθει να εντυπωσιασει ως λογιος. Καταθεση συναισθηματων κανει. Το διαβαζεις σαν να βλεπεις παλιο καλο ελληνικο Μελο. Εξαιρετικα επιτυχημενο και το εξωφυλο της Διοπτρας.
Γραφή σπασμωδική. Οι πληγές του παρελθόντος της πρωταγωνίστριας αστυνομικού πιο πολύ σε κουράζουν παρά σε κάνουν να συμπάσχει ς. Η σκοτεινή κάθοδος που επιβάλλει ο χώρος και ο τόπος του ξενοδοχείου - σανατορίου δεν γίνεται ποτέ.
ο αντι-Ιαβερης αστυνομικός. Ο αστυνομικός που ασκεί το λειτούργημα του με ανθρωπιά. Που κατανοεί χωρίς να καταδικάζει. Μια εξαίρετη, Εξαίρετη ιστορία από τον αγαπημένο Σιμενόν, σε μια υποδειγματική έκδοση της "Άγρας".
Το βάναυσο, φριχτό, ακραίο προσωπείο της Ναζιστικής Γερμανίας το γνωρίζουμε όλοι. Ωστόσο η Lower μέσα από ένα συγκλονιστικό ιστορικό οδοιπορικό στα γκέτο της Λευκορωσίας, Ουκρανίας και Πολωνίας καταγράφει τον ρόλο των γυναικών του ναζιστικού κινήματος, ο οποίος υπήρξε το ίδιο κτηνώδης και ανατριχιαστικος.
Το πρώτο της βιβλίο που εγώ διάβασα δεύτερο. Αμιγώς αστυνομικό δεν το λες μιας και σε αυτό το μυθιστόρημα το δραματικό, ψυχολογικό, κοινωνικό στοιχείο είναι έντονο. Ίσως τελικά να είναι η μανιέρα της. Ωστόσο η γραφή της εξαιρετική.
Η αστυνομική ιστορία δυνατή. Ωστόσο άλλο τόσο δυνατό και ζωντανό είναι και το δραματικό κομμάτι της ιστορίας. Στιγμή δεν μένεις αμέτοχος. Αγωνιάς, μελαγχολείς, προβληματιζεσαι, συγκινεισαι. Εξαιρετικό!
(ΕΥχαριστημένη ΠΟλύ, ΛΥπημένη ΠΟλύ.) Η συνθηματική ερώτηση που ανταλλάσσουν οι δύο αδελφές κάνοντας τον απολογισμό της ημέρας τους, πριν κοιμηθούν. Ένα φωτεινό βιβλίο για μια σκοτεινή εποχή. ΕΥ-ΠΟ!!!!
Ένα παζλ εξαιρετικά καλοδουλεμενων χαρακτήρων. Ως άλλη Άγκαθα, δίνει σε όλους κίνητρο για να έχουν κάνει το έγκλημα. Όλοι έχουν κάτι να κρύψουν... και ο αναγνώστης σπαζοκεφαλιαζει να λύσει τον γρίφο. Καλογραμμένο έξυπνο πρωτότυπο. Επίσης στα συν του βιβλίου ο ζεστός τρόπος που αναφέρεται στους Έλληνες ακόμα και όταν περιγράφει "αρνητικά" μας στοιχεία.
...που λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Τους δωσίλογους δωσίλογους και τους προδότες προδότες...οχι εθνικούς ήρωες. Ο λόγος του σαρκαστικός, διεισδυτικός με χιούμορ. Ιστορικό βιβλίο για ανοιχτόμυαλους.
Ωραία και στρωτή γραφή. Το ιστορικό υπόβαθρο δυνατό...το αστυνομικό, σαθρό.
0
Διάβασε το αλλά οπωσδήποτε δες την ταινία
Μια μεγάλη ιστορία αγάπης με θλιβερό τέλος. Δεν έχει σημασία το τετριμμένο της ιστορίας, σημασία έχει το συναισθηματικό φορτίο που μπορεί να σου μεταφέρει. Το κατάφερε. Ωστόσο ομολογώ ότι ίσως αν δεν είχα δει πρώτα την ταινια με τις αξεπέραστες ερμηνείες των Ίστγουντ- Στριπ να μην ένιωθα το ίδιο.
Ως αναγνώστης αστυνομικού που διαβάζει ποοολυ αστυνομικό Δεν μου άρεσε. Το βρήκα επίπεδο, με χαρακτήρες ρηχούς. Πολλες συμπτώσεις για να καλύψεις κενά και μεταφυσικό στοιχείο, έτσι για να υπάρχει.
Η αποδόμηση του αμερικάνικου ονείρου και της "Αγίας" οικογένειας. Ένα κλειστοφοβικο δράμα δωματίου. Μην παραλείψετε να δείτε την ταινία των 5 Όσκαρ με το συγκλονιστικό δίδυμο Τέιλορ - Μπάρτον.
1
Μέτριο
Όποιος δεν έχει διαβάσει Μαρή ας μην ξεκινήσει από αυτό το βιβλίο. Ασύνδετο, ανευρο και άνευ ουσίας.
... δεν με ικανοποίησε μυθιστορηματικά. Για αυτό και τα 5 αστεράκια. Με θύμωσε η " άφεση ευθυνών" για τον Μανόλη. Η Άννα πλήρωσε με το να πεθάνει, ο Ανδρέας πλήρωσε με το να μπει φυλακή, ο Μανόλης? Έξαλλη!!!
ο Κάρτερ εξελίσσεται σαν συγγραφέας, δεν ακολουθεί μανιέρα. Γιατί... μας χαρίζει απλόχερα τις γνώσεις του από τον χώρο της εγκληματολογικής ψυχολογίας. Γιατί ... ο Ρόμπερτ Χάντερ είναι αστυνομικός Λειτουργός, έχει βαθιά κοινωνική ενσυναίσθηση. Γιατί... παρά την φρίκη που βιώνεις σαν αναγνώστης, επέρχεται κάθαρση. Και γιατί η γραφή του παραμένει εθιστική.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η δομή του βιβλίου. Αρχικά η εισαγωγή με πληροφορίες για το παραμύθι. Στη συνέχεια το παραμύθι. Ακολουθεί το σύνηθες δίδαγμα. Και τέλος μια δεύτερη ερμηνεία από τον Μπουκαι.
Ευχάριστο και δημιουργικό ανάγνωσμα.
Αυτό που το χαρακτηρίζει είναι η αναμοχλευση των συναισθημάτων. Η αναζήτηση απαντήσεων σε προβλήματα που ταλανίζουν τον δυτικό κόσμο. Σχέσεις μέσα στην οικογένεια, παθογένειες των κοινωνικών θεσμών. Δοσμένα μέσα από την εξαιρετική αφήγηση της Σλοτερ. Δυνατό βιβλίο.
0
Ένα εναλλακτικό παραμύθι...
... γοτθικό, πρωτοποριακό, τρυφερό, αισιόδοξο. Η ταινία λατρεμένη και η μουσική της ένα από τα καλύτερα σάουντρακ.
0
Το γοτθικό σύμπαν του Μπάρτον...
... μεταφέρθηκε από την μεγάλη οθόνη στο χαρτί. Ποιήματα με σκοτεινούς μα παράλληλα τρυφερούς χαρακτήρες. Ένα ταξίδι σε κόσμους θλιμμένους. Η εικονογράφηση είναι του ίδιου του Μπάρτον. Αναζητηστε την εξαιρετική έκδοση στα ελληνικά από το Οξύ.
" Τι θέλουν Κάρτερ? Δεν ξέρω αφεντικό. Και βέβαια ξέρεις. Θέλουν φαγητό, την Οπρα, μουσική κάντρι και ένα ζεστό κρεβάτι για να πηδάνε σαν πέφτει ο ήλιος. Για να φτιάχνουν και άλλους σαν αυτούς."
Ένα σκληρό βιβλίο γιατί μιλάει για τον ίδιο το θάνατο...
... για τον φόβο μας όταν τον αντικριζουμε, για τις αμέτρητες δυσκολίες που ακολουθούν την απώλεια ενός αγαπημένου μας. Πόνος και πένθος ναι αλλά και αποδοχή αλλιώς...τα αποτελέσματα είναι ολέθρια.
Αγόρασα το πρώτο βιβλίο της σειράς προτού ξεσπάσει το "Ποτερικο" ντελίριο. Διαβάζοντας τότε το οπισθόφυλλο, διέκρινα μια " μέση γη", τηρουμένων των αναλογιών πάντα. Δεν με απογοήτευσε το σύμπαν της Ρόουλινγκ. Μου άρεσε που όσο εξελισσόταν η ιστορία σκοτείνιαζε. Μου άρεσε η μετάβαση από την παιδική αθωότητα στην περίπλοκη εφηβεία. Μου άρεσε η δυναμική της φιλίας του ορφανου Χάρι, ανασφαλή Ρον και "φυτού" Ερμιόνης. Πώς συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον. Πώς καλείται ο καθένας τους να δώσει τις προσωπικές του μάχες. Λάτρεψα τον Σνέιπ. Αγάπησα τον Ντάμπλντορ. Θα ήθελα για φίλη την φευγατη Λουνα. Το πιο αγαπημένο μου από τα έξι βιβλία της σειράς είναι "ο ημίαιμος πρίγκιψ".
Ξεκινά σαν μια επιστολή και μεταμορφώνεται σε απολογία. Ο Ουάιλντ, με αφορμή το προσωπικό του δράμα, απελευθερωμένος από την πικρία του, αναστοχαζεται. Μιλά για την αγάπη και τη συγχώρεση, την ανεκτικότητα και τη διαφορετικότητα, την τέχνη, τη θρησκεία την οικογένεια. Την ίδια του τη ζωή!
0
Ο αντισυμβατικός έρωτας...
... ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άντρα που φοβάται να αγαπήσει. Ένα έργο ερωτικό, λάγνο και αποτρόπαια σκληρό.
0
Μια αυτοβιογραφία σαν μυθιστόρημα...
σκοτεινές οικογενειακές ιστορίες, εξωτισμός, έρωτες. Τα σκοτάδια της ζωής της Ντυράς.
... ενός πολυαγαπημένου βιβλίου που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές. Το σκίτσο ανάλαφρο και ζεστό ενώ οι διάλογοι είναι εξαιρετικά ζωντανοί. Ένα μεγάλο μπράβο στο " Μεταίχμιο" για την τόσο προσεγμένη έκδοση. Επίσης όταν ανοίξετε το βιβλίο, μην παραλείψετε να το μυρισετε!!!
... της παιδικής ηλικίας τεσσάρων φίλων. Ένα βιβλίο με δυναμική συναισθημάτων. Πασπαλισμενο με νοσταλγία, χιούμορ, μελαγχολία. Τρυφερό και αθώο. Εξαιρετική! Εξαιρετική και η ταινία που ακολουθεί απόλυτα το πνεύμα του βιβλίου. Μέχρι και ο King συγκινήθηκε όταν την είδε.
... αλλά και των συναισθημάτων. Η νεκρή ζώνη είναι ένα μελαγχολικό βιβλίο. Το χάρισμα του πρωταγωνιστή που δεν ξέρεις αν είναι ευλογία ή κατάρα. Ο ανικανοποίητος έρωτας. Η θυσία... Εξαιρετικό βιβλίο. Δείτε και την ταινία του Κρόνενμπεργκ με την "απόλυτη" ερμηνεία του Κρίστοφερ Γουόκεν.
...που οι ιστορίες του εισχωρούν η μία στην άλλη δημιουργώντας το σύμπαν της Ζυραννας. Ιστορίες τόσο ονειρικές όσο και ρεαλιστικές.
"Λύκοι" πάνε ... έρχονται και εσύ καθηλωμένος παρακολουθείς!
Στα συν: οι εξαιρετικές περιγραφές της Νορβηγίας και της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων της. Διάλογοι ζωντανοί και αληθοφανείς. Ωστόσο η ολοκλήρωση της ευρύτερης εικόνας της ιστορίας δεν με έπεισε.
...δια αλληλογραφίας παίρνει η έφηβη Σοφία. Έτσι ξεκινά ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, για να βρει απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Γκααρντερ με τρόπο εύληπτο και απλό μας ταξιδεύει στον δυσνόητο κόσμο των φιλοσοφικών ιδεών.
Η ιστορία είναι ο απόλυτος διασυρμός μιας νεαρής γυναίκας μέσα από τον μηχανισμό των ΜΜΕ. Η Καταρίνα, η οποία πληρώνει τη χαμένη της τιμή με το έγκλημα που διαπράττει, σκοτώνοντας τον δημοσιογράφο που την διεσυρε. Εφιαλτικά επίκαιρο.
Ο Μπελ ασκεί ανελέητη κριτική στο μεταπολεμικό κατεστημένο της Γερμανίας. Όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας για τη χώρα του : "ελάχιστα πρόσωπα δείχνουν σε θέση να αισθανθούν θλίψη ή μοιάζουν να διαθέτουν αναμνήσεις".
" Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει. " Χρόνης Μίσσιος, Ο Έλληνας. Ο Λογοτέχνης. Ο Αντιστασιακός. Ο Ακτιβιστής. \ Σεβασμός! /
0
"... εγώ θα είμαι πάντα με τις μειοψηφίες, έκθετος πάντα, ποτέ ένθετος"
Η γραφή του χειμαρρώδης, αυθόρμητη, αυθεντική. Είναι η ίδια η ζωή.
...που στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά σου. Ο Ζορμπάς, ο μαύρος και πελώριος και χοντρός γάτος. Η Κενγκα, η γλαροπουλα που πέφτει στο πετρέλαιο και πριν πεθάνει εμπιστεύεται το αυγό της στον Ζορμπά. Η Καλότυχη, που αποκαλεί τον Ζορμπά " Μαμά". Ο Άνθρωπος, που μπορεί να είναι απειλή μα και προστάτης της φύσης. Ο αγωνιστής Sepulveda, που μιλάει για μεγάλα πράγματα... φιλία, αλληλοβοήθεια, αποδοχή της διαφορετικότητας, αγάπη για τα ζώα και την φύση , με απλά απλά λόγια.
0
Λιτό, ποιητικό και βαθιά τραγικό κείμενο
"... ξαναγύρισα. Νικημένη, σπασμένη, αλλά είμαι εδώ. Άλλωστε, όπως λέγαμε συχνά στη φυλακή, νικητής είναι εκείνος που σπάει. Παρίσι, επιστρέφω στα ερείπια του εαυτού μου, για να ξαναρχίσω να ζω και να παλεύω" . Εξαιρετικός ο πρόλογος του βιβλίου γραμμένος από την Πάτυ Σμίθ.
Εξίσου καλογραμμένο με το πρώτο του βιβλίο, τον παγωμένο άγγελο. Το παράλληλο σύμπαν των δύο πρωταγωνιστών αστυνομικών, η πάλη τους με τους δικούς τους δαίμονες, δίνει ένα ξεχωριστό χρώμα στην αφήγηση.
Πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται μέσα από την αφήγηση ενός ινδιάνου, τροφιμου ψυχιατρείου. Η "σιδηρά" Προϊσταμένη νοσοκόμα διαφεντεύει την πτέρυγα και τις ζωές των τροφίμων με σκληρότητα και τιμωρητικό χαρακτήρα. Ώσπου ένας νέος τρόφιμος έρχεται και φέρνει τα πάνω κάτω. Ο χαριτωμένος μικροαπατεώνας ΜακΜερφι που για να αποφύγει τα καταναγκαστικά έργα υποκρίνεται ότι χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας. Ο ΜακΜερφι θα γίνει ο καταλύτης όλων. Οι τρόφιμοι των ηρωοποιουν, ο αφηγητής μας, ο αφελής Ινδιάνος αρχηγός μεταλλάσσεται σε χαρακτήρα πιο σύνθετο και οξύ ενώ η Προϊσταμένη τον βλέπει σαν απειλή και τον τσακίζει. Μια καυστική κριτική στο σύστημα που σε συνθλίβει. Σε ένα σύστημα υποκριτικό που αντί να σταθεί στο πλευρό των ανθρώπων ακυρώνει κάθε διάθεση ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Δείτε και την ταινία που παραμένει μία από τις καλύτερες του αμερικανικού κινηματογράφου.
...μα καλογραμμένο και σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Μου άρεσε που δεν είχε φρικιαστικές εικόνες και λεπτομέρειες από τους φόνους, αλλά επικεντρωνόταν στην αστυνομική "δουλειά". Δυνατό το δίδυμο των αστυνομικών Μουνκ και Κρούγκερ. Άντρας και γυναίκα που σέβονται ο ένας τον άλλο και αλληλοσυμπληρώνονται.
... από εκείνα τα βιβλία που τα ανοίγεις και γεμίζεις φώς. Από εκείνα τα βιβλία που θέλεις να τα "κρεμάσεις" στην πιο περίοπτη θέση στον τοίχο του σπιτιού σου για να σου λένε καλημέρα και καληνύχτα. Έργο τέχνης για την βιβλιοθήκη μας. Έργο τέχνης για την ψυχή μας. Καθώς ζεις την περιπέτεια στον κόσμο των ιστοριών, όλα μπορούν να συμβούν "γιατί η φαντασία είναι ολονων".
... ενώ έρχεται δεύτερο το μεταφυσικό στοιχείο. Η Καρι, το ντροπαλό μπερδεμένο έφηβο κορίτσι που διψά για μητρική αγάπη. Η ψυχωτική θρησκόληπτη μητέρα, η σκληρότητα της εφηβείας... συγκλονιστικά δοσμένα από την μοναδική πένα του King - κι ας ήταν το πρώτο του βιβλίο. Δείτε και την cult ταινία του Μπράιαν ντε Πάλμα, με μια συγκλονιστική Σίσι Σπεισεκ στον ρόλο της Κάρι.
Πέρα από την καταπληκτική, καταλυτική γραφή του King, με εντυπωσιάζει πάντα ότι από αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει. Καλό και κακό, ευαισθησία και τρυφερότητα, φόβος και πόνος, και ο αγαθός Τζον Κόφι, που φέρει την θεϊκή σφραγίδα. Ένα παζλ χαρακτήρων. Δείτε και την ταινία σε σκηνοθεσία Frank Durabont (σκηνοθέτης και τηςταινιας τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ)
... η ψυχικά διαταραγμένη γυναίκα που την σκιαζεσαι ακόμη κι όταν κλείνεις το βιβλίο. Τι κι αν η δράση περιορίζεται σε δύο άτομα και (ουσιαστικά) σε ένα δωμάτιο -δεν κάνει καθόλου κοιλιά. Είσαι εκεί την κάθε στιγμή. Δείτε και την ταινία.
Ενα βιβλίο υμνος στην Ελευθερία. Ελευθερία, για το κάτι παραπάνω στην ζωή, Ελευθερία, για να διεκδικήσεις τα πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο όσο χλευασμό και κριτική αν δέχεσαι. Ελευθερία, για να φτάσεις εκεί που θέλεις εσύ πέρα από κοντοφθαλμες λογικές. Ελευθερία...
Ο πρίγκιπας Πρόσπερο μαζί με άλλους ευγενείς κλείνονται στο κάστρο για να διασκεδάσουν. Αδιάφοροι για την θανατηφόρα επιδημία γνωστή ως "κόκκινο θάνατο" που πλήττει την χώρα. Αδιάφοροι απέναντι στην κοινωνική εξαθλίωση του λαού τους. Ωστόσο ο θάνατος δεν αποτρέπεται από πλούτη και μεγαλεία. Ο κόκκινος θάνατος καραδοκεί εντός των πυλών... έρχεται...
Γοτθικο κλασικό αριστούργημα γραμμένο εν έτει 1816 ... από γυναίκα
" Η συγγραφέας είναι γυναίκα. Αν η συγγραφέας μπορεί να ξεχάσει ότι το γένος της πρέπει να χαρακτηρίζεται από τρυφερότητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το ξεχάσουμε κι εμείς. Γι’ αυτό απορρίπτουμε αυτό το μυθιστόρημα, χωρίς στιγμή δισταγμού". Και μόνο για αυτή την κριτική αξίζει να το διαβάσετε.
Μου θύμισε αρκετά Stephen King, χωρίς βέβαια να διαθέτει την δυναμική της αφήγησης του. Ο Crouch προσπάθησε να παντρέψει το αστυνομικό στοιχείο με τον τρόμο και το μεταφυσικό. Δεν με ενοχλησε ότι το σκηνικό που έστησε παρά ήταν τραβηγμένο, με ενοχλησε που συγγραφικά δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την ιδέα του. Αφορά και στα 3 βιβλία της σειράς.
Το πρώτο μου βιβλίο του Φαλαντα και με εντυπωσίασε. Η αφήγηση ρέει μα δεν άντεχα για πολύ ώρα να διαβάσω. Ηταν σαν να βλέπω γερμανικό εξπρεσιονιστικό κινηματογράφο. Συγκλονιστηκα όταν διαβάζοντας το εξαιρετικό επίμετρο κατάλαβα ότι πρόκειται για μια αυτοπροσωπογραφία. Ο πότης παλεύει με τον εαυτό του. Ψάχνει για μια άλλη ζωή και ελλείψει αυτοπεποίθησης βυθίζεται όλο και περισσότερο στην μέθη που τον συντρίβει. Από "κάποιος" έγινε κανένας.
Τα πήρα για τον γιό μου, μα τα απολαύσαμε και οι δύο. Καλογραμμένες αυτοτελείς ιστορίες με αστείους και χαριτωμένους ήρωες. Ωραία εικονογράφηση,. Μη φοβηθειτε! Αγοραστε τα!
Η ιδέα εξαιρετική - ένα δυστοπικό μέλλον όπου η πλούσια ελίτ ζει σε βάρος ενός πληθυσμού που λιμοκτονεί ψυχικά και σωματικά. Οι ιδέες της δημοκρατίας και της ελευθερίας έχουν εξαφανιστεί. Η αστυνομική καταστολή ανθεί. Και βέβαια τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε ρόλο διαστροφικο και προπαγανδιστικό. Ρόλο ελέγχου και λήθαργου. Ωστόσο νομίζω ότι το love story, αποδυναμώνει και αποδομει την δυναμική του εγχειρήματος. (η γνώμη μου αφορά και στα 3 βιβλία)
Το πρώτο βιβλίο της Σλοτερ που διάβασα -τα όμορφα κορίτσια- ήταν εκπληκτικό. Έσπευσα για το επόμενο. Καμμία σχέση. Μου φάνηκε ασύνδετο, η υπόθεση ασταθής και οι χαρακτήρες προσχηματικοι.
"Πώς φτάσαμε ως εδώ; Ούτε που το πήραμε χαμπάρι". Και τα εφτά διηγήματα περιέχουν αυτές τις φράσεις κλειδί. Εφτά διηγήματα που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, με εξαιρετική αφήγηση, γραμμένα από διαφορετικούς συγγραφείς. Πρωταγωνιστές παιδιά. Συμπρωταγωνιστές οι οικογένειες τους, φίλοι, γνωστοί, γείτονες, Τους ενώνει μια κοινωνία θλιβερή όπου το βολεμα, ο ωχαδερφισμός, η εσωστρέφεια, η σιωπή κυριαρχούν. Τι μέλλει γενέσθαι;... ένα βιβλίο για το "τώρα" που βιώνουμε ως κοινωνία. Γιατί η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε αλλά το δηλητήριο της θα παραμείνει όσο υπάρχει ο ρηχός όχλος που πιστεύει ότι μετανάστες, αδύναμοι και διαφορετικοί πρέπει να εκλείψουν.
0
Μια γνήσια σατυρική φλέβα
"Ο Θεός έφτιαξε τα μικρόβια, τα χρέη, τους στενοκεφαλους δικαστικούς και τους συγγενείς για να τιμωρήσει τον αχαριστον και τον ατιμον άνθρωπο. Τα πρώτα τα πολεμάς με ενέσεις, τα δεύτερα με άρνηση και σε πάνε μέσα, τα τρίτα με φυλάκιση. Τους συγγενείς δεν τους πολεμάς με τίποτα".
... γραμμένο με τον απλό, λυρικό, ήσυχο τρόπο του Λουντέμη. Μια τοιχογραφία του παγκόσμιου σκηνικού τα χρόνια του ψυχρού πολέμου. Διαβάζοντας το θα διαπιστώσετε πόσο δραματικά επίκαιρο είναι.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας οδηγείται στα όρια της παράνοιας μετά τον θάνατο της αδελφής και ερωμένης του Δρουσσιλας. Η λαιμαργία της εξουσίας εξανεμίζεται, η ευτυχία επίσης. Νιώθει θνητός, νιώθει άνθρωπος. Η παράδοση του στην δύναμη της απώλειας είναι ολοκληρωτική. Η "επανάσταση" του Καλιγούλα απέναντι στην μοίρα είναι να ερημώσει τα πάντα γύρω του, ώστε να εξασφαλίσει την ελευθερία όπως αυτός την καταλαβαίνει - δηλαδή να αποφασίσει αυτός πότε θα πεθάνει. Οπότε στην ουσία η δολοφονία του είναι μια αυτοκτονικη πράξη.
Η πανούκλα είναι ένα αλληγορικό βιβλίο. Ο Καμύ μέσω ευστοχων συμβολισμών περιγράφει τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την εξάπλωση του φασισμού. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πανούκλα είναι τα δεινά του πολέμου, τα θύματα της πανούκλας είναι τα θύματα του πολέμου και ίαση είναι η ήττα των Γερμανών. Τελειώνοντας το βιβλίο το μήνυμα δεν το είδα και τόσο αισιόδοξο... βέβαια εξαρτάται από εμάς - γιατί μπορεί τα "ποντίκια" να εξαφανίστηκαν και η "πανούκλα" να περιορίστηκε αλλά τίποτα δεν είναι οριστικό. Η διαρκής επαγρύπνηση είναι η μόνη προστασία που διαθετουμε απέναντι στις πάσης φύσεως "πανουκλες".
Ο Άντρας με τα λευκά ρούχα. Ο ουμανιστής καθηγητής Λίμπερμαν. Και το πολιτικό θρίλερ ξεκινά. Δείτε και την εξαιρετική ταινία με τον Γκρέγκορι Πεκ και .τον Λόρενς Ολίβιε στους αντίστοιχους ρόλους.
Ο Λεβιν μας παρασέρνει σε έναν κόσμο αγωνίας και αμφιβολιών. Εξίσου υποβλητική είναι και η ταινία του Ρομάν Πολάνσκι. Κορυφαίες ερμηνείες και η μουσική του Komeda μοναδική.
0
"Κλείστε τις φυλακές και ανοίξτε σχολεία"
Ο Ουγκό υπήρξε πολέμιος της θανατικής ποινής. Αφιέρωσε σημαντικό μέρος της ζωής του στην υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τη δωρεάν εκπαίδευση, τα δικαιώματα των γυναικών. Ήταν "η ζωντανή συνείδηση της εποχής του", όπως χαρακτηριστικά έχουν πει. Το έγκλημα του καταδικασμένου, δεν μας αποκαλύπτεται. Μας αφήνει να μοιραστούμε μαζι του τις σκέψεις του, τις αναπολήσεις του. Ζούμε την αγωνία του λεπτό προς λεπτό και το ρίγος του θανάτου στην πλάτη σου, στον λαιμό σου είναι απτό.
... με αναρχικές τάσεις, υψηλή αίσθηση του χιούμορ, γενναιόδωρος, δεν σκοτώνει ποτέ. Ηγείται μιας συμμορίας που " πίνει νερό στο όνομα του ". Μεταμφιέζεται διαρκώς και γελοιοποιεί συχνά την γαλλική αστυνομία και ιδιαιτέρως τον επιθεωρητή Γκανιμαρ. Το κρυστάλλινο πώμα είναι το πιο αγαπημένο μου από την σειρά. Αν αγαπάτε την παλιακη γραφή τύπου Κόναν Ντόυλ, θα σας γοητεύσει.
Το παίρνεις για το παιδί σου και καταλήγεις να το διαβάζεις εσύ!
Άγχος, έλλειψη χρόνου, αόριστη βιασύνη, (το έχω πάθει ουκ ολίγες φορές), ενώ δεν έχω λόγο να βιάζομαι, βιάζομαι. Και το πιο σημαντικό, η έλλειψη ικανότητας μας να ακούμε. Προφανώς όχι ήχους μα συναισθήματα και ανάγκες. Ένα εξαιρετικό βιβλίο.
Το αλκοολικοσαταναρχαιολογικοψευτομαγαλοφυες μαγικό φίλτρο!
Διαβάστε το για να γνωρίσετε τον μάγο μυστικοσύμβουλο Βελζεβουλη Παλαβόπουλο, τον κύριο Σκουληκους, τον τενόρο δωματίου Μαουρίτσιο Ντι Μάουρο, τον Γιάκομπ, την Τυρανια...θα τους λατρέψετε.
"Το ξέρεις ότι αυτούς που δούλευαν στο κρεματοριουμ, αυτούς που ρίχνανε τους ομοίους τους στην φωτιά, το ξέρεις πως οι Ες Ες τους άλλαζαν κάθε τόσο; Και ξέρεις αγάπη μου, με τι τρόπο τους άλλαζαν; Τραβούσαν απ'το φούρνο ένα μισοκαμενο πτώμα, τους δίνανε μαχαίρι και πιρούνι και τους λέγανε φάτε. Όσους δεν υπακουανε, τους σκότωναν για ανυπακοή κι όσους τρωγανε, τους σκότωναν για ανθρωποφαγία."
Χαρακτήρες αληθινοί, γοητευτικοί. "Φάτσες" θα τους χαρακτήριζα. Η φτώχεια και η κακοδαιμονία είναι εκεί αλλά ιδωμένη με χιούμορ και φρεσκάδα.
0
Διάβασε το
Το βιβλίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Μετά το Κραχ και την καταστροφή των χωραφιών από καταιγίδες σκόνης, χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν προς την Καλιφόρνια. Να ζήσουν το Αμερικάνικο όνειρο. Αντί αυτού βίωσαν άθλιες συνθήκες ζωής, εκμετάλλευσης, καχυποψίας. Το Αμερικάνικο όνειρο υπάρχει, αρκεί να έχεις γεμάτες τσέπες, ειδάλλως...
Η αλήθεια είναι ότι η ιδιότυπη γραφή του, με τις μεγάλες προτάσεις που ενσωματώνουν τους διαλόγους, στην αρχή με δυσκόλεψε. Πολύ γρήγορα όμως το βιβλίο με κατάπιε. Σκέφτομαι πράγματι πόσο τυφλή είναι η κοινωνία. Αξίες όπως η αλληλεγγύη, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η ελευθερία καταρρακωνονται. Εν έτει 2020 η ανθρωπότητα είναι ενήμερη και ο κάθε ένας από εμάς ας προσπαθήσει να Δει. Όπως αναφέρει και ο Σαραμάγκου στο βιβλίο: " Δεν τυφλωθηκαμε, είμαστε τυφλοί. Τυφλοί που βλέπουν. Τυφλοί που δεν βλέπουν κι ας βλέπουν..."
0
Για να είσαι εχθρός του Καθεστώτος φτάνει να μην είσαι με το Καθεστώς
Βραβεύτηκε ως αστυνομικό μυθιστόρημα ωστόσο εγώ θα το χαρακτήριζα αμιγώς πολιτικό. Λιτός λόγος, αληθινός, χωρίς φτιασιδια. Το τραγικό στοιχείο εναλλάσσεται με το κωμικό. Και πάντα στον πυρήνα ο Άνθρωπος. Ο "Ανθρώπινος Άνθρωπος". Αυτό δηλαδή που έγινε ο Ανακριτής βραχυκυκλωνοντας το καθεστωτικό Σχέδιο. Δείτε και την εξαιρετική ταινία "La Faile".
Αρνούμαι! Ίσως κάποτε μπορέσουμε όλοι μας να το φωνάξουμε!
Ο Σαμαράκης αγαπάει τον άνθρωπο. Τον νοιάζεται. Αυτό νομίζω ότι είναι και η κεντρική ιδέα του βιβλίου. Η ανθρωπιά! Η ανθρωπιά που χτίζει μια κοινωνία που ορθώνεται με πείσμα και πίστη απέναντι στην αποσύνθεση και την βαρβαρότητα. Μια κοινωνία που αποτρέπει τον Φασισμό να παγιωθεί στην ανθρώπινη συνείδηση.
Ο Δράκος του Σαμαράκη, είναι η Αντίσταση. Είναι η Οργή. Είναι η φωνή της ανθρώπινης συνείδησης που επιστρέφει για να πλήξει την κατεστημένη αδιαφορία. Είναι η Αγία Ανησυχία.
Ο βετεράνος ντετέκτιβ Ιερώνυμος (Χάρι) Μπος ξαναχτυπά. Το σκοτεινό γκλαμουρ Λος Άντζελες είναι εδώ. Ο Κόνελι για άλλη μια φορά μας χαρίζει με την κινηματογραφική γραφή του, πολλή, πολλή αδρεναλίνη.
0
Διάβασε το
Ένιωσα έκπληξη διαβάζοντας το, διότι απουσίαζε ο αγαπημένος Ιερώνυμος Μπος, που είναι ο κυρίαρχος ντετέκτιβ στα βιβλία του Κόνελι. Εδώ ο Κόνελι εισάγει στο σύμπαν του τον δικηγόρο Μίκι Χολερ. Χαρακτήρας με δυναμική. Ενα εξαιρετικό καθαρόαιμο αστυνομικό. Δείτε και την ταινία.
Η αλήθεια είναι ότι τους συγκεκριμένους πελάτες βιβλιοφαγους δεν τους λες... Πάντως είναι αστείο βιβλίο. "ΠΕΛΑΤΗΣ: Έχετε κανένα βιβλίο σε πράσινο; Θέλω να ταιριάζει με το χαρτί περιτυλίγματος που αγόρασα"
Άγκνες η φόνισσα. Είναι δεν είναι φόνισσα ,δεν έχει σημασία. Αυτό που βαραίνει είναι ότι είναι γυναίκα. Μια γυναίκα χειραφετημένη (τηρουμένων των αναλογιών). Δεν αποδέχτηκε την ταυτότητα του νοθου και τον ρόλο της παραδουλεύτρας. Δεν είχε υποταχθεί στο πρότυπο της αναπαραγωγής, σύζυγος - μητέρα. Διάβαζε, έγραφε ποιήματα, έκανε έρωτα. Η γνώση και η δύναμη δεν συγχωρούνται. Είναι ένα "τέρας" κόντρα στον ρου της κοινωνίας. Κάπου η Λιλή Ζωγράφου έγραφε" είναι εύκολο να ζεις με την έγκριση της γειτονιάς." Γοητευτική η γραφή της Κεντ, σε συνεπαίρνει. Λεπτοδουλεμένοι χαρακτήρες. Η ιστορία περίτεχνα δομημένη ώστε να μην ξεχωρίζεις που τελειώνει η πραγματικότητα και που αρχίζει η μυθοπλασία. Εξαιρετικό βιβλίο.
Η αγόρευση του Θανάση Καμπαγιαννη, δικηγόρου της πολιτικής αγωγής των Αιγυπτίων ψαράδων στην δίκη της χρυσής αυγής. Η δεινή ρητορική της και η στιβαρή επιχειρηματολογία της, την καθιστούν ένα σημαντικό τεκμήριο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας.
Ο Bloch διέθετε δύο τεράστιους "χορηγούς". Ο Λάβκραφτ ξεχώρισε το ταλέντο του και τον παρακίνησε να γίνει συγγραφέας. Ο Χίτσκοκ επέλεξε ένα βιβλίο του για να γυρίσει ταινία. Μια μεγαλειώδη ταινία. Αναζητηστε την έκδοση του Ψυχώ από τις εκδόσεις Λήθη, μαύρο εξώφυλλο με ασημένια γράμματα. Ανατριχιαζεις πριν καν ξεκινήσεις να διαβάζεις. Επίσης δείτε το ντοκιμαντέρ 78/52 για το πώς γυρίστηκε το Ψυχώ, με ιδιαίτερη μνεία στην σκηνή του μπάνιου.
Ο Howey ξεκίνησε να γράφει νουβέλες και να τις εκδίδει μέσω του amazon, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής από το κοινό. Οι 5 πρώτες νουβέλες του αποτέλεσαν υλικο για το πρώτο βιβλίο του. Το βιβλίο δυστοπικό, με τον κόσμο κατεστραμμένο. Το εναπομείναν κομμάτι της ανθρωπότητας ζει σε τεράστια πολυόροφα σιλό, όπου διαθέτουν τα αναγκαία για να είναι αυτάρκεις - κήποι, ζώα, νερό. Υπάρχει εξουσία - Σερίφης, Δήμαρχος. Και βέβαια υπάρχουν κανόνες. Η ισορροπία είναι ευθρυπτη. Ο έξω κόσμος είναι απαγορευμένος ακόμη και ως συζήτηση. Η μόνη επαφή που έχουν είναι κάμερες όπου φαίνεται η καταστροφή. Η τιμωρία για τους παραβάτες ο "καθαρισμός". Δηλαδή, ντύνονται με προστατευτικές στολές και στέλνονται να καθαρίσουν τους φακούς των καμερών, αλλά ο τοξικός αέρας τους σκοτώνει. Η ιδέα στιβαρή. Νομίζω όμως ότι είναι εμφανής η έλλειψη συγγραφικής εμπειρίας. Παρόλα αυτά διαβάζεται με μεγάλο ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Έγραψε δύο ακόμη βιβλία ως συνέχεια του wool- Σιλό, που δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα.
Για μένα το καλύτερο βιβλίο του Brown. Ακολουθεί την γνωστή συνταγή του με γρίφους, πολλή ιστορία, τεχνη, δράση, συνομωσίες και ο συμπαθής καθηγητής Ρόμπερτ Λαγκτον, είναι εκεί για να τα αντισταθμίσει όλα και να τα βάλει στην θέση τους.
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Παναθήναια το 1903 ως " κοινωνικόν μυθιστόρημα". Μέγα ψυχογραφημα που αφορά στη θέση και την μοίρα των γυναικών της υπαίθρου εκείνη την εποχή. Η Χαδουλα πνίγει μικρά κορίτσια και βρέφη θηλυκά για να τα λυτρώσει από την θλιβερή μοίρα τους, που και η ίδια βίωσε και βιώνει. Σκλάβα εσαεί. Ούτε κάν όνομα έχει- δεν την φωνάζουν Χαδουλα αλλά Φραγκογιαννού, το όνομα του νεκρού άντρα της είναι Γιάννης Φράγκου. Νιώθω ότι ο Παπαδιαμάντης κατανοεί τον θυμό της και για αυτό στο τέλος του βιβλίου την παραδίνει στην θεία δικαιοσύνη και όχι στην ανθρώπινη. Ως ένας άλλος Ευριπίδης με την Μήδεια.
Καλογραμμένο βιβλίο με έξυπνη πλοκή. Διαβάζεται απνευστι.
0
Διάβασε το
Ένα απροσδόκητο καλογραμμένο ψυχολογικό θρίλερ. Και λέω απροσδόκητο διότι είναι " έξω" από την θεματολογία της Χάρις.
0
Διαβάστε το Μην το φάτε!
Μια κλειστή,δομημενη κοινωνία που έρχεται το "διαφορετικό" για να την αναστατώσει. Η Βιαν Ροσε με τις σοκολάτες της. Όνειρα θαμμένα βγαίνουν στην επιφάνεια. Μυστικά και ψέματα επίσης. Το "υπερφυσικό"συμβαδίζει με το γήινο, το γλυκό με το πικρό. Ευχάριστο βιβλίο, καλογραμμένο. Δεν ξέρω αν είναι θετικό ή αρνητικό οι παραληρηματικες περιγραφές της σοκολάτας. Για όποιον αγαπά την σοκολάτα (όπως εγώ) του έρχεται μια λιποθυμία... Δείτε και την ταινία, με την εξαιρετική Ζυλιέτ Μπινός.
0
Διάβασε το
Δεκαετία 1980 Ιράν. Από την φιλελεύθερη (!) Βασιλεία του Σάχη περνάει στο θεοκρατικό καθεστώς του Χομεϊνί. Πόλεμος Ιράν Ιράκ. Η γονείς της Σατραπι την στέλνουν στην Ευρώπη να τελειώσει το σχολείο. Θα νιώσει στο πετσί της, ότι είναι ξένη, μια Περσίδα στη Δύση. Θα γυρίσει στην πατρίδα της και πάλι είναι ξένη, μια Δυτική στο Ιράν. Η ιστορία της γραμμένη με χιούμορ, χωρίς πολλά μπλα μπλα, ζεστή, ανθρώπινη. Μας βοηθάει να δούμε πίσω από τις μπουργκες και τις μαντίλες, έναν κόσμο ολόκληρο. Έναν άνθρωπο σαν κι εσένα και σαν κι εμένα. Το σκίτσο σε ασπρόμαυρο και λιτή γραμμή προσδίδει στην ιστορία δεν αφαιρεί. Το Περσέπολις έχει βγει σε δύο τόμους.
0
"Εγώ αγάπησα έναν ποιητή"
Σκιαγράφηση δύο ανθρώπων. Ενός αυθεντικού ποιητή και μιας ελεύθερης γυναίκας. Η συγγραφέας αναφέρει σαφώς στον πρόλογο του βιβλίου, ότι δεν ασχολήθηκε με την ποίηση αλλά με τις προσωπικότητες. Ξεκινώντας από το οικογενειακό περιβάλλον απλώνει το πλέγμα στην εποχή τους. Η Ζωγράφου δεν διστάζει να πει αλήθειες για την κοινωνία, την ψευτοηθικη, την θέση και τον σκοπό της γυναίκας. Πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η Πολυδούρη, χωρίς να είναι απαραίτητα κακό. Το βλέπω σαν φόρο τιμής απέναντι στον πόλεμο που δέχθηκε αυτή η γοητευτική γενναία γυναίκα.
0
Ένα μεγάλο έργο
" Δημιουργός είναι όποιος γεννά ανθρώπους, ποίηση, μουσική. Όλοι από τα σπλάχνα μου πρέπει να βγουν για να γράψουν, να συνθέσουν, να ζωγραφίσουν. Μάθε να ακούς. Το τραγούδι του ανθρώπου ακουεται χιλιάδες, χιλιάδες χρόνους πίσω μας, μα πρέπει πρώτα να ακούσεις το κλάμα του παιδιού. Μάθε να ακούς τα μηνύματα, όλα από μέσα σου έρχονται"
0
Διάβασε το
Οπως παντα η Ζωγραφου μιλα για γυναικες, ωραίες κοιμωμενες που περιμένουν την αγάπη. Ζουν σε μια μικρή κόλαση, βασανισμένες, υποταγμένες ψυχές και διάβολοι. Περιμένοντας την αγάπη, την αληθινή αγάπη, εκείνη που θα τις κάνει να επαναστατήσουν, να νιώσουν ελεύθερες από τα κοινωνικά στερεότυπα.
1
Δεν υπάρχουν βασιλόπουλα ανάμεσα μας
Τρείς νουβέλες που πραγματεύονται ένα θέμα: το να παντρευτεί μια γυναίκα είναι σοβαρό, το να μην παντρευτεί είναι πιο σοβαρό. Αγαπημένη Λιλή, που μας προτρέπεις να ανακλαδιστουμε μπροστά στην αλήθεια.
0
Διάβασε το
Από τον πρόλογο του βιβλίου, Μάριος Πλωρίτης: Ο Χρονος, ο "γερο-κλεφτης με το αθόρυβο βήμα", διαβρώνει, υπονομεύει, ξεσκίζει, σωριαζει καταγής τα νιάτα, τα όνειρα, τις ελπίδες, τις προσπάθειες, υψώνοντας στη θέση τους το σαρδονικο σκιάχτρο της Αποτυχίας.
0
Διάβασε το
Οι ήρωες του έργου φυλακισμένοι στις προσωπικές τους ονειροπαγιδες. Η μητέρα: ξεπεσμένη μεγαλοαστη, κυριαρχική, χειριστικη, βασικό μέλημα της η αποκατάσταση της ανάπηρης κόρης. Ο γιός: δουλεύει σε παπουτσαδικο, το μόνο που θέλει είναι να μπει στο πρώτο πλοίο και να φύγει. Η κόρη: όλος ο κόσμος της, η συλλογή από γυάλινα ζωάκια μινιατούρες. Ένα πλάσμα ντροπαλό, τρομαγμένο, λαβωμένο. Ο νέος: η ελπίδα για ειδύλλιο με την κόρη....κι όταν αποχωρεί , ο γυάλινος κόσμος θα γίνει 1000 κομμάτια.
Ένας σπουδαίος δραματουργός. Με το συγκεκριμένο έργο κέρδισε το πρώτο του βραβειο Πούλιτζερ. Η εμμονή του με την μοναξιά, με τον χαμό της νιότης, την αποτυχία των ονείρων είναι απτή. Από τους πιο γνωστούς και αγαπητούς θεατρικούς χαρακτήρες, Μπλανς και Στάνλεϊ. Μπλανς Ντιμπουα, μια όχι και τόσο νέα γυναίκα με εμφανή την πνευματική και ηθική παρακμή της. Στάνλεϊ Κοβάλσκι, ο βάναυσος άντρας της αδελφής της που εκπροσωπεί την σκληρή πραγματικότητα του κόσμου. Δείτε και την ΈΞΟΧΗ ταινία του Καζάν, με την Βίβιαν Λι και τον Μάρλον Μπράντο
Εξαιρετική η μετάφραση του Χειμωνά. Καλαίσθητη η συγκεκριμένη έκδοση. Σας παραθέτω λίγους στίχους: Έτσι θα γίνει. Δεν έχω λόγο να ζω. Γιατί δεν έχω πατρίδα, γιατί δεν έχω σπίτι- γιατί δεν έχω οδό να ξεφύγω απ'την κακια μου μοίρα. Λάθος μου, τι λάθος να χάσω την αγάπη του πατέρα μου για τα λόγια ενός Έλληνα. Όμως θα τον εκδικηθώ. Ούτε θα δε ποτέ ξανά ζωντανά τα παιδιά που έκαμε με εμένα ούτε θα προλάβει να του δώσει παιδιά η νέα του γυναίκα- αφού από τα δηλητήρια μου θα έχει φαγωθεί. Οφείλω να το κάνω, εγώ να την σκοτώσω. Κανένας μη θαρρει πώς είμαι ανόητη και δειλή κι ασήμαντη. Είμαι βαρειά για τους εχθρούς Αέρας για τους φίλους- έτσι πρέπει να είναι ένας δίκαιος άνθρωπος.
Το μεγάλο πουθενά είναι αυτό που ξεχωρίζω από την νουαρ τετραλογία του Λος Άντζελες ( μαύρη ντάλια, Λ.Α. εμπιστευτικό και Λευκή Τζαζ). Νομίζω ότι αυτό που χαρακτηρίζει τον Ellroy είναι το Πολύ. Πολύ αίμα, πολλή διαφθορά, πολλή σκοτεινιά, πολλοί χαρακτήρες, πολλές ιστορίες, Πολύ όλα. Βέβαια στο τέλος όλα εξηγούνται και όλα μπαίνουν στην θέση τους. Η παρουσίαση της Αμερικής και δει του Λος Άντζελες- Χόλυγουντ του 1950, με τον Μακαρθισμο να ανθίζει, είναι ισοπεδωτικη. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι οδηγούνται από το μεγάλο πουθενά σε ένα μεγαλύτερο πουθενά.
Ο αφορισμός που δεν έγινε, χάρις στον πατριάρχη Αθηναγόρα Α'. Το κατηγορητήριο που του απηύθυνε η εκκλησία της Ελλάδος ήταν το εξής: 1. Διά του μυθιστορήματος Καπετάν Μιχάλης διασύρεται η Εκκλησία, διαπομπευονται οι ιεροί αυτής θεσμοί και καθυβριζεται το τριαδικόν του Θεού. 2. Το μυθιστόρημα Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, εκτός του παραδόξου και ασεβους τίτλου του, περιέχει διαθεσν ασεβους χρησιμοποιησεως ιστορικών αληθειών του Ευαγγελίου. Εξ άλλου, δια του βιβλίου τούτου γίνεται διδασκαλία σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών θεωριών και περιυβριζονται οι ποιμένες της εκκλησίας. 3. Ο εκδοθεις εις Γερμανιαν Τελευταίος Πειρασμός θεωρείται βιβλίον σκανδαλώδες και επικινδυνον διά κάθε Χριστιανον και, ως εκ τούτου, επιβάλλεται όπως -παση θυσία- αποφευχθεί η εις την Ελληνικήν μετάφρασις του. Ειδικωτερον, αναφέρεται, ότι διά του "Τελευταίου Πειρασμού" υβριζεται το Θεανδρικο πρόσωπο του Χριστού, ότι επιδιώκεται να καταρριφθεί η θεοτης Αυτού, ως και η χριστιανική ηθική. Τονίζεται, εξ άλλου, ότι με μεγάλην φαντασιοκοπιαν και αχαλινωτον αυθαιρεσιαν, παραποιείται εις αυτό, η διδαχή του Ευαγγελίου, και ότι είναι γραμμένο βάσει των θεωριών του Φρόυντ και του ιστορικού υλισμού. 4. Όλα τα εκδοθέντα εργα του Καζαντζάκη είναι του αυτού ασεβεστατου και αντεθνικου περιεχομένου με τα ανωτέρω βιβλία. Ο Τελευταίος Πειρασμός, εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα 1970, σ.12: "το βιβλίο τούτο δεν είναι βιογραφία, είναι εξομολόγηση του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Δημοσιεύοντας το έκαμα το χρέος μου. Το χρέος ενός ανθρώπου που πολύ αγωνίστηκε, πολύ πικραθηκε στη ζωή του και πολύ ελπισε. Είμαι βέβαιος πως κάθε λευτερος άνθρωπος που θα διαβάσει το βιβλίο ετούτο, το γεμάτο αγάπη, θα αγαπήσει περισσότερο παρά ποτέ, καλύτερα παρά ποτέ, το Χριστό"
Παπά Γιάνναρος, η μεγάλη μορφή, ο επαναστάτης του λόγου, της πνευματικής ύπαρξης. Στέκεται ανάμεσα στις δύο πλευρές προσπαθώντας για την ειρήνευση. Καπετάν Δράκος, ο γιός, ο επαναστάτης της δράσης, του αίματος, του πραγματικού κόσμου. Ο Καζαντζάκης στηλιτεύει τον φανατισμό και των δύο πλευρών αναδεικνύοντας το ιδεώδες του: ομόνοια και ομοψυχία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την συμπόρευση λαών και ανθρώπων.
0
Η απόλυτη εσωτερική πάλη
Ο Καζαντζάκης περιγράφει μυθιστορηματικά τον βίο και την πολιτεία του Φραγκίσκου της Ασίζης. Από την μια ο Φραγκίσκος άνθρωπος με αδυναμίες από την άλλη Άγιος με θεϊκή αποστολή. Ο Φραγκίσκος ντύνεται την ένδεια του κόσμου μέσα στην ασκητική και αυτοθυσιαστικη ζωή του.
0
Η αέναη αναζήτηση του Χριστού
"Πώς πρέπει να αγαπούμε το θεό; Αγαπώντας τους ανθρώπους" . Κι εγώ θα συμπληρώσω όλους τους ανθρώπους, φτωχούς, πρόσφυγες, αλλόθρησκους, άθεους, "διαφορετικούς". Καζαντζάκης, ένας ελεύθερος άνθρωπος, δίχως ίσκιους. Πολέμιος όχι του Θεού μα του συστήματος της εκκλησίας. Πολέμιος των απανταχού σκοταδιστων, φανατικών και μισαλλοδοξων.
0
Ιδεολογικό μανιφέστο
Ένα αριστοτεχνικά δομημένο κόμικ με έντονο πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Πρωταγωνιστής ένας "υπερήρωας" χωρίς πρόσωπο. Με μάσκα το πρόσωπο του Guy Fawkes, ενός "αναρχικού" που προσπάθησε να ανατρέψει το καθεστώς το 1604. Ο V, είναι όλοι που αντιστέκονται σε ηγέτες μοχθηρούς και μεγαλομανεις, που χειραγωγώντας ήθη και νόμους κατευθύνουν τις μάζες, μέσω του φόβου και του μίσους. Το 1988, όταν εκδόθηκε το κόμικ, η Θάτσερ εξελέγη για τρίτη συνεχόμενη θητεία. Τότε ο moore έγραφε: "η μικρή μου κόρη είναι τώρα 7 ετών και τα ταμπλόιντ προωθούν την ιδέα στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους ανθρώπους με aids. Η κυβέρνηση έχει εκφράσει την επιθυμία να εξαλείψει την ομοφυλοφιλία, ακόμα και ως αφηρημένη έννοια και μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για το ποια μειονότητα θα είναι ο επόμενος στόχος της νομοθεσίας της. Σκέφτομαι να πάρω την οικογένεια μου και να φύγω από αυτήν την χώρα σύντομα. Το κρύο και η μοχθηρία βρίσκονται παντού. Δεν μου αρέσει πια εδώ." Εξαιρετική και η ταινία.
Ο Γαλλοπολωνος πολυσχιδής Ρολάν Τοπορ - συγγραφέας, ηθοποιός, ζωγράφος, κομιστας- μας χαρίζει ένα μοναδικό, κλειστοφοβικο, παραισθησιογόνο νουάρ. Μην ψάξετε για ορθολογικές απαντήσεις. Αφεθειτε. Ο επίσης Γαλλοπολωνος σκηνοθέτης Ρομαν Πολάνσκι δημιούργησε μια έξοχη ταινία όπου μάλιστα είναι και πρωταγωνιστής. Η ερμηνεία του καθηλωτικη.
Το εξαιρετικό δίδυμο Μπουαλο Ναρσεζακ διαπρέπει σε ένα ακόμη υπέροχο ψυχολογικό θρίλερ. Εξίσου κορυφαία και η ταινία σε σκηνοθεσία H.G.Cloozot και διαβολογυναικες την Σιμόν Σινιορέ και την Βέρα Κλουζό.
0
Λογοτεχνία και κινηματογράφος σε απόλυτη αρμονία
Είμαι σίγουρη ότι πάρα πολλοί έχετε δεί την κορυφαία ταινία του Χίτσκοκ αλλά δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο. Πρόκειται για εξαιρετικό ανάγνωσμα. Ξεφεύγει από το κλασσικό νουάρ. Θα το έλεγα ψυχολογικό δράμα με μια νότα μεταφυσικού. Πιο σκοτεινό από την ταινία , με καλοδουλεμενους χαρακτήρες και έντονο άρωμα Παρισιού.
Ένα βιβλίο φόρος τιμής, στον Goscinny. Για όλους που έχουμε τόσο αγαπήσει τον Αστερίξ, τον Ιζνογκούντ, τον Λούκι Λουκ , τον μικρό Νικόλα. Σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου : " Μόλις σκεφτούμε τα βιβλία του, σε καθέναν από μας ζωντανεύει μια ανάμνηση. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην ιδιοφυία με την οποία επινοούσε ηλιθιους. Ο Αβερελ Ντάλτον, σε ένα μεξικάνικο χάνι, πέφτει με τα μούτρα στις τοπικές σπεσιαλιτέ:"πως λέγεται αυτή η πεντανόστιμη κρούστα γύρω από τα φριζολες; "Λέγεται πήλινος κεσες, αμιγκο...""
0
Διάβασε το
Ο κατάσκοπος συγγραφέας. Η συγγραφή των βιβλίων του γίνεται μετά από επισταμένη έρευνα. Έχει ταξιδέψει σε εμπόλεμες ζώνες, έχει συναντήσει και πάρει συνεντεύξεις, από επαγγελματίες μισθοφόρους μέχρι ηγέτες, πολιτικούς, τραπεζίτες, στελέχη πολυεθνικών και βεβαίως κατασκόπους. Στο εν λόγω βιβλίο καταπιάνεται με την εκμετάλλευση της Αφρικής από μία φαρμακοβιομηχανία. Δυνατό ανάγνωσμα, καλογραμμένο. Σου δίνει πολλή τροφή για σκέψη. Εξαιρετική και η ταινία.
0
Διάβασε το
Γεια χαρά κόσμε. Δεν έχει απομείνει τίποτα από σένα, μόνο ρημαγμένες ζωές. Ωστοσο μέσα στην καταστροφή και την αγριότητα αναδύεται η δύναμη της πατρικής αγάπης και της αυτοθυσίας. Ενα εξαιρετικό μυθιστόρημα, με γραφή απλή, μινιμαλιστική θα έλεγα. Δείτε και την υποβλητική ταινία, όπου μουσική (Νικ Κέιβ), ερμηνείες (κορυφαιος ο Μόρτενσεν), σκηνοθεσία και σενάριο ενναγκαλιζονται σε ένα συναρπαστικό, εφιαλτικό και ενίοτε σπαρακτικό road movie.
Η Φρίντα είναι το μέσο για να ακούσουμε - τόσο ζωντανό είναι- την Έλλη Λαμπέτη να μιλά. Και μιλά για όλα με την ειλικρίνεια και την "αυθαδεια" που της επιτρέπει το άστρο της.
1
Διάβασε το
Καθημερινοί, απλοί άνθρωποι χαμένοι μέσα σε επώδυνες σχέσεις που κι αυτές όμως φαντάζουν καθημερινές. Χωρίς δράματα. Ίσως για αυτό είναι πιο επίπονες. Πάντως κάθε φορά που τελειώνω ένα διήγημα του Κάρβερ το σφίξιμο στο στομάχι με ακολουθεί για μέρες.
0
Αριστούργημα
Το βιβλίο κυκλοφόρησε 19 Δεκεμβρίου 1843, και πούλησε 6.000 αντίτυπα - ασύλληπτο νούμερο για την εποχή- μέσα στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας. Όπως σε όλα τα βιβλία του συγγραφέα και εδώ, η κοινωνική αδικία και η φτώχεια αποτελούν κομβικό στοιχείο της ιστορίας. Ένα βιβλίο αφιερωμένο στην αγάπη και την συμπόνια. Βάλτε το στην ψυχή σας.
Αναζητηστε την έκδοση "Ερευνητές", τίτλος σειράς: αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και η εποχή τους.
0
Διάβασε το
Η υποκρισία της φιλανθρωπίας, η εκμετάλλευση των παιδιών, η ακραία φτώχεια, οι ανθρώπινες ζωές χωρίς καμμιά αξία. Και κάπου εκεί ανάμεσα η καλοσύνη. Δραμα και χιούμορ συνυφασμένα υπέροχα. Εξαιρετικό βιβλίο για όλες τις ηλικίες.
Για μένα ο Ντίκενς είναι ο συγγραφέας των αδύναμων και των φτωχών. Είναι ο συγγραφέας που διαβάζοντας τον γίνομαι καλύτερη. Συγγραφέας της ψυχής. Στον ζοφερό οίκο καταπιάνεται με το δικαστικο σύστημα της Αγγλίας, που όσοι έχουν χρήματα μπορούν να ξεφύγουν και όσοι είναι φτωχοί υπομένουν την σκληρη μοίρα της αδικίας. Και πάλι όμως, μέσα στην κοινωνική εξαθλίωση που παρουσιάζει σε μια Αγγλία που αναπτύσσεται, ο ίδιος Ποτέ δεν παύει να επενδύει στην αγνή και έντιμη φύση των ανθρώπων.
0
Διάβασε το
Γαλλική επανάσταση. Δύο πόλεις, Λονδίνο και Παρίσι στη δίνη της. Θάνατος και σήψη παντού. Επική αφήγηση από τον Ντίκενς. Ωστόσο μέσα από την σκοτεινιά και την απελπισία, θα μας δώσει στο τέλος -όπως στα περισσότερα βιβλία του-ελπίδα και πίστη.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς που διάβασα ήταν ο υπνωτιστής. Μάλιστα πρώτα είδα την ταινία και το βιβλίο ακολούθησε. Εξαιρετικά και τα δύο. Στον κυνηγό κουνελιών οι συγγραφείς, διατηρούν το μοτίβο της κινηματογραφικής γραφής. Γρήγορο, εθιστικό. Ο Γιουνα Λιννα, ο κεντρικός ήρωας αστυνομικός, όπως πάντα συμπαθής. Εκτός κλισέ με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος και αρχές. Στο εν λόγω βιβλίο το μόνο που με "ξένισε" ήταν η σχέση του Γιουνα με την Βαλέρια. Ήταν κάπως βεβιασμένη και αδομητη. Μάλλον θα καλυφθεί το κενό στο επόμενο βιβλίο.
Πεταλούδας, μύθος ή πραγματικότητα. Κυκλοφόρησε το 1969. Κοινό και κριτικοί διχάστηκαν. Ωστόσο έγινε δεκτό μετά επαίνων. Οι κριτικοί παραδέχτηκαν ότι πρόκειται για ένα σπάνιο είδος γραφής που το ονόμασαν προφορική λογοτεχνία. Ο Σαριερ το 1930 συνελήφθη για τον φόνο ενός φίλου του. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη παρόλο που ο ίδιος επέμενε μέχρι τέλους ότι ήταν αθώος. Επιχείρησε πολλές φορές να δραπετεύσει μέχρι που τον μετέφεραν στην Νέα Γουινέα, στο νησί του διαβόλου, όπου ήταν γαλλική αποικία και τελικά τα κατάφερε. Το βιβλίο θεωρείται μέχρι σήμερα ένας ύμνος στην ανθρώπινη θέληση. Κορυφαία και η ταινία με τον Ντάστιν Χόφμαν και τον Στιβ Μακ Κουίν στον ρόλο του πεταλούδα.
Ένα βιβλίο κατάθεση ψυχής. Ο Λέβι με μοναδική απλότητα μας δίνει την εικόνα της ναζιστικής κοσμοθεωρίας. Την αποκτηνωση των ανθρώπων μιας και σε πολλούς η ανθρώπινη υπόσταση έχει χαθεί μέσα από την διαδικασία της ατέρμονης αναμονής του θανάτου, των εξευτελισμων και των βασανιστηρίων. Το βιβλίο γράφτηκε το 1946 με χεουσες ακόμη τις μνήμες. Ο Λέβι αυτοκτόνησε το 1987.
" Να εκμηδενισεις τον άνθρωπο είναι δύσκολο όσο και να τον δημιουργησεις: δεν ήταν απλό, πήρε χρόνο, αλλά τα καταφέρατε Γερμανοί. Είμαστε υπάκουοι κάτω από το βλέμμα σας,δεν έχετε να φοβηθειτε τίποτα από μάς: καμία πράξη αντίστασης, καμία λέξη πρόκλησης, κανένα κριτικό βλέμμα"
Κατερίνα Γώγου, μια αναρχική ποιήτρια. Μια μοναχικη ψυχή. Δεν διάλεξε τον εύκολο δρόμο μα τον δύσβατο, μέσα από τις συνεχείς αναζητήσεις της. Με γλώσσα αιχμηρή, απότομη που σε ξεγυμνώνει. Πονάει η ποίηση της. Πονάει πολύ.
0
Είναι μία μόνο μία η ονειρεμένη Φρουτοπία!
Πικος Απικος, δαιμόνιος δημοσιογράφος
Αιμίλιος το μήλο, πρόεδρος της κυβέρνησης των φρούτων
Βλάσης το βλιτο, που παρόλο που είναι βλάκας καταφέρνει να ανακηρυχθεί πρύτανης Πανεπιστημίου
Μανόλης ο μανάβης, ένας βλοσυρός μανάβης
Θάνος το κολοκυθακι, που ονειρεύεται να δειρει τον μανάβη
Πιπεριά η φαρμακογλωσσα, ιδιοκτήτρια πανδοχείου 18ης κατηγορίας
Σας ανέφερα ενδεικτικά μερικούς από τους ήρωες του Φρουτοπικου Σύμπαντος!
Respect!!!
Με τα βιβλία του Ευγένιου έχεις πάντα γιορτή. Τόσο καλά σε κάνει να νιώθεις!
Από τότε που το διαβάσαμε τα καλαμαράκια έμειναν πάντα κακαμαρακια στο λεξιλόγιο μας, που δεν βαριομαστε ποτέ να το εξηγούμε στους μη τριβιζοπληκτους.
Κάτω οι προλήψεις και οι προκαταλήψεις.
Μια ιστορία που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Μια ισχυρη ιστορία που απομακρύνει τα παιδιά μας από το μισος και την μισαλλοδοξία.
Γιατί δηλαδή πρέπει αυτός που έχει μεγαααλα δόντια να είναι κακός κι αυτός που είναι ροζ να είναι καλός? Ο εμπνευσμένος Τριβιζάς μας, επιτέλους αποκαθηλώνει τα στερεότυπα, με ένα παραμύθι ανατρεπτικό, αστείο, ευφυές.
Με ρίμες έξυπνες, που μαθαίνουν εύκολα τα παιδιά.
Με καλό τέλος, χωρίς "φαγωματα" θύτες και θύματα.
Δεν θα σταθώ στην απόλυτη καταρράκωση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από την φρίκη του πολέμου.
Δεν θα σταθώ στο κολαστήριο, την μαύρη λάσπη, το Άουσβιτς.
Θα σταθώ στην ομορφιά, στην αθωότητα, που ξεπροβαλει μέσα από από την ασχήμια και την θηριωδία.
Ως βιβλιοφιλη το αγάπησα ακόμα περισσότερο,μιας και έχει κεντρικό θέμα τα βιβλία.
Η Ντιτα αγγίζει τα βιβλία , τα χαϊδεύει, τα κανακευει , τα προστατεύει και μας δίνει ελπίδα λέγοντας ..." το να ανοίγεις ένα βιβλίο είναι σαν να μπαίνεις σε ένα τρένο που σε πηγαίνει διακοπές"
Μέχρι την μέση περίπου με κούρασε. Τα τεκταινόμενα στην δίκη ζωηρεψαν λίγο τον ρυθμο. Ωστόσο ένιωθα σαν μην είχε συνοχή. Ίσως ήταν και η υπερβολή των χαρακτήρων όπου δεν μπορούσε με την γραφή του ο συγγραφέας να τους στηρίξει. Δεν αρκεί μια καλή ιδέα για να γράψεις ένα καλό βιβλίο.
Η πρώτη επαφή με τον Τόλκιν ήταν στα 13 μου όταν διάβασα το Χόμπιτ και το λάτρεψα. Και μετά ήρθε " ο άρχοντας". Εκδόσεις Κέδρος, 3 λευκοί τόμοι, με εκείνα τα καταπληκτικά επικα εξώφυλλα! Και άρχισα να διαβάζω, και να διαβάζω... ούτε κιχ, ούτε ανάσα. Απορροφήθηκα στο σύμπαν της "Μέσης Γης" .
Το fantasy στα καλύτερα του.
1
Διάβασε το
Καλογραμμένη βαμπιρικη τριλογία. Με κανονικούς βρικόλακες. Άσχημους, τρομακτικούς, καταραμένους. Αρχαίες οντότητες με μυστικά ακατανομαστα. Όχι βρικόλακες ροζ, ρομαντικούς, που στραφταλιζουν λες και έχουν μόλις βγει από επίδειξη μόδας του Αρμάνι. (Η Αν Ράις, θεωρείται η πρώτη διδαξασα του είδους με τη " συνέντευξη σε ένα βρικόλακα".)
Σφιχτοδεμένη πλοκή. Σκοτεινό. Οι χαρακτήρες δυνατοί.
Και βαμπιρια. Πολλά πολλά αιμοδιψή βαμπιρια που οδηγούν την ανθρωπότητα στο απόλυτο χάος.
Από τις ωραιότερες αυτοβιογραφίες που έχω διαβάσει. Πραγματικά είναι σαν μυθιστόρημα. Όπως γράφει για τον Πουαρό έτσι γράφει και για τον εαυτό της. Χιούμορ, αυτοσαρκασμος, δεν φοβάται να εκτεθεί. Μαθαίνεις για την βικτοριανή εποχή από πρώτο χέρι. Εξαιρετικό βιβλίο.
Σας παραθέτω μια τοσοδουλα παράγραφο:
Τα τρένα ήταν πάντοτε ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα. Είναι θλιβερό στις μέρες μας που οι μηχανές τους δεν μοιάζουν πια με προσωπικούς σου φίλους.
Έχοντας διαβάσει σχεδόν τα άπαντα της αγαπημένης Άγκαθας, προβληματίστηκα για ποια βιβλία της να γράψω την γνώμη μου. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για τα βιβλία που κυκλοφόρησε με άλλο όνομα όντας διαφορετικά από την συνήθη γραφή της.
Ιστορίες βαθιές όπου τα "εγκλήματα" είναι της ψυχής και της καρδιάς. Η ανάλυση των χαρακτήρων της κοφτερή, ουσιαστική. Δεν τους χαρίζεται.
Και αυτή η λογοτεχνική πτυχή της, ενδυναμώνει την άποψη μου για το αξεπέραστο ταλέντο της.
Νομίζω ότι τα εξώφυλλα της Διόπτρας αδικούν την σειρά, διότι σου δίνουν λίγο την αίσθηση "αρλεκιν". Καμμία σχέση, σας διαβεβαιω. Εξαιρετική η μετάφραση του Κορτώ.
0
Διάβασε το
Ως δημοσιογράφος ο Καπότε πήγε στο Κάνσας για να καλύψει ένα ειδεχθές έγκλημα . Στην πορεία ήταν τόσο μεγάλος ο όγκος του υλικού που αποφάσισε να το εκδοσει σε βιβλίο, με την μορφή μυθιστορήματος. Η γραφή του ζωντανή, κοφτή. Η μαγική του εξιστόρηση σε συνεπαίρνει.
Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, είπε ο Ντοστογιέφσκι. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν διαβάζοντας για την Χολλυ Γκολαιτλυ. Αιθέρια μα και γήινη, αθώα αν και call girl. Αναλλοίωτη ως το τέλος.
Βέβαια το καταπληκτικό βιβλίο ακολουθεί και η " μεθυστική" ταινία με την Audrey Hepburn. Ανεπανάληπτη σαν Χολλυ. Ανεπανάληπτη στο "moon river".
Νομίζω πως μόνο ο Ρόμπινς θα σκεφτόταν να γράψει ένα παιδικό βιβλίο με κεντρικό άξονα την μπύρα. Καλά εδώ που τα λέμε δεν το λες και παιδικό. Εγώ πάντως απεχθάνομαι την μπύρα αλλά αγαπώ τον Ρόμπινς.
Ανθρώπινες σχέσεις, όνειρα, θρησκεία, αθανασία, παντζάρια, μυρωδιές, παντοτινή αγάπη, ιδωμένα μέσα από την σουρεαλιστική γραφή του Ρόμπινς. Πρέπει να αγαπάς αυτού του είδους την γραφή αλλιώς σε πετά έξω.
Μια γεύση από το βιβλίο για να δούμε τι μας διδάσκει το μυστικό του πατζαριου " Διατηρήστε την θεϊκή κοκκινίλα σας, την έμφυτη ροζ μαγεία σας, ειδάλλως θα καταλήξετε καφέ. Έτσι και καταλήξετε καφέ ξέρετε τι σας περιμένει: καφές, καφετζουδες, χαρτοριχτρες, τσαρλατάνοι, ψυχοσωτηρες..."
Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του Κάρτερ που διάβασα, με πρωταγωνιστή τον ιδιοφυή και χαρισματικό ντεντεκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ. Είναι κλισέ χαρακτήρας αλλά ελκυστικός. Μου αρέσει που έχει απάντηση σε όλα και όποιος τον ρωτήσει "πως το ξέρεις?", απαντά πάντα, "διαβάζω πολύ". Οι γνώσεις του συγγραφέα γύρω από την ψυχολογία και δει την εγκληματολογική ψυχολογία έντονα παρούσες. Ναι, υπάρχουν κενά στην πλοκή, ναι οι φόνοι του είναι κάπως "επιτηδευμένοι", ωστόσο για μένα η γραφή του Κάρτερ αποδείχτηκε εθιστική. Πάω και για τα υπόλοιπα βιβλία
0
Διάβασε το
"θάρρος δε σημαίνει να μην φοβάσαι.... θάρρος σημαίνει να φοβάσαι αλλά παρόλα αυτά να κάνεις το σωστό". Αυτό κάνει και η Κοραλαιν, το σωστό, σώζοντας αυτούς που αγαπά. Μια ιστορία, που έχει όλα που θα θέλαμε εμείς τα μεγάλα "παιδιά" αλλά και τα μικρότερα. Σοφίτες, μια γάτα που μιλά, μαγικές πέτρες, τσίρκο με ποντίκια... μπόλικη φαντασία και τρόμο στις σωστές δόσεις. Εξαιρετική και η εικονογράφηση.
0
Διάβασε το
Το βιβλίο δεν διαβάζεται, ρουφιεται. Μπορεί η ιδέα να μην είναι πρωτότυπη ( τίποτα δεν σου χαρίζεται χωρίς τίμημα) ωστόσο είναι εξαιρετικά δομημένη μέσα από το στοιχείο του Μπάρκερ, τον τρόμο.
Η ασπρόμαυρη εικονογράφηση του ίδιου του συγγραφέα εντείνει το συναίσθημα του τρόμου μέσα από τα παιδικά μάτια. Στον γιό μου πρώτα του το διηγηθηκα, με το πλήρωμα του χρόνου το διάβασε μόνος του και στην Α γυμνασίου έκανε μία εργασία πάνω στο βιβλίο. Εξαιρετικό και αγαπημένο βιβλίο.
Να ξεκινήσω με το ότι δεν είναι ανάγνωσμα για όλους. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες ανοχές και αντοχές. Η γραφή του μεστή, άγρια, χωρίς περιορισμούς και κανόνες. Οι ιστορίες του δεν θα πάψουν να σας κυνηγούν. Αναφέρω δύο ενδεικτικά που με συγκλόνισαν. Το τρένο του μεσονυχτίου και Στους λόφους οι πόλεις.
Τι ωραιότερο όταν δεν κατέχεις και δεν καταλαβαίνεις μία επιστήμη να υπάρχει ο καλός, ο εμπνευσμένος δάσκαλος που θα στα κάνει λιανα!
Αυτό ακριβώς πετυχαίνει ο κος Σιμόπουλος στην αστροσκονη.
Πολύ πολύ έξυπνη πλοκή Εννοείται ότι και σε αυτό το βιβλίο φαίνεται το πόσο καλός ιστορικός ερευνητής είναι. Ωστόσο νομίζω ότι υστερούσε στους διαλόγους, κατι μου έλειπε. Για αυτό και το 7. Παρόλα αυτά διαβάζεται με μεγαλο .ενδιαφέρον.
Ο Μίλτον παρουσιάζει τα γεγονότα από μια αποστασιοποιημένη θέση, χωρίς αφορισμούς και συναισθηματική εμπλοκή. Σαν να βλέπεις ντοκιμαντέρ. Αυτό που το κάνει επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρον ανάγνωσμα είναι οι ιστορικές πηγές που χρησιμοποιεί ώστε να φωτίσει άγνωστες ιστορικές στιγμές αλλά και την καθημερινότητα της κοσμοπολιτισας Σμύρνης.
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα:
Η πόλη όπου γεννήθηκε ο Πέτρος (Μπρουσαλης) ήταν ένας τόπος όπου καμήλες φορτωμένες με σύκα περνούσαν δίπλα από το τελευταίο μοντέλο της αυτοκινητοβιομηχανίας Νιούτον Μπένετ όπου η παράξενη καινούρια μόδα του κινηματογράφου είχε γίνει δεκτή ήδη από το 1908. Στη Σμύρνη έδρευαν 17 εταιρείες που εμπορεύονταν αποκλειστικά είδη πολυτελείας τα οποία εισάγονταν απευθείας από το Παρίσι. Και όταν ο πατέρας του Πέτρου ήθελε να διαβάσει μια καθημερινή εφημερίδα, μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα σε 11 ελληνικές, 7 τουρκικές, 7 αρμενικές,4 γαλλικές,και 5 εβραϊκές, για να μην αναφέρουμε όσες εισάγονταν από σχεδόν κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Η γραφή του Μίλτον εξαιρετική. Ρέει! Και να μην αγαπάτε την ιστορία διαβάστε το.
0
Διάβασε το
11 αγαπημένοι κλασικοί συγγραφείς, αλλη πένα ο καθένας, με μοναδικό κοινό στοιχείο την αποκρυπτογράφηση της γάτας. Όπως λέει και ο Μπέρναρντ Σω, "πολιτισμένος είναι αυτός που καταλαβαίνει τη γάτα στο μέτρο του δυνατού".
Ξεχωρίζω:
Η μεταφορά της σκοτεινής νουβέλας του Καρκαβίτσα σε γκραφικ νοβελ. Σε μια κοινωνία όπου επικρατεί η αμάθεια, η φτώχεια, η δεισιδαιμονία, η πονηριά, είναι εύκολο για τον αδυσώπητο Ζητιάνο να χειραγωγεί καταστάσεις. Να εκμεταλλεύεται προς όφελος του τις αδυναμίες και τις κρυφές επιθυμίες των ανθρώπων και στο τέλος να τους αφανίζει. Ευκαιρία και για αυτούς που δεν θα διάβαζαν ποτέ Καρκαβίτσα, να διαβάσουν μέσα από την κουλτούρα του κόμικ. Εξαιρετική δουλειά.
Μια ιστορία πικρή. Μια ιστορία με παιδιά "εγκληματίες". Παιδιά ναυαγούς που ο εχθρός δεν είναι το νησί ή τα άγρια ζώα. Εχθρός είναι τα ίδια τα παιδιά. Ο Γκολντιγκ δεν ωραιοποιει καταστάσεις. Αλληλοσπαραγμός, βαναυσότητα, προπηλακισμοί, φαυλες συμπεριφορές, που δεν προέρχονται από ενήλικες αλλά από παιδιά.
Ένα κολάζ από ιστορίες απλών καθημερινών ανθρώπων. Άλλες αστείες, κάποιες λυπητερές, κάποιες παράξενες. Η συγκεκριμένη έκδοση έχει κάτι παλιομοδίτικο το οποίο ταιριάζει απόλυτα με το πνεύμα του βιβλίου.
Με φόντο πάλι την νεότερη ιστορία της Ελλάδας, ξεδιπλώνει το ταλέντο της δεινης μυθιστοριογράφου. Μας κάνει κοινωνούς της δικής μας ιστορίας, που πολλοί από εμάς ίσως και να μην γνωρίζουν. Και το κάνει με σεβασμό και ευθύνη. Ήρωες της, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που μέσα στην σκοτεινή εκείνη περίοδο ζουν στο έπακρο τη βια και το μίσος. Αλλά και την αγάπη. Κι όπως λέει κάποια στιγμή η Θέμις " υπάρχει φως και σκοτάδι παντού"
0
Διάβασε το
Η γραφή της κενταει. Είναι εκπληκτικό ότι διαβάζοντας το βιβλίο ξέχασα ότι πρόκειται για μη Ελληνίδα συγγραφέα. Την ελληνική πραγματικότητα του ΤΟΤΕ και του ΤΩΡΑ μόνο επιδερμική δεν την λες.
Μια γνήσια φιλέλληνας.
0
Διάβασε το
Όλη η ζωή του πρωταγωνιστή σε κουτάκια. Βαλτώνει πνίγεται μιας μην το ξέρει. Ώσπου ένα απλό περιστατικό, ένα περιστέρι, τον φέρνει στα ίσα του.
Τα αγκάθια που έχουμε μέσα μας και ενώ δεν φαίνονται μας ξεσκίζουν.
0
Διάβασε το
Ε ναι λοιπόν, είναι ένα " μουσικό" βιβλίο. Δεν περιέχει νότες όπως τις γνωρίζουμε. Έχει τη μουσική της εξαιρετικής γραφής. Τη μουσική της ανθρώπινης μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης. Τη μουσική των ανθρώπων που ξέρουν να δίνονται ολόψυχα σε αυτό που αγαπούν.
Καθηλωτικο και ανατριχιαστικό με συναρπαστική γραφή. Αναρωτιεσαι ως το τέλος αν ο Ζαν Μπατίστ είναι τέρας ή ένα πραγματικά βαθιά δυστυχισμένο πλάσμα. Το εν λόγω βιβλίο για μένα υπήρξε αναγνωστική εμπειρία.
Αγαπημένη Ζεη, μας διηγείται το παραμύθι της ζωής της. Σε αιχμαλωτίζει με την ειλικρίνεια της, το χιούμορ , την αμεσότητα της.
Από τις ξεχωριστές αυτοβιογραφίες που έχω διαβάσει μαζί με της Άγκαθα και της Αρβελέρ.
Ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα που δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά αλλά σε όλους μας. Ολοζώντανη αφήγηση - μην ξεχνάμε ότι η Ζέη τα έχει ζήσει.
Δεν είναι τα γεγονότα που έχουν σημασία αλλά ο παλμός, η ατμόσφαιρα, το ζωντάνεμα μιας ολόκληρης εποχής.
0
Διάβασε το
Η αθώα Ερεντιρα που εκπορνεύεται μέσα στο ίδιο της το σπίτι από τον " δικό" της άνθρωπο.
Υπομένει, εξευτελίζεται, εξαγνίζεται.
Πραγματικά απίστευτη και θλιβερή ιστορία.
0
Διάβασε το
Η ζωή δύο ανθρώπων που αγαπιούνται μέσα από τον μαγικό ρεαλισμό του Μάρκες.
Ως δημοσιογράφος (εκτός από συγγραφέας) αρπάζει απο τα μαλλιά το θέμα που πραγματεύεται, και το ξετιναζει. Ότι κι αν αφορά, Ναζί, παρίες, άστεγους, σέχτες. Ένταση, πυκνή γραφή, αριστοτεχνικές ανατροπές, θέματα υποβλητικά. Ο Γκρανζε παράγει λογοτεχνία υψηλών προδιαγραφών. Νομίζω η ταμπέλα "αστυνομικό" είναι λίγη. Πολύ λίγη.
Ακούραστος συγγραφέας. Ευτυχώς για μας. Ποιητής του fantasy. Κρατάει την συνείδηση μας, την συνείδηση του ανθρώπινου είδους, ανήσυχη. Έτσι ίσως έχουμε ελπίδα.
Το φαρενάιτ μαζί κάτι 1984 του Όργουελ και τον θαυμαστό καινούριο κόσμο του χαξλει, αποτελούν αγαπημένη τριλογία με κοινό παρονομαστή ενός μέλλοντος δυστοπικου, ελεγχόμενο από τα τηλεοπτικά μέσα. Το "κοινό καλό" σημαίνει ολοκληρωτικό καθεστώς.
Εξαιρετικό βιβλίο.
Ως έφηβη 15 χρονών είχα δεί (λέμε τώρα) την ταινία. Τρομοκρατήθηκα. Διαβάζοντας το βιβλίο η αίσθηση του φόβου για το κακό ήταν πολύ πιο έντονη. Από τα πιο δυνατά αναγνώσματα του είδους. Εξαιρετικό!
Απαπαπα! Από τα πιο κουραστικά, βαρετά βιβλία που έχω διαβάσει. Προσπάθησε νομίζω στο στυλ της γραφής να πλησιάσει τον Steven King. Καμμία σχέση.
0
Διάβασε το
Όσα βρείτε της σειράς διαβάστε τα. Με την προϋπόθεση ότι σας ενδιαφέρει να γίνεται κοινωνοί του Σέρλοκ Χολμς της αρχαίας Κίνας. Σαν δυτικοί που είμαστε οι συνήθειες τους, τα έθιμα τους, η ζωή τους αυτή καθαυτή μας ξενίζει. Παράλληλα όμως μας ιντριγκάρει. Αγαπημένος δικαστής Τι.
Ρέουσα γραφή. Δυνατοί χαρακτήρες. Πλουσιο σε ιστορικά στοιχεία όπου δεν δίνει άλλοθι στους συμπατριώτες του για το κακό που έκαναν στον "κόσμο". Εξαιρετικό μυθιστόρημα.
Γιάννης Μαρής, ο Ζορζ Σιμενόν της Ελλάδας (τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως βεβαίως). Θεωρείται ο θεμελιωτής του αστυνομικού μυθιστορήματος στην χώρα μας.
Ο ήρωας που γεννήθηκε από την πένα του, ο αστυνόμος Μπέκας ως ένας άλλος Μαιγκρε. Η περιγραφή που δίνει ο Μαρής για τον Μπέκα: " Ο Μπέκας δεν ανήκε στους τύπους της νυχτερινής Αθηναϊκής ζωής. Οικογενειάρχης υποδειγματικός, ζούσε μια τυπική μικροαστική ζωή..."
Το παλιακο άρωμα στα βιβλία του με ξετρελαίνει. Καλή κοινωνία, πολυτελείς γυναίκες, γυναίκες φετίχ, ζιγκολό, η Αθήνα την νύχτα . Σκιαγραφεί ατμόσφαιρα και χαρακτήρες, η πλοκή δεν τον ενδιαφέρει και πολύ. Δεν μπορείς να τον πεις καταπληκτικό λογοτέχνη. Μάλλον απλοϊκό θα τον έλεγες, ωστόσο τόσο μα τόσο γοητευτικό.
Ο 13ος επιβάτης θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα του.
ΆΡΤΙΑ η Άγρα.
Επίσης για να πάρετε και γεύση κινηματογράφου δείτε Το έγκλημα στο Κολωνάκι, Έγκλημα στα παρασκήνια και τον άνθρωπο του τρένου.
Εξαιρετικό βιβλίο. Κάλλιστα θα μπορούσε να το έχει γράψει ο Ντόυλ.Ο Χοροβιτς έθεσε 10λογο κανόνων ώστε να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στο στυλ του Ντόυλ. Όχι πολύ αίμα, όχι πολλοί φόνοι , όχι πολλή δράση μερικοί από αυτούς. Νομίζω ότι τους ακολούθησε αρκετά πιστά. Πανέξυπνη πλοκή, γρήγορο, με ανατροπές. Πραγματικά το απόλαυσα..
Όποιος αγαπάει τον Σέρλοκ Χολμς πρέπει να το διαβάσει. Όπως και τούς δρόμους του μεταξιού. Ήμουν προβληματισμένη για το αποτέλεσμα. Όμως ο Χοροβιτς με δικαίωσε. Ίδια ποιότητα με τα πρωτότυπα σε πιο σύγχρονο ρυθμο. Φαίνεται η διαφορετική πένα αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό.
Μια ιστορία μέσα στην άλλη. Και οι δύο δυνατές και εμπνευσμένες. Η πρώτη στο σήμερα, στο σύγχρονο Λονδίνο η άλλη στην εξοχή στο 1955.
Η μία εξελίσσεται στους φρενήρεις ρυθμούς της σύγχρονης εποχής και η άλλη έχει αύρα εξοχής, τοπία και φυσικά "διαπλοκές" (κουτσομπολιά) της μικρής κοινωνίας. Όλοι οι χαρακτήρες εξαιρετικά δομημενοι και ολοκληρωμένοι. Σε νοιάζουν. Θέλεις να μάθεις για αυτούς. Και ας μην ξεχνάμε ότι το όλο εγχείρημα μυρίζει Άγκαθα. Τέλος ενας ακόμη λόγος για να το αγαπήσεις το βιβλίο είναι η αναφορά στην Ελλάδα που γίνεται με σεβασμό και αγάπη.
Με αυτό το βιβλίο γνώρισα τον συγγραφέα και τον λάτρεψα. Η αλήθεια είναι ότι η γραφή του Φλέμινγκ με κάνει να βαριέμαι. Ο Χοροβιτς ανέβασε το επίπεδο. Όσο το διάβαζα ήταν τόσο ζωντανό που νόμιζα ότι βλέπω ταινία. Θα το απολαύσετε, είμαι σίγουρη.
Ένας ανεξάντλητο ς συγγραφέας. Είτε πρόκειται για Μαιγκρε είτε για τα "σκληρά" του όπως τα ονομάζει ο Σιμενόν. Τι είναι τα βιβλία του, ερωτικά, κοινωνικά, ψυχογραφηματα, αστυνομικά? νομίζω όλα αυτά μαζί. Εν προκειμένω ο Μαιγκρε με τα έντονα μικροαστικά χαρακτηριστικά του ανατρέπει το προφίλ του διώκτη εγκλήματος που έχουμε συνηθίσει. Μας αποκαλύπτει το Παρίσι της νύχτας και την ανθρωπολογία του, τα λαϊκά μπιστρό και την γαλλική αστική τάξη, τους απόκληρους . Δείτε και την ταινία με έναν έξοχο Ζαν Γκαμπεν στο ρόλο του Μαιγκρε.
Ο Σιμενόν όπως πάντα δεινός αφηγητής και θαυμάσιος ψυχογραφος. Δεν πλατειαζει δεν πολυλογει και εύστοχα εισχωρεί στις ψυχές των ηρώων και φωτίζει πληγές που δηλητηριάζουν την καθημερινότητα.
Για μία ακόμη φορά να εξαρω τις εκδόσεις Άγρα. Προσεγμένες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Δράση, αγωνία, ένταση, ανατροπές. Οι ήρωες του αντισυμβατικοι, μοναχικοί λύκοι, ωστόσο ενδιαφέροντες χαρακτήρες με τις δικές τους αγωνίες και τα δικά τους πάθη. Οι υποθέσεις του σκοτεινές, ζοφερές και πάντα με κοινωνικές προεκτάσεις. Δείτε και την εξαιρετική ταινία σε σκηνοθεσία Ματιέ Κασοβιτς.
Ένα βιβλίο βελούδινο.
Σαν μια κουβερτουλα ζεστή που σε σκεπάζει όταν την χρειάζεσαι.
Γιατί ο πόνος της απώλειας δεν έχει ηλικία, δεν βλέπει φύλο. Απλά πρέπει να βρεθεί ο ένας που θα σε στηρίξει... έστω με μια μαγική λέξη
Είτε πρόκειται για παιδικό βιβλίο, είτε για ταξιδιωτικό οδοιπορικό είτε για ιστορία ο εξαίσιος συγγραφέας διαπρέπει.
Ένα μικρό απόσπασμα θα σας αναφέρω από τον πρόλογο του βιβλίου και δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο.
" Άρχισα να γράφω προσπαθώντας να είμαι πολύ ιστορικός -ευχαριστωντας βέβαια συνεχώς τον μεγαλοδυναμο που είμαι ακόμα πιο πολύ συγγραφέας. Ας μη γελιομαστε: αυτό που προσπάθησα να διερευνήσω δεν τεκμηριώνεται. Απλώς θα βάλω τη μουσική για να χορέψει η ιστορία με τη λογοτεχνία, ελπίζοντας να το απολαύσετε"
Κατά σύμπτωση ο γάτος μου λέγεται Ζαχαρίας. Γνωρίζοντας και την εξαιρετική γραφή της Διβανη το αγόρασα.
Καταπληκτικό το πόσο σου φτιάχνει δεν θα πω την διάθεση αλλά την ψυχή.
Όπως στα περισσότερα βιβλία της και σε αυτό, το λεπτό χιούμορ, η ειλικρίνεια της, ο αυτοσαρκασμος της σε ενθουσιάζει. Η γλώσσα δε πηγαία, ρέουσα χωρίς καμμία έκπτωση στην λογοτεχνικοτητα.
Χιούμορ, γλώσσα ρέουσα, αυτοσαρκασμος, αυτοψυχογραφειται αλλά και ψυχογραφει. Από τα πιο γοητευτικά βιβλία που έχω διαβάσει. Το διάβαζα και μόνο μποτάκια δεν είχα βάλει να φύγω.
Και να μην είσαι ταξιδιάρα ψυχή με αυτό το βιβλίο γίνεσαι.
0
Διάβασε το
Στο βιβλιο είναι έντονο το στοιχείο της αρχαίας τραγωδίας. Μας φέρνει στο μυαλό άλλες τραγικές φιγούρες γυναικών, Μήδεια, Φαίδρα, Κλυταιμνήστρα, Ιοκάστη.
Ο έρωτας που έρχεται και καταστρέφει τα πάντα στο διάβα του.
Οι βασικοί χαρακτήρες είναι γυναίκες και ο Καραγάτσης εμβαθύνει εύστοχα στην ψυχολογία τους.
Η Μαρίνα, που θα διαβάσει το όνομα του ελληνικού καραβιού " χίμαιρα" και θα θελήσει να αποδράσει από το σκοτεινό παρελθόν της. Η ζωή όμως δεν της χαρίζεται. Το όνειρο αποδομειται. Ο κύκλος του έρωτα και του θανάτου μπαίνει σε τροχιά μη αναστρέψιμη.
Η Ρειζαινα, η Ελληνίδα μάνα. Σκληρή, καχύποπτη, καταπιεστική, ελέγχει την οικογένεια και φυσικά δεν δέχεται την "ξένη" νυφη.
Κλείνω με μια φράση του βιβλίου:
" Ας πονέσει. Αυτός είναι ο κλήρος της γυναίκας που αγαπάει. Ας πονέσει."
Το βιβλίο το διάβασα γιατί είχε κριτική από τον Άντονι Χοροβιτς, συγγραφέα που αγαπώ πολύ. Ωστόσο απογοητεύτηκα. Δεν λέω, προσπαθεί ο Γιαννισης κάτι να κάνει αλλά ακόμα θέλει δουλειά.
Με κούρασαν οι συνεχείς παρομοιώσεις που μάλιστα οι περισσότερες ήταν άστοχες.
Οι χαρακτήρες χάρτινοι και αναμενόμενοι (κλισέ)
Οι επαναλαμβανόμενες εκφράσεις τύπου έσφιξε τα δάχτυλα και ασπρισαν (δεν μέτρησα τις φορές αλλά για να το προσέξω ήταν αρκετές)
Εξαιρετική νουβέλα.
Σε ένα πλαίσιο απόλυτου τρόμου,ο εχθρός δεν είναι τόσο τα πλάσματα που καραδοκούν στην ομίχλη όσο οι άνθρωποι παραδομένοι στα χειρότερα ένστικτα τους.
Το στοιχειωμένο ξενοδοχείο που περιμένει τον ευάλωτο άνθρωπο για να τον μετατρέψει σε δολοφονική μαριονέτα.
Κι αυτός είναι ο Τζακ.
Ο Τζακ που πίνει, ο Τζακ που έχει κακοποιήσει το παιδί του, ο Τζακ που του φταίνε όλοι εκτός από τον εαυτό του.
Το τεράστιο άδειο ξενοδοχείο σου προκαλεί κλειστοφοβία.
Η ευθραυστότητα της πατρότητας είναι απτή.
Και το κακό αναδύεται.
Δείτε και την ταινία . Πρόκειται για αριστούργημα.
Ο καπετάν ταξιδιαρης θα σε ακολουθεί πάντα. Το "οχυρό" έπεσε. Ο κόσμος όπως τον ξέραμε έπαψε να υπάρχει. Η αιώνια μάχη του καλού και του κακού εξελίσσεται. Ο Φλαγκ ενάντια στην μάνα Άμπιγκεϊλ.
Και εμείς ακολουθούμε απνοοι μην ξέροντας τι θα μας ξημερώσει στην επόμενη σελίδα.
Το πρώτο βιβλίο του μάστερ που διάβασα. Έχει όλα όσα έχουμε αγαπήσει στα βιβλία του:
- το Μέιν που μας είναι τόσο οικείο σαν να ζούμε και εμείς εκεί
- το φετίχ του πρωταγωνιστή συγγραφέα ( βλέπε λάμψη, Μιζερυ, το σκοτεινό εγώ, στάσου πλάι μου...)
-το απόλυτο κακό είτε αυτό είναι κλόουν, είτε αυτοκίνητο ( Κριστίν), είτε νεκροταφείο ( νεκρωταφειο ζώων)
- η παιδική ηλικία, μια εποχή συντροφικότητας και φιλίας που περνά ανεπιστρεπτί.
- οι καταπληκτικά δομημενοι χαρακτήρες που κλείνοντας το βιβλίο τους αναγνωρίζεις., Είναι ο γείτονας σου, ο φίλος σου , ο γονιός σου.
Και βέβαια ο τρόμος που σε κατακλύζει για αυτό που έρχεται. Που σε κάνει να κοιτάς τα σιφονια με δέος. Να ψάχνει ς κάτω από το κρεβάτι και μέσα στην ντουλάπα.
Ωστόσο οι "δαίμονες" του king δεν πιάνουν μία μπροστά στο τρόμο που προκαλούν οι άνθρωποι (το καλοκαίρι της διαφθοράς)
Από τις σπάνιες φορές που είδα πρώτα την (εξαιρετική) ταινία και μετά διάβασα το βιβλίο.
Ο ασφυκτικος μικρόκοσμος του νησιού. Τα αποπνικτικά ήθη σε μια κοινωνία που πάσχει από την έλλειψη των αντρών. Κάθε σπίτι και πένθος. Και κάπου εκεί καταχωνιασμενα ο έρωτας, η αγάπη..
Τι λέει η μάνα: καλύτερα να μην τον αγαπάς , έτσι θαναι μικρότερος ο πόνος σαν ξαπλώνει σε ξένες αγκαλιές!
Η γραφή της καρυστιανη λίγο κουραστική με τις τόσο μεγάλες προτάσεις. Μα τελικά σε ανταμείβει.
0
Διάβασε το
Η Ερικα και ο Πατρικ συστήνονται μέσα από την παγωμένη πριγκίπισσα που είναι το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της. Σελίδα τη σελίδα μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στον κόσμο τους, με τις ανατροπές να διαδέχονται η μία την άλλη.
Στα συν που αφορά σε όλα τα βιβλία της σειράς:
Απογοητευτικό. Όταν τελείωσε το βιβλίο προσπαθούσα να βρω κάπου την συγγραφέα που μας έχει συνηθίσει σε σφιχτοδεμενες πλοκές και σε δυνατούς χαρακτήρες. Τίποτα.
Ο μικρόκοσμος μιας πόλης κάπου στην Αλαμπάμα το 1929,ιδωμενοςμεσα από τα παιδικά μάτια της Σκαουτ και του Τζεμ. Παιδιών που νουθετουνται από τον χήρο πατέρα τους, τον Αττικους,που με κάθε του πράξη και σε κάθε αποστροφή του λόγου του, δίνει μαθήματα ανθρωπιάς και συμπόνιας. Ο Αττικους που κόντρα στο ρατσιστικό καθεστώς που επικρατεί στην μικρή τους κοινωνία δέχεται να υπερασπιστεί έναν "μαύρο".
Έναν μαύρο που πρέπει να πεθάνει όχι γιατί είναι ένοχος αλλά γιατί Δεν είναι λευκός.
Υπάρχει και ο Μπου! Αυτόν σας αφήνω να τον ανακαλύψετε εσείς.
Εξίσου συγκλονιστική είναι και η ταινία με πρωταγωνιστή τον Γκρέγκορι Πεκ.
"Όλοι, μαθες, φτωχοί ή κονομημενοι,
σε πανοπλία είμαστε κλεισμένοι....
Άμα σου φύγει η πανοπλία μόνο,
Θα νιώσεις και των αλλωνων τον πόνο...
Ένα ευφορικο βιβλίο. Αστείο, χαριτωμένο. Ένα βιβλίο αναζήτησης και απελευθέρωση ς του καλού, του καλύτερου μας εαυτού.
Ο μη μυημένος αναγνώστης θα το βρει ίσως λίγο κουραστικό.. Ωστόσο αξίζει τον κόπο. Ο Όργουελ υπήρξε πρώτα ποιητής και μετά άνθρωπος.
Η πολιτική έπεται.
Άλλωστε η μανιέρα στα βιβλία του δεν είναι η πολιτική αλλά η μανία της εξουσίας.
Από το
"όλα τα ζώα είναι ίσα" διολίσθηση στο
" Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα" .
Αυτή η μία φράση σε ακολουθεί για πάντα. Την " βλέπεις", την "ακούς" και την γευεσαι καθημερινά.