Reviews
Δεσποινίς Πελαγία
Καλό
Πολύ ιδιαίτερη γραφή, που όμως μπορεί να σε κουράσει σε κάποια σημεία, πολύ ιδιαίτερη ιστορία που όμως μπορεί να μην καταφέρεις να την ενσωματώσεις στην οπτική και τη λογική σου. Ο Ξανθούλης πάντα καταφέρνει να με μπερδέψει, να με θυμώσει με τις εμμονές των ηρώων του, να με διαλύσει και να με συναρμολογήσει σε διαφορετικά σημεία.
0
Βάναυση αγάπη
Ίσως
"Η μητέρα μου, που για χρόνια υπήρχε μόνο ως ενοχλητική ευθύνη, μερικές φορές γκρίνια, ήταν νεκρή. Καθώς όμως έτριβα δυνατά το πρόσωπό μου, ειδικά γύρω από τα μάτια, συνειδητοποίησα με απρόσμενη τρυφερότητα ότι στην πραγματικότητα είχα την Αμαλία κάτω από το δέρμα μου, σαν ένα καυτό υγρό που μου είχαν κάνει ένεση σε άγνωστη στιγμή." Κάτι δεν πήγε και πολύ καλά για εμένα εδώ. Ίσως και να πήγε αλλά να μην ήμουν εγώ σε θέση να το καταλάβω. Το άφησα στο ράφι και μετά, με μια παράξενη παρόρμηση, σηκώθηκα και το έκλεισα στο συρτάρι, σαν να μπορούσαν να δραπετεύσουν από μέσα πράγματα που δεν ήθελα να δω ή να αντιμετωπίσω. Κάποια στιγμή θα το ανοίξω και πάλι. Ίσως... "Η παιδική ηλικία είναι ένας ιστός από ψέματα που αντέχουν στον παρελθόντα χρόνο"
0
Το τρίτο στεφάνι
Απολαυστικό
Η ελληνική κοινωνία του μεσοπολέμου και της κατοχής, με όλα τα ευτράπελα, τα καλώς και κακώς κείμενα, τις αδυναμίες και τις ανησυχίες της, τις αμφιβολίες και το άφθαρτο χιούμορ, που κρατάει από πολύ παλιά, από την αρχαιότητα ακόμη, και είναι ίσως το μοναδικό που μας βοηθάει να επιβιώσουμε αλώβητοι. Ασήμαντοι τροχοί, οι οποίοι όμως καταφερνουν να κινήσουν την αμαξα. Απολαυστικό μέχρι την τελευταία σελίδα.
0
Κλεμμένος κόσμος
Το αγάπησα
Ένα βράδυ ο Ανδρέας δέχεται µεγάλο πλήγµα στη ζωή του. Στον στάβλο του κτήµατος βρίσκονται δολοφονηµένοι ο πατέρας και η σύζυγός του, Ένα έγκλημα που έλαβε χώρα πολλά χρόνια πριν την εποχή της αφήγησης, μία αυτόπτης μάρτυρας που αδυνατεί να καταθέσει, ένας νεαρός άντρας που μέσα σε μια νύχτα χάνει την γυναίκα του και τον πατέρα του... Αγάπησα τον βυθισμένο στο σκοτάδι και ολότελα σαστισμένο Αντρέα, αγάπησα την ατόφια και ατσάλινη Ευγενία, αγάπησα τον αμφισβητία πατέρα-Νικόδημο, αγάπησα ακόμη και την άκαμπτη, ευάλωτη και ταλαντευόμενη Δωροθέα - θα έχω φαίνεται τους λόγους μου, όπως κι εκείνη έχει τους δικούς της. Ένα βιβλίο που με συγκίνησε, με θύμωσε, με ξάφνιασε και με καθήλωσε, από την αρχή μέχρι το τέλος.
1
Καλό
Η Τατιάνα ζει τη σκληρή πραγματικότητα της σταλινικής Ρωσίας, στριμωγμένη σε δύο κάμαρες με όλη την οικογένειά της, όταν ο Χίτλερ εισβάλλει στη χώρα κι αρχίζει η τρομερή πολιορκία του Λένινγκραντ. Παρά τις ατελείωτες περιγραφές, ανούσιες και επαναλαμβανόμενες στην πλειοψηφία τους, τους προβλέψιμους χαρακτήρες και την έντονη τοξικότητα κάποιων σχέσεων, το γενικό στήσιμο του σκηνικού και η περιγραφή της ατμόσφαιρας είναι πολύ καλά. Αν έλειπαν τουλάχιστον διακόσιες με τριακόσιες περιττές σελίδες, νομίζω πως θα μου άρεσε περισσότερο.
0
Η γυναίκα της σοφίτας
Μελαγχολικό
Μελαγχολικό, σκοτεινό και μάλλον καταθλιπτικό, όμως μου άρεσε να το διαβάζω. Οχι αυτή καθαυτή η ιστορία, καθώς στερουνταν πρωτοτυπίας και ήταν μάλλον προβλέψιμη και με αναμενόμενες εξελίξεις, αλλά ο τρόπος με τον οποίο την παρουσίαζε η κ. Δημουλίδου έχει κάτι ιδιαίτερο, που καταφέρνει να σε αγγίξει και να σε καθηλώσει.
0
Το κεντρί της πεταλούδας (trade edition)
Ενδιαφέρον
Διαβάζεται εύκολα, γρήγορα και κρατά το ενδιαφέρον, τόσο για τις εξελίξεις στις ζωές των τριών γυναικών, όσο και για τα στοιχεία που τους συνδέουν, αλλά και τα κρυμμένα μυστικά.
0
Αιχμηρά αντικείμενα (Μεταίχμιο pocket)
Αρκετά Καλό
Σκληρο, αιχμηρό και βίαιο, σε βαθμό που εξαντλεί συναισθηματικά τον αναγνώστη. Μια γυναίκα ρεπόρτερ επιστρέφει στο σπίτι της για καλύψει τους κατά συρροή φόνους δύο μικρών κοριτσιών. Καθώς αναδύονται αναμνήσεις από την οδυνηρή παιδική της ηλικία, ο αναγνώστης παρασύρεται ουσιαστικά στα προβλήματά της, που παραμερίζουν την κυρία υπόθεση και την υποβαθμίζουν σε μεγάλο βαθμό. Θα έλεγα πως η ανάλυση της ιστορίας ήταν έξυπνη και καλά κατασκευασμένη, αλλά ήταν εν μέρει αναμενόμενη, ενώ το τέλος το αισθάνθηκα να έρχεται κάπως βιαστικά και βεβιασμένα.
0
Το φάντασμα της όπερας
Υπέροχο!
«Ζήτησε μόνο να είναι «κάποιος», όπως όλοι οι άλλοι». Αυτό το βιβλίο μιλά για έναν άνθρωπο που έχει ζήσει όλη του τη ζωή χωρίς τίποτα άλλο παρά τη σκληρότητα και το μίσος από τους άλλους (λόγω της παραμόρφωσης του προσώπου του). Η ίδια του η μητέρα του έδωσε μια μάσκα για να μην κοιτάξει το πρόσωπό του. Ο Έρικ αποκτά εμμονή με την Κριστίν, μια τραγουδίστρια της όπερας, και την κάνει το κέντρο του σύμπαντος του. Αλλά κανένας άνθρωπος ή φάντασμα ή άγγελος της μουσικής δεν μπορεί να υποφέρει από μια παιδική ηλικία χωρίς αγάπη, δίχως να αναπτύξει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Και το φάντασμα είναι τόσο μπερδεμένο όσο και μουσική ιδιοφυΐα. Μια γοτθική ιστορία τρόμου. αρκετά διαφορετική από την ταινία και πολύ σκοτεινή.
0
Οι Τρεις Άσοι
Ασφάλεια
Δεν ειναι τόσο η ιστορία που μέσες άκρες μπορείς να προβλέψεις απο τις πρώτες σελίδες, ούτε η γρήγορη πλοκή, ούτε οι γλαφυροι και μάλλον στερεοτυποι χαρακτήρες. Είναι η επιδεξιότητα της συγγραφέως που παρόλα αυτά καταφέρνει να σε κάνει να ενδιαφερθεις και για την προβλέψιμη πλοκή και για τους κοινοτυπους χαρακτήρες και για τη σίγουρη έκβαση. Αισθάνεσαι ασφαλής μαζί της κι αυτή δεν σε προδίδει ποτέ.
0
Λωξάντρα
Λατρεμένο και πολυδιαβασμένο
Αχ, τι καλά που το ξαναθυμήθηκα!!! Λατρευώ τη Λωξάντρα, αλλά αγαπημένος μου εξακολουθεί να είναι ο Ταρνανάς.
0
Ο Βασιλιάς της
Αποκαθήλωση
"Μου ανήκε η Ελένη; Δε µας ανήκει τίποτα – το παρελθόν; το µέλλον; ό,τι µπορούµε να αγκαλιάσουµε ή να κουβαλήσουµε στην πλάτη µας; όχι! τίποτα, τίποτα! Τη στιγµή µόνο έχουµε. Και για να µη µας φύγει, τη λιώνουµε µες στην παλάµη µας. Εγώ δεν την έλιωσα τη στιγµή. Την άφησα να φτερουγίσει. Μακριά µου." Ευρυματικό, φρέσκο, απόλυτο και ασαφές ταυτόχρονα, διεκδικητικό και απελευθερωτικό, διασκεδαστικό σε κάθε έκφανσή του, από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα.
0
Το αηδόνι
Δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου
Η ιστορία της αντίστασης καθώς και των δύο αδελφών ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα ως ιδέα, αλλά θα έλεγα πως το όλο θέμα έπασχε στην εκτέλεση. Το ύφος του βιβλίου δεν ήταν αυθεντικό, ούτε απόλυτα συγχρονισμένο με τη χρονική περίοδο. Επίσης διέκρινα έντονο το στοιχείο της υπερβολής, γεγονός που αφαιρούσε βάρος, κύρος και σοβαρότητα από την τραγική πραγματικότητα που βίωσαν οι άνθρωποι την συγκεκριμένη περίοδο. Γενικά τα ιστορικά γεγονότα καλύπτονταν, αλλά η ατμόσφαιρα και οι χαρακτήρες ήταν μάλλον ασύμβατοι. Σου άφηνε την εντύπωση πως η ιστορία είχε ερευνηθεί μόνο επιφανειακά και τα υπόλοιπα συμπληρώθηκαν από τη φαντασία της συγγραφέως με ρηχους χαρακτήρες, κλισέ και στερεότυπα.
0
Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο
Πολύ όμορφο
"Η πίστη είναι κάτι εύθραυστο, στέκεται πάνω στο τίποτα, στο απολύτως τίποτα, σαν μαγικό τρικ. Και τι χρειάζεται ένας καλός ταχυδακτυλουργός; Ένα λαγό κι ένα καπέλο. Κάποτε, τα είχα όλα αυτά μέσα στη χούφτα μου. Σήμερα, δεν έχω ούτε λαγό, ούτε καπέλο, ούτε μαγικά." Η πανέμορφη αφήγηση μιας φαινομενικά ασήμαντης ζωής. Τρυφερότητα, χιούμορ και λεπτός σαρκασμός για το τι είναι πραγματικά ουσιαστικό.
0
Το πτώμα στη βιβλιοθήκη
Μις Μαρπλ
Στις επτά το πρωί, ο συνταγματάρχης Μπάντρι και η σύζυγός του βρίσκουν ένα πτώμα στη βιβλιοθήκη τους. Ο συνταγματάρχης ειδοποιεί την αστυνομία. Η γυναίκα του ειδοποιεί τη φίλη της, τη μις Μαρπλ, η οποία είναι πολύ καλή σ’ αυτά, ίσως εξιχνιάσει πρώτη το μυστήριο. Αυτό, δε θα ήταν συναρπαστικό; «Κι εγώ πιστεύω ότι, αν όντως έγινε φόνος μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, μπορώ κάλλιστα να τον χαρώ»... Αγαπω τη μις Μαρπλ, το ίδιο όπως και τον κύριο Πουαρώ, ισως και λίγο παραπάνω...
0
Ο ψεύτης παππούς
Τρυφερό
Καμιά φορά το ψέμα δεν είναι τόσο κακό όσο πρέπει και επιβάλει να παρουσιάζεται. Καμιά φορά το ψέμα είναι ο δρόμος που οδηγεί στην φυγή από την πραγματικότητα, την καθημερινότητα, την επαναλαμβανόμενη ρουτίνα, τη στενή οπτική του κόσμου, την πικρία και τον αξόδευτο χρόνο, που ποτέ δεν είναι αρκετός. Και γιαυτό προσπαθούμε να τον κρύψουμε, αλλά στο τέλος μένει ατοφιος και αχρησιμοποίητος, να αναπολεί αυτό που ποτέ δεν έζησε ή δεν αντιλήφθηκε όταν πέρασε από δίπλα του. Γλυκόπικρο και τρυφερό, αγγίζει με ευαισθησία τις σύγχρονες αντιλήψεις, αλλά και τις αέναες ανάγκες. «Δε λυπάμαι για τίποτ’ άλλο, μόνο που χάθηκαν τόσα όνειρα που κάναμε τότε. Οι φοιτητές ονειρεύονταν το ακατόρθωτο»
0
Ο άνθρωπος κιμωλία
Κουραστικό
Πατάει σε πολύ γνωστές ιστορίες (θρίλερ-αστυνομικά) με αποτέλεσμα να γίνεται επαναλαμβανόμενο, εύκολα προβλέψιμο και για μένα αρκετά κουραστικό.
1
Το σκισμένο τούλι
Ευχάριστο
Αρκετά καλό, με την εγγύηση της όμορφης και ρεουσας γραφής της κ. Ακρίτα. Τίποτε καινούργιο ή πρωτότυπο,ομως διαβάζεται πολύ ευχάριστα.
2
Δύσκολο
Πολύ σκληρό, συγκλονιστικό, σκοτεινό και δύσκολο. Πρέπει να είσαι έτοιμος για τη γροθιά που θα σου ρίξει στην ραφιναρισμενη άποψη που ίσως διατηρείς για τον κόσμο, μα και για τις ψευδαισθήσεις που πιθανατρεφεις για τον ίδιο σου τον εαυτό και την αντιληπτικότητά του. Ωμό και ρεαλιστικό, δεν είναι ενα εύκολο βιβλίο, αλλά μια κραυγή.
0
Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου
Ευχάριστο
Η φιλία , η καλοσύνη, η συντροφικότητα, μέσα από μια διαφορετική ματιά. Συγκινητικό, διαβάζεται μονορούφι και σου αφηνει έντονη αίσθηση ευχαρίστης.
0
Έρωτας ή τίποτα
Ενδιαφέρον
Αρκετά καλό βιβλίο, απλό, κατανοητό, ενδιαφέρον και κατά καποιο τρόπο διαφορετικό, για ένα θέμα πάντα επίκαιρο και φλέγον.
0
Παραμύθι χωρίς όνομα
Υπέροχο
Πόσο όμορφο! Το λατρεύω κι ακόμη το ανοίγω με συγκίνηση και νοσταλγία. Κάντε το δώρο στον εαυτό σας ή/και σε κάθε παιδί που αγαπάτε.
1
Σημασία δεν έχει πόσο καλός είσαι αλλά πόσο καλός θέλεις να γίνεις
Καλό
Από τα απολαυστικά βιβλία του είδους, για τα οποία δεν τρέφω και ιδιαίτερη συμπάθεια, ομως το παρόν μέσα από όμορφο λόγο και διακριτικό χιούμορ, κάνει την ανάγνωσή του άνετη κι ευχάριστη.
0
Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε
Αξίζει
Εύθυμο, αισιόδοξο, αστείο, συγκινητικό. Ο,τι χρειάζεται για να γίνει η ανάγνωση μια απολαυστική εμπειρία. Το συστήνω προς όλους.
2
Ο διπλός θάνατος της Κριστίν Φολς
Πολύ καλό
Αυτό με κράτησε μαζί του, μέχρι το τέλος. Είναι από τα βιβλία που ξεχωρίζουν, χωρίς να γίνονται κραυγαλέα και φλύαρα.
1
Τιρκουάζ
Ευχάριστο
Αν στόχος σου είναι ένα ανάλαφρο ανάγνωσμα που θα σου κρατά παρέα χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις με κοινότυπη πλοκή και γνωστή κατάληξη, τότε ναι πήρες το ιδανικό βιβλίο. Χωρίς να προσπαθεί πολύ γίνεται ευχάριστο και διαβάζεται με άνεση. Καλή, αν και κάπως υπερβολικά μελοδραματικη και η γραφή της κ. Ζαΐρη.
1
Μορφωμένη
Υπερβολικό
Για μυθοπλασία δεν ήταν άσχημο. Για πραγματική ιστορία ομως, τραγικό. Τα πάντα εξαρτώνται από το πώς θέλει να το προωθήσει ο συγγραφέας και μέχρι ποιού σημείου είναι πρόθυμο να αφεθεί το αναγνωστικό κοινό. Αν είχαν αποφευχθεί οι τερατώδεις υπερβολές, μάλλον θα μου είχε αρέσει περισσότερο,
1
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων
Κλασικό
Από τα πιο παράξενα βιβλία που μιλάνε άμεσα στο ευφάνταστο κι ενθουσιώδες παιδικό μυαλό, όμως στην ουσία επιχειρούν να καταλύσουν την παγιωμένη οπτική που έχουν οι ενήλικες για τον κόσμο. Απίστευτης ομορφιάς!
2
Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει
8*
Μέτριο προς καλό. Άρτιο, ευανάγνωστο κι ευχάριστο ως τελική αίσθηση.
1
Ο χρόνος μετρά ανάποδα
7*
Με κούρασε και με μπέρδεψε αρκετά, σε σημείο να γυρνάω σελίδες για να φτάσω στο τέλος. Όμως πατάει σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιδέα, που θα ήθελα να την "εισπράξω" από μια διαφορετική ματιά και με άλλη απόδοση.
0
Ο ψιθυριστής
8+*
Αρκετά καλό, με προοπτικές να γίνει πολύ καλύτερο. Όμως άξιζε και τα χρήματα και τον χρόνο του.
2
Νεκρή ζώνη
9+*
Από τις καλές στιγμές του συγγραφέα. Σκιαγράφηση χαρακτήρων και γεγονότων, δεμένα με ανάλυση πολιτικών στοιχείων, τρόμο, μεταφυσικές προεκτάσεις, αγωνία, απρόσμενες εξελίξεις. Πολύ καλό.
2
Η φόνισσα
10*
Εξαιρετικό. Βιβλίο μιας άλλης εποχής, επίκαιρο ακίνητα και σήμερα. Αξίζει, αδιαμφισβήτητα.
1
