Το "Σε Έναν Άγνωστο Θεό" είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα τον Τζόζεφ Γουέην. Ο συγγραφέας, Τζων Στάινμπεκ, μέσα από την αφήγηση της καθημερινής αγροτικής ζωής πραγματεύεται το θέμα της πίστης σε κάποιον Θεό.
Η ιστορία του βιβλίου από μόνη της δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Τα βαθύτερα όμως, νοήματα που πηγάζουν από αυτήν, είναι που κερδίζουν την προσοχή και το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Παράλληλα, οι πολύ καλές περιγραφές και οι καλογραμμένοι διάλογοι κάνουν απολαυστική την αναγνωστική εμπειρία. Στην ουσία αναδεικνύεται η φύση και το πόσο πολύτιμη είναι για τον άνθρωπο.
Ο Τζόζεφ παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος που νοιάζεται για την οικογένειά του και τους συνανθρώπους του, και πασχίζει καθημερινά για να τα βγάλει πέρα. Η αγάπη του για τη φύση γίνεται φανερή από την "εμμονή" του με ένα δέντρο, το οποίο θεωρεί πολύ σημαντικό γι' αυτόν. Παρότι δέχεται κάποια σχόλια για την προσοχή που δείχνει σε αυτό το δέντρο, δε σταματά να το φροντίζει, καθώς θεωρεί ότι είναι ένας τρόπος για να δείξει την πίστη του στον δικό του θεό, την φύση.
Γενικά, το "Σε Έναν Άγνωστο Θεό" είναι ένα μυθιστόρημα που κρύβει μηνύματα πίσω από την ιστορία του. Σίγουρα αξίζει να διαβαστεί.
Ο "Σκοτεινός Κήπος" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που παρότι δεν είναι γεμάτο ανατροπές και δεν έχει γρήγορες εξελίξεις, καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον αυτού που το διαβάζει. Κεντρικός ήρωας είναι ο Τόμπι, ο οποίος αφού δέχεται επίθεση μέσα στο διαμέρισμά του, αποφασίζει να περάσει μερικές εβδομάδες "Στο σπίτι του κισσού" μαζί με τον θείο του.
Η συγγραφέας δημιουργεί μία ιστορία που σε κρατά σε αγωνία και σε κάποια σημεία σε ανατριχιάζει. Παρά το μέγεθος του βιβλίου και την αργή πλοκή, ο αναγνώστης απορροφάται πλήρως στο διάβασμα, χωρίς να νιώθει ανία. Η χρήση του πρώτου προσώπου και η επιλογή των διαλόγων ως βασικό μέσω αφήγησης, κάνουν το βιβλίο ευκολοδιάβαστο. Στην ουσία οι περισσότερες εξελίξεις της υπόθεσης, γίνονται φανερές μέσα από τις συζητήσεις των ηρώων. Η Tana French έχει σαγηνευτική γραφή και ένα αρκετά πλούσιο λεξιλόγιο. Ένα από τα πολύ θετικά στοιχεία του βιβλίου είναι ότι έχει και κοινωνικές προεκτάσεις, καθώς θίγονται διάφορα κοινωνικά θέματα. Δεν θα γίνει αναφορά σε αυτά, προς αποφυγή αποκαλύψεων. Ενώ ένα στοιχείο που πιθανόν δε θα αρέσει στους περισσότερους είναι ότι σε κάποια σημεία γίνεται φλύαρο και "φρενάρει" η ροή της πλοκής.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι πολύπλευροι και σωστά δομημένοι. Μέχρι και τις τελευταίες σελίδες φανερώνονται νέες πλευρές της προσωπικότητάς τους. Ο Τόμπι είναι ένας ενδιαφέρων κεντρικός ήρωας και αυτό οφείλεται κυρίως στο μυστήριο που δημιουργείται γύρω από αυτόν, όταν καταλαβαίνει πως το μυαλό του δεν λειτουργεί όπως πριν την επίθεση. Δεν είναι πάντως από τους χαρακτήρες που γίνονται αμέσως αγαπητοί ή συμπαθείς. Ίσως αυτό να μην είναι και από τους σκοπούς της συγγραφέα, δηλαδή να αγαπήσουν οι αναγνώστες τους ήρωές της.
Γενικά, ο "Σκοτεινός Κήπος" είναι αυτό ακριβώς που φανερώνει ο τίτλος του. Ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ με πολύ μυστήριο και αναπάντεχες αποκαλύψεις.
Το "Γράμματα στην Άιρις" είναι ένα γλυκόπικρο μυθιστόρημα που μας αφηγείται την ιστορία δύο γυναικών της Τες και της Τζίτζι. Το βιβλίο παρουσιάζει τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν αυτές οι δύο γυναίκες τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής τους και τα κοινά που έχουν μεταξύ παρά τη διαφορά ηλικίας. Παρότι η βασική θεματολογία δεν είναι ευχάριστη, δίνεται μία αισιόδοξη οπτική των καταστάσεων και της ζωής γενικότερα.
Η συγγραφέας επιλέγει την τριτοπρόσωπη αφήγηση με εναλλαγές ανάμεσα στην ιστορία της Τες και της Τζίτζι. Υπάρχουν και κάποια κομμάτια σε πρώτο πρόσωπο και έχουν τη μορφή επιστολής. Η υπόθεση ξετυλίγεται κατά κύριο λόγο στο παρόν, με τις αναφορές στο παρελθόν να είναι λίγες. Το βιβλίο στις πρώτες εκατό σελίδες περίπου είναι αρκετά φλύαρο, μάλλον επειδή η συγγραφέας προσπαθεί να δώσει όσο περισσότερες πληροφορίες μπορεί για το τι συμβαίνει στις ηρωίδες της, ωστόσο στη συνέχεια αυτό μειώνεται αισθητά. Το ενδιαφέρον για ανάγνωση αυξάνεται όσο περνούν τα κεφάλαια και το τέλος του προκαλεί έντονα συναισθήματα. Αυτό που προβληματίζει στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι πως σε η πλοκή μοιάζει να μην έχει συνοχή. Αυτή η εντύπωση δημιουργείται από το γεγονός ότι ενώ γίνεται αναφορά στην Άιρις, τη γιαγιά της Τες, και σε κάποια μυστικά του παρελθόντος, δεν υπάρχει περαιτέρω εξέλιξη στην ιστορία της και δε φαίνεται να επηρεάζεται πολύ η Τες από αυτά.
Η Τες και η Τζίτζι αποτελούν τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες του βιβλίου και η παρουσίαση τους είναι ολοκληρωμένη. Η φιλία τους χτίζεται σταδιακά και η χημεία τους γίνεται φανερή από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις τους. Ο τρόπος που προβάλλονται και οι δύο τις κάνει να μοιάζουν προσιτές και είναι εύκολη η ταύτιση μαζί τους.
Γενικά, το "Γράμματα στην Άιρις" είναι ένα μυθιστόρημα γι' αυτούς που αγαπούν τις ιστορίες, οι οποίες είναι βγαλμένες από την καθημερινή ζωή. Θα σας συγκινήσει και θα σας δημιουργήσει μία αίσθηση αισιοδοξιάς.
"Η Εποχή των Κερασιών" είναι ένα γλυκό ρομαντικό μυθιστόρημα που η πλοκή του ξετυλίγεται στο Παρίσι. Η Ορελί, η κεντρική ηρωίδα, περνάει μία δύσκολη μέρα και κάνει βόλτες στην πόλη για να ξεχαστεί. Ο δρόμος την οδηγεί σε ένα βιβλιοπωλείο, από το οποίο αγοράζει ένα βιβλίο. Μόλις επιστρέφει σπίτι της, το διαβάζει όλο σε μία νύχτα και την επόμενη μέρα ισχυρίζεται ότι αυτό το βιβλίο της έσωσε τη ζωή.
Ο συγγραφέας αφηγείται μία όμορφη ιστορία, εναλλάσσοντας την πρωτοπρόσωπη αφήγηση ανάμεσα στην Ορελί και τον Αντρέ. Η υπόθεση έχει κάποια στοιχεία πρωτοτυπίας και είναι ενδιαφέρουσα, αν και θα μπορούσε λίγο πιο πλούσια σε γεγονότα και εκπλήξεις. Η γραφή του Μπαρρό είναι απλή και με έναν τρόπο καταφέρνει να σε απορροφήσει στην ανάγνωση. Είναι ένα γρήγορο και ανάλαφρο ανάγνωσμα που σε κάνει να περνάς ευχάριστα την ώρα σου.
Οι βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου, Ορελί και Αντρέ, θα μπορούσαν να παρουσιαστούν περισσότερο σε βάθος και όχι τόσο επιφανειακά. Μπορείς να καταλάβεις πράγματα που αφορούν την προσωπικότητά τους, ωστόσο δεν μπορείς να σχηματίσεις μία πλήρη εικόνα γι' αυτούς. Επίσης, παρά την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, είναι δύσκολο να συμπονέσεις τους ήρωες, να δεθείς μαζί τους ή να ταυτιστείς με αυτούς. Ένα θετικό στοιχείο είναι οι διάλογοι και η γενικότερη επικοινωνία μεταξύ τους.
Γενικά, "Η Εποχή των Κερασιών" είναι ένα ρομαντικό μυθιστόρημα που σου κρατά το ενδιαφέρον για ανάγνωση, αλλά δεν είναι από τα βιβλία που σου μένουν στο μυαλό για μέρες ή από αυτά που σε επηρεάζουν βαθιά.
Το "Road Trip" είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα που η υπόθεσή του εξελίσσεται στο Λος Άντζελες. Κεντρικοί ήρωες είναι η Κέιτ και ο Άνταμ, οι οποίοι μένουν σε δύο διαφορετικές περιοχές της πόλης και προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς "κόσμους". Γνωρίζονται ένα βράδυ σε ένα κλαμπ και έτσι ξεκινά η ιστορία τους.
Η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία με τη χρήση του πρώτου προσώπου και εναλλαγή ανάμεσα στους αφηγητές (Κέιτ και Άνταμ), όπως άλλωστε συνηθίζεται στα ρομαντικά μυθιστορήματα. Με αυτόν τον τρόπο ο αναγνώστης έρχεται σε άμεση επαφή με τις σκέψεις και τα συναισθήματα και των δύο ηρώων, και παρακολουθεί τα γεγονότα και από τις δύο πλευρές. Τα στοιχεία του ρομάντζου και οι ερωτικές σκηνές βρίσκονται σε ισορροπία και το βιβλίο δε γίνεται σε κανένα σημείο γλυκανάλατο, κουραστικό ή βαρετό. Αντίθετα, διαβάζεται με ενδιαφέρον, γρήγορα και ευχάριστα. Οι σελίδες του σε απορροφούν στην ανάγνωση και δεν καταλαβαίνεις πώς περνάει ο χρόνος.
Οι δύο βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου, Άνταμ και Κέιτ, παρουσιάζονται στον αναγνώστη με ολοκληρωμένο τρόπο, καθώς γίνεται περιγραφή τόσο των εσωτερικών όσο και των εξωτερικών χαρακτηριστικών τους. Επίσης, η σχέση τους χτίζεται σταδιακά και έχει τα πάνω της και τα κάτω της, ενώ με την ολοκλήρωση του βιβλίου καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που τους κάνει ταιριαστούς.
Γενικά, το "Road Trip" είναι ένα συναρπαστικό και γλυκό μυθιστόρημα γεμάτο "φρεσκάδα" και όμορφες εικόνες. Σε ταξιδεύει μέσα από τις σελίδες του και σου προκαλεί μόνο θετικά συναισθήματα. Οι φαν του είδους θα το λατρέψουν.
Τα "18 Σκαλιά" είναι ένα σύγχρονο ρομαντικό μυθιστόρημα που περιλαμβάνει δύο ερωτικές ιστορίες. Κεντρικοί ήρωες είναι οι ένοικοι μίας πολυκατοικίας στη Βοστώνη. Το πρώτο μέρος αφορά την ιστορία του Τζούλιαν και της Ολίβια, το δεύτερο του Κάρτερ και της Έμμα, ενώ στο τρίτο μέρος υπάρχει εναλλαγή ανάμεσα στις ιστορίες των δύο ζευγαριών.
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο με όμορφες περιγραφές που πλαισιώνουν τις ιστορίες των ηρώων. Εξίσου καλογραμμένα είναι και τα κομμάτια των διαλόγων που προσδίδουν μία ζωντάνια στο κείμενο, ενώ δε λείπει και το χιουμοριστικό στοιχείο. Το γεγονός ότι διαβάζουμε δύο ιστορίες το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον. Ωστόσο, το κομμάτι που αφορά τη σχέση του Κάρτερ και της Έμμα φαίνεται να υστερεί σε σχέση με αυτό που αφορά τον Τζούλιαν και την Ολίβια. Βέβαια, αυτό δεν επηρεάζει σε με μεγάλο βαθμό στο σύνολό του το βιβλίο, και η ανάγνωσή του είναι μία απολαυστική εμπειρία. Το στοιχείο που το κάνει μοναδικό, τόσο αυτό όσο και τα υπόλοιπα βιβλία της Τατιάνας Τζινιώλη, είναι η ικανότητά της να δημιουργεί ατμοσφαιρικές σκηνές που προσφέρουν μία αίσθηση θαλπωρής και ζεστασιάς σε όποιον διαβάζει.
Όσο αφορά το πρώτο ζευγάρι, και ο Τζούλιαν και η Ολίβια γίνονται αμέσως αγαπητοί και οι έντονες προσωπικότητές τους τους κάνουν να ξεχωρίζουν σε σχέση με τους Κάρτερ και Έμμα. Αυτό δε σημαίνει πως ο τρόπος που περιγράφεται το δεύτερο ζευγάρι είναι ελλιπής, αλλά η αλληλεπίδραση του πρώτου ζευγαριού είναι πιο συναρπαστική και σε κάποιες περιπτώσεις αστεία, γεγονός που δίνει έναν ανάλαφρο τόνο στην ιστορία. Πάντως, όλοι οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και ο καθένας έχει κάτι να προσφέρει στην πλοκή, ενώ κανένας τους δε σου περνά αδιάφορος.
Γενικά, τα "18 Σκαλιά" αποτελεί την κατάλληλη επιλογή για μία διασκεδαστική αναγνωστική εμπειρία. Θα σας κάνει να ξεχαστείτε και να βιώσετε κυρίως θετικά συναισθήματα.
0
Απολαυστικό
Το βιβλίο του Fredrik Backman με τίτλο "Άνθρωποι με Άγχος" είναι ένα ιδιαίτερα απολαυστικό μυθιστόρημα με πολλές δόσεις χιούμορ που καταφέρνει να θίξει αρκετά ζητήματα που απασχολούν τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Μία αποτυχημένη ληστεία τράπεζας έχει ως αποτέλεσμα διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι να περάσουν μαζί ώρες μέσα σε ένα διαμέρισμα.
Ο συγγραφέας μέσα από την απλότητα της γραφής του καταφέρνει να επηρεάσει βαθιά τους αναγνώστες με το να πραγματεύεται περίπλοκα ζητήματα ζωής. Παρότι το βιβλίο περιλαμβάνει στη θεματολογία του θέματα, όπως είναι η ψυχική υγεία και η αποξένωση, δίνει μία αισιόδοξη οπτική στα πράγματα. Οι πολλοί και διαφορετικοί ήρωες-ο καθένας με τα δικά του προβλήματα- αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά το σύνολο της κοινωνίας. Ο τρόπος που εξιστορούνται τα γεγονότα και οι καλογραμμένοι διάλογοι το κάνουν ένα συναρπαστικό και πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα.
Οι ήρωες του βιβλίου είναι καθημερινοί άνθρωποι και έχουν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες που συναντούμε όλοι μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Βέβαια, υπάρχει και μία δόση υπερβολής στην περιγραφή των προσωπικοτήτων και των συμπεριφορών τους, ενώ δε γίνεται καμία προσπάθεια ωραιοποίησης ή εξιδανίκευσής τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να είναι προσιτοί και να είναι σχεδόν αναπόφευκτη η ταύτιση με κάποιον από αυτούς.
Γενικά, το "Άνθρωποι με Άγχος" είναι από αυτά τα βιβλία που τα σκέφτεσαι, ακόμη και μέρες αφού τα έχεις ολοκληρώσει. Μπορεί η χιουμοριστική διάθεση να κυριαρχεί σε αυτό, όμως είναι πολλά περισσότερα από το να προκαλεί απλά γέλιο. Αξίζει σίγουρα να το διαβάσετε.
Καθώς το διαβάζεις, αλλάζεις πολλές φορές γνώμη γι΄αυτό.
Το "Σε Πρώτο Πρόσωπο" είναι ένα μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα τον Κιφ Κέλμαν, ο οποίος καλείται να γράψει την αυτοβιογραφία ενός απατεώνα, του Ζίγκφριντ Χάιντλ.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε συνδυασμό με τον τρόπο γραφής σου δίνουν την εντύπωση ότι ο αφηγητής κάθεται δίπλα σου και σου διηγείται την ιστορία. Οι διάλογοι ανάμεσα στον Κιφ και τον Ζίγκφριντ είναι από τα κομμάτια του βιβλίου που απολαμβάνει περισσότερο ο αναγνώστης. Το βιβλίο, εκτός από την περίοδο της συγγραφής της αυτοβιογραφίας του Ζίγκφριντ, αναφέρεται και στην προσωπική/οικογενειακή ζωή του Κιφ και ουσιαστικά δεν υπάρχει πλοκή ή μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Παρόλα αυτά κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος και είναι λίγα τα σημεία που γίνεται βαρετό.
Ο Κιφ Κέλμαν ως κεντρικός ήρωας δεν περνά καθόλου αδιάφορος. Δεν μπορώ να πω ότι γίνεται συμπαθής, αλλά οι δυσκολίες που περνά τον κάνουν προσιτό προς τον αναγνώστη. Ο Ζίγκφριντ, από την άλλη πλευρά, είναι εκκεντρικός και παρότι διαβάζεις για αυτόν από την οπτική του Κιφ, μπορείς να σχηματίσεις μία εικόνα γι' αυτόν στο μυαλό σου. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους δύο είναι είναι περίεργη και ταυτόχρονα συναρπαστική.
Γενικά, το "Σε πρώτο Πρόσωπο" είναι ένα μυθιστόρημα που καθώς το διαβάζεις θα αλλάξεις αρκετές φορές γνώμη για αυτό. Θα σου δημιουργήσει ποικίλα συναισθήματα, αλλά στο τέλος δε θα μετανιώσεις που το διάβασες.
Το "Radio Silence" είναι ένα εφηβικό μυθιστόρημα, με κεντρική ηρωίδα τη Frances. Η Frances είναι καλή μαθήτρια και έχει ως στόχο να γίνει δεκτή σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια της χώρας. Όταν γνωρίζει τον Aled και αρχίζουν να επικοινωνούν συχνά, καταλαβαίνει ότι μπορεί να είναι ο εαυτός της όταν είναι μαζί του, και όχι απλά η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου.
Η θεματολογία του βιβλίου έχει να κάνει με ζητήματα ταυτότητας, διαφορετικότητας, σχολικού άγχους και άλλων ζητημάτων που αφορούν τους εφήβους. Η απλή γραφή σε συνδυασμό με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση το κάνουν ευκολοδιάβαστο και δίνουν τη δυνατότητα στον αναγνώστη να μπει στη θέση της Frances. Η πλοκή κινείται σε αργούς ρυθμούς, με την έννοια ότι δεν υπάρχουν καταιγιστικές εξελίξεις. Ωστόσο, το ενδιαφέρον της ανάγνωσης παραμένει αμείωτο από την αρχή έως στο τέλος.
Η Frances παρουσιάζεται στον αναγνώστη από όλες τις πλευρές της. Η συγγραφέας δίνει έμφαση τόσο στην περιγραφή της συμπεριφορά της, όσο και στην αναφορά των συναισθημάτων και των σκέψεών της. Οι αναγνώστες που δεν είναι πλέον έφηβοι, ίσως βρουν ένα κομμάτι του εαυτού τους σε αυτήν, ενώ όσοι βρίσκονται σε αυτήν την ηλικία είναι βέβαιο πως θα ταυτιστούν μαζί της. Είναι μία προσιτή και πολύ συμπαθητική ηρωίδα.
Γενικά, το "Radio Silence" είναι ένα πρωτότυπο εφηβικό μυθιστόρημα που προκαλεί ποικίλα συναισθήματα κατά την ανάγνωσή του. Είναι κατάλληλο για εφήβους, ιδιαίτερα για όσους πρόκειται να αποφοιτήσουν σύντομα από το Λύκειο.
Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο που εξελίσσεται σταδιακά, χωρίς βιασύνη, με την αγωνία να εντείνε
Το βιβλίο με τίτλο "Αθώοι Ένοχοι" της Ε. Μεταξά είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικούς ήρωες την ψυχολόγο Έλσα Γληνού και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη. Μια σειρά από φόνους, οι οποίοι δε φαίνεται να συνδέονται μεταξύ τους, ερευνώνται ξανά μετά την ανακάλυψη του πτώματος της νεαρής Ζωής Κομνηνού.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο που εξελίσσεται σταδιακά, χωρίς βιασύνη, με την αγωνία να εντείνεται όσο φτάνει προς το τέλος του. Η πλοκή δεν έχει κενά και παραλείψεις, ενώ παρά την παρουσία αρκετών προσώπων και γεγονότων, ο αναγνώστης δε χάνεται σε κανένα σημείο. Η υπόθεση σε κρατάει σε εγρήγορση και το ενδιαφέρον παραμένει σταθερό από την αρχή έως την ολοκλήρωση της ανάγνωσης. Σε κάποια σημεία γίνεται λίγο φλύαρο, αλλά αυτό δεν επηρεάζει αρνητικά την εμπειρία του διαβάσματος. Ίσα ίσα αυξάνει το αίσθημα της ανυπομονησίας για το τι θα ακολουθήσει παρακάτω.
Οι κεντρικοί ήρωες Έλσα Γληνού και Μάνος Βαρσάμης έχουν μία πολύ καλή σχέση και ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, στα πλαίσια της συνεργασίας τους. Οι χαρακτήρες στο σύνολό τους παρουσιάζονται πλήρως στον αναγνώστη, καθώς η συγγραφέας, εκτός των άλλων, αναφέρει και ιστορίες από το παρελθόν τους. Οι ιστορίες αυτές είναι ιδιαίτερα βοηθητικές για να κατανοήσεις καλύτερα τη συμπεριφορά τους.
Γενικά, το "Αθώοι Ένοχοι" είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με ενδιαφέρουσα υπόθεση και καλές ανατροπές που θα δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις σε αυτούς που θα το διαβάσουν και αποτελεί μια καλή επιλογή για όσους αγαπούν το συγκεκριμένο είδος.
"Το Πείραμα" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με γρήγορη πλοκή που σε κρατά σε αγωνία μέχρι το τέλος. Όλη η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε ένα διάστημα μερικών ωρών, κατά τη διάρκεια των οποίων οι ήρωες προσπαθούν να επιβιώσουν και να μην πέσουν θύματα ενός δολοφόνου με το ψευδώνυμο "Ψυχοθραύστης".
Αποτελεί ένα βιβλίο που όλα εξελίσσονται με γρήγορους ρυθμούς και αυτό δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να το διαβάσει μέσα σε μόλις μία ημέρα. Ο τρόπος που επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία ο συγγραφέας, δηλαδή παρουσιάζοντας το κείμενο ως το περιεχόμενο ενός ιατρικού φακέλου είναι ιδιαίτερος και εξάπτει περισσότερο την περιέργεια για το πώς θα καταλήξει η ιστορία. Η γραφή είναι απλή και ταιριάζει απόλυτα στο είδος που ανήκει το βιβλίο. Παρότι δεν υπάρχουν πολλές περιγραφές, καθώς διαβάζεις, σου δημιουργείται μία ακριβής εικόνα για το χώρο εξέλιξης των γεγονότων. Το ξεκίνημά του είναι πολύ καλό, κάπου στη μέση βέβαια πέφτουν λίγο οι ρυθμοί, όμως αυτό γίνεται σε ελάχιστα κεφάλαια, με το τέλος να είναι ικανοποιητικό και ανατρεπτικό, και να δίνει όλες τις απαραίτητες εξηγήσεις.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Κάσπαρ, ο οποίος νοσηλεύεται στην ψυχιατρική κλινική, όπου λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα, λόγω προβλημάτων με τη μνήμη του. Υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από τον χαρακτήρα του, με βάση το οποίο εξελίσσεται το κουβάρι της ιστορίας, αλλά δεν αποτελεί έναν ήρωα βιβλίου που δένεσαι μαζί του ή ταυτίζεσαι με αυτόν. Στο σύνολό τους οι χαρακτήρες περιγράφονται ικανοποιητικά, ωστόσο δε μπορώ να πω πως συμπάθησα/ξεχώρισα κάποιον.
Γενικά, "Το Πείραμα" είναι ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα που σε κάνει να μη θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου. Αποτελεί μία καλή επιλογή για όσους τους αρέσουν τα ψυχολογικά θρίλερ.
"Η Βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς" είναι ένα συγκινητικό μυθιστόρημα που αφηγείται την αληθινή ιστορία της Ντίτα Κράους. Η νεαρή Ντίτα την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν κρατούμενη στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου για ένα διάστημα. Εκεί ανέλαβε το επικίνδυνο καθήκον της διαχείρισης μίας παράνομης βιβλιοθήκης που διέθετε ελάχιστα βιβλία.
Πρόκειται για ένα "βαρύ" ανάγνωσμα, καθώς μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με όλη τη φρίκη που βίωσαν οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ωστόσο, η επιλογή του συγγραφέα να φέρει στο φως μία θετική ιστορία, δίνει μία νότα αισιοδοξίας στην όλη μαυρίλα. Ο τρόπος που περιγράφονται τα γεγονότα και που ενσωματώνονται οι διάλογοι μεταξύ των ηρώων στο κείμενο, σου δημιουργεί την αίσθηση ότι αποτελείς και εσύ μέρος του βιβλίου ως ένας αμέτοχος παρατηρητής. Λόγω τις θεματολογίας του, περιλαμβάνει αρκετές σκηνές που ανατριχιάζουν, συγκλονίζουν και γενικά προκαλούν έντονα συναισθήματα σε αυτόν που το διαβάζει.
Η κεντρική ηρωίδα Ντίτα γίνεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες αγαπητή και το περίεργο είναι ότι, παρά τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνει, δε νιώθεις ότι την "λυπάσαι", αλλά ότι την θαυμάζεις για τον χαρακτήρα της και τη συμπεριφορά της. Είναι ένα τολμηρό νεαρό κορίτσι που προσπαθεί να κάνει κάπως καλύτερη την καθημερινότητα των συνανθρώπων της, δανείζοντάς τους βιβλία.
Γενικά, "Η Βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς" είναι ένα συγκλονιστικό ιστορικό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις του είδους και όχι μόνο. Είναι από τα βιβλία που μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσής τους, μένουν στη σκέψη σου για μέρες.
Καλογραμμένο δυστοπικό μυθιστόρημα με δυνατούς χαρακτήρες
"Οι Διαθήκες" της Μάργκαρετ Άτγουντ είναι ένα δυστοπικό μυθιστόρημα που ακολουθεί τρεις διαφορετικές γυναίκες και η ιστορία του εξελίσσεται 15 χρόνια μετά από το βιβλίο "Η ιστορία της Θεραπαινίδας". Στην ουσία διαβάζουμε τα απομνημονεύματα αυτών των γυναικών για καταστάσεις που βίωσαν υπό του θεοκρατικού καθεστώτος της Δημοκρατίας της Γαλαάδ.
Η δυστοπική κοινωνία που έχει δημιουργήσει η Άτγουντ, οι συνθήκες και οι κανόνες που ισχύουν σε αυτήν περιγράφονται στον αναγνώστη σταδιακά κατά την ανάγνωση του βιβλίου και στο τέλος αυτός έχει μία καλή εικόνα γι' αυτόν τον κόσμο. Οι αφηγήσεις από τρεις διαφορετικές πλευρές και η συχνή εναλλαγή του αφηγητή, κάνουν πιο ενδιαφέρουσα την εμπειρία της ανάγνωσης, καθώς εκτός των άλλων, περιμένεις να δεις ποια είναι η σύνδεση μεταξύ των ηρωίδων. Η πλοκή χτίζεται σταδιακά και δε χάνει τη ροή της σε κανένα σημείο. Ορισμένα αποσπάσματα σοκάρουν τον αναγνώστη, τόσο για την ωμότητα και το παράλογο που τα χαρακτηρίζει, όσο και για τον ψυχρό τρόπο που χρησιμοποιούν πρόσωπα του βιβλίου για να τα περιγράψουν, σαν να αποτελούν κάτι που δεν τους προκαλεί κανένα συναίσθημα.
Η Θεία Λίντια και οι δύο νεαρές κοπέλες που αποτελούν τις κεντρικές ηρωίδες, είναι από τους χαρακτήρες που συνήθως θαυμάζει κανείς όταν τους συναντά σε ένα βιβλίο. Η καθεμία με τον δικό της τρόπο και θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό της, προσπαθεί να φέρει την αλλαγή.
Γενικά, το βιβλίο "Οι Διαθήκες" είναι ένα καλογραμμένο δυστοπικό μυθιστόρημα με δυνατούς χαρακτήρες και καλοδουλεμένη πλοκή. Αν σας άρεσε "Η ιστορία της Θεραπαινίδας", πρέπει να το διαβάσετε.
Το βιβλίο με τίτλο "Σ' Άφησα" της Clare Mackintosh είναι ένα αστυνομικό/ ψυχολογικό θρίλερ που ενώ στο πρώτο του μισό εξελίσσεται αργά, στη συνέχεια επιφυλάσσει εκπλήξεις για τον αναγνώστη και το τέλος του τον αποζημιώνει. Η υπόθεσή του αφορά το πώς ένα τραγικό ατύχημα αλλάζει τη ζωή της Τζένα Γκρέι, κάνοντάς τη να εγκαταλείψει το σπίτι της και να εγκατασταθεί σε ένα δυσπρόσιτο αγρόκτημα της Ουαλίας.
Η αρχή του βιβλίου είναι αρκετά δυναμική, όμως στη συνέχεια οι ρυθμοί πέφτουν. Η συγγραφέας παίρνει τον χρόνο της για να χτίσει την πλοκή και δεν υπάρχουν καταιγιστικές εξελίξεις. Ωστόσο, περίπου στη μέση αλλάζουν τα πράγματα, με το δεύτερο μισό του βιβλίου να εξελίσσεται γρηγορότερα και να κρύβει κάποιες εκπλήξεις για τον αναγνώστη. Οπότε στη μέση του βιβλίου το ενδιαφέρον του αναγνώστη αναζωπυρώνεται και η αγωνία του για το τι πρόκειται να διαβάσει παρακάτω, κορυφώνεται στα τελευταία κεφάλαια. Η αφήγηση δεν επικεντρώνεται μόνο σε ένα πρόσωπο και αυτό είναι κάτι που κάνει πιο ευχάριστο το διάβασμα. Υπάρχει η αφήγηση που επικεντρώνεται στην Τζένα, η αφήγηση που επικεντρώνεται στον επιθεωρητή Ρέι που ερευνά το ατύχημα και αυτή που γίνεται μέσω ενός προσώπου που δεν εμφανίζεται από την αρχή. Τέλος, στα θετικά του βιβλίου είναι ότι πραγματεύεται και κοινωνικά ζητήματα.
Όσο αφορά τους χαρακτήρες, αυτός που ξεχωρίζει είναι της Τζένα Γκρέι και αυτό γιατί υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από αυτήν. Η συμπεριφορά της είναι πολύ περίεργη και πρέπει να ολοκληρώσεις την ανάγνωση για να κατανοήσεις τι είναι αυτό που την κάνει να σκέφτεται, να νιώθει και να φέρεται έτσι. Ο επιθεωρητής Ρέι είναι συμπαθητικός, αλλά δεν έχει κάτι που να τον κάνει ιδιαίτερο. Η συγγραφέας πάντως περιγράφει καλά και σε βάθος τους ήρωές της.
Γενικά, το "Σ' Άφησα" είναι ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ που αξίζει να το διαβάσετε, ιδιαίτερα αν σας αρέσουν τα βιβλία που η πλοκή τους δεν "τρέχει", αλλά έχει μία μεγάλη ανατροπή.
"Τα εξαφανισμένα κορίτσια του Παρισιού" είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που η ιστορία του εξελίσσεται την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και λίγα χρόνια μετά το τέλος του. Το 1946, στον σιδηροδρομικό σταθμό της Νέας Υόρκης, μία νεαρή γυναίκα, η Γκρέις, βρίσκει μία σειρά φωτογραφιών από γυναίκες μέσα σε μία παρατημένη βαλίτσα. Η περιέργειά της την κάνει να διερευνήσει τι κρύβεται πίσω από αυτές τις φωτογραφίες και ποια είναι τα πρόσωπα που απεικονίζονται.
Η συγγραφέας Παμ Τζενόφ, μπλέκει αληθινά γεγονότα και μυθοπλασία, και δίνει στον αναγνώστη ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο γεμάτο μυστήριο. Αυτό που κάνει το ανάγνωσμα να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα που αναφέρονται στην ίδια εποχή, είναι ότι η ιστορία επικεντρώνεται στη συμμετοχή γυναικών στον Β' ΠΠ. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση και ο τρόπος που είναι δομημένο το βιβλίο, το κάνουν να διαβάζεται γρήγορα και να κρατά το ενδιαφέρον αυτού που το διαβάζει. Υπάρχουν εναλλαγές στα πρόσωπα που εστιάζει κάθε φορά η αφήγηση, καθώς και στις χρονολογίες που εξελίσσονται τα γεγονότα. Παρότι σε ορισμένα σημεία υπάρχει μία φλυαρία, η συνολική εμπειρία της ανάγνωσης δεν επηρεάζεται αρνητικά και η ολοκλήρωση του βιβλίου σε αφήνει με θετικές εντυπώσεις.
Οι τρεις κεντρικές ηρωίδες, Γκρέις, Έλανορ και Μαρί, διαθέτουν πολύ δυναμικές προσωπικότητες και είναι άξιες θαυμασμού για τις πράξεις τους. Η περιγραφή τους είναι σφαιρική και παρουσιάζονται όλες οι πτυχές του χαρακτήρα τους. Δεν ξεχωρίζει κάποια και η καθεμία είναι ιδιαίτερη με τον δικό της τρόπο.
Γενικά, "Τα εξαφανισμένα κορίτσια του Παρισιού" είναι ένα καλογραμμένο ιστορικό μυθιστόρημα που έχει να δώσει κάτι καινούριο στο συγκεκριμένο είδος.