Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν μία αποκάλυψη! Τρυφερό, συναισθηματικό, ανατρεπτικό, μιλά για ιδιαίτερα οικογενειακά ζητήματα, όπως η απώλεια ή η ταυτότητα του φύλου με λεπτότητα. Βρήκα μάλιστα ξεκούραστο και πολύ έξυπνο τον τρόπο με τον οποίο τα κεφάλαια εναλλάσσονταν κυλικά γύρω από την οπτική των τριών κύριων προσώπων, του παιδιού, του μπαμπά και της δασκάλας. Αξίζει να διαβαστεί από τον καθένα για να αντιληφθούν όλοι ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πλήρως τον άλλον, αν δεν τον αφήσει, αν δεν "πατήσει στα βήματά του", αν δεν δει με τα δικά του μάτια. και δεν του δώσει τον χώρο να εκφραστεί. Αληθινά υπέροχο!
Αγαπημένο και χιλιοδιαβασμένο, ένα πεζό ποίημα που υμνεί τη ζωή, τη "νοστιμιά" της, τα μικρά και τα μεγάλα, τα ασήμαντα και τα σημαντικά που δίνουν γεύση σαν μια πρέζα αλάτι!
Το συγκεκριμένο βιβλίο περιέχει 12 από τις 500 περίπου ιστορίες που συνέλεξε κι έγραψε συνολικά ο Pu Songling. Κλείνουν μέσα τους όλα εκείνα τα στοιχεία της παραδοσιακής κινεζικής λογοτεχνίας και του μακραίωνου πολιτισμού της Άπω Ανατολής όπως το υπερφυσικό, τα όνειρα, τα φαντάσματα, τα στοιχειά, ο έρωτας, η οικογένεια, η φύση, το φως και το σκοτάδι. Θεωρείται αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που παραμένει πάντα το ίδιο ζωντανό και μαγεύει ακόμη κάθε αναγνώστη-λάτρη της κινεζικής παράδοσης. Σε πολλά σημεία του βιβλίου συναντάμε παραδοσιακές εικόνες με σφραγίδες και στοιχεία καλλιγραφίας. Απεικονίζουν γυναίκες, παγόδες, κλαίουσες ιτιές, φορεσιές και χαρίζουν επιπλέον ζωντάνια στην κάθε ιστορία. Υπέροχο στο είδος του!
Το βιβλίο αυτό είναι ένα ιδιαίτερο κράμα αστυνομικού μυθιστορήματος που σε βάζει σταδιακά σε μια ιστορία με ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον. Όσο προχωράς, τόσο περισσότερο ξεδιπλώνεται το μυστήριο και, κατά εντυπωσιακό τρόπο, όσο πιο σφιχτά δένει η πλοκή, τόσο πιο απολαυστικό γίνεται!
~Πού μπορώ να πάω για να μη βλέπω πια αυτόν τον σπαραγμό, αυτήν την ανεπανόρθωτη και τυφλή συστροφή που ονόμασαν ζωή;~
✨Ένας άνδρας απομονώνεται οικειοθελώς σε ένα εγκαταλελειμμένο ορεινό χωριό της ιταλικής υπαίθρου, θέλοντας να ζήσει μακριά από αυτό που άλλοι ονομάζουν καθημερινή ζωή. Κάθε νύχτα όμως ένα μικρό φωτάκι εμφανίζεται στην κορυφή του βουνού, σπάζοντας τη μοναξιά του. Πολλές και περίεργες σκέψεις και περνούν από το μυαλό του για την πηγή του φωτός, ώσπου μια μέρα παίρνει την απόφαση να ταξιδέψει ως εκεί και να ανακαλύψει τι συμβαίνει. Αυτό που συναντά είναι αναπάντεχο τόσο για τον ίδιο όσο και για τον αναγνώστη. Ένα παιδί, μόνο στο δάσος σαν και τον ίδιο. Το μυστήριο και τα ερωτηματικά πλημμυρίζουν τις σελίδες και τις σκέψεις μας. Ποιο είναι αυτό το παιδί; Τι σχέση έχουν οι δύο άνθρωποι; Ώσπου το τέλος έρχεται τόσο απρόσμενο, που το μόνο που θα σκεφτεί κανείς είναι πόσο γοητευτικό, αινιγματικό και βαθύ είναι αυτό το βιβλίο. Γεμάτο συμβολισμούς και αντιθέσεις ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το φυσικό και το υπερφυσικό, την αρχή και το τέλος, το σύντομο αυτό μυθιστόρημα μαγεύει από τις πρώτες σελίδες! ✨La lucina ✨
Η συνταγή για το νέο βιβλίο του Alex Michaelides "Οι Κόρες" είναι γνωστή και πετυχημένη. Ένας καλά κρυμμένος ψυχικά ασθενής δολοφόνος, μια ψυχοθεραπεύτρια με τις δικές της εμμονές και τραύματα, ένας μυστηριώδης νεαρός με ύποπτη διαίσθηση, προσωπικές απώλειες κι ένα δυνατό plot twist λίγο πριν το τέλος. Παρόλα αυτά τo συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε ακόμη περισσότερο από το "Σιωπηλή ασθενής" αφού η ιστορία του διαδραματίζεται στο Κέμπριτζ και η επιβλητική και βαριά ατμόσφαιρα του χώρου, σε συνδυασμό με τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, τα Ελευσίνια μυστήρια, τις θυσίες, τις αναφορές σε δράματα και ποίηση του Τένισον προσδίδουν στο έργο σκοτάδι, υποβλητικότητα και την απαραίτητη αγωνία για να συνεχίσει κάνεις να "τρέχει" τα μικρά του κεφάλαια. Μια δυνατή επιλογή για την αρχή του Ιουλίου και μια καλή συντροφιά για τις καλοκαιρινές εξορμήσεις!
✨ Έξτρα λεπτομέρεια! Για όποιον έχει διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα "Η σιωπηλή ασθενής" θα συναντήσει εδώ μια ευχάριστη έκπληξη! Μια έξυπνη ιδέα από τον Alex Michaelides να συνδυάσει τα δύο έργα του, τόσο λεπτά, τόσο αδιόρατα μα με τέτοιο ιδιαίτερο τρόπο που θα κάνει τους φαν του είδους να χαμογελάσουν!
Το πρώτο μυθιστόρημα της Sarah Pearse είναι σφιχτογραμμένο, με πολλές ανατροπές. Η πλοκή εκτυλίσσεται για μένα κάπως αργά, με το μισό βιβλίο να στέκεται στα θέματα της πρωταγωνίστριας. Τη βρήκα ως έναν από τους πιο φορτικούς, κουραστικούς χαρακτήρες των τελευταίων βιβλίων που διάβασα. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν απόλαυσα το βιβλίο τόσο όσο περίμενα. Αυτός και ίσως το γεγονός ότι θα ήθελα περισσότερη ατμόσφαιρα σανατορίου που μου έλειπε. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι το βιβλίο δεν έχει ενδιαφέρουσα πλοκή. Διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, έχει ανατρεπτικό τέλος και αφήνει υποψίες ακόμη και
για πιθανή συνέχεια. Είναι μια ευχάριστη συντροφιά για την παραλία, ενώ αν υπάρχει επόμενο βιβλίο σε σειρά, ίσως θα θελήσω να το διαβάσω.