Reviews
Ο κοκκινολαίμης
Flat ιστορία με ωραία όμως throwbacks
Το βιβλίο για μένα ήταν αρκετά flat με ορισμένα μόνο σημεία κορύφωσης. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στην ιστορία ήταν τα κεφάλαια με τις αναδρομές στο παρελθόν. Ήταν εκείνα που απ έπνεαν την αίσθηση του μυστηρίου και κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Γενικότερα όμως, δεν με κράτησε σε αγωνία. Αισθανόμουν ότι είχα μαζέψει από την αρχή όλα τα κομμάτια του παζλ και μου έλειπε μόνο ένα, μια μικρή λεπτομέρεια, για να ολοκληρωθεί η εικόνα το οποίο το πήρα στις τελευταίες, προφανώς, σελίδες. Ήταν πολύ ενδιαφέρον κομμάτι αδιαμφισβήτητα! Θα ήθελα όμως να έχω φτάσει σε αυτό πιο ομαλά για να έχω μεγαλύτερη αγωνία.
0
Το μίσος
Έντονες περιγραφές
'Εχω να δηλώσω ότι εξεπλάγην με πολύ ευχάριστο τρόπο! Κατ' αρχάς, μεγάλο μπόνους για μένα ήταν το γεγονός ότι καταπιάστηκε με το θέμα των κατά συρροή δολοφόνων που με ιντριγκάρει πολύ και μάλιστα, με μια προσέγγιση που βρήκα αρκετά ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα. Οι έντονες και λεπτομερείς περιγραφές των φόνων ανέβαζαν το επίπεδο καθώς ήταν σα να ζωντανεύουν τα γεγονότα μπροστά στα μάτια σου κι ένιωθες κι εσύ μέρος της σκηνής του εγκλήματος. Οι προσωπικότητες των χαρακτήρων και τα γεγονότα που παρουσιαζόταν σου δημιουργούσαν έντονη συναισθηματική φόρτιση κι ένιωθες το άδικο να σε πνίγει. Επίσης, μεγάλο συν για εμένα, ήταν ότι στη τελευταία στροφή της, η ιστορία, επιφυλάσσει ένα υπέροχο plot twist που έρχεται και σε χτυπάει τόσο απρόσμενα και αυτό είναι κάτι που λατρεύω σε ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα (αν και ίσως να ήθελα μια δυο καλά κρυμμένες αναφορές παραπάνω).
0
Ατμοσφαιρικό λογοτεχνικό αριστούργημα
ο "Σιντάρτα" με τράβηξε σα μαγνήτης από την πρώτη κιόλας σελίδα (κάτι που δεν μου έχει ξανά συμβεί) και το ενδιαφέρον μου έμεινε αμείωτο καθ' όλη τη διάρκεια τής ανάγνωσης. Ένα υπέροχο ταξίδι αναζήτησης της ίδιας της ζωής, βαθιά νοήματα κι ένας ήρωας που αλλάζει συνεχώς μορφή και πρόσωπα στην προσπάθεια απελευθέρωσης από το εγώ του. Και τελικά...; Τι απαντήσεις βρήκε; Ο λυρικός λόγος του με ταξίδεψε και συνέβαλε στη γαλήνη που δημιούργησε μέσα μου αυτό το βιβλίο την οποία νιώθω ότι δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια.
0
Αδιάφορος ήρωας
Ομολογώ ότι "Ό ξένος" δεν με κέρδισε ιδιαίτερα πάρα τις προσδοκίες μου. Ωραία, απλή, σωστά δομημένη γραφή αλλά δεν μπόρεσα να νιώσω τον ήρωα, την ψυχοσύνθεση του γιατί ήταν κάτι πολύ "ξένο" για μένα. Η αδιαφορία του ήρωα απέναντι στο κάθε τι, ακόμη και στην ίδια τη ζωή, εναντιωνόταν πολύ στο δικό μου χαρακτήρα κι έτσι δεν κέρδισε το ενδιαφέρον μου.
0
Τα μυστικά του μοναχού που πούλησε τη Ferrari του
Υπενθύμιση μηνυμάτων του μοναχού
Αν και δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να είναι τόσο δυνατό όσο το πρώτο (το οποίο με είχε συγκλονίσει), ήλπιζα σε κάτι καλύτερο από αυτό που διάβασα. Από τις πρώτες σελίδες μου άφησε την αίσθηση ότι γράφτηκε γιατί έπρεπε αναγκαστικά να υπάρξει ένα sequel του μοναχού κι αυτό επηρέασε την ανάγνωση μου. Σίγουρα για κάποιον ο οποίος δεν έχει διαβάσει το μοναχό, το βιβλίο αυτό έχει να του προσφέρει αρκετά πράγματα. Ωστόσο, σε μένα δεν έδωσε κάτι καινούργιο. Λειτούργησε κυρίως ως υπενθύμιση κάποιων μαθημάτων που πήρα από το μοναχό. Μου έλειψε πολύ από αυτό το βιβλίο η δύναμη με την οποία είχε μιλήσει στο μυαλό και την ψυχή μου ο μοναχός. Ωστόσο, επαναλαμβάνω ότι κάποιος ο οποίος δεν έχει διαβάσει το μοναχό (αν υπάρχετε τρέξτε να το διαβάσετε χθες) σίγουρα θα ωφεληθεί από την ανάγνωση του.
0
Η μεταμόρφωση
Απλό
Ήταν η πρώτη μου επαφή με το συγγραφέα και ομολογώ ότι απογοητεύτηκα αρκετά. Η γραφή μου φάνηκε απλοϊκή και η ιστορία αρκετά επιφανειακή εκ πρώτης όψεως. Δεν μου δημιούργησε δηλαδή προβληματισμούς όπως περίμενα. Σίγουρα, αν έπρεπε να κάνω ανάλυση θα μπορούσα να βρω πολλά μηνύματα (όπως την προβολή της σχέσης του συγγραφέα με το δικό του πατέρα, τους εύθραυστους δεσμούς, κλπ) αλλά θα έπρεπε να ψάξω πολύ βαθιά κάτι το οποίο μου αρέσει να κάνω αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με παρακίνησε. Το γεγονός ότι το βιβλίο ήταν μικρό και το διάβασα πολύ γρήγορα βοήθησε στο να τελειώσω και να μην θελήσω να το παρατήσω. Ωστόσο, πρέπει να τονίσω ότι δεν με αποθάρρυνε. Αντιθέτως, ενίσχυσε την περιέργεια μου να θελήσω να διαβάσω και άλλα έργα του συγγραφέα.
0
Δέκα ύποπτοι για φόνο
Υπέροχα σκιαγραφημένοι χαρακτήρες
Το βιβλίο αυτό είναι από τα "αυτοτελή" της Agatha, από αυτά δηλαδή στα οποία δεν έχουμε πρωταγωνιστή τον εκκεντρικό Ηρακλή Πουαρό αλλά ούτε και την αγαπητή Μις Μαρπλ. Κι έχω να σας πω ότι αυτά, είναι από τα αγαπημένα μου γιατί νιώθω ότι σε αυτά ξετυλίγει όλη της τη μαεστρία. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, ήμουν πεπεισμένη από την αρχή για το πρόσωπο του ενόχου, κάτι το οποίο θα λέγατε (και με το δίκιο σας) ότι θα χαλούσε την εμπειρία της ανάγνωσης. Όμως, το πορτραίτο του ενόχου ήταν τόσο όμορφα σκιαγραφημένο από τη συγγραφέα που όταν στο τέλος επιβεβαιώθηκα, ένιωσα τεράστια ικανοποίηση αντί για απογοήτευση, κάτι το οποίο δεν μου έχει ξανά συμβεί. Προτιμώ πάντα να είμαι πεπεισμένη για τον ένοχο και στις τελευταίες σελίδες να ανατρέπονται όλα! Τότε νιώθω ότι έχω διαβάσει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Οι "Δέκα Ύποπτοι Για Φόνο" είναι η εξαίρεση και χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτό!
0
Ζεν ή η τέχνη της απλής ζωής
Απλές κι εφαρμόσιμες συμβουλές
Ο Σουνμιο Μαζουνο, συγγραφέας του βιβλίου, είναι αρχιερέας ενός βουδιστικου ναού Δεν στην Ιαπωνία, που χτίστηκε πριν από 450. Έχει βραβευτεί για το σχεδιασμό κήπων Ζεν σε όλο τον κόσμο και διδάσκει περιβαλλοντικό σχέδιο σε μια από τις κορυφαίες καλλιτεχνικές σχολές της Ιαπωνίας. Αυτό που άρεσε είναι ότι το ίδιο το βιβλίο διακατέχεται και αποπνέει τη να αίσθηση της απλότητας που πρεσβεύει ο Ζεν Βουδισμός. Όλες οι συμβουλές που δίνει είναι απλές, πρακτικές και μπορούν να εφαρμοστούν με ευκολία. Επίσης, αναγνωρίζει ότι κάποιες από αυτές ίσως είναι λίγο πιο απαιτητικές για κάποιους που δεν είναι εξοικειωμένοι και για το λόγο αυτό προτείνει πιο εύκολες εναλλακτικές.
0
Πέντε μικρά γουρουνάκια
Πρωτότυπη και ευφυέστατη εξιχνίαση
Τα "Πέντε μικρά γουρουνάκια" είναι από τα αγαπημένα μου έργα της Agatha Christie διότι δεν ακολουθεί το συνηθισμένο πρότυπο όπου διαπράττεται ένα έγκλημα, ο ερευνητής καταφθάνει στον τόπο του εγκλήματος, μελετά τα στοιχεία και το εξιχνιάζει. Αντίθετα, εδώ δεν έχουμε κανένα στοιχείο πέρα από τις μαρτυρίες των υπόπτων για ένα έγκλημα που διαπράχθηκε χρόνια πριν, τις διαφορετικές τους οπτικές γωνίες. Κι εδώ είναι που φαίνεται η πραγματική ευφυΐα του Ηρακλή Πουαρό. "Ο Πουαρό δεν εξιχνιάζει το έγκλημα με βάση στοιχεία, το ανασυνθέτει με βάση τις μαρτυρίες, μελετώντας κάθε λέξη και διαβάζοντας πίσω από αυτήν" [Από το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου].
0
Ο λαβύρινθος του Πάνα
Μια αρκετά σκοτεινή μεταφορά της ταινίας
Το βιβλίο «Ο Λαβύρινθος του Πάνα» είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του βραβευμένου με Όσκαρ Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και της συγγραφέως Κορνίλια Φούνκε προκειμένου να μεταφέρουν στο χαρτί την ιστορία της ομώνυμης ταινίας του, η οποία τον κατέστησε γνωστό στο ευρύ κοινό καθώς απέσπασε το βραβείο BAFTA Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης ταινίας. Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο είναι επίσης γνωστός για την πρόσφατη ταινία του “The Shape of Water” που απέσπασε τέσσερα βραβεία Όσκαρ ενώ, συμμετείχε και στη σεναριογραφική ομάδα της τριλογίας του “The Hobbit”. Ο Λαβύρινθος του Πάνα, είναι μια ιστορία πολύ ιδιαίτερη, όπου ο ρεαλισμός και το παραμύθι αλληλοσυγκρούονται συνεχώς. Αιμοδιψείς φασίστες και τρομακτικοί φαύνοι, θαρραλέοι αντάρτες και πεισματάρες νεράιδες, σκοτάδι και φως ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί. Στο κέντρο αυτού του σκηνικού η μικρή Οφέλια, αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους δύο κόσμους, ορφανή στον ένα, πριγκίπισσα στον άλλο. Και στους δύο αντιμέτωπη με τις φρικαλεότητές τους. Η σύλληψη της ιδέας από τον ντελ Τόρο είναι αριστουργηματική. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου είναι περιορισμένη ως προς την ανάπτυξή της. Η ιστορία κυλάει πολύ γρήγορα, τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο πριν προλάβεις να το συνειδητοποιήσεις με αποτέλεσμα να νιώθεις ότι υπάρχουν κενά. Σαν κάτι να σου λείπει κι όταν τελειώνεις το βιβλίο και να σκέφτεσαι «Αυτό ήταν μόνο;». Η βάση της ιστορίας θα μπορούσε να δώσει τροφή για πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη και να αφήσει τον αναγνώστη «χορτασμένο». Να νιώσει ότι διείσδυσε ολοκληρωτικά στην ιστορία και την έζησε στο μέγιστο. Παρόλα αυτά, η τρέχουσα ιστορία διακόπτεται συχνά από μικρότερες ιστορίες οι οποίες αποπνέουν κάτι το παραμυθένιο και συμπληρώνουν την πλοκή με ορισμένα από τα κομμάτια που λείπουν. Τέλος, θεωρώ ότι για το εφηβικό κοινό στο οποίο απευθύνεται, είναι αρκετά βάναυσο. Οι περιγραφές των δολοφονιών και των βασανιστηρίων των ανταρτών ανταποκρίνονται περισσότερο στο ενήλικο κοινό. Αυτό βέβαια, ίσως και να είναι υποκειμενικό, διότι για τους ισπανούς που έζησαν τις φρικαλεότητες της δικτατορίας του Φράνκο, αυτές οι εικόνες μπορεί να λειτουργούν ως υπενθύμιση για τη νέα γενιά του σκοτεινού παρελθόντος στο οποίο, σαν λαός, δεν πρέπει να επιστρέψουν ποτέ. Συνοψίζοντας, το βιβλίο αυτό έχει μια πολύ ωραία πλοκή η οποία ισορροπεί άψογα ανάμεσα στο φανταστικό και το ρεαλιστικό, όμως θα την ήθελα περισσότερο ανεπτυγμένη για να νιώσω ότι ολοκληρώθηκε η αναγνωστική μου εμπειρία.
0
Κίρκη
Η Κίρκη αποκτά επιτέλους τη δική της φωνή
Όλοι πιθανώς γνωρίζουν την Κίρκη, την μάγισσα κόρη του Ήλιου που μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια και τους κράτησε στο νησί της για έναν χρόνο. Ποιος όμως γνωρίζει πραγματικά την ιστορία της; Έπειτα από μια αιωνιότητα, η Κίρκη αποκτά επιτέλους τη δική της φωνή μέσα από το έργο της Madeline Miller και, μας μιλάει για τη ζωή της. Παρά την αρχαιότητα της ύπαρξης της, η Κίρκη είναι ένα πρόσωπο με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί η κάθε σύγχρονη γυναίκα αλλά και να εμπνευστεί από αυτή. Διότι, η Κίρκη είναι μια γυναίκα που έζησε σε μια απόλυτα ανδροκρατούμενη εποχή, πλήρως εξαρτημένη από τους άνδρες και τις ισχυρές παρουσίες της ζωής της καθώς δεν είχε ούτε την ομορφιά που χαρακτηρίζει της νύμφες και αποτελεί την πηγή της κοινωνικής τους επιρροής και καταξίωσης, ούτε τη δύναμη του πατέρα της. Ήταν λοιπόν, καταδικασμένη να ζει στην αφάνεια. Οι γονείς και τα αδέρφια της την περιφρονούσαν ενώ οι υπόλοιπες θεότητες την αγνοούσαν. Αυτή η πρώιμη φάση της ζωής της, γέμισε την καρδιά της με στενοχώρια και πικρία. Έτρεχε καθημερινά σε έναν αγώνα για να κερδίσει λίγη αγάπη αλλά το μόνο που της έμενε ήταν απόρριψη και χλευασμός. Η συσσώρευση τόσο έντονων και αρνητικών συναισθημάτων οδήγησαν σε ένα ξέσπασμα το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα την εξορία της. Εκεί, έχει να παλέψει με τη μοναχικότητα και το θυμό της απέναντι στους θεούς. Όμως η Κίρκη δεν παραδίδεται! Στους αιώνες της εξορίας της, πέφτει και σηκώνεται ξανά και ξανά, παλεύει με τη σκοτεινή της πλευρά, εξελίσσεται, γίνεται πιο δυνατή, ωριμάζει. Αποκτά πίστη στον εαυτό της και στις δυνάμεις της. Από άβουλη, ασήμαντη και πειθήνια νύμφη, μεταμορφώνεται σε μια ισχυρή γυναίκα, που αγωνίζεται για ό,τι αγαπάει και δεν φοβάται να τα βάλει ακόμα και με τους ισχυρότερους των θεών. Με αριστουργηματική αφήγηση που δεν χαρακτηρίζεται από μακρηγορίες και υπερβολές, η Miller μένει πιστή στις ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας και καταφέρνει να κρατήσει τον αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα, μέσα σε ένα έντονο συναισθηματικό κλίμα.
3
Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου
Καθώς απαριθμούμε τις αναμνήσεις ενός ταξιδιού, ξεκινάμε για το επόμενο
Το έργο της Χίρο Αρικάουα δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα. Είναι πηγή έμπνευσης, ένας οδηγός για τη ζωή. Με γλώσσα απλή και καθαρή, γεμάτη όμως συγκινήσεις, ακολουθούμε τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας σε ένα ταξίδι από το οποίο, κάθε αναγνώστης θα βγει κερδισμένος. Διότι, το ταξίδι αυτό κρύβει μαθήματα ζωής σε κάθε του στροφή˙ μαθήματα για τη δύναμη της ψυχής και της θέλησης, για τη φιλία, την αγάπη, τις εμπειρίες και, κυρίως, για το αληθινό νόημα της ζωής. Γιατί η ζωή δεν είναι γεμάτη μόνο χαρές, αλλά και δυσκολίες. Αυτό που έχει, όμως, σημασια είναι να απολαμβάνει κάνεις την κάθε στιγμή και να αντλεί δύναμη από τις αναμνήσεις του και από όλους όσους αγαπάει για να συνεχίζει στο ταξίδι του. "Καθώς απαριθμούμε τις αναμνήσεις ενός ταξιδιού, ξεκινάμε για το επόμενο. Τιμώντας αυτούς που προηγήθηκαν. Τιμώντας και αυτούς που θα ακολουθήσουν. Και μια μέρα, θα ξανασυναντήσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους κάπου πέρα απ' τον ορίζοντα".
0
Οδηγός ενός αστροναύτη για τη ζωή στη γη
Το να είσαι αστροναύτης δεν έχει σχέση με τη ζωή στο διάστημα
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια αυτοβιογραφία αρκετά ιδιαίτερη καθώς μπορεί να την απολαύσει ο καθένας μας - από τον άνθρωπο που ψάχνει να βρει απαντήσεις για τη ζωή στο διάστημα, μέχρι εκείνον που θέλει να εξελιχθεί και να βελτιώσει τη ζωή του εδώ στη γη ψάχνοντας κάποιον να τον εμπνεύσει. Αυτό ακριβώς κάνει ο Chris Hadfield, διάσημος αστροναύτης της NASA και ο πρώτος Καναδός που περπάτησε στο διάστημα ενώ εκτέλεσε και διοικητής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο Hadfield μας περιγράφει τον κοπιαστικό αγώνα που χρειάζεται για να γίνεις αστροναύτης καταρρίπτοντας, στην πορεία, πολλούς από τους μύθους που ντύνουν τη ζωή των αστροναυτών με κυριότερο: το να είσαι αστροναύτης δεν έχει σχέση με τη ζωή στο διάστημα αλλά με τη σκληρή δουλειά εδώ στη γη. Μέσα από το προσωπικό του ταξίδι, μας μεταφέρει μηνύματα και αξίες ζωής δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο ότι η προσωπική μας επιτυχία δεν πρέπει να εξαρτάται από κάτι συγκεκριμένο. Ο ίδιος του ήξερε από την αρχή ότι ο στόχος ζωής του ήταν σχεδόν ακατόρθωτος αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι θα είχε αποτύχει σαν άνθρωπος αν δεν τον πετύχαινε αφού θα είχε κερδίσει τόσα πολλά στην πορεία. Απολαυστικό, επιμορφωτικό και άκρως διαφωτιστικό για τη ζωή τόσο στο διάστημα όσο και στη γη! Ο Hadfield έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από ένα βίντεο κλιπ που γύρισε στον ISS (Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) του τραγουδιού «Space Oddity» ενώ έχει γυρίσει και πλήθος επιμορφωτικών βίντεο κατά τη διαμονή του εκεί σχετικά με την καθημερινότητα των αστροναυτών (από το πλύσιμο των δοντιών μέχρι τον ύπνο). Για όσους ενδιαφέρονται, το link του «Space Oddity» είναι το παρακάτω: https://www.youtube.com/watch?v=KaOC9danxNo Απολαύστε το!
0
Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά
Έλενορ Όλιφαντ
Αντέχει ο άνθρωπος τη μοναξιά και, αν ναι, την αξίζει; Γλιτώνει κανείς από τα φαντάσματα του παρελθόντος και πώς; Πώς οδηγούμαστε στην κατάθλιψη και πώς ξεφεύγουμε από τα δίχτυα της; Πόσο επικίνδυνοι μπορεί να γίνουμε για τον εαυτό μας αν βυθιστούμε στη ματαίωση και αρνηθούμε τη βοήθεια; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που εγείρει η ζωή και ο χαρακτήρας της Έλενορ Όλιφαντ. Γιατί η Έλενορ δεν είναι καλά, κάτι που γίνεται ξεκάθαρο στον αναγνώστη από την αρχή του βιβλίου, αν και η ίδια της είναι πεπεισμένη για το αντίθετο. Η Honeyman, έχει καταφέρει να μας παρουσιάσει χαρακτήρες τόσο μοναδικά ανθρώπινους στους οποίους, ο καθένας από εμάς μπορεί να εντοπίσει κάποια πτυχή του εαυτού του, όσο τρομακτικό κι αν είναι να το παραδεχτούμε. Μας δείχνει με τρόπο σοκαριστικό, συγκινητικό αλλά και χιουμοριστικό πώς μπορεί να είναι μια ζωή δίχως κοινωνικές συναναστροφές, πώς η έλλειψη γνώσεων για τις κοινωνικές νόρμες μπορεί να οδηγήσει στη μοναχικότητα (ή/και αντίστροφα) και κυρίως, πώς η καλοσύνη και το ανιδιοτελές ενδιαφέρον των ανθρώπων μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική και επιτυχημένη εσωτερική αλλαγή. Η Έλενορ είναι ένας χαρακτήρας ο οποίος προκαλεί μια έκρηξη συναισθημάτων στον αναγνώστη σε κάθε σελίδα. Συγκίνηση, απόγνωση, θυμός, χαρά, συμπόνια, πλέκονται αρμονικά για να μας χαρίσουν μια συναρπαστική αναγνωστική εμπειρία. Μόνο τα καλύτερα επιφυλάσσει, λοιπόν, το συγγραφικό ντεμπούτο της Honeyman που δικαίως βραβεύτηκε με το Costa Book Award για βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα αλλά και το British Book Awards Book of the Year ενώ αναμένεται και η μεταφορά του στον κινηματογράφο με την Reese Witherspoon στο ρόλο της Έλενορ, κάτι για το οποίο ανυπομονώ!
0
Έξοδος προς δύσμας
Είμαστε όλοι μετανάστες μες στον χρόνο
Το προσφυγικό είναι ίσως το πιο φλέγον ζήτημα της εποχής μας, ιδιαίτερα για τη χώρα μας και τους ανθρώπους της που έχουν ζήσει οι ίδιοι την προσφυγιά και πλέον καλούνται να συμπαρασταθούν και να συντρέξουν τους πρόσφυγες που καταφθάνουν αναζητώντας καταφύγιο. Γύρω από τον άξονα αυτό στήνει τη μυθοπλασία του ο Μοχσίν Χαμίντ, με μια ιδιαίτερη αφήγηση που ακολουθεί τα βήματα ενός νέου ζευγαριού που προσπαθεί να ξεφύγει από την εμπόλεμη ζώνη της χώρας του παίρνοντας στις αποσκευές τους την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και μια ευτυχισμένη ζωή. Παράλληλα, ανοίγει «πόρτες» και μας μεταφέρει στις ζωές τόσο διαφορετικών ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο. Η φρίκη, η απώλεια, ο φόβος και η απανθρωπιά του πολέμου περιγράφονται με τρόπο ωμό που ωστόσο, δεν έχει σκοπό να προκαλέσει αλλά να εστιάσει την προσοχή μας και να μας κάνει να στοχαστούμε το κατά πόσο τελικά αυτοί οι άνθρωποι, οι μετανάστες του σήμερα, πετυχαίνουν κάτι με τη μετανάστευσή τους. Διότι μπορεί να εγκαταλείπουν τη χώρα τους, το σπίτι, τους ανθρώπους, τη ζωή τους όμως, κατά πόσο διαφέρει εν τέλει, η νέα τους πραγματικότητα από την παλιά; Όταν έχοντας βιώσει καταστάσεις που όλοι εμείς ούτε να φανταστούμε δεν μπορούμε, έρχονται με τα τελευταία ψίχουλα ελπίδας σε νέους τόπους μόνο και μόνο για να έρθουν αντιμέτωποι με μια νέα εμπόλεμη ζώνη που φοράει το προσωπείο του διωγμού, του ρατσισμού και της σκλαβιάς. Τι είναι αυτό που αλλάζει τελικά; Τα πάντα αλλάζουν, όπως μας λέει ο Χαμίντ, θέλοντας να απελευθερώσει την έννοια του μετανάστη από κάθε προκατάληψη καθώς «όλοι μεταναστεύουν, ακόμα και όταν μένουμε στο ίδιο σπίτι όλη μας τη ζωή, διότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είμαστε όλοι μετανάστες μες στον χρόνο».
1
