Reviews

11

Followers

4

Following

17

Βιβλία

0

Reviews

11

Followers

4

Following

17

Αγαπημένα βιβλία

0

Reviews

Στην πέτρα χαραγμένα



Μοναδική νουβέλα που διατρέχεται από μία γλυκιά μελαγχολία

Mοναδική νουβέλα από την Βάσω Καλαντίδου, που διατρέχεται από μία γλυκιά μελαγχολία. Ο ήρωάς της-ο Αγγελής Γρίβας- μετουσιώνει σε αφηγήματα τις ζωές ανθρώπων που έχουν "φύγει". Ζωντανεύει τους νεκρούς και γαληνεύουν οι ζωντανοί αφού δεν αφήνει την ανθρώπινη ύπαρξη να νικηθεί από τη λήθη. Ούτε το βιβλίο της Βάσω Καλαντίδου θα περάσει εύκολα στη λήθη του χρόνου αφού τα αφηγήματα έχουν χαραχτεί στο νου μας.

0

In Aeternum



Μυστήριο, ίντριγκα και φυσικά ρομάντζο

Το μυθιστόρημα περιέχει όλα τα συστατικά που αποζητά η συγγραφέας και ως αναγνώστρια. Μυστήριο, ίντριγκα και φυσικά ρομάντζο που ευτυχώς δεν ήταν βεβιασμένο. Η χημεία μεταξύ της Λυδίας και του Μάξιμου αναπτύχθηκε σταδιακά, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσω το cringe face. Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, χρειάστηκε να καταβάλλω προσπάθεια ώστε να σταματήσω την ανάγνωση. Για να διατηρήσω την αγωνία μου για τη μοίρα των ηρώων έστω για ένα solid 24ώρο. To μόνο μειονέκτημα είναι πως ήθελα να εντρυφήσω περισσότερο στην ιστορία, να υπήρχαν τουλάχιστον άλλες 100 σελίδες αφιερωμένες στο ζευγάρι. Όμως θαρρώ πως ο επίλογος θα ικανοποιήσει και τον πιο δύσκολο αναγνώστη. Συνοψίζοντας, ήταν ένα σκοτεινό μυθιστόρημα που ακροβατεί επιτυχώς ανάμεσα στο καλοστημένο μυστήριο και τον σπινθηροβόλο έρωτα

0

Σκοτεινά βήματα



Σκοτεινή γραφή και αψεγάδιαστη κοσμοπλασία

Αν και είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Αλέξη Ζησιμόπουλου, στην ουσία είναι το prequel της σειράς ‘’Σκοτεινά Βήματα’’. Με περίσσεια άνεση δημιούργησε έναν ευφάνταστο κόσμο όπου δεν συνυπάρχουν ευνοϊκά θεοί, άνθρωποι και ξωτικά. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως η κοσμοπλασία είναι αψεγάδιαστη. Αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι η Κελαίνη που την λάτρεψα, ειδικά προς τα τελευταία κεφάλαια που ξεδιπλώθηκε η δυναμικότητά της. Βέβαια θα ήθελα να υπήρχε περισσότερη ανάπτυξη στη σχέση Κελαίνης και Ζεθ για να εμπλακώ συναισθηματικά. Φυσικά ξεχώρισα την γλυκύτατη Λίλιαν, τον ρωμαλέο Νταλξ και το πιο γλυκό pet που έχει υπάρξει: τον χαριτωμένο φτερωτό γατούλη Προδ. Το ότι μπορούσε να νιαουρίζει μόνο Προδ έφερε στο νου μου την ευγλωττία του Groot. Eντυπωσιάστηκα με τις σκηνές μάχης που είναι άψογα ενορχηστρωμένες ώστε να παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια μας. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες πορεύονται με ‘’Πάθος’’ στη ζωή τους καθώς προσπαθούν να ανακαλύψουν τα όρια του εαυτού τους. Όπως έχει πει εύστοχα ο Tom Robbins στον ‘’Τρυποκάρυδο’’ : Είμαστε οι ίδιοι οι δράκοι όπως και οι ίδιοι οι ήρωές μας, πρέπει να σώσουμε τους εαυτούς μας από τους εαυτούς μας. Μεγάλο προτέρημα είναι ο συχνός χωρισμός των κεφαλαίων γιατί διευκολύνει την αναγνωστική εμπειρία. Για του λόγου το αληθές, τις τελευταίες 150 σελίδες τις έτρεξα εν μία νυκτί γιατί αγωνιούσα για την εξέλιξη. Σίγουρα θέλω να καταπιαστώ και με το συγγραφικό ντεμπούτο για να ανταμώσω πάλι με τη Λίλιαν. Εάν ακόμη δεν σας έπεισα να περπατήσετε στα σκοτεινά μονοπάτια θα αναφέρω μόνο μία λέξη: ΔΡΑΚΟΑΥΓΟ

0

Ο θησαυρός της Δαμασκού



Ένας συγγραφικός θησαυρός

Στα πλαίσια των βιβλιοφιλικών συναντήσεων (όταν ακόμη επιτρέπονταν) είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ με τη Δανάη Ιμπραχήμ και της είχα υποσχεθεί πως θα διαβάσω το ντεμπούτο της. Μου είχε τραβήξει και την προσοχή το υπέροχο εξώφυλλο που είναι αντιπροσωπευτικό του περιεχομένου. Επειδή κυλάει και αραβικό αίμα στις φλέβες της ήταν το κατάλληλο άτομο για να εντρυφήσουμε στην κουλτούρα. Είναι δύσκολο να μην σιγοτραγουδήσεις «Bραδιές μαγικές-Νύχτες Αραβικές» καθώς ξεφυλλίζεις τις σελίδες. Καταφέρνει να ενώσει δύο διαφορετικούς κόσμους με ωριμότητα, χωρίς να έχει διδακτικό ύφος. Η γραφή είναι ταξιδιάρικη και συγκροτημένη, θυμίζοντας μου αρκετά την πένα της Sabaa Tahir από τη σειρά ‘’Φωτιά και Στάχτες’’. Όσον αφορά τους χαρακτήρες, είναι ολοκληρωμένοι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Η τριάδα Ααζίν-Αστέριος-Σπανός δένουν απίστευτα και αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλο ώστε να επιβιώσουν από κάθε δοκιμασία που μπαίνει στο διάβα τους. Στα μάτια μου η Ααζίν είναι η νέα Γιασμίν γιατί η δυναμικότητά της είναι έκδηλη, παρόλο που κρύβεται πίσω από το πέπλο της σιωπής. Το μυθιστόρημα έχει τη μορφή του quest που ολοκληρώνεται κυριολεκτικά στο τελευταίο κεφάλαιο (και παίρνουμε το level). Η συγγραφέας μας αφήνει σε κρίσιμο σημείο ώστε να τροφοδοτήσει την εμμονή μας για το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας. Ο μόνος μου ενδοιασμός ήταν πως θα προτιμούσα μικρότερα κεφάλαια ώστε να ‘’τρέχω’’ γρηγορότερα τις εξελίξεις. Δανάη, εύχομαι σύντομα να ανακαλύψω και τον επόμενο συγγραφικό θησαυρό σου.

0



Καταπληκτικό fantasy μυθιστόρημα

Το μυθιστόρημα δομείται σε τρία μέρη όπου το καθένα έχει δυνατό θεματικό πυρήνα συμβάλλοντας στην αναγνωστική συνοχή. Ήδη από τον πρόλογο με κυρίευσε μία νοσηρή περιέργεια για να ανακαλύψω τον κόσμο που έπλασε, να βυθιστώ στο πνιγηρό δάσος. Παρόλο που υπάρχει ατέρμονος βομβαρδισμός πληροφοριών δεν προκαλείται σύγχυση στον αναγνώστη. Στα αδιαμφισβήτητα προτερήματα είναι η λυρικότητα της γραφής με τις αναφορές σε διάσημους ζωγράφους (απότοκο από τις σπουδές της στην Ιστορία της Τέχνης). Ακόμη δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι το συγγραφικό της ντεμπούτο γιατί η γραφή είναι καλοδουλεμένη και ώριμη. Οι περιγραφές είναι τόσο γλαφυρές σε σημείο όπου παρελαύνουν όλες οι σκηνές αβίαστα μπροστά στα μάτια μας. Όλοι οι χαρακτήρες είναι ωραία δοσμένοι και γίνονται άμεσα συμπαθείς από την Λίλιμπεθ (πανέμορφο όνομα) μέχρι και τον Ντάντε, αν και εγώ ξεχώρισα τον Όσσιαν γιατί αντιπαλεύει μέσα του ο δυναμισμός και μία σπάνια ευαισθησία. Eπιπλέον η συγγραφέας δεν καθυστερεί τις εξελίξεις, απεναντίας τις ‘’κυνηγάμε’’ για να φτάσουμε στο τέλος. Με εξέπληξε ευχάριστα που γκρέμισε στερεότυπα και απέδειξε γραπτώς πως η αγάπη δεν γνωρίζει φύλο.

0



Νέα πένα στο ψυχολογικό θρίλερ

Το συγγραφικό ντεμπούτο της Κατερίνας Δουρμούση υπάγεται στην κατηγορία ψυχολογικό θρίλερ. Χωρίζεται σε δύο μέρη, όπου το δεύτερο έχει περισσότερο διηγηματικό ενδιαφέρον γιατί αγωνιούμε περισσότερο ως αόρατοι παρατηρητές-μάρτυρες. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Μαρίνα κερδίζει τη συμπάθεια μας που προσπαθεί να δέσει το ακυβέρνητο καράβι της ύπαρξής της αλλά μέχρι και για τον Δημήτρη δεν νιώθουμε την απέχθεια που θα περιμέναμε καθώς βυθιζόμαστε στο ζοφερό έρεβος της ψυχής του. Αυτό συμβαίνει γιατί οι χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι, όχι απλά τηλεγραφήματα. Η γλώσσα είναι απλή και στρωτή, όμως υπάρχουν και λυρικές εκφράσεις που απογειώνουν τη στιγμή. Εκτίμησα δεόντως και το ποίημα στη σελίδα 136, θεωρώ πως πρέπει να εκδώσει η συγγραφέας και μία ποιητική συλλογή. Παρόλο που ήθελα να χτιστεί περισσότερο η αγωνία, ο επίλογος μου άφησε θετικές εντυπώσεις γιατί περιέχει τη συναισθηματική ανακεφαλαίωση της ιστορίας. Τέλος, οφείλω να εκθειάσω και το όμορφο, αρτιστίκ εξώφυλλο από τις ‘’Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή’’.

1



Ρομαντικό ανάγνωσμα

Στην ποιητική συλλογή, πρωταγωνιστής είναι ο Έρωτας που ξεκινάει σαν ψίθυρος αλλά σταδιακά προκαλεί το ξύπνημα όλων των αισθήσεων. Αναφέρεται στις καρδιές που πάλλονται στον ίδιο ρυθμό, στα μουσκεμένα χείλη από εθιστικά φιλιά, τονίζοντας την ταχύτητα του Έρωτα και όχι την τυχαιότητα. Μας μαθαίνει πως η αγάπη θέλει την καρδιά ανοιχτή για να βλέπει όλους τους τρόπους εκδήλωσης της ίδιας αγάπης. Γιατί η αγάπη διαχέει αγάπη! Ολάνθιστα λουλούδια στολίζουν τις σελίδες του βιβλίου για να βιώσουμε τον ανυπέρβλητο Έρωτα, μετατρέποντας το στο απόλυτο ρομαντικό ανάγνωσμα. Ορισμένα ποιήματα είναι μεν μικρά σε έκταση, δε εύστοχα, υπάρχουν όμως κι αυτά που ρέουν σαν χείμαρρος συναισθημάτων. Δεν πιστεύω στην τυχαιότητα του έρωτα. Αν είναι αληθινός έρωτας θα γεννηθεί σε δύο σώματα, σε δύο καρδιές, με δύο σπίθες, με δύο φωτιές. Κάνε τη σπίθα σου φωτιά, μόνο εκεί που αξίζει. Μόνο εκεί που το κορμί σου, αληθινό έρωτα μυρίζει. Τίποτα δεν μένει ανείπωτο στις σελίδες του βιβλίου, στη δική της ιστορία αγάπης.

0

Η Αφαιρετική Μέθοδος



Ένα ιδιαίτερο συγγραφικό ντεμπούτο

Η συγγραφέας υπογράφει ένα κοινωνικό ερωτικό µυθιστόρηµα συνωµοσίας που ακροβατεί εξαίσια πάνω στα δύο διαφορετικά είδη. Πλανάται ένα μυστήριο πάνω από τα τα κεντρικά πρόσωπα, τον Λεόν και την Μελίζα που έχουν αδιαμφισβήτητη χημεία. Οι περιγραφές είναι γλαφυρές σαν να χρωματίζει έναν λευκό καμβά με υπολογισμένες πινελιές. Όταν επιθυμεί όμως η συγγραφέας αφαιρεί ένα ένα τα χρώματα, αφαιρεί μία μία τις αισθήσεις για να μας παρασύρει σε έναν κυκεώνα συναισθημάτων και σκέψεων. Άλλα θετικά στοιχεία είναι η έξυπνη αλληλουχία των σκηνών, ο μικρός χωρισμός των κεφαλαίων και οι μετρημένες συναισθηματικές εξάρσεις. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι το απρόβλεπτο και τολμηρό τέλος, αποδεικνύοντας πως υπήρχε βαθύτερη σκέψη πριν από το συγγραφικό εγχείρημα. Όπως αναφέρει και η ίδια : «Όταν η φαντασία συναντάει την πραγµατικότητα, αποκτάς το δικαίωµα να ανατρέψεις τα πάντα, ακόµα και την ίδια τη φαντασία». Με συνεπήρε ετούτο το βιβλίο και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν η έκπληξη της αναγνωστικής χρονιάς μου.

0



Πνευματικό ταξίδι δια χειρός Ηesse Hermann

Έχοντας διαβάσει τόσες διθυραμβικές κριτικές, ακολούθησα τον Σιντάρτα στο πνευματικό του ταξίδι που δεν είναι μία ευθεία γραμμή, τουναντίον έχει λοξοδρομήματα. Διδάσκει την ορμητικότητα των φόβων, την φλογερή τροχιά του έρωτα (η ιστορία με την Καμαλα με άγγιξε βαθύτατα) καθώς προσπαθεί να βρει τη χαμένη ενότητα του Είναι του. Δεν προσπαθεί να μεταδώσει σοφία γιατί η σοφία του ηχεί πάντα σαν τρέλα. Μόνο γνώση μεταδίδει για να ταξιδεύουμε σαν αστέρια σε σταθερή τροχιά, ανεξάρτητα από την πνοή του ανέμου. Ο Σιντάρτα μου επιβεβαίωσε αυτό που υπέθετα, πως οι άνθρωποι-παιδιά έχουν την ικανότητα ν' αγαπήσουν. Αυτό είναι το μυστικό μας, η δύναμη και η αδυναμία μας.

0

Το παλτό



Ιδιοφυής σύλληψη με διαχρονικά νοήματα

Η πρώτη επαφή με τον ρώσικο πεζογραφικό ρεαλισμό μου άφησε μόνο θετικές εντυπώσεις. Πρόκειται γία μία ευφάνταστη και ιδιοφυή σύλληψη με διαχρονικά νοήματα όπως την φτώχεια της ψυχής και την ασημαντότητα των εκκολαπτόμενων σημαντικών προσώπων. Με εντυπωσίασε η αμεσότητα του συγγραφέα ο οποίος δείχνει με υπερβάλλοντα ζήλο την συμπάθεια του προς τον ''άκακο'' Ακάκιο. Στην αναγνωστική τέρψη συνέβαλαν και τα συνοδευτικά ασπρόμαυρα σχέδια της Βιγιαμούσα που υπάρχουν στις εκδόσεις Πατάκη. Αυτό το φθαρμένο παλτό του Ακάκιου-ραμμένο από τον Nikolai Gogol- βαραίνει τους ώμους πολλών που ζουν με την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει δικαιοσύνη στην ηθική ζυγαριά.

0



Ένα ρομαντικό αναγνωστικό ταξίδι υπό τους ήχους των κυμάτων

Στο έβδομο βιβλίο της, η Τατιάνα Τζινιώλη μας συστήνει ένα νέο ζευγάρι, την Χέιζελ και τον Κόνορ, που ξεκινούν μία επταήμερη κρουαζιέρα, χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Όπως ήταν αναμενόμενο, επαναλαμβάνονται όλα τα συστατικά της επιτυχίας: oι σπιρτόζικοι διάλογοι, οι μελένιες στιγμές, οι όμορφες τοποθεσίες και φυσικά το μοτίβο με τις δύο εναλλασσόμενες αφηγήσεις. Η χημεία μεταξύ του Κόνορ και της Χέιζελ είναι αδιαμφισβήτητη, χωρίς να πέφτουν στην παγίδα του insta-love. Τα κεφάλαια εφτά και οχτώ μου έκλεψαν την καρδιά γι’ αυτό διαβάστηκαν πολλάκις με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Σχεδόν πάντα με κερδίζουν οι χαρακτήρες της από την πρώτη σελίδα γιατί τους νιώθω οικείους, το σχεδόν αναφερόταν στον Τζέισον από το ‘’Ένα Βράδυ’’. Στα ‘’18 σκαλιά’’ μου είχε γεννηθεί η ανάγκη να επισκεφτώ την Βοστώνη, στα ‘’Βραδινά Ραντεβού’’ ήθελα να κλείσω εισιτήριο για Σικάγο, στην προκείμενη περίπτωση θέλω να πάω κρουαζιέρα ώστε να με νανουρίζει ο ήχος των κυμάτων. Αυτό συμβαίνει όταν οι περιγραφές είναι τόσο ζωηρές γι΄ αυτό θεωρώ πως η ιστορία θα μπορούσε να ζωντανέψει στο κινηματογραφικό πανί. Φυσικά η συγγραφέας επιφυλάσσει έναν επίλογο παραμυθένιο για όλες τις ρομαντικές ψυχές. Οφείλω να εξυμνήσω και το υπέροχο εξώφυλλο, που θα χρησιμοποιηθεί και το καλοκαίρι του 2021 σε κάποια πλαζ. Να σας πω τη δική μου ‘’μεθυσμένη’’ αλήθεια; Eίναι ένα υπέροχο αναγνωστικό ταξίδι που θα εκτιμούσε και η Colleen Hoover.

1