Αν και ο τίτλος με προετοίμαζε για κάτι ενθουσιώδες, ποτέ δεν έφτασε σε αυτό που ανέμενα! Όμορφο πρώτο και δεύτερο του έργου αλλά το τρίτο σκέλος φάνηκε τσαπατσούλικο και βιαστικό. Πέρασε όμως ευχάριστα η ώρα μου διαβάζοντας το.
Εντελώς τυχαία το βιβλίο βρέθηκε στο δρόμο μου και δίχως να έχω πολλές επιλογές αποφάσισα να το πάρω να το διαβάσω στα χειμερινά μου ταξίδια μέσω e-reader. Ούτε τη συγγραφέα γνώριζα ούτε το έργο της όμως μετά από αυτήν την ανάγνωση θέλω να την γνωρίσω περισσότερο. Το βιβλίο μίλα με μία απλή και όμορφη αλληγορία για πραγματικές καταστάσεις και συναισθήματα που όλοι έχουμε, η θα έρθουμε αντιμέτωποι στην ζωή μας. Μία ωδή στο όνειρο της ελευθερίας και την θυσία της μάνας για το καλύτερο μέλλον του παιδιού τής. Αμέσως μόλις το τελείωσα, το παρήγγειλα σε φυσική μορφή για δώρο. Ένα πραγματικά συγκινητικό αριστούργημα το οποίο με τον λιτό και πεζό τρόπο σε συνεπαίρνει.
Έχοντας υπόψη ότι η αγαπημένη μου ταινία Blade Runner του 1982 είναι βασισμένη σε αυτό το μυθιστόρημα, ήταν ένα βιβλίο το οποίο ζητούσε να το διαβάσω. Αυτό που ανακάλυψα ήταν ότι όχι μόνο δεν έχει άμεση σχέση με την ταινία, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακόμα καλύτερο. Τα θέματα που πραγματεύεται ο Philip K Dick ανέκαθεν με εντυπωσίαζαν και με παρέσυραν με περισσότερες δικές μου σκέψεις. Βρισκόμαστε σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου η γη αργοπεθαίνει, εταιρίες κολοσσοί δημιουργούν ανδροειδή-σκλάβους, όμως μερικά αποκτούν συνείδηση, συναισθήματα και θέλουν να αυτομολήσουν. Ο πρωταγωνιστής μας Ρικ Ντέκαρτ έχει στη κατοχή του έχει ένα ηλεκτρικό πρόβατο το οποίο τον καταθλίπτει και προσπαθεί να το αντικαταστήσει με ένα ζωντανό. Είναι ένας κυνηγός επικηρυγμένων ανδροειδών όπου του ανατίθεται να "αποσύρει" 6 από αυτά. Μέσω των καταστάσεων πού βιώνει αναρωτιέται αν όντως τα ανδροειδή και οι άνθρωποι διαφέρουν και εντέλει αν όλοι αυτοί οι διαχωρισμοί έχουν σημασία. Ένα επιστημονικής φαντασίας, φιλοσοφικό διαμάντι της σύγχρονης λογοτεχνίας.
Νέος στο τρομακτικό μυαλό του Λόβκραφτ, το "Κάλεσμα του Κθούλου" είναι ένα βιβλίο με το οποίο μπορεί κάποιος να ξεκινήσει την περιήγηση του σε αυτόν τον σκοτεινό νέο κόσμο! Αν και το περίμενα πολύ πιο τρομακτικό και περιγραφικό, δεν με απογοήτευσε σε βαθμό που να μη το απολαύσω. Από την άλλη όμως ανακάλυψα ότι η ιστορίες έχουν και ένα μεγάλο κομμάτι μυστηρίου, ανακαλύψεων και αποκαλύψεων το οποίο με ενθουσίασε. Θα συνεχίσω και με άλλες ιστορίες του συγγραφέα, ελπίζοντας να με συνεπάρουν περισσότερο!
Ο Μέγας Ιεροεξεταστής είναι ένα μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, "Οι αδελφοί Καραμαζώφ" το οποίο χρίζει ιδιαίτερης προσοχής. Ο Χριστός έρχεται για την δευτέρα παρουσία του στην γη, η οποία διανύει την περίοδο της ιεράς εξέτασης. Ο Μέγας ιεροεξεταστής Τον φυλακίζει και Τον ρωτά τι γυρεύει εδώ. Του αναγγέλλει ότι πλέον οι λίγοι και ιδιαίτεροι, μπορούν να συνεχίσουν το έργο Του και να παρουσιάζουν στους πολλούς και καθημερινούς ανθρώπους την επιλογή της αμαρτίας με την συγκατάθεση τους διότι έτσι μόνο θα απαλλαγούν από τον πόνο και την αμαρτία των διδαχών Του. Ένα μικρό σε μέγεθος διαμάντι το οποίο παρουσιάζει και αναπαριστά, ακόμα και σήμερα, πως η πίστη μπορεί να καθορίσει την μοίρα εθνών και του κόσμο ολοκλήρου.
Το τρίτο και τελευταίο βιβλίο τού Φούσκο αλλά και του αγαπημένου Ιταλού αστυνομικού Καζαμπόνα. Αν και χρονικά είναι το τελευταίο της σειράς κατά τύχη ήταν το πρώτο που έπιασε στα χέρια μου και με έκανε να αγαπήσω την πένα του συγγραφέα και την επιμονή του πρωταγωνιστή μας. Ο Καζαμπόνα κοιμάται πλέον στο αστυνομικό τμήμα. Η Φραντζέσκα και εκείνος είναι πλέον σε διάσταση. Ένα τηλεφώνημα για μία δολοφονημένη κοπέλα τον στέλνει πρώτο στον τόπο του εγκλήματος. Από κει και πέρα ένα μεγάλο κουβάρι αποκαλύψεων και νέων αναπάντεχων εξελίξεων ακολουθούν. Είμαι χαρούμενος πού έχω διαβάσει και έχω στην κατοχή μου την τριλογία του Φούσκο.
Το δεύτερο πλέον μυθιστόρημα του Αντόνιο Φούσκο μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι και το καλύτερο από την τριλογία του Καζαμπόνα. Είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα με βαθιά αντιπολεμική συνείδηση, όπου δολοφονίες, αυτοκτονίες και παλιά εγκλήματα πολέμου συνδέονται και δημιουργούν ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα. Η γραφή του Αντόνιο παραμένει αθεράπευτα ρομαντική με πολλούς παραλληλισμούς από δοκίμια άλλων μεγάλων ποιητών και συγγραφέων αλλά και από την ποπ κουλτούρα. Αν και μικρό είναι καθηλωτικό και μπορεί να σε κάνει το διαβάσεις σε μία μέρα.
Αν και αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα Φούσκο, για εμένα είναι το δεύτερο βιβλίο του που διαβάζω. Ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα με αληθινούς ανθρώπους, συναισθήματα, πόθους, πάθη και λάθη. Από πρώτης όψεως φαίνεται ένα κλασσικό αστυνομικό όπου ο πρωταγωνιστής μας έχει να κάνει με έναν serial killer. Τα φαινόμενα όμως απατούν. Ο τρόπος γραφής του συγγραφέα είναι απλώς και ταυτόχρονα ποιητικός όπου μπορεί μέσα σε μία σελίδα να παρουσιάσει ανθρώπινες αδυναμίες όπου δύσκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί. Ένα κρυφό διαμαντάκι προστέθηκε στη συλλογή μου. Αξίζει την προσοχή σας.
Πρώτη φορά διάβασα βιβλίο της Αγγελικής Νικολούλη και μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν θα είναι και το τελευταίο. Δυνατό ξεκίνημα όπου τα πρώτα κεφάλαια με κράτησαν κολλημένο στην κάθε του σελίδα. Η πλοκή ξετυλίγεται με τρόπο όπου δεν χάνεσαι και το σ' ενικό που χρησιμοποιεί δεν με ενόχλησε αυτή την φορά, έτσι και αλλιώς η ίδια η Αγγελική εξιστορεί την ιστορία από την δική της οπτική. Τέλος, συνιστώ το βιβλίο ανεπιφύλακτα.
Τα βιβλία του Γιάννη Μαρή θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Ο τρόπος γραφής του με τις γρήγορες εναλλαγές ύφους και η πλοκή των ιστοριών του σε κρατούν καθηλωμένο. Δυστυχώς δεν θα βρείτε τίποτα από αυτά που προανέφερα εδώ. Ένα βιβλίο 200 σελίδων και δεν είχα όρεξη να το ολοκληρώσω. Δεν υπήρχε σασπένς και η γραφή του πρόχειρη και άχαρη, σαν απλά να κατέγραφε γεγονότα. Δεν το συνιστώ.
Αυτό το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου ως δώρο από την κοπέλα μου. Το έγραψε ένας πρώην συμφοιτητής της και ξέροντας ότι μου αρέσουν οι ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, επέλεξε να μου το πάρει. Κατευθείαν το βιβλίο σε βάζει στο κλίμα και την ψυχολογία του πρωταγωνιστή. Ο πλανήτης έχει καταστραφεί και οι εναπομείναντες άνθρωποι έχουν βρεί καταφύγιο στα έγκατα του πλανήτη. Η αποστολή τους είναι να μετοικήσουν έναν άλλο φιλόξενο για αυτούς πλανήτη. Η πλοκή είναι όπως φαίνεται είναι απλή και προβλέψιμη αλλά εδώ έρχεται η μαεστρία του συγγραφέα. Με έναν τόνο ελαφρύ και ανέμελο στην αρχή, όπου στην συνέχεια μετατρέπεται σε κραυγή αγωνίας για τους πρωταγωνιστές μας και όλα αρχίζουν να παίρνουν μια σκοτεινή τροπή. Μετά από τόσο καιρό που το έχω διαβάσει ακόμα η πλοκή είναι χαραγμένη στο μυαλό μου. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσετε.
0
Διαχρονικά Κλασσικό
Όλοι γνωρίζουμε η έστω έχουμε ακούσει το όνομα Φρανκενστάιν. Όλοι αναλογιζόμαστε το τέρας από τις ταινίες και την pop culture. Όμως πόσοι πραγματικά ξέρουν την πρώτη ιστορία που είχε γράψει στις αυστριακές Άλπεις πριν περίπου 200 χρόνια η Μαίρη Σέλεϊ; Με αυτό το ερώτημα αγόρασα, από γνωστή εφημερίδα, την εικονογραφημένη έκδοση. Το βιβλίο πραγματεύεται ζητήματα υπαρξιακά όπως, η ευτυχία, η μοναξιά, η απελπισία, το δώρο της ζωής και φυσικά την διαφορετικότητα. Η ιστορία μας ακόλουθα τον Βίκτορ Φρανκενστάιν, ο οποίος νέος και αλαζόνας δημιουργεί ένα πλάσμα τόσο δύσμορφο και απεχθές που κανείς δεν μπορεί να το αντικρίσει και όποιος το κάνει το καταριέται. Το πλάσμα δεν θα γνωρίσει καμία συμπόνια και παρηγοριά από τους ανθρώπους που τόσο αποζητά. Καθώς διαβάζουμε αλλάζουμε συνεχώς οπτική γωνία, σε μερικά κεφάλαια ακολουθούμε τον Βίκτορ και σε άλλα πάλι το πλάσμα. Το διήγημα μας μεταφέρει σε πολλά μέρη της Ευρώπης αλλά και του κόσμου. Δεν γίνεται βαρετό και η ιστορία ξεδιπλώνεται με ισορροπία. Τώρα, όσων αφορά τον τρόπο γραφής που χρησιμοποιεί η Μαίρη Σέλεϊ δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Γράφει σε πρώτο ενικό πρόσωπο το οποίο κάνει την αφήγηση μονότονη. Κάτι ακόμα το οποίο σε κουράζει είναι η συνεχώς επαναλαμβανόμενη παρουσίαση των συναισθημάτων του Βίκτορ και του πλάσματος. Τέλος, την εποχή που γράφτηκε ήταν μια επανάσταση, είναι ίσως το πρώτο βιβλίο που ο αντιήρωας μας έχει "ανθρώπινη" πλευρά και παίρνει τον χρόνο του να μας την παρουσιάσει μαζί με τα κίνητρα που τον οδηγούν. Χρησιμοποιεί την γκρίζα ζώνη καλού/κακού και αφήνει τον αναγνώστη να επιλέξει ποιο είναι το πραγματικό "τέρας" της ιστορίας. Πολλά σύγχρονα βιβλία και ταινίες έχουν δανειστεί, πειραματιστεί και εξελίξει αυτή την φόρμουλα. Εξού και το Διαχρονικά κλασσικό.
Μεγάλος θαυμαστής των έργων του Σαπκόφσκι. Έχω παρακολουθήσει όλα τα projects που έχουν να κάνουν με τον Geralt. Από τα παιχνίδια μέχρι και την νέα τηλεοπτική σειρά του Netflix. Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω να διαβάσω τα βιβλία να εμβαθύνω στην ιστορία που μου έχω συναντήσει ήδη. Τα κεφάλαια αυτοτελή και ενδιαφέροντα. Το έργο και τα διηγήματα του Σαπκόφσκι εξαίρετα. Όμως το βιβλίο εκεί που χωλαίνει είναι η μετάφραση. Όχι ότι είναι λάθος αλλά σαν ο μεταφραστής να έψαχνε στο λεξικό την πιο επιτηδευμένη και δυσκολονόητη λέξη να βάλει. Και πάλι η γραφή του συγγραφέα σε κρατά και σιγά σιγά αρχίζει να το συνηθίζεις. Προσωπικά αν δεν έτρεφα τόση αγάπη για τα παιχνίδια και την σειρά, με τέτοια μετάφραση, δεν θα του έδινα την ευκαιρία α το ολοκληρώσω.
Ο Μαρής στα καλύτερά του. Ένα βιβλίο που τα έχει όλα τα στοιχεία μίας αμερικάνικης ασπρόμαυρης ταινίας του 40'. Έχουμε την πρωταγωνίστρια μας, Λιάνα Περέζ, σαγηνευτική και επικίνδυνη με το μόνο όπλο της, το θελκτικό κορμί της. Στο διάβα της καταστρέφει οικογένειές, καριέρες και ζωές. Το βιβλίο λέει ότι είναι μία ιστορία του αστυνόμου Μπέκα, και τις μόνες φορές που εμφανίζεται είναι σε τρία μικρά κεφάλαια, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι ένα αγωνιώδες και ρομαντικό αστυνομικό μυθιστόρημα.
Η πρωταγωνίστρια μας Γκουέντα Ρήντ, είναι μία αθώα νιόπαντρη, μικρή κοπέλα στο ξεκίνημα της ιστορίας, η οποία φτάνει από την Νέα Ζηλανδία στην Αγγλία για να βρει σπίτι για να μείνει με τον αγαπημένο της. Δυστυχώς κανένα από τα σπίτι που έχει δει δεν την ικανοποιεί. Τυχαία πέφτει επάνω σε ένα σπίτι που τις μοιάζει παραδόξως οικείο. Έτσι ξεκινά μία όμορφα δομημένη ιστορία η οποία κάνει την πρωταγωνίστρια να ωριμάσει και μαζί με αυτή και ο αναγνώστης.
0
Λιτό Αλλά Ανατρεπτικό
Η Αγκάθα Κρίστι με ένα άλλο ένα μικρό αλλά καλόδομημένο διαμάντι για την βιβλιοθήκη σας. Ένα απρόσμενο και ξεχωριστό ξεκίνημα βάζει τον αναγνώστη αμέσως στην δράση. Διαβάζοντας, ο αναγνώστης εισχωρεί όλο και περισσότερο στα οικογενειακά μυστικά και προβλήματα της οικογενείας Γουόργουικ. Αξίζει τον χρόνο σας.
Για πολλούς ίσως το καλύτερο έργο της ”βασίλισσάς” του εγκλήματος. Για εμένα ένα υπερεκτιμημένο διαμαντάκι. Ναι είναι καλό, περίτεχνα δομημένο αρκετά λεπτομερές αλλά το τέλος απλά δεν ταίριαζε. Η αρχή του μυθιστορήματος και η περίληψη σε προϊδεάζει για κάτι το μεταφυσικό. Προσωπικά αν αυτό το βιβλίο δεν ήταν αστυνομικό και όμως είχε μία δόση υπερφυσικού στοιχείου θα ήταν 10/10.
Ερωτευμένος με τις ασπρόμαυρες ταινίες του 30'-40', με τις αινιγματικές γυναίκες γνωστές και ως φαμ φατάλ, το hard boiled ύφος και την σκληρή ατμόσφαιρά της εποχής ξεκίνησα να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Έχοντας δει την ταινία του 41΄ περίμενα ένα παρόμοιο συναίσθημα. Τελικά δεν βρήκα αυτό που είχα φανταστεί. Βρήκα μία ακόμα καλύτερη αριστοτεχνικά φτιαγμένη ιστορία γύρω από τον κεντρικό πρωταγωνιστή. Αξίζει τον χρόνο σας και σας ανταμείβει με ένα λατρεμένο κλασικό bittersweet τέλος.
Μία απλή ιστορία χωρίς plot twists και διάφορα άλλα τεχνάσματα. Μία προγραμματισμένη πολιτική δολοφονία φέρνει την βαρετή ζωή του Ρίτσαρντ Χάνεϊ άνω κάτω. Κυνηγητό στις αφιλόξενες βόρειες περιοχές την Αγγλίας και εκτελεστές να τον κυνηγούν διότι έκανε το λάθος να ξέρει το μυστικό τους. Για την εποχή που γράφτηκε ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και παραμένει ένα διαχρονικό αριστούργημα. Όμως δεν το συνιστώ σε έμπειρους αναγνώστες αλλά σε αρχάριους του είδους.
Πρωτάρης στα βιβλία του Higgins, ξεκίνησα με αυτό που από την περίληψη μου φάνηκε τρομερά ενδιαφέρων. Τα ονόματα όλων τον χαρακτήρων παρουσιάζονται με γρήγορο ρυθμό και ίσως χαθείς στην αρχή. Οι ιστορίες του Σον Ντίλον είναι σειρά βιβλίων και ήδη μερικούς τους γνωρίζουμε από προηγούμενα βιβλία. Διαβάζοντας το παρατήρησα ότι οι σκηνές εναλλάσσονται η μία μετά την άλλη, και ο σκοπός αυτού είναι για να κρατήσει τον ενδιαφέρων του αναγνώστη. Όμως συνηθισμένος σε Ελληνικά και Μεσογειακά αστυνομικά θρίλερ αλλά και Noir βιβλία εμπνευσμένα από τις ασπρόμαυρες ταινίες του 30, ο Higgins υστερεί στην περιγραφή, είτε αυτή είναι συναισθημάτων είτε σκηνικών. Κατά τα άλλα όμως προσφέρει μια ευχάριστη περιπέτεια που θα την περιέγραφα σαν κατασκοπική ταινία (βλέπε Mission Impossible).