Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά

Μια αληθινή θεραπευτική σχέση επιτυχώς παρουσιασμένη

Μια αληθινή ιστορία ψυχοθεραπείας, μια αυθεντική, όμορφη, ανθρώπινη σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπεύομενης με στιγμές τρυφερής φροντίδας αλλά και συγκρούσεων, δυσκολιών και στασιμότητας πολλές φορές... Το ενδιαφέρον με αυτό το βιβλίο, όπως μαρτυρεί και ο δεύτερος τίτλος του είναι το γεγονός ότι ο αναγνώστης και η αναγνώστρια μπορούν να βιώσουν την διαδρομή της ψυχοθεραπείας τόσο αυθεντικά διαβάζοντάς την μέσα από τα γραπτά τόσο του ειδικού ψυχικής υγείας, του Δρ. Γιάλομ όσο και από αυτά της καλλιτέχνιδος, Τζίνι, της θεραπευόμενης. Άλλωστε δεν πρόκειται για μυθιστόρημα αλλά για την δημοσίευση των πραγματικών περιλήψεων των δύο προαναφερθέντων ατόμων, πρόκειται για την παρουσίαση της πραγματικής τους σχέσης. Όσοι/ες γνωρίζουν το έργο του Δρ. Γιάλομ, θα μείνουν ικανοποιημένοι/μένες από την ψυχοθεραπευτική διαδρομή που θα διανύσουν μαζί του και μαζί με την νεαρή απέναντί του. Οποίοι/ες ενδιαφέρονται για την ψυχοθεραπεία και την ψυχολογία, θα το βρουν, κατά την γνώμη μου, άκρως ενδιαφέρον. Ο γιατρός μας και η θεραπευόμενη μας καλούν στο γραφείο και μας αποκαλύπτουν ελεύθερα όλες τις σκέψεις τους.

0

Το Χαμένο νησί

Όμορφο βιβλίο με ακόμη ομορφότερη την χρήση της γλώσσας μέσα στις σελίδες του. Διακρίνεται ζωντάνια και γλαφυρότατα μέσα από τις πετυχημένες περιγραφές εικόνων της φύσης στο νησί, ατόμων αλλά και του εσωτερικού κόσμου, του ψυχισμού του αφηγητή.

0

Confiteor

Confiteor... Ότι είναι πανέμορφο

Ιδιόμορφος και ιδιαίτερος ο τρόπος γραφής του Ζάουμε Καμπρέ. Ο/Η αναγνωστης/στρια καταφέρνουν μετά από λίγη προσπάθεια να μπουν στην ζωή του Αντριά παρακολουθώντας το ταξίδι της ζωής του αλλά και εικόνες - σκηνές άλλων εποχών της ευρωπαϊκής ιστορίας, από την εποχή της Ιεράς Εξέτασης ως τον Β' Παγκόσμιο... Ανακαλύπτοντας κοινά σημεία - παρόμοιους ρόλους - ανθρώπους που δυστυχώς βρίσκονταν και βρίσκονται πάντοτε μέσα στην κοινωνία... Ο φιλοσοφικός αναστοχασμός πάνω σε έννοιες όπως το "κακό" και το "καλό", η ανθρώπινη ζωή και η ομορφιά μου φαίνεται αναπόδραστος. Δεν θα χαρακτήριζα το βιβλίο βαρετό, ίσως λίγο δύσκολο όταν μπερδεύεσαι μέσα στις διαφορετικές χρονικές εποχές... Γενικότερα, οι χαρακτήρες του Κονφιντεόρ είναι πολύ καλά δομημένοι, ανθρώπινοι με την δική τους (σκοτεινή) ιστορία καθιστώντας εύκολη την κατανόηση του ψυχισμού τους. Παράλληλα το έντονο μουσικό στοιχείο που διατρέχει τις σελίδες και οι αναφορές σε διάφορα έργα τέχνης συνεισφέρουν στην ομορφιά ενός έργου που καταδικάζει την ασχήμια της ανθρωπότητας... Nostre culpae, confitemur...

2