Καλοδουλεμένο βιβλίο. Δεν θα μπορούσα να πω πως είναι και το ίδιο ενδιαφέρον όπως άλλες δουλειές της. Όμως σαφώς και δεν μας συνεπαίρνουν όλους τα ίδια πράγματα.
Από τα βιβλία που θα προτείνω πάντα με θέρμη, ιδιαίτερα σ' εκείνους που διατείνονται πως δεν τους αρέσει το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας. Ένας ύμνος των ανθρωπίνων συναισθημάτων, σε κάθε έκφανση της πολυπλοκότητάς τους.
Αριστουργηματική γραφή, εξαιρετική η σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Συγκλονιστικό!!!
Υπέροχο βιβλίο!!!
Αληθινό, αν και θα προτιμούσα να έχουν βγει όλα από το ευφάνταστο μυαλό ενός συγγραφέα. Όμως όπως συμβαίνει πάντα, τις πιο σκληρές εικόνες τις δίνει η ίδια η ζωή. Η τέχνη απλώς αντιγράφει.
Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι'αυτό το βιβλίο. Καθόλου. Πίστευα πως θα ήταν αρκετά κοινότυπο. Ένα παλιό έγκλημα, μια γυναίκα άρρωστη, ένας άντρας δυστυχισμένος αλλά πρόθυμος να βοηθήσει. Αστυνομικό, ερωτικό και μάλλον δραματικό μου έκανε. Αλλά όπως είπα δεν ήμουν προετοιμασμένη γι'αυτό που βρήκα εκεί μέσα. Κινείται στο παρόν ντυμένο με τους χαρακτήρες του παρελθόντος, ακροβατεί ανάμεσα στα όρια της λογικής και της παράνοιας. Σε ξαφνιάζει, σε θυμώνει, σε προβληματίζει και τελικά σε αφήνει έκπληκτο, όσο και ικανοποιημένο.
Προσεγμένη δουλειά κι οπωσδήποτε μια πολύ καλή επιλογή.
Καταπληκτική ατμόσφαιρα που σε βυθίζει αργά και απολαυστικά στην ανάγνωση. Καθώς προχωράς νιώθεις γύρω σου να εναλλάσσονται τα πρόσωπα, το παρόν με το μέλλον, το σωστό με το λάθος. Μυστικά χαραγμένα, κυριολεκτικά, στο νερό. Αριστοτεχνικά στημένο και δεμένο με επιδεξιότητα.
Στα συν, αγχολυτικό και αρκετά αστείο.
Στα μείον, είναι μόνο τα παραπάνω και τίποτε περισσότερο, οπότε, αν θέλετε να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας, συνίσταται. Αν όχι, αφήστε το στο ράφι, θα βρει τον κατάλληλο αποδέκτη.
Δεν μου άρεσε. Πραγματικά δεν μου άρεσε. Όχι η γραφή και η σύλληψη της ιδέας. Η γραφή ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα και η ιδέα εξαιρετικά ευφυής. Αλλά ο τρόπος που αποτύπωνε τους χαρακτήρες, τα κλισέ και προκλητικά χαρακτηριστικά που έδινε στις γυναίκες, καθώς και οι περιγραφές των γεγονότων, εμένα προσωπικά με χάλασαν ως αναγνώστη. Θεωρώ πως το βιβλίο άξιζε καλύτερης διαχείρισης και επιμέλειας.
Ενδιαφέρουσα ιδέα, ωραία πλοκή, μέτρια εκτέλεση. Ήθελε σίγουρα παραπάνω δουλειά από τον συγγραφέα και ίσως καλύτερη επιμέλεια. Αφήνει όμως καλές προοπτικές για το μέλλον.
Ωραία σειρά!!! Το βιβλίο, το οποίο έσπευσα να πάρω όταν καθηλώθηκα από τη τηλεοπτική διασκευή, δεν με ικανοποίησε ιδαίτερα. Τέλος πάντων, και μόνο ότι αποτέλεσε έμπνευση για το σενάριό της, χαλάλι.
Ροζ στόρυ, ροζ βιβλίο, ροζ όνειρα. Γέλασα αρκετά, αν και το τέλος με άφησε με την απορία. Θα το ήθελα πιο διευκρινιστικό. Πάντως και μόνο για το χαμόγελο που μου έφερε, άξιζε τα λεφτά του.
Χαριτωμένο και χαλαρωτικό, με την διασκεδαστική πλευρά της γραφής της κ. Δημουλίδου, στην οποία δεν μας έχει συνηθίσει ιδιαίτερα. Οι προβληματισμοί του βιβλίου, μάλλον δεν με άγγιξαν, όμως γενικά ήταν αρκετά ευχάριστο και γέλασα σε πολλά σημεία.
Πολύ καλή η αποτύπωση των συναισθηματικών διακυμάνσεων και της πολυπλοκότητας των επιπέδων πάνω στα οποία περιφέρεται ένα άρρωστο μυαλό.
Θα ήθελα να γινόταν καλύτερη σκιαγράφηση και διαχείριση των καταστάσεων.
Αρκετά άνετο στην ανάγνωση, απόλυτα προβλέψιμο στην υπόθεση, δεν έχει να σου προσφέρει τίποτε αλλά κάνει την ώρα σου να περνάει ευχάριστα.
Η τόση υπερβολή δεν ήταν απαραίτητη, καθώς η υπόθεση παρουσίαζε ενδιαφέρον και χωρίς τα συγκινησιακά στολίδια που της φόρεσε η συγγραφέας.
Στην ίδια πετυχημένη συνταγή, με το ύφος, τη δομή και τη γραφή που αγάπησαν οι αναγνώστες, η συγγραφέας που αντέχει στον χρόνο και τα βέλη των απανταχού επικριτών, συνεχίζει την προσεγμένη και ιδιαίτερη δουλειά της. Προβλέψιμη και κοινότυπη υπόθεση, κάπως τραβηγμένο το δραματικό στοιχείο, όμως το όλο δέσιμο και το αποτέλεσμα δικαιώνουν την επιλογή.
Εξαιρετική έρευνα και καταγραφή πάνω στην ιστορία της Θεσσαλονίκης και το πολυπολιτισμικό συνονθύλευμα που παρουσίαζε ανέκαθεν. Ο τρόπος αφήγησης σε κράτα με μυθιστορηματικό ενδιαφέρον.
"Πόσα μπορεί να αντέξει η αγάπη;"
Πολλά, αν κρίνω από το βιβλίο.
Πόσα μπορεί να αντέξει ο δόλιος ο αναγνώστης; Χμμμ, σε αντίθεση με το βιβλία και τους ήρωες, ο αναγνώστης έχει επιλογή. Το κλείνει και περνάει στο επόμενο. Πολύ πιο ρομαντικοΜελοδραματικοΣαισθηματικό απ' όσο μπορούσα να αντέξω, Έφτασα μέχρι τη μέση, πιστεύω πως ηταν καλά, Στα συν η ενδιαφέρουσα γραφή.
Ναι στο ξεκίνημα, ναι στο τέλος, όχι στο ενδιάμεσο στάδιο... Πολύς πόνος, πολύ δάκρυ, πολλά τα πάθη και τα λάθη, όμως οι χαρακτήρες ήταν ολοσδιόλου επίπεδοι, οπότε δεν μπορούσες να εκλάβεις τα συναισθήματα και τη συγκίνηση παρά μόνο ως αναφορές στην πλοκή του βιβλίου.
Μπορεί να σου αρέσει. Ίσως και όχι. Μερικοί θα βρουν λυρική και ρέουσα τη γραφή της Μόρισον, άλλοι μπερδεμένη και χαοτική. Το σίγουρο είναι πως σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, θα σε αγγίξει με ευαισθησία και θα σου περάσει έντονα συναισθήματα.
Γενικά, δεν το έχω ιδαίτερα με τον Ξανθούλη, καθώς δεν μπορούμε να συναντηθούμε πουθενά. Όμως μου άρεσε η ταινία, οπότε τόλμησα να περάσω και στο βιβλίο. Σαφώς κατώτερο από τη δύναμη της εικόνας που σε παρασύρει με κοσμογονικό, σχεδόν, τρόπο, αλλά ελαφρώς πιο πάνω από άλλα έργα του. Γενικά μέτριο ως ανάγνωσμα αλλά προτείνω οπωσδήποτε την ταινία.
Απλή και όμορφη γραφή που κάνει τον λόγο να ρέει και τις λέξεις να δονούνται από συναισθήματα, αλλά εκεί σταματά όλη η ομορφιά καθώς δεν μπόρεσα να βρώ κάτι άλλο που θα με κρατούσε μέσα στις σελίδες. Διαβάζεται εύκολα, γρήγορα και σχετικά ευχάριστα, ξεχνιέται το ίδιο γρήγορα.
Στερούμενο φαντασίας, φλύαρο και άνισο, βρίθει κλισέ και επαναλήψεων, κι ενώ καταπιάνεται με ένα τρομερά ενδιαφέρον και δυνατό θέμα, καταφέρνει να κουράσει και εν τέλει να διώξει τον αναγνώστη, Κρίμα γιατί το θέμα άξιζε περισσότερης προσοχής ως προς την ανάπτυξη και την αποτύπωση των γεγονότων.
Σκοτεινό, ερεβώδεις, όπου νιώθεις το κακό να εισβάλει με αργα βήματα στην αρχή και μετά να εξαπλώνεται με ταχύτατο ρυθμό, καταλαμβάνοντας κάθε εκατοστό που θα αφήσεις ελεύθερο. Από τα πιο ατμοσφαιρικά θρίλερ του Κινγκ,
Καλογραμμένο με έντονο το στοιχείο της αγωνίας και του μυστηρίου, όμως με χαλούσε αρκετά η ύπαρξη του γνωστού ντετέκτιβ.
Θα προτιμούσα η συγγραφέας να μην πατουσε πανω στην ετοιμη και ασφαλή λυση και είχε πλάσει έναν διαφορετικό χαρακτήρα μόνη της. Αυτό θα έδινε άλλο αέρα στο βιβλίο. Πώς να το κάνουμε, η Αγκάθα είναι μία και οι μιμητές της απλώς αντίγραφα.
«θα μεινω ώσπου να μη με χρειάζεστε πια» είπε η θλίψη, έβαλε φτερά, χτύπησε την πόρτα και μπήκε στο σπίτι, εγκαταστάθηκε ανάμεσα στον πατέρα και τα παιδιά, πάντα παρούσα, πάντα αόρατη και αόριστη, όμως τόσο υπαρκτή όσο και τα πούπουλα, τα ίχνη που αφήνει γύρω της.
Θα το ξαναδιάβαζα; Οπωσδήποτε!
Θα το πρότεινα; Οπωσδήποτε!
Στάζει μελαγχολία, συγκίνηση, νοσταλγία και μοναξιά, όχι με τον βάρβαρο τρόπο της καταιγίδας, αλλά αυτόν της απαλής φθινοπωρινής βροχής.
Θα το ξαναδιάβαζα; Σίγουρα κάποια στιγμή θα το κάνω.
Θα το πρότεινα; Σαν αντίδοτο στη θλίψη των βροχερών απογευμάτων.
Η γραφή είναι πολύ όμορφη, όπως άλλωστε και στα προηγούμενα βιβλία του κ Καλπουζου. Η περιγραφή του τόπου, των γεγονότων και του τρόπου ζωής της εποχής εξαιρετική, πράγμα που δείχνει την προσεχτική και λεπτομερή έρευνα του συγγραφέα. Κι αν είχαμε να κάνουμε με ένα δοκίμιο πάνω στην ιστορία, τα έθιμα και τις παραδόσεις, ασφαλώς και θα έμενα απόλυτα ικανοποιημένη. Ως μυθιστόρημα όμως, βρήκα την πλοκή αργή και αδύναμη, τις ιστορικές λεπτομέρειες πολλές και φλύαρες, πράγμα που με κούραζε και με έκανε να χάνω σταδιακά το ενδιαφέρον μου. Θα το ξαναδιάβαζα; Μάλλον όχι. Θα το πρότεινα; Ασφαλώς, κυρίως σε λάτρεις της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου
Υπέροχη γραφή, πολύ καλή μετάφραση και μια απίστευτα μαγευτική ιστορία γεμάτη με συμβολισμούς.
Καθώς το βιβλίο συνδυάζει πολλά είδη μαζί, κοινωνικό, αισθηματικό, περιπέτεια, αστυνομικό, μεταφυσικό, σίγουρα αντανακλά σε μια ευρεία γκάμα αναγνωστών. Θα ξαναδιαβάσω σίγουρα όλη την τριλογία και οπωσδήποτε τα προτείνω.
Το αγαπημένο μου παραμύθι!!! Με συνοδεύει από την παιδική ηλικία και κάθε φορά που απογοητεύομαι το ανοίγω στην τύχη, διαβάζω ενα μικρό απόσπασμα και νιώθω αμέσως ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπό μου.
Θα το ξαναδιάβαζα; Συνεχώς!!!
Θα το πρότεινα; Με όλη μου την καρδιά!!!
Δεν μπόρεσα να καταλάβω τον λόγο υπαρξης αυτού του βιβλίου πέρα από τον καθαρά εμπορικό. Δεν βρήκα τίποτε ελκυστικό, ούτε υπόθεση, ούτε χαρακτήρες, ούτε κατάληξη. Απογοητεύτηκα που η συγκεκριμένη συγγραφέας έδωσε κάτι τέτοιο. Δεν θα το πρότεινα.
Ενώ ξεκίνησε με αρκετό ενδιαφέρον, σταδιακά άρχισε να ξεφτίζει, καθώς μάλλον κάπου στην πορεία εξαντλήθηκε η έμπνευση. Έμεινα μέχρι το τέλος, αλλά και αυτό με απογοήτευσε. Πάντως η γραφή ήταν αρκετά καλή,
Μια πραγματική τραγωδία, ένας τραβηγμένος μελοδραματισμός και το όλο αποτέλεσμα χάνει την όποια ισορροπία και την αληθινή διάσταση που δίνει το υπαρκτό και τραγικό υπόβαθρο. Θα ήθελα πιο λεπτή και προσεκτική προσέγγιση. Στα συν η βατή και ενδιαφέρουσα γραφή. Θα το ξαναδιάβαζα; Με τίποτα. Θα το πρότεινα; Με επιφύλαξη.
«Απορρίψαμε την Kya επειδή ήταν παράξενη και μακρινή; Ή έγινε περίεργη και μακρινή γιατί την απορρίψαμε ; »
Χωρίς να είναι κάτι περισσότερο από ένα μυθιστόρημα εγκατάλειψης, επιβίωσης και δύναμης της φύσης, εντούτοις απορροφήθηκα ή -καλυτερα- ξεκουράστηκα κατά την ανάγνωσή του, Θα το ξαναδιάβασα; Δεν νομίζω. Θα το πρότεινα; Ναι.