Ο δεκάχρονος Αντώνης και ο παππούς του ο Μάριος περνούν όλα σχεδόν τα απογεύματα μαζί. Ο παππούς, συνταξιούχος ηθοποιός, του διηγείται πολλές και απίθανες ιστορίες από όλα όσα έχει ζήσει. Ο Αντώνης όμως δεν τον πιστεύει, γιατί τις περισσότερες φορές οι ιστορίες που του αφηγείται ο «ψεύτης παππούς» τού φαίνονται υπερβολικές και απίστευτες.
Το αγαπάω. Απλώς το αγαπάω.
Βιβλίο με έντονο συμβολισμό, που από την μια έχει τον τρόπο να σε καθηλώσει κινούμενο σε γνώριμα και δοκιμασμένα μοτίβα μυστηρίου και θρίλερ και από την άλλη το προσεγμένο ύφος και η αξιόλογη και ακριβής χρήση του λόγου στήνουν τη βάση του οικοδομήματος της πλοκής με εξαιρετικό τρόπο, ώστε το αποτέλεσμα να επιτρέπει διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης σε όποιον τα αναζητήσει.
Ο φάρος υπογραμμίζει την αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το φωτεινό σημάδι που στέκει στη μέση της θάλασσας για να χαράζει το σκοτάδι, να βοηθαει τους χαμένους, να προσφέρει προσανατολισμό. Και ο συμβολισμός αυτός εύκολα μεταφέρεται στην ίδια τη ζωή των χαρακτήρων, όπου το σκοτάδι τους έχει στοιχειώσει όλους και το φως του φάρου είναι μια ελπίδα.
Ένα μυθιστόρημα βαριά λογοτεχνικό με κεντρικό θέμα τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο, με τρόπο ιδιαίτερα εθιστικό και παράδοξα σαγηνευτικό. Μεταμοντερνισμός σε γερές δόσεις, παρέα όμως με μια πολύ στέρεη αφήγηση.
0
Καλό, ως ενός σημείου
Καλά ξεκίνησε, ωραία γραφή, ιδαίτερη σκέψη... Όμως δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ. Κανένα μυστήριο μετά από λίγο και οι γραφικότητα στην παρουσίαση των τοπικών, και όχι μόνο, χαρακτήρων με χάλασε σε μεγάλο βαθμό.
Το Γιαρκ αγαπά τα παιδιά. Αλλά με μια αγάπη ιδαίτερη, όπως συνήθως αγαπούν τα τέρατα. Και όπως κάθε παράξενο πλάσμα, έχει κι αυτό την αδυναμία του, έχει ευαίσθητο στομάχι! Όπως οι ηλικιωμένοι μπορούν να χωνέψουν μόνο μαλακές σούπες, έτσι και το δικό του μπορεί να ανεχτεί μόνο τη σάρκα των καλών παιδιών, γιατί η κακία αλλάζει τη χημική σύσταση των παιδιών και όταν αυτά κάνουν μία κακή πράξη, η καρδιά τους βγάζει ένα ισχυρό δηλητήριο και η σάρκα τους γίνεται τοξική. Το Γιαρκ θα προτιμούσε να ξεκοκκαλίζει τους κακούς, αλλά το δικό του στομάχι ανέχεται μόνο για τους καλούς, και δυστυχώς οι καλοί σπανίζουν.
Απολαυστικότατο!!!
"Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από κακό όνειρο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε γιγάντια κατσαρίδα. Ήτανε ξαπλωμένος ανάσκελα, πάνω στη σκληρή ράχη του που 'μοιζε με πανοπλία κι όταν σήκωνε λιγάκι το κεφάλι του μπορούσε να δει την τουρλωτή καφετιά κοιλιά του που 'τανε χωρισμένη σε σκληρές καμπυλωτές δίπλες και που μόλις συγκρατούσε τα σκεπάσματά του για να ξεγλιστρήσουν τελείως από πάνω του. Τα πολυάριθμα ποδάρια του, που ήταν αξιοθρήνητα λεπτά σε σύγκριση με το υπόλοιπο κορμί του, ταλαντεύονταν ανήμπορα μπροστά στα μάτια του"
Κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι ένας νεαρός υπάλληλος μίας μεγάλης εταιρείας που αγωνίζεται να απαλλάξει την οικογένειά του από ένα παλαιό χρέος. Ένα πρωί ξυπνώντας στο δωμάτιό του ανακαλύπτει ότι έχει μεταμορφωθεί σε γιγάντια κατσαρίδα και από εκείνη τη στιγμή ξετυλίγεται ένα δράμα για τον ίδιο και τους οικείους του.
Και ποιος είναι αυτός που δεν συνυπάρχουν μέσα του το καλό και το κακό σε μια αέναη μάχη; Και ποιος είναι αυτός που θα βγει αλώβητος από αυτήν, ασχέτως επικράτησης; Κλασικό και διαχρονικό, σε παρασύρει στα σκοτεινά άδυτα του ανθρώπινου μυαλού και τις βαθύτερες επιθυμίες της ευάλωτης ψυχής.
Ο νεαρός επιστήμονας Φρανκενστάιν ανακαλύπτει το μυστικό που τον καθιστά ικανό να επαναφέρει στην ζωή την άψυχη ύλη του σώματος, μετά τον φυσικό θάνατο και διαμέσου του ηλεκτρισμού. Δημιουργεί στο εργαστήριό του ένα πλάσμα χρησιμοποιώντας νεκρά ανθρώπινα μέλη, όμως σύντομα διαπιστώνει ότι πρόκειται για ένα τέρας και το εγκαταλείπει. Το τέρας θέλοντας να μάθει την αιτία της ύπαρξής του, αποφασίζει να βρει τον δημιουργό του. Η πορεία του ανθρώπου για τη συνάντηση με τον δημιουργό και η μεταξύ τους αναμέτρηση, καταλήγει σε λευκή ισοπαλία, καθώς και οι δύο βγαίνουν βαριά πληγωμένοι και μόνοι. Υπέροχος συμβολισμός που αγγίζει διαχρονικά τις καρδιές των ανθρώπων.
Κλασική λογοτεχνία που άλλες φορές σε συναρπάζει κι άλλες σε κουράζει. Το συγκεκριμένο είχε μέσα κι από τα δύο. Μια καλή υπόθεση που όμως σε πολλά σημεία με έκανε να βαριέμαι και να προσπερνώ σελίδες.
Μια μαγική εικόνα ήταν αυτό το βιβλίο που ανάλογα με τη γωνία θέασης άλλαζες αμέσως άποψη και αντίληψη για τον κόσμο που ξεδιπλωνόταν μπροστά σου. Πρωτότυπη υπόθεση κι ένα τέλος αναπάντεχα βασανιστικό.
Υπέροχο βιβλίο. Έντονα συγκινητικό, απλό στην σύνθετη πραγματικότητα που διαπραγματεύεται, σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και τόπους, σε ενσωματώνει στις σελίδες του. Το προτείνω.
Μάλλον δεν μου ταιριάζει το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας. Πάντως ήταν ενδιαφέρουσα η βασική ιδέα. Στην πλοκή υστερούσε σε μεγάλο βαθμό.
0
Δεν μου άρεσε
Δεν μου άρεσε. Πραγματικά με θύμωσε και με εκνεύρισε σε μεγάλο βαθμό. Τόσο, που το άφησα αρκετά πριν το τέλος χωρίς να έχω το παραμικρό ενδιαφέρον για τη τύχη των κακομαθημενων ηρώων.
Όταν η Τζέιν μένει ορφανή, ο αδελφός της μητέρας της την παίρνει στο σπίτι του και πεθαίνοντας, την εμπιστεύεται στη γυναίκα του, για να την αναθρέψει με τα δικά τους παιδιά. Εκείνη όμως την κλείνει στα δέκα της χρόνια σ' ένα ίδρυμα για ορφανά, όπου σπουδάζει και ζει με μύριες δυσκολίες. Δασκάλα πια, προσλαμβάνεται σ' ένα σπίτι για ν' αναλάβει τη μόρφωση ενός μικρού κοριτσιού. Το δράμα όμως της Τζέιν συνεχίζεται και κορυφώνεται την ημέρα του γάμου της, με τον κύριο του σπιτιού, τότε που αποκαλύπτεται ένα φοβερό μυστικό που θα σταθεί αφορμή να το σκάσει προς άγνωστη κατεύθυνση.
Χρειάζεσαι να πω περισσότερα; Αριστουργηματική γραφή, απίστευτη υπόθεση, υπέροχη γοτθική ατμόσφαιρα διάχυτη δραματική ένταση να σε παρασύρει σε ολοένα και περισσότερο στις σελίδες του βιβλίου. Υπέροχο!
"Τον Ιανουάριο του 1947, σε μια αλάνα του Λος Αντζελες ανακαλύπτεται το γυμνό και τεμαχισμένο πτώμα μιας όμορφης 23χρονης κοπέλας, της Μπέτυ Σόρτ, με το παρατσούκλι η Μαύρη Ντάλια, από τη συνήθειά της να ντύνεται στα μαύρα. Ο φόνος της προκαλεί ένα από τα μεγαλύτερα ανθρωποκυνηγητά στην ιστορία της Καλιφόρνιας"
Από τα ωραιότερα νουάρ μυθιστορήματα. Εξαιρετικός ο τρόπος που το χειρίζεται ο συγγραφέας.
Λατρεύω τα μη τρόμου βιβλία του Κινγκ, εκείνα όπου ξετυλίγεται η αφηγηματική δεινότητα και η μοναδική ικανότητα του συγγραφέα να σκιαγραφεί απίστευτους χαρακτήρες.
Ίσως θα έπρεπε να το είχα διαβάσει σε μικρότερη ηλικία..Τώρα μάλλον με κούρασε σε κάποια σημεία και δε με έπεισε για τους χαρακτήρες και τις προθέσεις τους.
Πολύ δυνατό. Σε ισοπεδώνει. Άριστη γραφή, αγωνία και ανατροπές. Το τέλος μάλλον προβλέψιμο αλλά δε θα ήθελα κάτι άλλο.
0
Καλό
"Ο αόρατος ανθρωπος" είναι κάτι παραπάνω από "επιστημονικό μυθιστόρημα". Είναι σπουδή ενός χαρακτήρα, ενός ανθρώπου που προσπαθεί να γίνει ασυνήθιστος, ανώτερος από τους άλλους ανθρώπους, ενός ανθρώπου που βλέπει στον εαυτό του και στη μοναδικότητά του μια ανώτερη δύναμη, αυτήν που φτιάχνει τους δικτάτορες".
Αξιοπρόσεκτο για την εποχή που γράφτηκε, ακροβατεί πάνω σε μια θελκτική, από καταβολής κόσμου, ιδέα παντοδυναμίας και στην ηθική που καθορίζει τον εκάστοτε άνθρωπο.
Σε αφήνει με έναν κόμπο στον λαιμό που δε λέει να φύγει καθε φορά που το σκέφτεσαι, όσος καιρός κι αν περάσει
0
Πολύ όμορφο
"Τα βασανιστήρια συμβαίνουν.Αν δεν είναι απαραίτητα,τότε ή δεν υπάρχει Θεός ή ο Θεός είναι κακός. [...] Τί εννοούν οι άνθρωποι όταν λένε "Δεν φοβάμαι τον Θεό γιατί ξέρω πως είναι καλός"; Δεν έχουν πάει ποτέ σε οδοντογιατρό;"
Καλογραμμένο, άριστα μεταφρασμένο κι επιμελημένο, διαχειρίζεται την θλίψη και την απώλεια με πληρη αξιοπρέπεια και ορθολογιστική προσέγγιση.