Reviews
Πειθώ
Πειθώ
"Πιστεύω ότι η μεγάλη ατυχία της ποίησης είναι ότι σπάνια την απολαμβάνουν με ασφάλεια όσοι μπορούν να την απολαύσουν πλήρως"... Το ότι η Jane Austen είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας στην οποία έχω αφιερώσει ώρες ακαδημαϊκές, πτυχιακή και μεγάλο μέρος της ψυχικής μου διάθεσης είναι γνωστό νομίζω πλέον. Ότι έχει καταστρέψει δια παντώς την εικόνα των ανδρών γιατί κανείς δεν είναι Mr. Darcy (ή Mr. Frederick Wentworth εν προκειμένω) είναι γνωστό επίσης. Ωστόσο, ύστερα από ένα reading slump που κράτησε καιρό -περίπου ένα εφτάμηνο-, δε νομίζω ότι θα μπορούσα να ξεκινήσω με καλύτερο βιβλίο. Γιατί η Austen δεν είναι ρομαντική -μόνο. Είναι βαθειά αυτοσαρκαστική, επικριτική ( judgemental που λεν και στο χωριό μου) και κουνάει το δάχτυλο σε όσους θεωρούν ότι όντας κοινωνικά συνεπείς αλλά προσωπικά ασυνεπείς -γιατί έτσι πρέπει: aka tradition is bullying from dead people - θα έχουν μια ζωή που αξίζει τον κόπο. Κι επειδή η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, ορίστε μια συγγραφέας που το 1817 έγραψε πριν από μας, για μας. Carpe Diem και διαβάστε Jane Austen. Η Αρχή είναι ίδια. "...he repeated the various lines which imaged a broken heart, or a mind destroyed by wretchedness, and looked so entirely as if he meant to be understood...she thought it was the misfortune of poetry, to be seldom safely enjoyed by those who enjoyed it completely; and that the strong feelings which alone could estimate it truly, were the very feelings which ought to taste it but sparingly." Το θέμα του βιβλίου γνωστό: H Άννα Έλιοτ ζει στο ασφυκτικό περιβάλλον της αγγλικής επαρχίας, οχτώ χρόνια μετά την ακύρωση του αρραβώνα της με τον Γουέντγουορθ επειδή ο πατέρας της θεωρούσε ότι δεν ήταν αντάξιος της κοινωνικής της θέσης.Όταν όμως αυτός θα επιστρέψει στη ζωή της ως πλοίαρχος του Βασιλικού Ναυτικού θα πρέπει να βάλουν στην άκρη την υπερηφάνεια, τον εγωισμό και τις κοινωνικές προκαταλήψεις, δεχόμενοι το δικαίωμα για μια δευτερη ευκαιρία. (Υπόγεια ειρωνία, εσωτερικός μονόλογος, έντονη κοινωνική κριτική, ακρίβεια στην περιγραφή των συναισθημάτων - όχι, δεν είναι αμιγώς μια ιστορία αγάπης. Μάλλον λεπτομερής καταγραφή μιας κοινωνίας που δυστυχεί.)
0
Κάρι
Κάρυ
Τι μπορείς να κάνεις όταν η βροχή σε περιορίζει στο αυτοκίνητο ενώ περιμένεις τα πιτσιρίκια να τελειώσουν τις πάσης φύσεως δραστηριότητες του Σαββατοκύριακου; Να διαβάσεις αγαπημένα βιβλία ενώ ακούς τη μουσική σου χωρίς να σε ενοχλεί κανείς - το λες και ιδεατή κατάσταση. Σήμερα μαζί μου πήρα την #Κάρυ . Ο #stephenking είναι ο συγγραφέας της καρδιάς μου χρόνια τώρα, με πένα και κριτικό μάτι που βάζει κάτω συγγραφικά μεγαθήρια. #everybodywantstobestephenking αν με ρωτήσετε. Πάμε τώρα να ξεκινήσουμε για μια ακόμη φορά ένα παράξενο train of thought. Η Κάρυ είναι έφηβη με μια πολύ καταπιεστική θρησκόληπτη μητέρα, αποδέκτης εκφοβισμού και απαξίωσης των συμμαθητών της ενώ το μόνο που εκείνη αναζητά είναι το ανήκειν. Τι την κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους εφήβους; Το ότι είναι τηλεπαθητική. Το γεγονός ότι αυτό εμφανίζεται μόνο σε στιγμές μεγάλης υπερέντασης και οργής - αισθήματα που κορυφώνονται στην εφηβεία, μαζί με τον έρωτα, ναι - κάνει το ταλέντο της να έχει μείνει καλά κρυμμένο για πολύ καιρό. Δε θα κάνω spoiler για όποιους λίγους δεν το έχουν διαβάσει. Έχουμε λοιπόν μια έφηβη με αισθήματα που την κατακλύζουν, με το θυμό να παίρνει το πάνω χέρι και τους καταπιεστικούς γονείς να μη μπορούν να επιβληθούν πια. Έχουμε μια έφηβη. Τελεία. Ο Stephen King είναι μεγάλος μάστορας αφού καταφέρνει καταπιάνοντας ένα θέμα κοινότυπο όπως την επανάσταση των νεανικών μας χρόνων να την κάνει μια ιστορία τρόμου που σε φοβίζει μπορεί, κυρίως όμως σε ενοχλεί αν και δεν καταφέρνεις ακριβώς να εντοπίσεις το γιατί, ίσως γιατί νιώθεις υφερπουσα μια ομοιότητα της Κάρυ με εσενα, με τα μεγεθυμένα συναισθήματα της να προσομοιάζουν τόσο πολύ με τα εφηβικά δικά σου που αναρωτιέμαι αν τελικά ο ανθρώπινος ψυχισμός είναι τόσο ευδιάκριτος στον ταλαντούχο συγγραφέα ώστε καλά έκαναν και απαγόρευσαν την κυκλοφορία της οργης #not . Αν η Κάρυ άκουγε μουσική, θα ήταν Ξύλινα Σπαθιά.
1
Κάρυ
Τι μπορείς να κάνεις όταν η βροχή σε περιορίζει στο αυτοκίνητο ενώ περιμένεις τα πιτσιρίκια να τελειώσουν τις πάσης φύσεως δραστηριότητες του Σαββατοκύριακου; Να διαβάσεις αγαπημένα βιβλία ενώ ακούς τη μουσική σου χωρίς να σε ενοχλεί κανείς - το λες και ιδεατή κατάσταση. Σήμερα μαζί μου πήρα την #Κάρυ . Ο #stephenking είναι ο συγγραφέας της καρδιάς μου χρόνια τώρα, με πένα και κριτικό μάτι που βάζει κάτω συγγραφικά μεγαθήρια. #everybodywantstobestephenking αν με ρωτήσετε. Πάμε τώρα να ξεκινήσουμε για μια ακόμη φορά ένα παράξενο train of thought. Η Κάρυ είναι έφηβη με μια πολύ καταπιεστική θρησκόληπτη μητέρα, αποδέκτης εκφοβισμού και απαξίωσης των συμμαθητών της ενώ το μόνο που εκείνη αναζητά είναι το ανήκειν. Τι την κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους εφήβους; Το ότι είναι τηλεπαθητική. Το γεγονός ότι αυτό εμφανίζεται μόνο σε στιγμές μεγάλης υπερέντασης και οργής - αισθήματα που κορυφώνονται στην εφηβεία, μαζί με τον έρωτα, ναι - κάνει το ταλέντο της να έχει μείνει καλά κρυμμένο για πολύ καιρό. Δε θα κάνω spoiler για όποιους λίγους δεν το έχουν διαβάσει. Έχουμε λοιπόν μια έφηβη με αισθήματα που την κατακλύζουν, με το θυμό να παίρνει το πάνω χέρι και τους καταπιεστικούς γονείς να μη μπορούν να επιβληθούν πια. Έχουμε μια έφηβη. Τελεία. Ο Stephen King είναι μεγάλος μάστορας αφού καταφέρνει καταπιάνοντας ένα θέμα κοινότυπο όπως την επανάσταση των νεανικών μας χρόνων να την κάνει μια ιστορία τρόμου που σε φοβίζει μπορεί, κυρίως όμως σε ενοχλεί αν και δεν καταφέρνεις ακριβώς να εντοπίσεις το γιατί, ίσως γιατί νιώθεις υφερπουσα μια ομοιότητα της Κάρυ με εσενα, με τα μεγεθυμένα συναισθήματα της να προσομοιάζουν τόσο πολύ με τα εφηβικά δικά σου που αναρωτιέμαι αν τελικά ο ανθρώπινος ψυχισμός είναι τόσο ευδιάκριτος στον ταλαντούχο συγγραφέα ώστε καλά έκαναν και απαγόρευσαν την κυκλοφορία της #οργης #not . Αν η Κάρυ άκουγε μουσική, θα ήταν Ξύλινα Σπαθιά.
0
Κάρυ
Τι μπορείς να κάνεις όταν η βροχή σε περιορίζει στο αυτοκίνητο ενώ περιμένεις τα πιτσιρίκια να τελειώσουν τις πάσης φύσεως δραστηριότητες του Σαββατοκύριακου; Να διαβάσεις αγαπημένα βιβλία ενώ ακούς τη μουσική σου χωρίς να σε ενοχλεί κανείς - το λες και ιδεατή κατάσταση. Σήμερα μαζί μου πήρα την #Κάρυ . Ο #stephenking είναι ο συγγραφέας της καρδιάς μου χρόνια τώρα, με πένα και κριτικό μάτι που βάζει κάτω συγγραφικά μεγαθήρια. #everybodywantstobestephenking αν με ρωτήσετε. Πάμε τώρα να ξεκινήσουμε για μια ακόμη φορά ένα παράξενο train of thought. Η Κάρυ είναι έφηβη με μια πολύ καταπιεστική θρησκόληπτη μητέρα, αποδέκτης εκφοβισμού και απαξίωσης των συμμαθητών της ενώ το μόνο που εκείνη αναζητά είναι το ανήκειν. Τι την κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους εφήβους; Το ότι είναι τηλεπαθητική. Το γεγονός ότι αυτό εμφανίζεται μόνο σε στιγμές μεγάλης υπερέντασης και οργής - αισθήματα που κορυφώνονται στην εφηβεία, μαζί με τον έρωτα, ναι - κάνει το ταλέντο της να έχει μείνει καλά κρυμμένο για πολύ καιρό. Δε θα κάνω spoiler για όποιους λίγους δεν το έχουν διαβάσει. Έχουμε λοιπόν μια έφηβη με αισθήματα που την κατακλύζουν, με το θυμό να παίρνει το πάνω χέρι και τους καταπιεστικούς γονείς να μη μπορούν να επιβληθούν πια. Έχουμε μια έφηβη. Τελεία. Ο Stephen King είναι μεγάλος μάστορας αφού καταφέρνει καταπιάνοντας ένα θέμα κοινότυπο όπως την επανάσταση των νεανικών μας χρόνων να την κάνει μια ιστορία τρόμου που σε φοβίζει μπορεί, κυρίως όμως σε ενοχλεί αν και δεν καταφέρνεις ακριβώς να εντοπίσεις το γιατί, ίσως γιατί νιώθεις υφερπουσα μια ομοιότητα της Κάρυ με εσενα, με τα μεγεθυμένα συναισθήματα της να προσομοιάζουν τόσο πολύ με τα εφηβικά δικά σου που αναρωτιέμαι αν τελικά ο ανθρώπινος ψυχισμός είναι τόσο ευδιάκριτος στον ταλαντούχο συγγραφέα ώστε καλά έκαναν και απαγόρευσαν την κυκλοφορία της #οργης #not . Αν η Κάρυ άκουγε μουσική, θα ήταν Ξύλινα Σπαθιά.
0
Σφαγείο Νο5
ΠΑΡΑΚΑΛΩ,ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΘΑΡΟ,ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΑΤΕ! O Κερτ Βόνεγκατ #kurtvonnegut είναι ένας άνθρωπος που ευχόμουν να είχα συναντήσει από κοντά.Βιοχημικός κι ανθρωπολόγος,εθελοντής του Αμερικανικού στρατού και αιχμάλωτος πολέμου που βίωσε το βομβαρδισμό της Δρέσδης(με το σφαγείο που είχε τον αριθμό 5 να είναι το συμπτωματικό του καταφύγιο τελικά - ενώ προοριζόταν για τόπος βασανισμού του),ο οποίος ωστόσο μετά από όλα αυτά είχε την αντοχή, την ευφυΐα και το νεύρο να γράψει ένα σουρεαλιστικό,κωμικό μυθιστόρημα που σε κάνει να απελπίζεσαι και να ελπίζεις ταυτόχρονα σε σχήμα οξύμωρο για την πορεία της ανθρωπότητας.Γιατί έτσι πάει. Στην εισαγωγή του βιβλίου του αναφέρει ένα περιστατικό στο οποίο ως δημοσιογράφος έπρεπε να καλύψει ένα ατύχημα ενός χειριστή ασανσέρ που καταπλακώθηκε από αυτό. Όταν τον ρώτησαν αν τον ενόχλησε η εικόνα που αντίκρυσε είπε "όχι,έχω δει πολύ χειρότερα στον πόλεμο". Κι εκεί αρχίζεις να νιώθεις δέος για τον άνθρωπο που είδε αλλά κράτησε σώας τας φρένας κι έγραψε ένα αντιπολεμικό βιβλίο με εξωγήινους,παιδιά που κατατάσσονται για να πολεμήσουν,ταξίδια στο χωροχρόνο και έναν θεάνθρωπο που καταδικάστηκε σε σταύρωση επειδή δεν είχε καλές διασυνδέσεις στη γη. "Προτού σκοτώσεις κάποιον, φρόντισε να βεβαιωθεί απόλυτα ότι δεν έχει καλές διασυνδέσεις.Το σφάλμα με τις ιστορίες για το Χριστό ήταν ότι ενώ δεν έδειχνε και πολύ σπουδαίος,ήταν στην πραγματικότητα Υιός του Πιο Ισχυρού Όντος στο Σύμπαν.Ο Ιησούς φαινόταν ασήμαντος κι αληθινός μπελάς για πολλούς ανθρώπους με καλύτερες διασυνδέσεις από εκείνον. Εκείνος εξακολουθούσε να κηρύττει όλα εκείνα τα όμορφα κι ασαφή πράγματα. Έτσι λοιπόν μια μέρα οι άνθρωποι το διασκέδασαν καρφώνοντας τον πάνω σε ένα σταυρό τον οποίο έστησαν στο χώμα. Δεν υπήρχε περίπτωση να υποστούν συνέπειες, σκέφτηκαν εκείνοι που τον λύντσαραν.Υπαρχουν κατάλληλοι άνθρωποι για να λυντσάρεις;Οι άνθρωποι που δεν έχουν καλές διασυνδέσεις.Και τότε, λίγο πριν πεθάνει ο ασήμαντος άνθρωπος,οι ουρανοί άνοιξαν και ξέσπασαν αστραπές και βροντές..." Σε μια αλληγορική περιγραφή, έχουμε την καταγραφή όλης της ανθρώπινης κοινωνίας. #σφαγείονούμερο5 #slaughterhousefive
1
Εφιάλτης- Η απολογία
Εφιάλτης, η απολογία
Ιδού ένα βιβλίο που έχω διαβάσει πολύ καιρό για το οποίο συνειδητοποίησα ότι δεν έχω γράψει κουβέντα τελικά και είναι κρίμα, μιας και πρόκειται για ένα βιβλίο τρομερά ενδιαφέρον με το Νίκο Φαρούπο να έχει προφανώς κάνει πολλή μελέτη γράφοντας το. Στους απίθανους συνειρμούς μου, μου θυμίζει τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη με την οπτική του τι θα γινόταν αν, να γίνεται μια συναρπαστική διαφορετική αφήγηση ενός γεγονότος ορόσημου στην ιστορία μας. Το όνομα Εφιάλτης, που σήμαινε τον ορμητικό "αυτόν που πηδάει με ορμή πάνω σε κάτι", σήμερα είναι συνώνυμο του προδότη ή του πολύ κακού ονείρου. Αν όμως ο Εφιάλτης επιλέχτηκε για να παίξει το ρόλο του "καθάρματος" δηλαδή να καθάρει, να εξαγνίσει από το αμάρτημα της φυγομαχίας τις ελληνικές πόλεις που μήδισαν; Αν ήταν αθώος και μέρος ενός ανώτερου σχεδίου, ο οποίος έπεσε θέμα πολιτικών σκοπιμοτήτων σε μια στημένη δίκη; Τότε αυτή θα ήταν η πιθανή απολογία του. "Είναι κοπιώδης και δύσκολη η ανίχνευση της αλήθειας, όταν ο συγγραφέας χωρίζεται δια μακρού χρόνου από την εποχή των γεγονότων". Πλούταρχος Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κι ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία· γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους. Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε. Θερμοπύλες, Κωνσταντίνος Καβάφης
0
Υπερηφάνεια και προκατάληψη
Εδώ και κάτι μέρες μου έχει κολλήσει στο μυαλό το Come as you are των Nirvana, κι επειδή οι συνειρμοί είναι παράξενο πράγμα, θυμήθηκα αυτό εδώ το αγαπημένο μου βιβλίο το οποίο έχει καταστρέψει διαχρονικά την εικόνα των ανδρών παγκοσμίως, αφού κανένας δεν είναι Mr. Darcy. Come as you are, as you were As I want you to be, as a friend as an old enemy. Take your time, hurry up Choice is yours, don't be late Take a rest as a friend As an old memory.. Και ποιος ν' αμφισβητήσει την σχέση αυτών των στίχων με τους χαρακτήρες της Elizabeth και του Mr. Fitzwilliam Darcy οι οποίοι αγαπάνε να μισούνται, μισούν το ότι αγαπιούνται κι εν τέλει όπως γίνεται στα καλά αισθηματικά μυθιστορήματα που γράφτηκαν 200 χρόνια πριν τα βρίσκουν γιατί αποδέχονται το ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα τους, αγκαλιάζουν τις πολλές κοινωνικές διαφορές και αντιλήψεις τους με κοινό γνώμονα τον έρωτα και μια ευφυία που τους ξεχωρίζει από το πλήθος. Το συγκεκριμένο βιβλίο το αγαπώ (έχω κάνει και πτυχιακή με αυτό), το έχω διαβάσει πολλές φορές και δε νομίζω να έχω νιώσει μεγαλύτερη αγωνία για την πορεία της σχέσης δύο λογοτεχνικών ηρώων οι οποίοι αναλογιζόμενοι τις διαφορές τους κάνουν ένα βήμα μπρος και δύο πίσω σε όλο το βιβλίο για να καταλήξουν WTF αφού σε θέλω και με θέλεις, τι μας νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι ( τελικά δε μάθαμε ποτέ τι λέει αυτός ο κόσμος). Γιατί ο ένας είναι λιγομίλητος και υπερήφανος αλλά θα μιλήσει στην Λιζ. Γιατί η άλλη είναι προκατειλημμένη εναντίον του αλλά θα δει πίσω από το προσωπείο του κυρίου Ντάρσι. Απλώς βρε παιδιά το έχετε δει αυτό να συμβαίνει ποτέ στα αλήθεια; Μπορούμε βέβαια πάντα να ελπίζουμε ότι ο κύριος Ντάρσι θα φανεί στη γωνία αλλά έχω την εντύπωση ότι η Jane Austen έχει προκαλέσει άθελά της την απογοήτευση εκατομμυρίων γυναικών ή/και ανδρών. Unpopular opinion?
0
Το τέρας έρχεται
Το τέρας έρχεται
Το #amonstercalls του Πάτρικ Νες ( #τοτεραςερχεται ) είναι ένα από τα ωραιότερα αλληγορικά βιβλία που έχω διαβάσει. (Μέσα σε ένα λεωφορείο, μέσα σε τρεις ώρες, κρυμμένη όπως όπως στο κάθισμα να μη με βλέπουν οι γύρω να κλαίω - το κλάμα δεν είναι για ενήλικες άλλωστε, μόνο για παιδιά). Εγώ πάλι θα πω πως είναι κάθαρση. Και το κλάμα και το βιβλίο αυτό. Ταυτόχρονα είναι ένα παραμύθι για ένα παιδί -παιδί μικρό, παιδί αθώο- που καλείται να αντιμετωπίσει πολλά τέρατα στην ζωή του, να φερθεί επιτέλους ως "μεγάλος", κι ένα δέντρο πελώριο πιο παλιό από τον χρόνο που βγαζει τις ρίζες του από το χώμα και περπατά, που είναι σοφό, που ξέρει... Που λέει ιστορίες με το πιο απίθανο τέλος. ("..Δεν υπάρχει πάντα κάποιος καλός. Ούτε και πάντα κάποιος κακός. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κάπου στη μέση.") Ένα βιβλίο που δεν είναι για παιδιά κι ας το κατατάσσουν εκεί όλοι οι "μεγάλοι" που αρνούνται να αφήσουν το παιδί που έχουν μέσα τους να νιώσει κι αφήνουν μόνο το τέρας. ΥΓ.1 Θα έπρεπε να διδάσκουν αυτό το βιβλίο στα λύκεια, να αφήνουν τους μαθητές να συμπεραίνουν μόνοι τους την ηθική των πράξεών των ηρώων του, το ηθικό δίδαγμα των ιστοριών του τέρατος.. ΥΓ.2 Από τα λίγα βιβλία που έχουν γίνει εξίσου υπέροχες ταινίες με τον Liam Neeson να δίνει τη φωνή του στο τέρας. Ο τίτλος της είναι 7 Λεπτά Μετά Τα Μεσάνυχτα. Δείτε τη.
0
Χριστουγεννιάτικες αστυνομικές ιστορίες
Αυτό το βιβλίο αξίζει 5/5 αν λάβεις υπόψιν τους συγγραφείς των ιστοριών, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, η Αγκάθα Κρίστι και τόσοι άλλοι γνωστοί μαιτρ αστυνομικών βιβλίων. Ωστόσο θα πάρει 4/5 γιατί παιδιά βαρέθηκα. Όλες οι ιστορίες του βιβλίου διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και ενώ δυο τρεις είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες, οι υπόλοιπες φαίνονται τρομερά παρωχημένες. Ίσως να φταίει ο καιρός, ίσως το κλίμα, ίσως να φταίω κι εγώ, αλλά ο τρόπος που ο Ηρακλής Πουαρό έλυνε τα διάφορα μυστήρια χρησιμοποιώντας κάποια γνώση που δε μας έδινε πουθενά μέσα στο βιβλίο αλλά την άφηνε για το τέλος ώστε να μας δείξει πόσο παρατηρητικός είναι τελοσπάντων, δε μου προκαλεί θαυμασμό πια.
0
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει
Η Ιστορία ενός γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει είναι πολύ γνωστή. Είναι ένα μυθιστόρημα πανανθρώπινο για την αποδοχή της διαφορετικότητας, τη σημασία της εντιμότητας, ταυτόχρονα φιλοζωικό, οικολογικό.. Δε θέλω να μιλήσω για αυτά όμως... Κάτι που σκέφτομαι έντονα εδώ και καιρό ( μην είναι κρίση μέσης ηλικίας, μην είναι επιτέλους η ενδοσκόπηση που όφειλα στον εαυτό μου, μην είναι τελοσπάντων η ανασκόπηση των χρόνων μου πάνω σε αυτή τη γη και η εναλλαγή μου σε διαφορετικούς ρόλους.. Μπορεί και όλα αυτά μαζί) είναι η αποδοχή του θανάτου, του γήρατος, του τέλματος; που θα αναγκαστούμε όλοι μας κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουμε. Σας το λέω όμως, δεν είμαι καθόλου έτοιμη ψυχολογικά να αποδεχτώ ότι μεγαλώνω, ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω ( πάντα θαύμαζα τον Highlander ). Καλείται λοιπόν η Κενγκά, μια γλαροπούλα στην ακμή της, κατά τη διάρκεια ενός υπερατλαντικού ταξιδιού να αποδεχτεί ότι σε πολύ λίγο θα πεθάνει, έτσι ξαφνικά και απροειδοποίητα. Και καταφέρνει, μέσα στις λίγες αυτές ώρες που της μένουν να ξεπεράσει τον εαυτό της, να πετάξει έστω και για λίγο καλυμμένη με πετρέλαιο, να βρει έναν παράξενο φίλο και να γεννήσει ένα αυγό που γι' αυτή έγινε ο αυτοσκοπός της ολοκληρώνοντας τη διαδρομή της στο μάταιο τούτο κόσμο. Χωρίς να μετανιώνει για τη βουτιά της που της στοίχισε τη ζωή, χωρίς να αναλογιζεται τι άλλο θα μπορούσε να καταφέρει, εστιάζει στο στόχο της και αφού τα καταφέρνει αφήνει την τελευταία της πνοή. Για μένα, το μεγαλείο όλου του βιβλίου κρύβεται σε αυτή την πρώτη σκηνή. Στην αποδοχή του περατου της ζωής πάνω σε αυτή τη σφαίρα, στο άδραξε τη στιγμή και στο πόσο τελικά τυχεροί είμαστε που ανάμεσα στα δισεκατομμύρια αστερόσκονης μας δόθηκε, σε εμάς μέσα από τόσους, η ευτυχία να ζήσουμε. ΥΓ. Όχι, ακόμη δεν έχω αποδεχτεί το θάνατο.
0
Το πράσινο σημειωματάριο
Το πράσινο σημειωματάριο
Η Clare Pooley θέλει να γίνει Fredrik Backman. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αυτό δεν είναι ένα uplifting ( ανεβαστικό που λένε και στο χωριό μου) βιβλίο. Το θέμα που πραγματεύεται πρωτότυπο - τι θα γινόταν αν το μυστικό που σε παιδεύει μέσα σου περισσότερο από κάθε τι το έγραφες σε ένα σημειωματάριο και το άφηνες σε ένα τυχαίο μέρος για να το διαβάσει ένας άγνωστος ο οποίος με τη σειρά του καλείται να κάνει το ίδιο και ούτω καθεξής; Μου θύμισε λίγο αυτό που λένε οι ψυχολόγοι, γράψε τα προβλήματα σου σε ένα χαρτί για να τα εξωτερικευσεις και μετά κάψε τα. Αν μου άρεσε; Είναι ένα ευανάγνωστο κι ευχάριστο βιβλίο. Παραδόξως, αν και απλοϊκό δίνει τροφή για σκέψη. Οι χαρακτήρες πρωτότυποι, συμπαθητικοί στην πλειονότητα τους, σίγουρα θα βρείτε κάποιον να ταυτιστείτε. Εμένα πάλι μου άρεσε ο Hazard - αναμενόμενο θα μου πείτε. Να μου ξεφύγει το μαυρο πρόβατο, δύσκολο.
0
Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173
Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης @vgiannisis μας ξανασυστήνεται με αυτό του το βιβλίο ( ή και όχι για όσους έχουμε διαβάσει το blog του και τα άρθρα που έχει γράψει κατά καιρούς για ανεξιχνίαστα εγκλήματα) και μας κάνει να δούμε την Ελληνική Αστυνομία λίγο διαφορετικά - μας συστήνει αυτούς που καλούμε σε περίπτωση ανάγκης, αυτούς που προσπαθούν και καταφέρνουν να εξιχνιάσουν τα εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα στον τόπο μας. Και κάπως έτσι, τύφλα να έχει το CSI και το LAPD - άξιοι παιδιά, δύσκολη η δουλειά σας. Αυτό το βιβλίο βέβαια μας παρουσιάζει πέντε πραγματικά εγκλήματα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια και σοκάρουν- λες δε γίνονται αυτά στην Ελλάδα, και να που έρχεται η πραγματικότητα και σε διαψεύδει. Η "Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173" φεύγει νερό και αξίζει τον κόπο. Πέρα από όλα τα παραπάνω, μας αφήνει να ρίξουμε και μια ματιά στη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται τόσο στον εντοπισμό δραστών και τη συλλογή στοιχείων, όσο και στην ανάκριση μαρτύρων και υπόπτων. Βαγγέλη Γιαννίση θέλουμε κι άλλο!
0
Τέσσερις εποχές
Τέσσερις εποχές
Και τώρα Ας θαυμάσουμε το χιόνι Μέχρι να πέσουμε εξαντλημένοι. Ο Ματσούο Μπάσο (1644-1694) απαρνήθηκε την οικογενειακή παράδοση των σαμουράι για να ασχοληθεί με τη μελέτη του Ζεν και της κλασσικής ιαπωνικής ποίησης. Χαϊκού. Μην ξεχνάς ποτέ Τη μοναχική γεύση της λευκής δροσιάς. Κάποια λυρικά, άλλα βιογραφικά. Τυλίγοντας τα γλυκά Με το άλλο χέρι διώχνει Τα μαλλιά του μετώπου. Διαβάζοντας, βρίσκεσαι στη στιγμή που τα έγραφε, η σκηνή ζωντανεύει μπροστά σου και νιώθεις την πάχνη στις όχθες του ποταμού, ανάμεσα στα μπαμπού. Κάπου ακούγεται μια αγριόχηνα. Άνεμος ποταμίσιος καλοκαιρινο κιμονό Δρόσος νυχτερινή. Δε μπορώ να ευχαριστήσω αρκετά τη φίλη μου που μου έκανε δώρο το βιβλίο "Τέσσερις εποχές" των εκδόσεων @bibliotheque.gr Της σειράς Ποίηση Γυμνή. Μην κλαίς Έντομα, εραστές, αστέρια Κι αυτά θα φύγουν. Μαρία, τα χαϊκού του Ματσούο αποχαιρετούν τις στιγμές που έζησε, πολλές καινούριες όμως περιμένουν να απαθανατιστούν με ένα καινούργιο ποίημα. Σ'ευχαριστώ! Κρεμαστή γέφυρα Στα αναρριχητικά φυτά Πιάνονται οι ζωές μας.
0
Ελέφαντας
Ελέφαντας
Αγαπώ τα ποιήματα του Ρέιμοντ Κάρβερ. Αγαπημένο μου, η "χειμερινή αϋπνία". The mind can’t sleep, can only lie awake and gorge, listening to the snow gather as for some final assault. It wishes Checkov were here to minister something—three drops of valerian, a glass of rose water—anything, it wouldn’t matter. The mind would like to get out of here onto the snow. It would like to run with a pack of shaggy animals, all teeth, under the moon, across the snow, leaving no prints or spoor, nothing behind. The mind is sick tonight. (Winter Insomnia) Τα διηγήματα του πάλι... Η πρώτη επαφή μου με τις ιστορίες του έγιναν μέσα από τον Ελέφαντα.... Ο οποίος με κούρασε τόσο πολύ... Συγχωρέστε με που το λέω τόσο απλά. Ο Κάρβερ είναι αναμφισβήτητος δεξιοτέχνης του λόγου. Είναι ταυτόχρονα κι ένας αναμφισβήτητα πονεμένος άνθρωπος. Ο πόνος και οι δυσκολίες που συνάντησε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αποτυπώνονται ωμά στις περιγραφές του. Αλκοόλ, φτώχια, διαζύγια, ανεργία.. Νομίζω ότι αυτή την εποχή θα χρειαζόμουν κάτι που να μην άπτεται τόσο πολύ της πραγματικότητας. Ίσως να φταίει αυτό. Σίγουρα θα διαβάσω κι άλλα δικά του γραπτά, αργότερα όμως, σε μια πιο ευφραίνουσα δική μου στιγμή.
0
Νύχτες τρόμου
Guilty pleasure τα #pocketbook της @bell_books αυτή την εποχή! #deankoontz δεν είχα διαβάσει ποτέ. Είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για τα αστυνομικά μυθιστορήματα του. Ωστόσο, επειδή εγώ αγαπώ τη μεταφυσική πλοκή προτίμησα ένα τέτοιο βιβλίο του για πρώτη επαφή μαζί του και δεν το μετάνιωσα. Θυμίζει Stephen King - όλα σε θυμίζουν, τι να λέμε- χωρίς τις κοινωνικές προεκτάσεις και την κριτική του Βασιλιά, όμως. Έχει κλισέ; Έχει. Έχει μονοδιάστατους ήρωες; Εν μέρει. Η πλοκή ξεφεύγει ώρες ώρες; Είπαμε, μεταφυσική. Κι όμως, παιδιά πέρασα πολύ ωραία διαβάζοντας το. Δε με χάλασε καθόλου. (Έχει και σκηνές splatter, ενημερωτικά.)
0
Παζλ
Παζλ
Τι να πω τώρα για αυτό το βιβλίο... Θα πω ότι μου το έκαναν δώρο και ιδέα δεν είχα ούτε για αυτό, ούτε για την συγγραφέα. Θα πω επίσης ότι ενώ το διάβαζα σκεφτόμουν ότι η εν λόγω συγγραφέας έχει κάνει κάτι σχετικό με την ψυχολογία και θέλει να μας το δώσει να το καταλάβουμε, μη τυχόν και μας διέφυγε τέτοια μόρφωση. Και όντως από ότι βλέπω στο βιογραφικό της σημείωμα, έχει ασχοληθεί; με τη Συστημική Ψυχολογία. Χωρίς να έχω ασχοληθεί επ ουδενί με αυτόν τον τομέα θα πω ότι η πρωταγωνίστρια των διηγημάτων μέσα από τις σκέψεις της φαίνεται να τα έχει με παντρεμένο γυναικά που της τάζει έρωτα - σ' αυτή και άλλες δέκα- αλλά θέλει να σώσει και το γάμο του, θα ήθελε πιθανώς παιδί μαζί του αλλά δεν της βγήκε και ίσως αντιμετωπίζει και κάποιο θέμα υγείας. Με λίγα λόγια, αυτά διηγήματα δεν είναι, σκέψεις είναι, φορές ασύνδετες, που προσπαθούν να επιδείξουν την πνευματική ανωτερότητα και τη συνειρμική υπεροχή της γραφούσας Βρε παιδιά λυπηθείτε μας. Γράψτε από την καρδιά σας χωρίς να θέλετε να μας κάνετε επίδειξη του λεξιλογικού σας πλούτου. Τι μπούρδες είναι αυτές; Στα αγγλικά υπάρχει η λέξη baffle που σημαίνει ανάμεσα στα άλλα ότι προσπαθώ να μπερδέψω κάποιον και να φανώ ανώτερος πνευματικά πετώντας του επιστημονική ορολογία - άκαιρα συνήθως. ΜΗΝ το κάνετε αυτό, εμείς που διαβάζουμε τα βιβλία σας ΔΕΝ εντυπωσιαζόμαστε, αλήθεια. Δε διαβάζουμε για να θαυμάσουμε μετά τις σπουδές του συγγραφέα αλλά για να περάσουμε καλά, να μαγευτούμε, να ταξιδέψουμε, να συλλογιστούμε. Όταν γράφετε με απώτερο σκοπό να γίνετε συγγραφείς το χάνετε, δεν πετυχαίνει η συνταγή πώς να το πω.. ( Το βιβλίο είχε μέσα δύο μικρές ιστορίες υπέροχες. Που πάει να πει καλή μου Φιλιέττα, άσε την ενδοσκόπηση που δε σου βγαίνει κιόλας, και γράψε fiction. Μάλλον θα τα πας καλύτερα). "...Γύρισα τότε και είδα τη Μονή. Καθόταν πίσω μου, μόνη της. Μετά βρέθηκε ακριβώς απέναντι μου, πάλι μόνη της, σα να μου φώναζε: - Δες με. Σ'έψαχνα δίπλα της, αλλά εσύ χάθηκες. Και ύστερα - τι ντροπή, Θεέ μου- άρχισες να ουρλιάζεις στο μικρόφωνο το όνομα μου. Αλλά, ναι, ο καλλιτέχνης είναι παντού και πουθενά.". .... αλλά όχι, δεν ήταν το πιο ασύνδετο κομμάτι υπάρχουν και πολύ χειρότερα.
0
Μπι όπως μπίρα
Μπι όπως μπίρα.
" Ξέρετε τι είναι το γκολφ, έτσι δεν είναι; Κάτι σα μπάσκετ για τύπους που δε μπορούν να πηδήξουν και σκάκι για τύπους που δε μπορούν να σκεφτούν." Ένα μικρό ευχάριστο βιβλίο για να περάσετε το απόγευμα σας. Ένα παιδικό - δε θα το έλεγα ιδιαίτερα- βιβλίο για μεγάλους, που περιγράφει υπερβολικά αναλυτικά για το μέσο αναγνώστη - that's me- την παρασκευή της γνωστής σε όλους μας μπύρας! Ωστόσο έχει πολλά σημεία που πραγματικά σε ξαφνιάζουν και άλλα που σε κάνουν να απορείς για το αν διαβάζεις Ρόμπινς ή Γκέιμαν ( αγαπώ τον Γκέιμαν πολύ περισσότερο από τον Ρόμπινς οπότε αυτό ειναι στα υπέρ). "Όταν οι πολιτισμένοι άνθρωποι χορεύουν, επανασυνδέονται με την παλαιά, ζωώδη φύση τους. Ο χορός τους θυμίζει ότι δεν είναι μηχανικά πιο θα του σκακιού ή ριζωμένα δέντρα, αλλά ελεύθερα σαρκικά κύματα πιθανότητας..."
0
Σκιές της νύχτας
Αυτό το βιβλίο μου το έκαναν δώρο. Δεν ήξερα ούτε το συγγραφέα ούτε τις συγκεκριμένες εκδόσεις. Ήταν όμως μια ευχάριστη έκπληξη. Μικρές ιστορίες τρόμου ποικίλης θεματολογίας - δύο τουρίστριες αντιμέτωπες με έναν μανιακό δολοφόνο, μια εγγονή που συναντά φαντάσματα από το παρελθόν, ένας λυκάνθρωπος και ένας σαδιστής που τον αναζητά η αστυνομία, τηλεφωνήματα από τον άλλο κόσμο, ένας ασθενής σε κόμμα, μια νοσοκόμα που αποφασίζει να επιστρέψει νωρίτερα στη δουλειά, μια Γιαπωνέζα μαθήτρια κλειδωμένη στο σχολείο της το βράδυ... Αν και ως πρωτόλειο δείγμα της δουλειάς του Φοίβου Κυπριανού με αρκετά κλισέ των ιστοριών τρόμου που συναντάμε σε βιβλία και κινηματογράφο, είναι φανερό ότι ο συγγραφέας έχει μια δυναμική. Με δεδομένο δε ότι το βιβλίο αυτό γράφτηκε πριν από χρόνια, είναι σίγουρο ότι θα ψάξω να βρω μετέπειτα και σίγουρα πιο ώριμες δουλειές του. Το βιβλίο διαβάζεται πολύ εύκολα κι αν σας αρέσει το είδος είναι σίγουρο ότι θα περάσετε καλά. Στα πλην η επιμέλεια που δεν φαίνεται να έγινε ποτέ.
0
Συμφωνία ζωής
Συμφωνία Ζωής
Ένας άντρας που έχει κατακτήσει τα πάντα στη ζωή (".... είμαι ένας εγωιστής, και το έμαθες πολύ νωρίς. Κάποτε η μαμά σου μου έβαλε τις φωνές και μου είπε ότι δε θέλω στο πλάι μου ανθρώπους που να είναι ίσοι με μένα, ότι προτιμώ να έχω να κάνω με ανθρώπους που είναι πάνω από εμένα και από τους οποίους θέλω να πάρω κάτι, ή με ανθρώπους που είναι κάτω από εμένα, τους οποίους ποδοπατώ. Είχε δίκιο, κι έτσι συνέχισα να λειτουργώ μέχρι που δεν έμεινε ούτε ένας από πάνω μου...") νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με καρκίνο. Εκεί, συναντά ένα πεντάχρονο ετοιμοθάνατο κορίτσι που τον κάνει να αναλογιστεί για πρώτη φορά τι συμβαίνει όταν σταματάς να είσαι το σημαντικότερο πρόσωπο της ζωής σου... Η Συμφωνία Ζωής είναι το τέταρτο βιβλίο του Fredrik Backman που διαβάζω. Ο συγκεκριμένος συγγραφέας έχει την ικανότητα να με συγκινεί και να με γαληνεύει ταυτόχρονα χωρίς μελοδραματισμούς κι εκβιασμένα συναισθήματα. Στα βιβλία του δεν υπάρχουν μεγάλα πάθη, παρά μικροί άνθρωποι.. Τα μυθιστορήματα του είναι σύγχρονα, κι όμως έχουν μια αφηρημένη αίσθηση ότι οι ιστορίες του λαμβάνουν χώρα κάπου απροσδιόριστα αλλού. Έτσι κι εδώ, σε αυτό το μικρό βιβλιαράκι των 82 μόλις σελίδων, καταφέρνει να μαγέψει τον αναγνώστη με μια ιστορία ίσως αλληγορική, να τον μεταφέρει εκεί που η ζωή μας αγγίζει τα όρια της... "Μερικοί από εμάς ίσως χρειαζόμαστε κάποιον να μας αρπάζει από τα μούτρα κάθε πρωί, για να συνειδητοποιούμε τι είναι τελικά ο χρόνος, για να θυμόμαστε τι χάνουμε όταν δεν είμαστε προσεκτικοί."
0
Η εξέγερση των ζώων
And suddenly, humans smell bad to animals. All animals. So bad, that they just want to kill us. All of them. Lions, wolves, gorillas, rhinos, hippos, cats... From bats to dolphins, from rats to dogs and chimps their sole intention is to destroy humans wherever they meet them. And when they do not meet them, they search for them! Pheromones lead them and the result is an apocalyptic novel that was being screened in my mind like a movie as I was reading it. ( I am so sure Patterson was writing the book having the idea of the film at the back of his mind at the same time!) Fast-paced, interesting, entertaining, thought-provoking thriller. I liked it! The humour was lame and some situations described in the book just convenient but overall I really enjoyed myself reading it.
0
Μαύρο νερό
Μαύρο νερό
Ο πρώτος ένοχος, ο πρώτος δολοφόνος μέσα στην έρημο τώρα θα γυρίζει μόνος ρωτάει τον άνεμο ρωτάει τον αέρα γιατί σκοτείνιασε τι απέγινε η μέρα Νανούρισε τον ξένο που κλαίει και σπαράζει το δέρμα σου φοράει, το αίμα σου θηλάζει πονάς κι αυτός γελάει κοιμάσαι δεν νυστάζει στο στήθος του η καρδιά του χτυπάει και σε δικάζει.. Ο Κάιν Μη φοβηθείς όταν τον δεις, πες του απλά ήταν ένα όνειρο. Και της ψυχής σου οι όσες γοργόνες οδηγούνε με τα σχοινιά τις νύχτες κοτρόνες ρυμουλκούνε να θάψουν το τραγούδι που θα σου μουρμουρίσει όταν τρελός λυμένος θα σου ξαναμιλήσει Ο Κάιν... Για όσους δεν το ξέρουν αυτό είναι τραγούδι των Ξύλινων Σπαθιών κι έπαιζε μουσική υπόκρουση μέσα στο μυαλό μου όσο διάβαζα το Μαύρο Νερό του Μιχάλη Μακρόπουλου. Μια πραγματικότητα ζοφερή που μπορεί να είναι και η δικά μας. Μικρό βιβλίο, βαρύ βιβλίο, διαβάστε το.
0
Ράντλεϋ
Ράντλεϋ
Αυτό το βιβλίο το πήρα παρορμητικά, μόνο και μόνο γιατί ο συγγραφέας του είναι ο @mattzhaig , id est δεν είχα ιδέα για το story line μέχρι που έφτασα σπίτι - ναι, ήταν σε προσφορά, ήθελα να το προλάβω, πού και πού κρίνω βιβλία και από το εξώφυλλο, ο Matt Haig είναι comfort food για το μυαλό μου...
0
The Witch & Wizard
Μάγισσες και Μάγοι
Στη σύγχρονη εποχή Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, το κόμμα που έχει κερδίσει τις τελευταίες εκλογές επιβάλλει ένα απολυταρχικό καθεστώς ( Η ιστορία της Πορφύρης Δούλης, Άτγουντ) και φυλακίζει όλα τα παιδιά που πιστεύεται ότι είναι μάγοι και μαντέψτε, είναι! ( Χάρυ Πότερ, Ρόουλινγκ). Δυο έφηβα αδέρφια λοιπόν ανακαλύπτουν ότι έχουν το χάρισμα, μάχονται ενάντια στην απολυτοκρατια ( Αγώνες Πείνας βιβλίο τρίτο, Κοτσυφόκισσα, Κόλινς) και σύμφωνα με την προφητεία είναι οι εκλεκτοί που διαφέρουν από τους άλλους μάγους ή απλούς ανθρώπους και θα καταφέρουν να φέρουν την ελευθερία ( και λίγο Απόκλιση, Ροθ). Τι να πω τώρα.. Αν θέλετε ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ γρήγορα και όταν τελειώσει σας αφήνει μια ικανοποίηση λες και μόλις είδατε μια περιπετειώδη ταινία φαντασίας, είναι ότι πρέπει. Με μικρά κεφάλαια που δεν έχουν τα απογοητευτικά cliffhanger του Fitzek, γρήγορους ρυθμούς και ενδιαφέρουσα πλοκή. Με πολλούς χαρακτήρες που δεν αναπτύσσονται πλήρως ( είναι προφανές ότι ο συγγραφέας είχε στο νου του να συνεχίσει τη σειρά πριν ακόμη εκδοθεί το πρώτο βιβλίο), αλλά δε σε μπερδεύουν.. Όσον αφορά στη λογοτεχνική του αξία τώρα. Κατ' αρχάς ποια είμαι εγώ να προσδιορίσω την αξία του. Θα πω όμως ποια σημεία με ενόχλησαν πολύ. Patterson δεν έχω ξαναδιαβάσει, δεν ξέρω ποιο είναι το ύφος του και εάν γράφει χρησιμοποιώντας όντως πολυφορεμένες ατάκες της προηγούμενης εικοσαετίας, υπερβολικές περιγραφές και σαρκασμό- ή αν το βιβλίο χρειαζόταν καλύτερο μεταφραστή - επιμελητή ήθελε σίγουρα, το βιβλίο είχε μέσα πολλά λάθη. Ωστόσο όταν διαβάζεις " νηστικομάρα" "σκιαχτικό" και " υπερφύαλη αηδιαστική ύπουλη νυφίτσα" κάτι σε χαλάει, σωστά; Είναι ένα βιβλίο που θα πρότεινα σε ένα δωδεκάχρονο που του αρέσουν οι μάγοι, ή σε ένα σκηνοθέτη που ψάχνει σενάριο για την καινούρια του ταινία. Κρίμα γιατί έχει δυναμική η υπόθεση.
0
Η Κλάρα και ο ήλιος
Η Κλάρα και ο Ήλιος
O Καζούο Ισιγκούρο γράφει πάντα με μια απλότητα χωρίς να γίνεται απλοϊκός. Δύσκολες έννοιες, ίσως και περίπλοκες, δίνονται με τρόπο τέτοιο που η επεξεργασία τους μοιάζει με φυσική συνέχεια της ανάγνωσης.. Το βιβλίο πραγματεύεται στ' αλήθεια τις αναμνήσεις ενός ανθρωποειδούς, το είδος του οποίου η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιείται για να απαλλάσσει τους εφήβους από τη μοναξιά της απομόνωσης σ'έναν κόσμο που ίσως δεν απέχει και πολύ από το δικό μας.. Εδώ βρίσκεται και η βασική μου παρατήρηση, το χαρακτηριστικό του βιβλίου που αποδεικνύει και πάλι την αξία αυτού του μεγάλου συγγραφέα. Οι σκέψεις της ΤΦ ( τεχνητός φίλος στο βιβλίο/ εδώ η Κλάρα) είναι απλές, μοιάζουν με βασικές πραξεις μαθηματικων. Έχουμε συνηθίσει σε ταινίες και βιβλία sci-fi τα ανθρωποειδή να είναι τόσο εξελιγμένα σε τεχνικές γνώσεις που εδώ φαίνεται παράταιρο. Όμως, το ΤΦ εξελίσσεται, και όσο μαθαίνει από τους ανθρώπους που έχει γύρω της τόσο κατανοεί τα συναισθήματα, προσπαθεί να τα καλλιεργήσει και ανακαλύπτει εν τέλει την πίστη, βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που άρχισαν να εξελίσσονται και να πιστεύουν σε μια ανώτερη δύναμη από τις πρώτες κιόλας κοινωνίες. Όπως είπε ο Βολταίρος «Κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε». Ο Βολταίρος, αν και πολέμιος ο ίδιος της εκκλησίας και του θρησκευτικού φανατισμού, δεν μπορούσε να μην αναγνωρίσει ότι ήταν σημαντική η ύπαρξη του Θεού για την ανθρώπινη φύση και υπόσταση και αποτύπωσε αυτή του την πεποίθηση στην παραπάνω ρήση. Την φράση του Βολταίρου ήρθε να συμπληρώσει ένας άλλος μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ο Ντενί Ντιντερό. Ο Ντιντερό, λοιπόν, απάντησε στον φίλο του «Αυτό ακριβώς κάναμε». Οι δυο αυτές ρήσεις έχουν μείνει στην Ιστορία, καθώς αποδεικνύουν ότι ο Θεός αλλά και η θρησκεία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι ενός λαού και του τόπου στον οποίο κατοικεί. Η εξέλιξη λοιπόν της ΤΦ είναι ακριβώς αυτή και η δημιουργία μιας τέτοιας ύπαρξης μπορεί να προβληματίσει τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω της. Παρόλο λοιπόν που εκτιμούν αυτό το άλμα, το φοβούνται κιόλας κι επιβάλλουν ίσως στον εαυτό τους να θυμάται ότι είναι τεχνητό δημιούργημα και τελικά να αποσυνδέονται συναισθηματικά από αυτή. Η Κλάρα και ο Ήλιος έχει τη μελαγχολία του "Μη μ'αφήσεις ποτέ" και την εμμονή στη λεπτομέρεια και την αξιοπρέπεια που συναντάμε στα "Απομεινάρια μιας Ημέρας", τα πιο αγαπημένα μου βιβλία του συγγραφέα.
0
Το Γιαρκ
Το Γιαρκ
Τι ωραίο παιδικό ( not) βιβλίο είναι αυτό! Η αλήθεια είναι πως απευθύνεται σε παιδιά άνω των 12 και φυσικά τους ενηλίκους που έχουν διάθεση για ενα gothic, grotesque, σκοτεινό παραμύθι που θυμίζει αδερφούς Γκριμ στο πρωτότυπο όμως! "...Το πιο διαδεδομένο είδος τέρατος στη Γη είναι ο Άνθρωπος. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο, σπανιότερο, μα τρομερό τέρας. Το Γιαρκ.." Το Γιαρκ τρώει παιδιά. Μόνο τα καλά όμως. Τα καλά παιδιά του προκαλούν στομαχικές διαταραχές. " ..Το Γιαρκ θα προτιμούσε τα άτακτα παιδιά να τιμωρούσε, να 'χε δηλαδή τον τρόπο να καθαρίσει και τον τόπο. Η φύση, όμως, δεν έχει ηθική και δεν τη νοιάζει τι καλό και το κακό να ξεχωρίζει. Κι από τα παλιά τα χρόνια, οι καλοί τρώγονται πρώτοι.." Είχα πολύ καιρό να διαβάσω ένα τόσο αστεία και σωστά δομημένο αλληγορικό παραμύθι που γίνεται διδακτικό ύπουλα, σου περνάει μηνύματα εκεί που διασκεδάζεις και τελικά το τελειώνεις και αναρωτιέσαι από που προήλθαν όλες αυτές οι σκέψεις.. Κάπου είχα διαβάσει ότι μια καλή ταινία σε κάνει να μιλάς για την ταινία. Μια πολύ καλή ταινία σε κάνει να μιλάς για την τέχνη και τη ζωή. Αυτό συμβαίνει κι εδώ. "..-οι άνθρωποι δεν έχουν πολλή φαντασία. Δε βλέπουν την ομορφιά παρά μόνο σε ότι τους μοιάζει. - μα κι εσύ άνθρωπος είσαι! Εκπλήσσεται το Γιαρκ. -Ναι, και αφού σε βρίσκω όμορφο, θα πει ότι μοιάζουμε εμείς οι δύο!" Η Κατερινα Φραγκου στη μετάφραση έκανε μια δύσκολη δουλειά με ένα κείμενο λιγο ιδιαίτερο. Σε σημεία μάλιστα υπάρχει ομοιοκαταληξία- δεν ξέρω αν στο πρωτότυπο υπάρχει παντού ή εν μέρει όπως στο ελληνικό, ήταν όμως διασκεδαστική νότα. Η εικονογράφηση δε, Laurent Gapaillard , με γκραβούρες, δίνει άλλη αξία στο βιβλίο. Συγχαρητήρια στις @oxy_pbl που έφεραν το βιβλίο του Bertrand Santini στην Ελλάδα. Δηλώνω ενθουσιασμένη.
0
Άμνετ
Άμνετ
Μόλις τελείωσα το βιβλίο του μήνα για το #bookclub @inthesamebook ... Όμορφο βιβλίο, ατμοσφαιρικό, με περιγραφές της αγγλικής εξοχής που μου θύμησαν έντονα την ατμόσφαιρα της επαρχίας στους Καλούς της #hannahkent ( αν και σε εκείνο το βιβλίο μιλάμε για Ιρλανδία, η γλαφυρότητα παραμένει, νιώθεις ότι περπατάς στο Στράτφορντ-απόν-Έιβον). Το βιβλίο είναι θλιβερό - πως να μην είναι άλλωστε, αφού πραγματεύεται ακριβώς το θάνατο ενός εντεκάχρονου αγοριού -, είναι λυρικό, η σκηνή του θανάτου του παιδιού στην αγκαλιά της μητέρας του με γονάτισε ολίγον συναισθηματικά. Από την άλλη πλευρά είναι η ιστορία της Άγκνες, της μητέρας, της κόρης, της αδερφής, της συζύγου. Της κοπέλας με το κιρκινέζι, της ορφανής, της γυναίκας που ήξερε να θεραπεύει χρησιμοποιώντας τα βότανα, που βοηθούσε όλους αλλά δεν κατάφερε να βοηθήσει τελικά το ίδιο της το παιδί. "..θα ξερίζωνα την καρδιά μου την ίδια να του τη δώσω αν μπορούσε ν' αλλάξει κάτι..". Η #maggieofarrell έχει κάνει εξαιρετική δουλειά κι εκτεταμένη έρευνα. Το βιβλίο αν και προϊόν μυθοπλασίας, επειδή ακριβώς βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα της ζωής της οικογένειας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, του πατέρα του Άμνετ, φαίνεται ιδιαίτερα ρεαλιστικό. Πείτε με ρομαντική, αλλά μου άρεσε η ιδέα ότι αυτό το αγόρι που χάθηκε το 1596 δεν ξεχάστηκε αλλά έγινε η αφορμή να γραφτεί αυτό το βιβλίο. ( Μοτίβο που συναντήσαμε και στο αγαπημένο Λήθη και Λίνκολν - λέτε τελικά οι συγγραφείς απλώς να ποντάρουν στην ευαισθησία μας;) Σε άλλα νέα τα έχω πάρει με τον αγαπητό κατά τα άλλα Ουίλιαμ Σαίξπηρ και πρέπει να μου υπενθυμίζω ότι οι αντιδράσεις των πρωταγωνιστών στα περιστατικά του βιβλίου έγιναν μόνο στη φαντασία της Maggie. Σε τελική ανάλυση, αν δεν είναι αυτό επιτυχία για έναν συγγραφέα, τι είναι;
1
Ζόμπι
Ζόμπι
Δεν είναι θριλεράκι με απέθαντους, είναι οι σκέψεις ενός κατά συρροή δολοφόνου που θέλει να δημιουργήσει έναν σεξουαλικό σκλάβο - ζόμπι, κάνοντας του λοβοτομή. Αυτά εν ολίγοις. Δε συγκλονίστηκα, θα μπορούσα να ζήσω και χωρίς αυτό. Αν σας αρέσουν τα splatter καλό είναι αλλά μέχρι εκεί.
0
Όλιβ Κίττριτζ
Όλιβ Κίττριτζ
Ξεκίνησα να διαβάζω την Όλιβ Κίττριτζ χωρίς προσδοκίες. Η αλήθεια είναι μάλιστα πως στις πρώτες σελίδες βαρέθηκα κιόλας λίγο. Αλλά για κάποιο λόγο με κράτησε και συνέχισα. Και η Όλιβ, από στριφνή, απόμακρη γυναίκα άρχισε να μεταμορφώνεται μέσα στο μυαλό μου σε άνθρωπο οικουμενικό, άρχισα να αναγνωρίζω κομμάτια της, σκέψεις της, σε μένα, σε άλλους. Δε θυμάμαι να έχω διαβάσει αλλά βιβλία ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα όπου οι σκέψεις των ηρώων να δίνονται τόσο λιτά και με ειλικρίνεια στον αναγνώστη. Ειδικά όταν μιλάμε για σκέψεις μιας ηλικιωμένης γυναίκας ( ανατρέχω λίγο στον Στόουνερ, τον άνδρα που έβλεπε τη ζωή να περνάει από μπροστά του, αλλά εκεί έχουμε άνδρα ηλικιωμένο που αφήνεται ως παρατηρητής). Στην Όλιβ, το ταρακούνημα που νιώθει ο αναγνώστης είναι έντονο γιατί το βιβλίο προχωρά όπως προχωρά η ζωή. Μέχρι κάποια ηλικία φαίνεται στους ανθρώπους ότι δε θα γεράσουν ποτέ. Μετά, έρχεται η έκπληξη, τη μέρα που κοιτάνε στον καθρέφτη και προσπαθούν να καταλάβουν ποιοί είναι κι αναρωτιούνται αν το σώμα που τους καθόριζε κι έχει φθαρεί θα τους τραβήξει μαζί του ή θα επιμείνουν στη ζωή. Νομίζουν οι νεώτεροι οτι οι ηλικιωμένοι δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες, σκέψεις, επιθυμίες με τους νεώτερους. Λες και έχουν κατεβάσει το διακόπτη. Οι ρυτίδες δεν έχουν θέση στην αγάπη, το πλαδαρό από την ηλικία σώμα δεν επιθυμεί τον έρωτα όπως το νέο. Και η Ολιβ γελα στις σκέψεις αυτές. Γέλα και θλίβεται, γιατί όλοι μας θα βρεθούμε στη θέση της και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, αρπάξουμε τη ζωή από τα μαλλιά και μείνουμε ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες, για τόσο λιγότερα θα μετανιώνουμε όσο οδεύουμε προς το τέλος της ζωής. "...πόσα δεν ξέρουν οι νέοι. Δεν ξέρουν πως αυτά τα γέρικα, χοντρά και ζαρωμένα σώματα έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη όσο και τα δικά τους, τα νεανικά και σφριγηλά, πως τον έρωτα δεν τον προσπερνάει κανείς έτσι απλά, σαν γλυκό στην πιατέλα που μετά θα το ξαναβρείς...δεν ήξερε κάτι που έπρεπε να ξέρει: ότι οι μέρες, η μια μετά την άλλη, σπαταλιούνται χωρίς να το καταλαβαίνεις."
0
Τα σύννεφα
#readthegreeks2021 από @elephantintheroombooks και ο Μάρτιος έχει θέμα πένθος / απώλεια / αποτυχία. Το βιβλίο μου λοιπόν για το μήνα ( συλλογή διηγημάτων) είναι το "Τα σύννεφα κανείς δεν πρέπει να τα παίρνει στα σοβαρά" από την υπέροχη, αγαπημένη Ελένη Κατσαμά. Είναι ένα βιβλίο που εκδόθηκε από τις εκδόσεις #οξυ και σημάδεψε την εφηβεία μου... "...Μιλά μου για φόβο. Μπορώ να σ' ακούω ώσπου να κουραστείς. Φοβάμαι την αγάπη. Τις φορές εκείνες που ο ουρανός νομίζεις πως θα κατέβει για να σου δώσει στο μέτωπο ένα φιλί και στην ευτυχία σου το χρώμα που της έλειπε για να απογειωθεί με φτερά δικά της γρηγορότερα κι από αετό. Φορές που η θάλασσα νομίζεις πως θα φουσκώσει τόσο ώστε να έρθει να σε βρει στο πιο απομακρυσμένο κομμάτι της ερήμου όπου κρύβεσαι' να σε κλείσει στην υγρή αγκαλιά της, να κρατήσεις την αναπνοή σου για να μη σε πνίξει με τη στοργή της κι ύστερα να ξεφουσκώσει, να ταξιδέψει το δρόμο της επιστροφής και να σ'αφήσει μούσκεμα εκεί που μόνο ερπετά σέρνονται με θόρυβο κι άγριοι θάμνοι πετάγονται από το πουθενά. Θες να βουτήξεις στο εσωτερικό της γης...Πικρή είναι η γεύση της αγάπης. Σ'αρπάζει από τα μαλλιά σαν τον άνεμο και σε γυρίζει στροφές γύρω από τον εαυτό σου μέχρι να ζαλιστείς ή μέχρι να μάθεις τα βήματα του χορού, να τα χορεύεις μαζί του... Δάμασε τον, που γυρίζει σφυρίζοντας αδιάφορα ανάμεσα στα μαλλιά, το σώμα, γλείφοντας τις πληγές που συναντά ή ανοίγοντας άλλες, ώσπου να τον παρακαλέσεις να σταματήσει γιατί πονάς και το αίμα που τρέχει ως κάτω το χρειάζεσαι πιο πολύ εσύ παρά η γη που το ρουφάει αχόρταγα..."
0
Το στρίψιμο της βίδας
Το στρίψιμο της βίδας
"...πως το γεγονός ότι το φάντασμα του Γκρίφιν ή ο,τι άλλο ήταν τέλος πάντων, παρουσιάστηκε πρώτα στο αγοράκι, σε μια τόσο τρυφερή παιδική φύση, προσδίδει ιδιαίτερο νόημα... Κι αν το παιδί δίνει στη βίδα ένα στρίψιμο, τι θα λέγατε για δύο παιδιά; ...Θα λέγαμε φυσικά πως τα δύο παιδιά δίνουν στη βίδα δύο στριψίματα... Θα λέγαμε επίσης πως θέλουμε να ακούσουμε την ιστορία τους..." Το γοτθικό και βικτωριανό μυθιστόρημα του Χένρι Τζέιμς (νουβέλα καλύτερα) είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα - όσον αφορά στην κατάληξη τους - βιβλία. Ανήκει σίγουρα στη σφαίρα του φανταστικού, τα φαντάσματα κυκλοφορούν στις σελίδες καθ'όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ωστόσο ακόμη και αυτή η ίδια η ύπαρξη τους αμφισβητείται. Υπάρχουν στ' αλήθεια, ή όλα είναι στη φαντασία της εμμονικής κουβερνάντας δύο χαρισματικών εν τέλει παιδιών; Δε θα κάνω spoiler, ούτως ή άλλως ο κάθε ένας ερμηνεύει τελικά λίγο διαφορετικά το τι συνέβη στην πραγματικότητα. Θα πω όμως ότι εμένα μου δημιουργήθηκαν έντονες υποψίες ότι καταλύτης όλων των γεγονότων που περιγράφονται είναι η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών πρωταγωνιστών η οποία υποβόσκει από την αρχή - το ένα, δεκάχρονο, παιδί αποβλήθηκε από το σχολείο του ως πολύ κακό;! Ο αξιοπρεπής θείος που τους παρέχει στέγη, υπηρετικό προσωπικό και μόρφωση δε θέλει επουδενί να ενημερώνεται για αυτά, υπήρξε ένας υπηρέτης που απομόνωνε το αγοράκι για ώρες ενώ το ίδιο έκανε η φίλη του με το οχτάχρονο κορίτσι.. Τίποτα δε δηλώνεται ευθαρσώς, οι υπόνοιες και οι υπαινιγμοί είναι άλλωστε το χαρακτηριστικό αυτής της νουβέλας. Αξίζει να το διαβάσει κανείς και μόνο για τον αριστουργηματικό τρόπο που ο Τζέιμς έχει υφάνει τις λέξεις της ιστορίας. Θυμηθείτε όμως ότι το βιβλίο γράφτηκε έναν αιώνα πριν, η πλοκή είναι αργή και ο καθωσπρεπισμός φαινεται εκνευριστικός. Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται η νταντά σίγουρα είναι παρωχημένος, νομίζω όμως ότι ο συγγραφέας μας μεταφέρει άριστα στο κλίμα της εποχής κι έτσι, ίσως, να εκτιμήσουμε κι εμείς περισσότερο την ελευθερία λόγου ακόμη και σκέψης που τυγχάνουμε τώρα πια..
3
Σε βρίσκει η ποίηση
Σε βρίσκει η ποίηση
Δεν ξημεροβραδιάζομαι με ποιητικές συλλογές ανά χείρας ούτε θυμάμαι ν' απαγγείλλω απ'έξω όλο το "Άξιον Εστί" ή τη "Σονάτα του Σεληνόφωτος". Γενικά, δε διαβάζω ποίηση. Ωστόσο, μερικές φορές, ούσα μελαγχολική - πώς το'πα έτσι- το ψάχνω λίγο παραπάνω. Κι από κει που δεν το περιμένω εγώ, η απαίδευτη, γνωρίζω τον Τίτο Πατρίκιο. Κι έτσι ξαφνικά με βρίσκει η ποίηση, εντός μου. "...αναζητώντας τον μεγάλο έρωτα στην πολλαπλή εκδοχή του πως κι αν τον συναντούσες είχες τόσα κενά, τόσες αντιδρομές που σε βασάνιζε πιο πολύ απ´ό,τι η απουσία του... Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση." Κι εκεί που ζεις, σε βρίσκει η ποίηση.
0
Η κυρία με τις καμέλιες (Μεταίχμιο pocket)
Η κυρία με τις καμέλιες
Ως ερωτική ιστορία του 1800 είναι τρομερά παρωχημένη. Όμως, πέρα από το γεγονός ότι το βιβλίο λειτουργεί ως διεξοδική πολιτισμική μελέτη της εποχής, ο Δουμάς αποδεικνύεται πολύ μπροστά της εποχής του με σκέψη οικουμενική, ειλικρινή και πανανθρώπινη. Σταχυολογώντας κάποιες εκφράσεις από το βιβλίο που για μένα συνοψίζουν και το πραγματικό λόγο να το διαβάσει κανείς σήμερα, ο Αλέξανδρος Δουμάς λέει: "Οι προσπάθειες όλων των ευφυών ανθρώπων στοχεύουν στο ίδιο όραμα και κάθε ισχυρή θέληση στηρίζει την ίδια αρχή: να είμαστε καλοί, να είμαστε αληθινοί! Το κακό δεν είναι παρά ματαιότητα, ας έχουμε την περηφάνια της καλοσύνης και πάνω απ'όλα ας μην απελπιζόμαστε. Ας μην περιφρονούμε τη γυναίκα που δεν είναι μητέρα, κόρη ή σύζυγος. Ας μην εκτιμάμε μόνο την οικογένεια, ας μην είμαστε επιεικείς μόνο με τον εγωισμό." "Έχουμε εραστές που είναι εγωιστές και που ξοδεύουν την περιουσία τους όχι για μας, όπως ισχυρίζονται, αλλά για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Μας θέλουν χαρούμενες όταν είναι χαρούμενοι, υγιείς όταν πεινάνε... Είμαστε οι καλύτερες για τον εγωισμό τους και οι χειρότερες για την εκτίμηση τους..."
0
Πριν χαθούν τα πουλιά
Πριν χαθούν τα πουλιά
I wish there were more stars to give this book... I feel so deeply touched, so fully understood.. I cannot recommend it highly enough... Τα τελευταία χρόνια έχω την εντύπωση ότι τα βιβλία είναι κατά βάση ανθρωποκεντρικά. Μερικά ( τα περισσότερα ) κατώτερα των περιστάσεων - κάποια ( λίγα) εξαιρετικά, όπως το " Κορίτσι, γυναίκα, άλλο ". ΑΛΛΑ... Όπως είπε και η αγαπημένη Virginia Woolf, I have a deeply hidden and inarticulate desire for something beyond the daily life ( αυτό θα μπορούσε να ήταν και το μότο της ψυχής μου). Έχετε διαβάσει βιβλία που όταν τα κλείσατε δε θέλατε να μιλήσετε για αυτά, απλώς να τα αφήσετε να καθίσουν λίγο μέσα σας, να ηρεμήσουν για να μπορέσετε να απορροφήσετε αυτό που μόλις βιώσατε διαβάζοντας το; Αυτό, ήταν για μένα ένα τέτοιο βιβλίο. Λυρικό, μια σπαρακτική ωδή στη ζωή και την ελπίδα που χάνεται;.. Ο πάγος και το κρύο μου "μιλάει", με τραβάει και στο φτωχό μου μυαλό αυτή η γη που την πατούμε είναι κάτι πολύ περισσότερο από το σπιτάκι και το αυτοκινητάκι μας. Δε γεννηθήκαμε για να δουλεύουμε μόνο και να πληρώνουμε λογαριασμούς, και θα μου άρεσε να υπάρχει στα αλήθεια εκείνη η ινδιάνικη μετά θάνατον γέφυρα όπου σε περιμένουν ολα τα ζωντανά πλάσματα που συνάντησες στο πέρασμα σου από τη ζωή, για να σε κρινουν. Δε φανταζόμουν ότι όλο αυτό που νιώθω θα μπορούσε κάποιος να το εκφράσει με λόγια. Αν νιώθετε κι εσείς αυτή την πετριά να σας βαραίνει, διαβάστε το.. Κρύο, πάγος, θάλασσα, τα υπέροχα αρκτικά γλαρόνια και μια γυναίκα αποφασισμένη να τα ακολουθήσει από την Αρκτική ως την Ανταρκτική σε ένα ταξίδι κάθαρσης και λύτρωσης. Πάω στη γωνίτσα μου να κλάψω τώρα.
1
Κορίτσι γυναίκα άλλο
Κορίτσι, γυναίκα, άλλο
Αν υπήρχε και έκτο αστέρι, αυτό το βιβλίο θα το έπαιρνε. Είναι τόσο μεστό νοημάτων, τόσο γεμάτο εικόνες, τόσο απρόσμενα διαφορετικό σε κάθε σελίδα. Συγκλονιστικό. "...Οι λευκοί χρειάζεται να εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους ( όταν γράφουν) όχι μια ολόκληρη φυλή... η καριέρα του δε βασίστηκε ποτέ στις ταυτότητες του, όπως θα περίμενε κανείς από μαύρους διανοούμενους ( ακόμα και ο όρος μαύρος διανοούμενος τον ενοχλεί).. δυσανασχετεί με το γεγονός ότι οι μαύροι στη Βρετανία προσδιορίζονται ακόμη από το χρώμα τους λόγω απουσίας άλλων πρακτικών επιλογών... οπωσδήποτε, ούτε το ότι είναι μαύρος ούτε το ότι είναι γκέι είναι αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών αποφάσεων, το πρώτο προσδιορίζεται γενετικά, το δεύτερο οφείλεται σε μια ψυχική και ψυχολογική προδιάθεση- κι εκεί θα μείνουν, όχι σαν αντικείμενο πνευματικής ή ακτιβιστικής ενασχόλησης, αλλά μάλλον σαν υποσημειώσεις.." Γιατί αυτό που προσδιορίζει τους ανθρώπους πάνω στη γη είναι οι πράξεις τους. Τα υπόλοιπα είναι απλώς το περιτύλιγμα.
0
Ο ασπροδόντης
Ασπροδόντης
The Classics are always a good idea. I can't describe how touched I felt, it reminded me the time I was still in school reading under the blanket with a flashlight... A beautiful story I read with my kids and since dogs are a crucial element in our lives, we all felt moved. White Fang will always have a special place in my heart.
1
Ματίλντα
Ματίλντα
Υπέροχος Roald Dahl για μια ακόμη φορά! Η Ματίλντα είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί εξίσου από παιδιά και ενηλίκους και όλοι έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό, αφού θίγει ποικίλα θέματα - διαφορετικότητα / αγάπη / υιοθεσία / γονεϊκότητα / αποδοχή...
0
Ο ήλιος του μεσονυκτίου
Ο ήλιος του μεσονυκτίου
Πριν από πολλά πολλά χρόνια είχα διαβάσει online τις πρώτες 200 σελίδες που κάποιος είχε υποκλέψει από την Stephenie Meyer, κάτι που έκανε την ίδια να αναστείλει μέχρι νεωτέρας την έκδοση του και να απογοητεύουν έτσι όλοι οι αναγνώστες της.. Να όμως που έφτασε η στιγμή, το βιβλίο εκδόθηκε, και στο ρομαντικό mood των ημερών ήρθε και η σειρά του! Update: Έχω πρόβλημα με τη μετάφραση- να το 'πα! Έχοντας διαβάσει τα πρώτα βιβλία της σειράς στο πρωτότυπο, η μετάφραση... Απ'ότι έχω διαβάσει μέχρι τώρα, δεν αποδίδει το λεξιλογικό πλούτο της Stephenie Meyer, πόσο μάλλον τον τρόπο ομιλίας του πρωταγωνιστή... Νιώθω λες και διαβάζω ένα εικοσάχρονο ( μπορεί και μικρότερο)...
0
Miss Smilla's Feeling For Snow
Miss Smillas's feeling for snow
Ωραίο πράγμα να διαβάζεις ένα βιβλίο που μιλάει για το χιόνι δίπλα στο τζάκι! Όταν πρόκειται δε για το Smilla's Sense of Snow (Η αίσθηση της Σμίλα στο χιόνι) -στο βιβλίο ο τίτλος έχει αποδοθεί ως Η Δεσποινίς Σμίλλα Διαβάζει το Χιόνι-. Οι Ινουίτ έχουν 49 λέξεις για το χιόνι, κάτι που έκανε το μεταφραστή και καθηγητή μου Γιώργο Χατζηανδρέου να παραληρεί από τη χαρά του για την πρόκληση της μετάφρασης ενός τέτοιου βιβλίου!
0
Τρεις γυναίκες
Είναι επίκαιρο. Δεν ξέρω όμως αν μου αρέσει. Σίγουρα εμπεριέχει πολλές αλήθειες, νομίζω όμως αν δεν είχε συνεχώς τόσες περιγραφές σεξουαλικών σκηνών θα πετύχαινε λίγο καλύτερα το στόχο του. Είναι τόσο ωμές και επαναλαμβανόμενες αυτές οι σκηνές, που δημιουργούν εκείνη την αποστροφή που είχα νιώσει και με το "Μη αναστρέψιμος" - Irreversible με τη Μόνικα Μπελούτσι για όσους το έχουν δει. Θα ήθελα να εστιάζει περισσότερο στον ψυχισμό των τριών γυναικών και όχι στο πόσες φορές το έχουν κάνει.
1
Ο κύριος Ουφ
Ο κύριος Ουφ
Ο κύριος Ουφ ( Anna Walker) Εκδόσεις Μικρή Σελήνη Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολλά από αυτά που εμείς νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνουν- τα μεταφράζουν όμως στο μυαλουδάκι τους με το δικό τους τρόπο, δίνοντας καμιά φορά δυσανάλογο μέγεθος και σημασία στα γεγονότα. Το αγόρασα παρατηρώντας σημάδια άγχους στα παιδιά γύρω μου, -πράγμα λογικό στις περίεργες μέρες που διανύουμε... Αν εμάς μας φαίνεται δύσκολο το σκηνικό που ζούμε, πως το βιώνουν άραγε οι μικρότεροι της παρέας;- Ήταν έκπληξη για μένα το πόσες ερωτήσεις και συζήτηση ενέπνευσε αυτό το βιβλίο στα πιτσιρίκια! Να σημειώσω εδώ ότι το βιβλίο πραγματεύεται με απλά λόγια τη διαχείριση του άγχους και τη σημασία της θετικής αντιμετώπισης των πραγμάτων, άρα καλύπτει μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων. Πολύεργαλείο στα χέρια γονιών κι εκπαιδευτικών! "Αν τα βλέπεις όλα μαύρα μια μέρα λαμπερή Τότε αυτή η ιστορία έχει κάτι να σου πει".. H Anna Walker υπογράφει ένα παιδικό βιβλίο που μας αφορά όλους. Πόσες φορές έχετε νιώσει πως όλα γύρω σας είναι γρίζα, ακόμα κι αν ο ήλιος λάμπει στον ουρανό; Πόσο μάλλον αν είσαι ένα μικρό παιδί και δεν ξέρεις καθόλου πώς να το διαπραγματευτείς. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη ζωή του μικρού Μπίλυ που αισθάνεται πως κάτι τον ακολουθεί παντού και τα κάνει όλα να φαίνονται τόσο δύσκολα. Ο κύριος Ουφ είναι εκεί. Σιωπηλός και πανταχού παρόν. Ακόμα και στις πιο ιδιαίτερες στιγμές… Πώς όμως ο Μπίλυ θα καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον ακόλουθό του και τελικά πώς θα ξεοεράσει το βάρος που αισθάνεται μέσα του; Η ιστορία δίνει τη λύση, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Το βιβλίο απευθύνεται σε αναγνώστες άνω των 4 ετών. Ο κύριος Ουφ ( Anna Walker) Εκδόσεις Μικρή Σελήνη Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολλά από αυτά που εμείς νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνουν- τα μεταφράζουν όμως στο μυαλουδάκι τους με το δικό τους τρόπο, δίνοντας καμιά φορά δυσανάλογο μέγεθος και σημασία στα γεγονότα. Το αγόρασα παρατηρώντας σημάδια άγχους στα παιδιά γύρω μου, -πράγμα λογικό στις περίεργες μέρες που διανύουμε... Αν εμάς μας φαίνεται δύσκολο το σκηνικό που ζούμε, πως το βιώνουν άραγε οι μικρότεροι της παρέας;- Ήταν έκπληξη για μένα το πόσες ερωτήσεις και συζήτηση ενέπνευσε αυτό το βιβλίο στα πιτσιρίκια! Να σημειώσω εδώ ότι το βιβλίο πραγματεύεται με απλά λόγια τη διαχείριση του άγχους και τη σημασία της θετικής αντιμετώπισης των πραγμάτων, άρα καλύπτει μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων. Πολύεργαλείο στα χέρια γονιών κι εκπαιδευτικών! "Αν τα βλέπεις όλα μαύρα μια μέρα λαμπερή Τότε αυτή η ιστορία έχει κάτι να σου πει".. H Anna Walker υπογράφει ένα παιδικό βιβλίο που μας αφορά όλους. Πόσες φορές έχετε νιώσει πως όλα γύρω σας είναι γρίζα, ακόμα κι αν ο ήλιος λάμπει στον ουρανό; Πόσο μάλλον αν είσαι ένα μικρό παιδί και δεν ξέρεις καθόλου πώς να το διαπραγματευτείς. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη ζωή του μικρού Μπίλυ που αισθάνεται πως κάτι τον ακολουθεί παντού και τα κάνει όλα να φαίνονται τόσο δύσκολα. Ο κύριος Ουφ είναι εκεί. Σιωπηλός και πανταχού παρόν. Ακόμα και στις πιο ιδιαίτερες στιγμές… Πώς όμως ο Μπίλυ θα καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον ακόλουθό του και τελικά πώς θα ξεοεράσει το βάρος που αισθάνεται μέσα του; Η ιστορία δίνει τη λύση, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Το βιβλίο απευθύνεται σε αναγνώστες άνω των 4 ετών.
0
Σκουφοκοκκινίτσα
Σκουφοκοκκινίτσα
Ενδιαφέρουσα ιστορία, βοηθάει τα παιδιά να αντιληφθούν την αναγκαιότητα να ακούν πάντα και τις δύο πλευρές και να μην είναι προκατειλημμένα. Έχει μεγάλη δυναμική και μπορεί να αξιοποιηθεί από γονείς και εκπαιδευτικούς.
0
The Bridgertons: Happily Ever After
Happily ever after
Well, if you have already read the eight books of the Bridgerton family ( and have watched the series), this is a must read. It's the closure, not only for the eight children of the family and their batter halves, but also that of their friends and relatives around them. Bonus Mrs. Violet Bridgerton's story. This is heart breaking..
0
Diary of a Wimpy Kid: The Deep End (Book 15)
Στα βαθιά
Δεν είμαι ιδιαίτερη θαυμάστρια των Ημερολογίων ενός Σπασίκλα ομολογώ, έχουν όμως επιτελέσει ένα σοβαρό έργο. Έκαναν τα πιτσιρίκια, από την ηλικία των 7, να αγαπήσουν το διάβασμα και να διαβάζουν μόνα τους βιβλία. Έτσι, αρχίζοντας με τα συγκεκριμένα, προχώρησαν στη σειρά του Ράουλι, του Σέργουφ Χολμς και του Ντετέκτιβ Κλουζ. Τώρα πια, τα βιβλία του Matt Haig έχουν μεγάλη πέραση στο σπίτι μας! Για εμένα, αυτό είναι μια τεράστια επιτυχία! Και μια συμβουλή: αφήστε τα παιδιά να διαβάσουν ότι τα ευχαριστεί - άλλωστε, αυτός δεν είναι ο βασικός σκοπός της ανάγνωσης; Η απόλαυση;
0
Ο ρομαντικός κύριος Μπρίτζερτον
Ο ρομαντικός κύριος Μπρίτζερτον
Οικογένεια Bridgerton #4 Julia Quinn - Ο ρομαντικός κύριος Μπρίτζερτον Αναγνωστική φρενίτιδα αυτή την εβδομάδα ( αυτός είναι και ο λόγος που σπάνια ξεκινάω σειρά που δεν έχει ολοκληρωθεί - I can't wait!). Αν και το συγκεκριμένο ζευγάρι ήταν το πλέον πολυαναμενόμενο της σειράς ( ο Κουίν και η Πενέλοπε αρχίζουν να κινούν το ενδιαφέρον από την αρχή των βιβλίων της σειράς), το βιβλίο ήταν λίγο απογοητευτικό. Αντί να ασχοληθεί η συγγραφέας με την ανάπτυξη των χαρακτήρων ( των πιο αγαπητών "παιδιών" της οικογένειας μέχρι τώρα), τους παρουσιάζει επιφανειακά και καταναλώνει πολλές πολλές σελίδες στην αποκάλυψη της ταυτότητας της Λαίδης Γουισλντάουν.. Όσο για το γάμο..."Η τελετή του γάμου ήταν μαγευτική". Αλήθεια τώρα; Στο μικρότερο βιβλιο της σειράς δεν μπορούσε η Julia Quinn να αφιερώσει μερικές σειρές για να περιγράψει κάπως το γάμο; Μια πρόταση και πάμε παρακάτω; Ρομαντικά μυθιστορήματα δεν έχω διαβάσει πολλά, ίσως μόνο αυτά και της αξεπέραστης Jane Austen αλλά βρε παιδιά που το είδατε να περιγράφεται ένας γάμος που προετοιμαζόταν εδώ και τρία βιβλια με μια σειρά και πάμε προχωράμε; Κρίμα, γιατί ο Κουίν και η Πενέλοπε είχαν μεγάλη δυναμική και η συγγραφέας με απογοήτευσε..
0
Ο ιππότης που αγάπησε
Ο ιππότης που αγάπησε
Δε φανταζομουν ότι θα περνούσα τόσο καλά με ένα ρομαντικό βιβλίο. Η Julia Quinn έχει προφανώς κάνει μελέτη για την εποχή και οι διάλογοι είναι γρήγοροι, έξυπνοι, με χιούμορ, γενικά πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα!
0
Παραμυθένια πρόταση
Παραμυθένια προταση
Κορίτσι, νόθος απόγονος αριστοκράτη, με κακία μητριά και δύο ετεροθαλείς αδερφές, γνωρίζει ένα από τα αγόρια της Οικογένειας Μπρίτζεντον σε μπολ μασκέ όπου πηγαίνει κρυφά, κι ερωτεύονται... Σταχτοπούτα, ναι, ξέρω.. Η ιστορία δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο εκτός από το γεγονός ότι ο Μπένεντικτ είναι έως τώρα ο πιο καλόψυχος (και ο πιο ψηλός να τα λέμε κι αυτά) της γνωστής οικογένειας. Χαλάλι του!
0
Ο δούκας κι εκείνη
Ο δούκας κι εκείνη
To bookcrush μόνο με bookcrush περνάει ( βλέπε review της Σκοτεινής καρδιάς του Δάσους) οπότε ξεκίνησα τα βιβλία της Julia Quinn της φημισμένης οικογένειας Bridgerton για να απαγκιστρωθώ λίγο από το προηγούμενο εξαιρετικό ανάγνωσμα! Τα κατάφερε αρκετά καλά - το romance εποχής σου αφήνει μια αίσθηση Jane Austen λίγο πιο hard στις σκηνές και πιο απλό στους διαλόγους, ιδιαιτερα ευχάριστο και χιουμοριστικό εν μέρη. Ώρα να ξεκινήσω και την ομώνυμη σειρά!
0
Η σκοτεινή καρδιά του δάσους
Η σκοτεινή καρδιά του δάσους
Μόλις τελείωσα το βιβλίο κι αν κάπνιζα, αυτή θα ήταν η στιγμή που θα αναβα τσιγάρο. Δηλώνω ότι ο μάγος που έχει το πιο ηλίθιο όνομα που θα μπορούσε είναι το crush μου κι έχω να πω πως είναι από τα πιο ολοκληρωμένα σκοτεινά παραμύθια που έχω διαβάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό!
1
After the Quake
Μετά το σεισμό
Αν δεν ήταν στη μέση ο Σούπερ βάτραχος που σώζει το Τόκιο και η Μελόπιτα, λυπάμαι Haruki, αλλά θα έβαζα ένα αστεράκι κι αυτό για κάτι ευφυολογήματα από δω και από κει. Όμως να που τα δύο τελευταία διηγήματα ήταν πρωτότυπα, έξυπνα και ενδιαφέροντα! Εύγε!
0
Μόνο αν μυρίζει αίμα
Μόνο αν μυρίζει αίμα
Κατ'αρχάς, ο Κινγκ έχει αρχίσει και εκλογικεύει το τέλος των βιβλίων του (επιτέλους) ή μου φαίνεται; Δεν εννοώ ότι αφήνει το υπερφυσικό στην άκρη - σε καμία περίπτωση- όπως πλέον το τελος δένει καλύτερα (πόσα μυθιστορήματα του ενώ κυλούν γρήγορα, με τρομερό ενδιαφέρον, δε μας ξενερώνουν στις τελευταίες σελίδες; Ας πούμε στο Χρήσιμα Αντικείμενα..). Λοιπόν, τέσσερις ιστορίες, πολύ ώριμες, κάποιες συγκινητικές ( Το τηλέφωνο του κύριου Χάριγκαν, Η ζωή του Τσακ), κάποιες αγχωτικές ( ο Αρουραίος). Αν και δεν είχα διαβάσει την ιστορία του Κύριου Μερσέντες δε με προβλημάτισε στην πλοκή του Μόνο αν μυρίζει αίμα, μου φάνηκε μάλιστα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα! Το καλύτερο βιβλίο του Βασιλιά που έχω διαβάσει τα τελευταία δυο-τρία χρόνια. Άξιζε η αγορά!
0
Τα μαγικά μαξιλάρια
Τα μαγικά μαξιλάρια
Τα μαγικά μαξιλάρια του Τριβιζά τα είχαμε ακούσει μεν, δεν τα είχαμε διαβάσει δε μέχρι που μας τα έκανε δώρο η αγαπημένη μας δασκάλα. Ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ, με cliffhanger!!! παρακαλώ και τα πιτσιρίκια δηλώνουν ενθουσιασμένα! Ότι πρέπει για τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού! Αν σκεφτεί κανείς ότι γράφτηκαν το 1961 δεν είναι να απορεί με την επιτυχία του συγκεκριμένου συγγραφέα!
0
Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε
Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο
More political this time, Alan continues his travel all around the world with his friend Julius meeting Donald Trump, Kim Jong-un, Angela Merkel, various Ambassadors, Ministers of Foreign affairs, neonazis - that didn't go well as you can imagine-, African tourist guides, secret agents, interacting with Vladimir Putin and his favourite new black tablet! Hilarious once more! ( Can you believe I was reading the various leaders speaking and in my mind I could hear them with their distinctive accent?)
0
Lockdown
Lockdown
I was going to say that it is just another thriller with the hero policeman solving the case during the last day of his serving at the police ( how typical is that?!). However, there are two things worth mentioning. First of all, this book was written fifteen years ago and it is incredible how the author describes the social distancing thing, the masks, the lockdown we find ourselves into, now.. He had conducted a very thorough survey before writing the book for sure. Secondly, the ending. For once, something different! No spoilers here! It is a classic police story with the inspector trying to find out the murderer of a child, but in the end, it differs. Nice!
0
Ο κατεργάρης των Χριστουγέννων
Ένα βιβλίο που το διαβάζουμε όλη τη χρονιά, πόσο μάλλον αυτές τις ημέρες! ( Αγαπάμε και τις ταινίες, τόσο το Grinch του 2000 με αφηγητή τον καταπληκτικό Anthony Hopkins και τον επίσης καταπληκτικό Jim Carrey στον ομώνυμο ρόλο, όσο και την animation του 2018 " Ο κατεργάρης των Χριστουγέννων")
0
Η Φάρμα των Ζώων
Η φάρμα των ζώων
Ομολογώ πως δεν με συγκλόνισε όσο το 1984, αλλά δεν παύει να είναι ένα μοναδικό βιβλίο που σε εκπλήσσει με το πόσο αληθινό είναι σε όλες τις εποχές..
1
Το αγόρι ο τυφλοπόντικας η αλεπού και το άλογο
Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο.
Το κορίτσι με τις Χριστουγεννιάτικες πυτζάμες και το σκύλο, διαβάζει Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο, του Charlie Mackesy. Ένα υπέροχο, υπέροχο, υπέροχο βιβλίο ( αξίζει άλλες δύο-τρεις φορές να το επαναλάβω). Και ξαφνικά η ατμόσφαιρα έγινε πιο γλυκειά, πιο χριστουγεννιάτικη, πιο εορταστική... ⛄⛄⛄
0
Δέντρα
Δέντρα
Τι υπέροχο, καταπληκτικό βιβλίο για παιδιά Δημοτικού και για όσους αγαπούν την εντυπωσιακή εικονογράφηση ( όπως κι εγώ)! Όπως και οι Μέλισσες, τα Δέντρα είναι ένα πολύ προσεγμένο, καλοφτιαγμένο και εκπαιδευτικό βιβλίο που αξίζει να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μας!
0
Μέλισσες
Μέλισσες
Τι υπέροχο, καταπληκτικό βιβλίο για παιδιά Δημοτικού και για όσους αγαπούν την εντυπωσιακή εικονογράφηση ( όπως κι εγώ)!
0
Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος
Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος
I don't really know what to say... An interesting read, an unexpected ending. I would really like it if I could understand the whole parents thing ( spoiler, maybe - was it a metaphor?). A strange novel, a lot of inner conversation but I think that many parts of the book were there just to make it appealing. Better than Fitzek, nevertheless, I was expecting better than that...
0
Η απίστευτα καλή περιπέτεια του Ράουλι Τζέφερσον
Η απίστευτα καλή περιπέτεια του Ράουλι Τζέφερσον
Well...a seminar of creative writing given by Jeff Kinney, combining The Lord of the Rings and The Game of Thrones, sometimes mentioning Harry Potter and Stand by me. The Wimpy kid is right there " helping" his friend Rowley, create a fantasy book - Greg's sketching is different though, I didn't like that. I think it's an easy and interesting book for kids aged 9-12. I also think that Jeff Kinney has been subjected to so much editing by his publishers that he couldn't cope but sharing his struggle with us.
0
Ταμιευτήρας 13
Ταμιευτήρας 13
Βαρέθηκα! Δεν παλεύεται σας λέω! Είναι εύκολο να το διαβάσεις αλλά τόσο βαρετό που δε λέει... Μετά από αυτό, το αναγνωστικό τέλμα είναι σίγουρο. Φοβάσαι να αρχίσεις το επόμενο μπας και του μοιάζει. Εν τω μεταξύ είναι τόσοι πολλοί οι χαρακτήρες που τύφλα να έχει ο Στίβεν Κινγκ στο Χρήσιμα Αντικείμενα ( βιβλιάρια αυτό!). Μετά από λίγο χάνεις τη μπάλα. Μην...
0
Κανονικοί άνθρωποι
Κανονικοί άνθρωποι
It started backwards this time. I had it in my "want to read" list of Goodreads but I really got into it after I had watched the first episode of the BBC series. So, a friend of mine sent it to me and the only thing I want to say is I am in love... I really admired the depth of both characters, Marriane and Connell, and appreciated the ending. Normal people, no loud music, no miracles and impossible coincidences.. I don't think I am going to forget this one...
0
Normal People
Normal people
It started backwards this time. I had it in my "want to read" list of Goodreads but I really got into it after I had watched the first episode of the BBC series. So, a friend of mine sent it to me and the only thing I want to say is I am in love... I really admired the depth of both characters, Marriane and Connell, and appreciated the ending. Normal people, no loud music, no miracles and impossible coincidences.. I don't think I am going to forget this one...
0
Normal People
Normal people
It started backwards this time. I had it in my "want to read" list of Goodreads but I really got into it after I had watched the first episode of the BBC series. So, a friend of mine sent it to me and the only thing I want to say is I am in love... I really admired the depth of both characters, Marriane and Connell, and appreciated the ending. Normal people, no loud music, no miracles and impossible coincidences.. I don't think I am going to forget this one...
1
Τα βιβλία του αίματος
Τα βιβλία του αίματος 1
Ξαφνιάστηκα ευχάριστα! Δεν ξέρω γιατί ημουν τόσο επιφυλακτική διαβάζοντας το πρώτο βιβλιο του αίματος, ίσως περίμενα πολύ splatter σκηνές- και όντως, είχε πολλές από αυτές. Ωστόσο, οι ιστορίες δεν ήταν γραμμένες για να προκαλέσουν αηδία. Οι σκηνές ήταν τόσο προσεκτικά δοσμένες ώστε με ενδιέφερε η εξέλιξη των χαρακτήρων και δε με ξένιζε ή σόκαρε το αίμα που εντάξει, δινόταν απλόχερα μερικές φορές. Πιστεύω πως όλοι συμφωνούμε για το "Στους λόφους, οι πόλεις" ' είναι απίστευτη ιστορία, "το Φλύαρο και ο Τζακ" όμως είναι το αμέσως επόμενο αγαπημένο μου. Με εντυπωσίασε η ποικιλία στις ιδέες και ιστορίες, καθώς και το γεγονός ότι το τέλος σε κάθε μία από αυτές ήταν ολοκληρωμένο. Αν θα διαβάσω και τα υπόλοιπα Βιβλία του Αίματος; Σίγουρα ναι!
0
Μικρές φωτιές παντού
Μικρές φωτιές παντού
Μεγάλο θέμα οι οικογενειακές σχέσεις, ακόμα μεγαλύτερη η ψευδαίσθηση ότι " εγώ το ξέρω το παιδί μου, το έχω γεννήσει"... 20 σελίδες πριν το τέλος με έπιασε ένα σφίξιμο στο στήθος αν και η ιστορία είχε λίγο πολύ τελειώσει. Οι υπόλοιπες ήταν η λύση της ιστορίας ( το γνωστό τρίγωνο Δέση Κορύφωση Λύση) της αρχαίας τραγωδίας- μου αρέσει πολύ όταν το συναντώ στη λογοτεχνία..
1
Το χάρισμα της Ήβης
Το χάρισμα της Ήβης
Το διαβάσαμε παρέα με τα αγόρια, ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ. Υπέροχο βιβλίο, άρεσε πολύ στα παιδιά. Είχε πάρα πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα ζώα, έξυπνη πλοκή, ωστόσο αν και αγαπώ Matt Haig, νομίζω ότι αυτό το βιβλίο δε θα βρει την ίδια ανταπόκριση και στο ενήλικο κοινό.
0
Εφιάλτες και Παραμύθια
Εφιάλτες και Παραμύθια του @toymaker_inst Αντώνης Τουμανίδης. Ίσως το καταλληλότερο ανάγνωσμα για spooky Οκτώβριο, αφού το βιβλίο αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την αφήγηση είκοσι τριών γνωστών παραμυθιών, δοσμένων όμως με μια διαφορετική προσέγγιση, με περισσότερο αίμα... Αν σας αρέσουν τα Gothic παραμύθια, θα το απολαύσετε.
0
Το κορίτσι με το τατουάζ
Το κορίτσι με το τατουάζ
Ο Στιγκ Λάρσον ήταν καλλιτέχνης του ειδους, και η τριλογία Millennium ήταν το κορυφαίο του δημιούργημα. Νομίζω ότι η Σκανδιναβική λογοτεχνία εξελίχθηκε μετά και μέσα από αυτόν. Το βιβλίο μας παρουσιάζει την ιστορία της εξαφάνισης ενός κοριτσιού, και μιας γυναικας με πολλά ψυχολογικά προβλήματα, εξπερ όμως στους υπολογιστές, η οποία με την παρέμβαση ενός δημοσιογράφου προσπαθεί να λύσει το μυστηριο της εξαφάνισης της δεκαεξάχρονης. Κορυφαία αστυνομική λογοτεχνία από όπου και να το πιάσεις.
0
Το κορίτσι του τρένου
Το κορίτσι του τρένου
Μου αρεσε πολύ! Πλησίασε αρκετά τον ενθουσιασμό και την περιεργεια που μου προκάλεσε το "κορίτσι που εξαφανίστηκε". Σε αντίθεση με άλλα παρεμφερή βιβλία τους είδους που με έκαναν να βαρεθώ, οπως τον "Σκοτεινό τόπο" και το " Κορίτσι της πτήσης 5403", το "κορίτσι του τρένου" έχει γρήγορους ρυθμούς, γλαφυρές περιγραφές και... πως να το κάνουμε, μου προκάλεσε μια νοσταλγία για το μετρό, τον ηλεκτρικό και την καθημερινή μετακίνηση με αυτά τα μέσα, της φοιτητικής μου ζωής..!
0
Ινφέρνο
Τα βιβλία του Νταν Μπράουν είναι πάντα ενδιαφέρονται αλλά με έναν όμοιο τρόπο. Ξέρεις περίπου τι να περιμένεις. Ο καθηγητής Λάνγκτον ως συνήθως πρωταγωνιστεί στο βιβλίο. Δυστυχώς το Κώδικας ΝταΒίντσι ήταν τόσο καλό που τα υπόλοιπα -ενδιαφέροντα- βιβλία του Brown ωχριούν μπροστά του. Ευχάριστη αστυνομική ιστορία, το τέλος της λίγο τραβηγμένο από τα μαλλιά αλλά δε βαριέσαι. Διαβάζεται εύκολα και γρήγορα.
0
Το κορίτσι που εξαφανίστηκε
Το κορίτσι που εξαφανίστηκε.
Σπάνια ένα βιβλίο σε κάνει να αγωνίας τόσο πολύ ενώ έχει χαρακτήρες ολοκληρωμένους και δεν παρουσιάζει πουθενά κενά στην πλοκή. Η οποία ξεκινά τη μέρα που εξαφανίζεται η Έιμι. Στο βιβλίο, η αφήγηση γίνεται εναλλάξ από τους δύο χαρακτήρες του ζευγαριού - και όσο προχωράει αυτή η προσωπική εξομολόγηση, τόσο κορυφώνεται η αγωνία. Η Έιμι και ο Νικ εναλλάσσονται στους ρόλους του θύματος και του θύτη με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο που μόνιμα έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ενα εάν. Το καλύτερο "αστυνομικό" μυθιστόρημα / ψυχολογικό θρίλερ, που εχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.
0
Το γονίδιο της αμφιβολίας
Το γονίδιο της αμφιβολίας
Αυτό το βιβλίο έπεσε στα χέρια μου εντελώς συμπτωματικά μια μέρα που χάζευα τα βιβλία στο Public, εντελώς συμπτωματικά. Δεν είχα ξανακούσει τίποτα ούτε για αυτό, ούτε για το συγγραφέα. Με ιντρίγκαρε όμως τόσο το οπισθόφυλλο που αποφάσισα να το αγοράσω. Με μεγάλη μου έκπληξη τώρα συνειδητοποιώ ότι έχω και δεύτερο βιβλίο!!! του ίδιου να με περιμένει! Beauty is in the eye of the beholder. "...αυτό που κατάφερε εντέλει ήταν να μας γυρίσει πίσω στην εποχή της γόνιμης αμφιβολίας, της κριτικής στάσης απέναντι στο έργο τέχνης." Ένα τεστ λοιπόν μπορεί να επιβεβαιώσει - ή όχι - ότι κάποιος είναι προικισμένος με το γονίδιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ένας συγγραφέας με αρκετά βιβλία στο βιογραφικό του, κάποια εξαιρετικά και κάποια που δεν έτυχαν των ίδιων διθυραμβικών κριτικών, αρνείται να κάνει το περίφημο τεστ. Κι έτσι δημιουργείται η αμφιβολία, τόσο στον ίδιο όσο και σε αναγνώστες και εκδοτικούς οίκους, για την αξία του. Στο νεκροκρέβατο, ζητάει από το γιατρό του να του κάνει το τεστ, αλλά ο ίδιος δεν κοιτάζει ποτέ το αποτέλεσμα του. Ζητάει από το γιατρό να το αποκαλύψει στο κοινό αφού αυτός έχει φύγει από τη ζωή. Και το βιβλίο μας εξηγεί τους λόγους που το κάνει. Δεν είναι απλώς η βιογραφία του πρωταγωνιστή συγγραφέα, είναι η ανάλυση των ηθικών αξιών του, η αξία της αμβιβολίας και τελικά, ποιος μπορεί να κρίνει με ασφάλεια τι αξίζει στην τέχνη και τι όχι; Αν μου έλεγαν ότι Το Γονίδιο Της Αμφιβολίας δεν γράφηκε από Έλληνα συγγραφέα αλλά ας πούμε από τον Roth ( κάπου αναφέρεται μάλιστα ως παράδειγμα μέσα στο βιβλίο) δε θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω. Είναι ένα βιβλίο μεστό, πρωτότυπο, μου έλυσε πολλές απορίες σχετικά με το πώς λειτουργεί ο εκδοτικός κόσμος - γκρέμισε και κάποιες αυταπάτες-. Στα συν/πλην η ατμόσφαιρα του βιβλίου που είναι λίγο νοσταλγική και θυμίζει τον προηγούμενο αιώνα, αν και μιλάει για μια εποχή που δεν έχει έρθει ακόμη, γύρω στο 2078. Εντυπωσιάστηκα πολύ από τα βιβλία μέσα στο βιβλίο, αφού ο ήρωας μας δίνει το σκελετό για διάφορα μυθιστορήματα που έγραψε ή σκέφτηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του.
0
Η σκιά στο σπίτι
Η σκιά στο σπίτι
Οι πρώτες εκατόν πενήντα σελίδες πέρασαν κάπως άνευρα, με εμένα να σκέφτομαι ότι μάλλον θα απογοητευτώ και να τι παθαίνω όταν διαβάζω βιβλία για τα οποία έχει πέσει πολλή συζήτηση στις απανταχού βιβλιοφιλικές ομαδες. Έκανα λοιπόν μια μικρή παρασπονδία, γύρισα και διάβασα τις δύο τελευταίες. Φάουλ, θα μου πείτε. Εγώ όμως είπα μμμ, ενδιαφέρον! Συνέχισα λοιπόν να διαβάζω. Δεν ξέρω τι έγινε, οι υπόλοιπες 400 σελίδες έφυγαν τόσο γρήγορα, κινηματογραφικά. Έφτασα στο τέλος και το ξαναδιάβασα ασυνείδητα, λες και ήταν η πρώτη φορά. Συγκινήθηκα, στεναχωρήθηκα, ανατρίχιασα και λίγο... Σε αυτό το βιβλίο, το πρώτο του Κωνσταντίνου Κέλλη που διαβάζω, ο τρόμος θυμίζει γιαπωνέζικο θρίλερ. Δεν είναι απτός, υποβόσκει στις σελίδες. Ακόμα και οι πιο γκροτέσκες σκηνές του δε θα σε αηδιάσουν, θα σε ανατριχιάσουν ( ακόμη χαϊδεύω τα ακροδάχτυλά μου με κάθε ευκαιρία). Κι ενώ αντιλαμβάνεσαι περίπου ποιος φταίει για το χαμό και φαντάζεσαι μέσες άκρες την πλοκή - ξέρεις εξ αρχής ότι έχεις να κάνεις με μια ιστορία φαντασμάτων-, έχει δημιουργήσει ήρωες "ζωντανούς", που σε κάνουν να νοιάζεσαι, να θέλεις να μάθεις την ιστορία τους. Αυτό γίνεται και με τους παράπλευρους χαρακτήρες του βιβλίου ( Αν διαβαζει ο συγγραφέας το παρόν, έχω σκάσει να μάθω τι έλεγε η θεία στην Αντωνία)! Θέλεις να μάθεις πώς και γιατί τα πράγματα έφτασαν ως εκεί! Έχει γυρίσματα που σε αντιθεση με τα βιβλία του Φίντζεκ, έχουν νόημα!
0
Ο Αναστάσης και η ουρά της στάσης
Ο Αναστάσης και η ουρά της στάσης
Ο μικρός το πρωτοδιάβασα στα 5 και είπε " Μαμά, αυτό είναι ωραίο βιβλίο"!!! Από τα αγαπημένα μας!
0
Πετάνε οι πιγκουίνοι
Πετάνε οι πιγκουίνοι;
Συμπαθητική ιστορία, πολύ όμορφη εικονογράφηση. Για παιδάκια προσχολικής ηλικίας.
0
Ο λύκος Ζαχαρίας θέλει να είναι πάντα πρώτος
Ο λύκος Ζαχαρίας θέλει να είναι πάντα πρώτος
Το συγκεκριμένο βρίσκεται ανάμεσα στις δυο πιο αγαπημένες μας ιστορίες με το Λύκο Ζαχαρία. Οι ιστορίες αυτές είναι ηθοπλαστικές με τρόπο αστείο, ενίοτε "σκληρό". Δεν είναι το παιδικό βιβλίο που δίνει μασημένη τροφή και λόγω του πρωταγωνιστή του, ενδείκνυται για όλα τα παιδάκια - γιατί τελικά, ποιος δεν αγαπάει το λύκο;
0
Καληνύχτα λέμε!
Καληνύχτα λέμε
Πολύ αστείο- ιδανικό για διάβασμα με τα πιτσιρίκια λίγο πριν πάνε για ύπνο!
0
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ή η παραξενοπεριεργοτερότερη ιστορία
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων
Διασκευή που ενδείκνυται για μικρότερα παιδιά που θα δυσκολευτούν με το μεγαλύτερο πρωτότυπο βιβλίο. Γενικά αυτή η σειρά μας αρέσει γιατί είναι μια εύπεπτη εισαγωγή σε μεγάλα λογοτεχνικά έργα.
0
Μην αφήσεις το περιστέρι να μείνει ξύπνιο μέχρι αργά
Όλη η σειρά με το περιστέρι έχει τόση πολλή πλάκα που το διαβάζουμε και το ξαναδιαβάσουμε κάνοντας αστείες φωνές ακόμη και τώρα που ο μεγάλος είναι 8. Διδακτικό αλλά όχι βαρετό. Προτείνεται ανεπιφύλακτα κυρίως για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Τα πιο πολλά βιβλία από τη σειρά του Περιστερίου τα έχουμε διαβάσει στα αγγλικά. Ελπίζω να μεταφραστούν συντόμως και στα Ελληνικά. Αξίζουν τον κόπο!
0
The Pigeon Finds a Hot Dog!
Το περιστέρι βρίσκει ένα χοτ ντογκ
Όλη η σειρά με το περιστέρι έχει τόση πολλή πλάκα που το διαβάζουμε και το ξαναδιαβάσουμε κάνοντας αστείες φωνές ακόμη και τώρα που ο μεγάλος είναι 8. Διδακτικό αλλά όχι βαρετό. Προτείνεται ανεπιφύλακτα κυρίως για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
0
Pigeon Wants a Puppy!
Το περιστέρι θέλει ένα κουτάβι.
Όλη η σειρά με το περιστέρι έχει τόση πολλή πλάκα που το διαβάζουμε και το ξαναδιαβάσουμε κάνοντας αστείες φωνές ακόμη και τώρα που ο μεγάλος είναι 8. Διδακτικό αλλά όχι βαρετό. Προτείνεται ανεπιφύλακτα κυρίως για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
0
Το περιστέρι πρέπει να κάνει μπανιο
Όλη η σειρά με το περιστέρι έχει τόση πολλή πλάκα που το διαβάζουμε και το ξαναδιαβάσουμε κάνοντας αστείες φωνές ακόμη και τώρα που ο μεγάλος είναι 8. Διδακτικό αλλά όχι βαρετό. Προτείνεται ανεπιφύλακτα κυρίως για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Το συγκεκριμένο είναι το πρώτο της σειράς που αποκτήσαμε!
0
Αγώνες πείνας 1
Αγώνες πείνας
Ευφάνταστο, πρωτότυπο και περιπετειώδης. Σε όσους αρέσουν οι δυστοπίες - όπως εμένα- ιδού ένας κόσμος πλήρης στις περιγραφές του με ολοκληρωμένους χαρακτήρες και καινοτόμο σενάριο. Αξίζει!
2
Το σμήνος
Το σμήνος
Όταν πρωτοδιάβασα αυτό το βιβλίο -απνευστί- ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μου που το αγόρασα ξανά και ξανά και το έκανα δώρο σε όλους τους φίλους μου. Συγκλονιστικό! Η ενδελεχής έρευνα του Σέτσινγκ φαίνεται ( και αποτυπώνεται στο μετέπειτα βιβλίο του "ειδήσεις από ένα άγνωστο σύμπαν"). Εκτός από το γεγονός ότι σε μαθαίνει τόσα διαφορετικά πράγματα ( το κάθε κεφάλαιο φαίνεται να επικεντρώνεται σε κάποιο άλλο επιστημονικό τομέα - πόσο απίθανο είναι αυτό;), είναι ένα επιστημονικό μυθιστόρημα που θα μπορούσε να γίνει ταινία υπερπαραγωγή με σκηνές που περιγράφονται και σου κόβουν την ανάσα!
0
Κάπου αλλού
Κάπου αλλού
Κάπου αλλού. Αν η Νατάσα Παυλίτσεβιτς ζούσε στις ΗΠΑ, τα βιβλιοφιλικά blog και οι σχετικές στήλες στις ευυπόληπτες εφημερίδες θα έκαναν λόγο για τον "θηλυκό Stephen King". Είναι σπάνιο να διαβαζεις τόσο επιτυχημένο weird fantasy, η πλοκή του οποίου μάλιστα λαμβάνει χώρα στη βόρεια Ελλάδα, χωρίς να σε ξενίζει και χωρίς να μοιάζει με προσπάθεια αντιγραφής του ύφους συγγραφεων όπως ίσως ο Joe Hill και η Helen Oyeyemi. Η γραφή της, αυτόφωτη και ειλικρινής -λίγο πιο συναισθηματική από ότι περίμενα για το είδος με το οποίο καταπιάνεται, είναι αλήθεια- έλειπε από την Ελλάδα. Για το βιβλίο αυτό καθ'εαυτό δε θέλω να πω πολλά γιατί τα spoiler παραμονεύουν στη γωνία. Εν ολίγοις, ένα ζευγάρι, η Εύα και η Δάφνη, βρίσκονται σε διακοπές στο σπίτι της πρώτης, όταν αρχίζουν να παρατηρούν ότι ο κόσμος γύρω από το σπίτι τους φαίνεται να απομακρύνεται απομονονωντάς τες. Προσπαθώντας να καταλάβουν τι γίνεται, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τη νέα πραγματικότητα αλλά και τα προβλήματα της σχέσης τους. Η περιγραφή μου είναι ίσως φτωχή αλλά το βιβλίο με έκανε να νιώθω ότι βλέπω ταινία ( θα μπορούσε να γίνει ταινιάρα πάντως - Hollywood ακούς;) με ροή καταιγιστική. Δε βαρέθηκα καθόλου, δεν πέρασα διαβάζοντας πλαγίως
0
Πασχαλινά διηγήματα
Πασχαλινά Διηγήματα
Τα Πασχαλινά Διηγήματα μου θυμίζουν την παιδική μου ηλικία καθώς τότε τα πρωτοδιάβασα, σε άλλη έκδοση βέβαια. Σε αυτά τα βιβλία που αποπνέουν παράδοση, με ευχαριστεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν έχουν περάσει από τα κριτήρια της πολιτικής ορθότητας και είναι πιο ειλικρινή κι αυθόρμητα. Κάποια είναι σκληρά για τα παιδιά με τα σημερινά δεδομένα, είναι όμως μοναδικά.
0
Τα τρία μικρά λυκάκια
Τα τρία μικρά λυκάκια
Υπέροχο. Σπάει τα στερεότυπα χωρίς να προσπαθεί να γίνει με το ζόρι διδακτικό - και κοίτα που το καταφέρνει!-, είναι αστείο, έχει περιπέτεια, έχει και σασπένς!
0
Το δώρο της παπλωματούς
Το δώρο της παπλωματους
Παίζει να είμαστε το μοναδικό σπίτι με παιδιά που δεν έχει αυτό το βιβλίο. Η εικονογράφηση υπέροχη, δε λέω, αλλά έλεος κάπου με αυτή την βεβιασμένη ενσυναίσθηση. Τα βιβλία πρέπει να σε κάνουν να περνάς καλά, όχι απλώς να διδάσκουν το καλό!!!
0
Δέσποινα
Δέσποινα
Κορτώ δεν έχω διαβάσει πολύ. Δύο βιβλία δικά του και δύο μεταφράσεις του. Άκουγα για μανιέρα, για ξεπούλημα της ζωής του στα βιβλία του... Παρόλο που δεν είμαι η πολυδιαβασμένη και η πλέον πολυπράγμων αναγνωστήρια του, έχω να παρατηρήσω τα εξής. Όντως υπάρχει μια κοινή γραμμή, ύφος καλύτερα, στα βιβλία του, αλλά μάλλον αναμενόμενο αφού τα γράφει το ίδιο άτομο, σωστά; Ωστόσο τα δύο βιβλία που διάβασα απέχουν παρασάγγας το ένα από το άλλο νοηματικά, ιστορικά και συγκινησιακά ( Το δεύτερο, για να μη σας κρατάω σε απορία ήταν η Βιογραφία μιας Σκύλας). Τουτέστιν, μην είστε προκατειλημμένοι βρε παιδιά. Ναι, τα βιβλία του είναι ευανάγνωστα - το ίδιο ισχύει όμως και με την Μάργκαρετ Άτγουντ, δεν άκουσα κανέναν να τη λέει ελαφριά- κι αυτό είναι καλό. Γιατί πρέπει το βιβλίο σώνει και ντε να μας ταλαιπωρεί; Η Δέσποινα τώρα. Η Ελληνίδα μάνα. Ο άνθρωπος που δημιουργείται με τη γέννηση του παιδιού της και δεν υπάρχει πλέον σαν αυτόνομη προσωπικότητα. Ποιος δεν την έχει συναντήσει; Είναι ένα βιβλίο βαθειά συγκινητικό. Αν έχεις και παιδιά καλή ώρα, μαυρίζει λίγο το μέσα σου. Το ένα αστέρι δεν το έδωσα γιατί σε κάποια σημεία η πρωταγωνίστρια με ενόχλησε λιγάκι - ίσως όταν βλέπουμε κομμάτια του εαυτού μας σε κάτι να ενοχλούμαστε ασυνείδητα. Ίσως και γι'αυτό να αξίζει και το πέμπτο αστεράκι τελικά. Θα σας πω από αύριο, να έχει καταλαγιάσει λίγο η ανάγνωση μέσα μου..
0
Το Νιξ
Το Νιξ
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι βαθιά πειραγμένος με μια ανασφάλεια τεράστια, λόγω της εγκατάλειψης του από τη μητέρα του στην ηλικία των έντεκα ετών... Το βιβλίο κινείται σε δύο χρόνους, στην εποχή της φυγής της μητέρας του και την εποχή όπου ο ίδιος, καθηγητής πανεπιστημίου πλέον, αναγκάζεται για καθαρά οικονομικούς λόγους να γράψει ένα βιβλίο για τη μητέρα του (η οποία αφού πέταξε πέτρες σε κάποιον ανερχόμενο πολιτικό, έγινε το πρόσωπο της ημέρας), όπου θα εκθέτει όλες τις "άσχημες" πλευρές της ζωής της. Λοιπόν.. ξεκίνησε τόσο βαρετά και μετά έγινε τόσο ενδιαφέρον!. Μπορώ να πω ότι μετά τη σελίδα 250 δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου - και πάλι, καμιά διακοσαριά σελίδες λιγότερες θα μπορούσε να είναι.. Σε αποζημιώνει για την υπομονή σου, αυτή η αργή έναρξη όμως του αφαιρεί ένα αστεράκι..
0
Metabarons
Metabarons
What do you mean the father cut his son ear and replaced it with a biotechnological one? Well, the prime principle of the epic Metabarons Saga is Sacrifice. In a world where power is inherited through the death of the father in the hands of his child, love and loyalty have a prominent position in the hard life the Metabarons are obliged and determined to live..
0
Castaka
When I was reading the series published in a comics magazine many years ago, I was so jooked on the Metabarons' bloodlinebstory... It's a grand scale space opera about family, love, sacrifice, and survival. Best Comic Ever! I have read the whole saga of the Metabarons' Castaka and I can tell it's an amazing work of art and science fiction! Onorata and Aghnar are maybe my favourite, but since we are taking about a blood line, read them all! (It's quite harsh but exciting, however,not for young children).
0
Castaka
A grand scale space opera about family, love, sacrifice, and survival. Best Comic Ever! I have read the whole saga of the Metabarons' Castaka and I can tell it's an amazing work of art and science fiction! Onorata and Aghnar are maybe my favourite, but since we are taking about a blood line, read them all! (It's quite harsh but exciting, however,not for young children).
0
Aghnar
A grand scale space opera about family, love, sacrifice, and survival. Best Comic Ever! I have read the whole saga of the Metabarons' Castaka and I can tell it's an amazing work of art and science fiction! Onorata and Aghnar are maybe my favourite, but since we are taking about a blood line, read them all! (It's quite harsh but exciting, however,not for young children).
0
Deconstructing The Metabarons
Metabarons
A grand scale space opera about family, sacrifice, and survival. Best Comic Ever! I have read the whole saga of the Metabarons' Castaka and I can tell it's an amazing work of art and science fiction! Onorata and Aghnar are maybe my favourite, but since we are taking about a blood line, read them all! (It's quite harsh but exciting, however,not for young children).
0
Metabarons Vol.4
Aghora
Best Comic Ever! I have read the whole saga of the Metabarons' Castaka and I can tell it's an amazing work of art and science fiction! Onorata and Aghnar are maybe my favourite, but since we are taking about a blood line, read them all! (It's quite harsh but exciting, however,not for young children)
0
Metabarons Vol.3
Dona Vicenta
Best Comic Ever! I have read the whole saga of the Metabarons' Castaka and I can tell it's an amazing work of art and science fiction! Onorata and Aghnar are maybe my favourite, but since we are taking about a blood line, read them all!
0
Το χρυσό σημειωματάριο
Τα τέσσερα αστέρια δίνονται γιατί αγαπώ πολύ τη Λεσιν... παρόλα αυτά, αυτό το βιβλίο είναι λίγο άκαιρο... Νιώθω ότι η συγγραφέας εδώ απλώς μας μεταφέρει τις σκέψεις της όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί το 1962 όταν το έγραψε.. Ισως αν το διαβαζα στα φοιτητικά μου χρόνια να έπαιρνε και τα πέντε αστέρια. Τώρα όμως, η ιστορία των χειραφετημένων, χωρισμένων -λόγω ιδεολογίας και αντίληψης-, χωρίς δουλειά αλλά οικονομικά ευκατάστατων γυναικών που υποστηρίζουν περιπαθώς αριστερές ιδεολογίες από την άνεση των σπιτιών τους στο Λονδίνο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, δε με συγκινεί... Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο έχει πολλά να προσφέρει απο ακαδημαϊκής σκοπιάς... Ίσως σε μια κοινωνιολογική ή ιστορικού ενδιαφέροντος μελέτη. Ως ανάγνωσμα προς τέρψη όμως είναι απλά κουραστικό. Δεν είναι δύσκολο... άτοπο είναι...
0
How to kill your husband
If there were half stars, this book would take... half! .... only for some funny quotes like... "when there is a will, I want to be in!" It was as if the author tried to write a book where she could put every single funny phrase she knew! And that is all about it!... Boring, boring, boring...
0
Πίσω από τα μάτια της
Πίσω από τα μάτια της
Πολύ ωραίο βιβλίο για την ανακύκλωση. Πιο fail υπόθεση και τέλος δεν ξέρω αν έχω διαβάσει.
0
3096 μερες
Αυτό το βιβλίο μιλάει για ένα απεχθές έγκλημα εναντιον ενός παιδιού και, τον εφιάλτη κάθε γονιού. Δε θελω να πω περισσότερα για την πλοκή, εχω να κάνω ομως την εξης παρατήρηση... Διαβάζοντας τόσο την αντιμετώπιση που ειχε η Νατάσα ως παιδί απο τους γονεις - που αδιαμφισβήτητα την αγαπούσαν - και το σχολείο, καθώς και την αντιμετώπιση της εκ των υστέρων απο τους ανθρωπους που ζητησε βοηθεια οταν καταφερε να το σκασει απο τον απαγωγεα της ( αλλα και απο αυτους που την προσεγγισαν μετά)... σαν την Ελλαδα δεν υπαρχει βρε παιδια... μπορει η νοοτροπία μας να πασχει σε πολλά επίπεδα, ομως η ζεστασιά και η αγάπη που δειχνουμε σε όποιον εχει αναγκη δεν συναντάται συχνα... Διάβαζα, ιδιαιτερα στις τελευταιες σελιδες, για τη στιγμή που το εσκασε απο το δραστη της και ετρεχε στους δρομους πανικοβλητη ζητωντας βοηθεια και της απαντουσαν "και τι να κάνω εγώ", " δεν εχω κινητό επάνω μου", " εμένα βρηκες να ρωτησεις" και ανατριχιαζα....
0
Το παιχνίδι της μίμησης
Το παιχνίδι της μίμησης
...από μαθηματικά δεν καταλαβαίνω πολλά. Ωστόσο, η ιστορία αυτού του ανθρώπου προκαλεί θαυμασμό και συγκίνηση... Ενας μαθηματικός που δείχνει έντονα στοιχεία αυτισμού βοήθησε αποφασιστικά να αποκρυπτογραφηθει ο Κωδικός enigma των ναζί κατα τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου και συνετέλεσε στη δημιουργία της μορφής των υπολογιστών που γνωριζουμε σημερα... Ωστόσο, όπως γίνεται συνήθως, η αξία του δεν αναγνωρίστηκε παρά μετά θάνατον.. Μου άρεσε που όλη η ιστορία του βιβλίου παρουσιαζεται υπό μορφή συνεντευξεων. Μπορει και να έβαζα 6 αστεράκια αν δεν ειχα δει και τη συγκλονιστική ταινία.. Διαβαζοντας αυτο το βιβλίο, ξαναπερασε όλη μπροστά από τα μάτια μου...
0
Το κυνήγι της αλεπούς
Το κυνήγι της αλεπούς
Απατημενος χωρισμένος με παιδί που θέλει να εκδικηθεί την μοιχαλιδα σύζυγό του και κατά συνέπεια όλες τις γυναίκες, συναντά απελπισμένη χωρισμένη με παιδί, με πρωην σύζυγο σχιζοφρενή... ...εντάξει, τι να πεις για αυτα τα πολυσέλιδα αρλεκιν... Ήλπιζα σε κάτι διαφορετικό.. Προσπαθω να δίνω τις ευκαιρίες μου ως αναγνώστρια σε διάφορες ελληνίδες συγγραφείς αλλά αυτές επιμένουν.. το δε τελος, ουτε στην πιο δακρυβρεχτη κομεντί.. Υπάρχει μια προσπάθεια να γίνει αναπάντεχο αλλά μάταια..
0
Fiend
It says on the cover "one hell of a ride".. I could not agree more... During the whole book I was feeling as if I were on a roller coaster... I can't imagine of anything more an action movie could give me... It is a zombie book, okay, but not a splatter.. I like it when focus is on people's attitude in all the post- apocalyptic stories... When they reveal their true colours and break their own limits... It is a kind of observation to see what a person can do in order to survive... How humane we humans can be... Anyway, I highly recommend it to anybody who has the nerve to read it...
0
Inferno
Inferno
Ο καθηγητής Λάνγκτον ως συνήθως πρωταγωνιστεί στο βιβλίο του Dan Brown. Δυστυχώς το Κώδικας ΝταΒίντσι ήταν τόσο καλό που τα υπόλοιπα -ενδιαφέροντα- βιβλία του Brown ωχριούν μπροστά του. Ευχάριστη αστυνομική ιστορία, το τέλος της λίγο τραβηγμένο από τα μαλλιά αλλά δε βαριέσαι. Διαβάζεται εύκολα και γρήγορα.
0
Άνθρωποι και ποντίκια
Άνθρωποι και ποντίκια
Τα Σταφύλια της Οργής και το Άνθρωποι και ποντίκια είναι τα δύο βιβλία του Στάινμπεκ που αγαπώ περισσότερο. Το δεύτερο, μου θυμίζει πολύ στο ύφος γραφής τους Τριλοβίτες του Πάνκεϊκ (ίσως και το ανάποδο). Φτώχια, δυστυχία -συνηθισμένο μοτίβο στις ιστορίες του Στάινμπεκ- και αδιέξοδο. Γενικά δε φημίζεται για την αισιοδοξία του..
0
Το κουκλόσπιτο
Το κουκλόσπιτο
It started a bit slow, became a little more interesting after the first 200 pages but no... It was a disappointment for me even though the author really tried hard to impress and surprise the readers with sudden swifts in the plot especially in the last pages. . The good thing is the knowledge you gain concerning the society of the time, which tried to show faithful and respectful whilst being hypocrites...
1
Το απίθανο βιβλίο των πιο αστείων υπερδυνάμεων
Εδώ οι γνώμες διίστανται. Το αγόρι που βρίσκεται σε όλες τις σελίδες είναι το αγαπημένο μας ( ας είναι καλά τα αυτοκόλλητα), αλλά σε γενικές γραμμές ούτε κρύο ούτε ζέστη. Δεν το ζητάνε για να το ξαναδιαβάσουμε - και η αλήθεια είναι ότι έχω διαβάσει και πιο εμπνευσμένα από το. Θοδωρή Τσεκούρα. Δεν είναι και άσχημο, αλλά μέχρι εκεί.
0
Ο κήπος του Έβαν
Ο κήπος του Εβαν
Πιο αληθινό παιδικό βιβλίο που να μιλάει για το θάνατο δε νομίζω να υπάρχει. Δεν υποβιβάζει τη βαρύτητα της απώλειας, δεν τρομάζει όμως και τα παιδιά. Δειχνει ότι η ζωή συνεχίζεται- όχι ίδια, αλλά και πάλι μπορεί να είναι όμορφη και αισιόδοξη..
0
Καλοί οιωνοί
Καλοί Οιωνοί
Scroll down for English Όταν ο Πράτσετ ( αγαπημένος από τα βιβλία του δισκόκοσμου) συναντά τον Γκέιμαν, δε μπορεί παρά η Αποκάλυψη να έχει πλάκα! Λόγος χειμαρρώδης, κωμικός (τύπου διαβάζω και γελάω μόνη μου σα χαζή) και οι δύο συμπρωταγωνιστές Αζιραφαήλ και Κρόουλι είναι το τέλειο δίδυμο! "Σύμφωνα με «Τας Ωραίας και Ακριβείς Προφητείας της Αγνής Νάτερ, Μάγισσας» –τον μοναδικό πλήρως αξιόπιστο οδηγό για το μέλλον, που έγραψε, ευτυχώς, το 1655, πριν ανατινάξει ολόκληρο το χωριό της μαζί με τους κατοίκους του, που είχαν συγκεντρωθεί για να την ρίξουν στην πυρά – ο κόσμος θα καταστραφεί ένα Σάββατο. Πιο συγκεκριμένα, το επόμενο Σάββατο. Αμέσως μετά το τσάι... " What can I say about this book... Armageddon at its best! It is funny, it is smart, it is really really inspired! Terry Pratchett and Neil Gaiman combine forces to produce the greatest ad- via - (almost) post apocalyptic book ever! Congrats guys, you are the BEST! Everyone who has not read it yet, must!!!
0
Το άρωμα
Το άρωμα
Η γαλλική επαρχία πάντα ασκούσε μια γοητεία επάνω μου, οπότε ήμουν εκ των πραγμάτων προκατειλημμένη θετικά με αυτό το βιβλίο. Ο Ζισκίντ όμως δεν το χρειάζεται αυτό για να κερδίσει τον αναγνώστη. Κινούμενος στα όρια πραγματικού- φανταστικού, φτιάχνει μια αστυνομική ιστορία με background τη φτώχεια και την ομορφιά της Γαλλίας του προπερασμένου αιώνα. Ο ήρωας είναι απεχθής αλλά και αγαπητός ταυτόχρονα, το δε τέλος του βιβλίου απρόσμενο και κάπως grotesque. Αγαπημένο βιβλίο, άρτια και η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη..
0
Ο ψεύτης παππούς
Ο ψεύτης παππούς
Δε μου άρεσε καθόλου... Ούτε η γραφή ούτε το περιεχόμενο... Άκρως πολιτικοποιημένο βιβλίο- το ένα αστεράκι είναι για τη νοσταλγική σχέση παππού κι εγγονού. Γενικά δε μου αρέσουν τα βιβλία που σε πιάνουν από το χεράκι και σε πάνε, τα "διδακτικά".
1
Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο
Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο
Αστείο, ευχάριστο και με νοήματα που όμως δεν επιβάλλονται αλλά περιμένουν τα παιδιά να τα ανακαλύψουν. Ήταν σα να διαβάζαμε βιβλίο του Τριβιζά όσον αφορά στο συγγραφικό στυλ, αλλά πιο προσεγμένο..
0
Μια υπόθεση για τον Ντετέκτιβ Κλουζ: Η μύτη της θεάς
Η μύτη της θεάς
Ξεκινήσαμε λίγο ανάποδα με τον ντετέκτιβ Κλουζ, αφού αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο της σειράς που διαβάσαμε. Τα παιδιά το λάτρεψαν ( 6 και 7) και αποφάσισαν να πάρουμε όοοοοολη τη σειρά!
0
Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά
Η κάμαρα με τα μυστικά
Το αγαπημένο βιβλίο των παιδιών μου από τη σειρά Χάρι Πότερ... ( Μου αρέσει πολύ και η εικονογραφημένη έκδοση με αυτό το εξώφυλλο). Υπέροχο!
0
Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος
Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος
Το πρώτο βιβλίο της σειράς, το δεύτερο αγαπημένο των παιδιών μου ( το πρώτο είναι Η Κάμαρα με τα μυστικά)! Ο Χάρυ Πότερ είτε σου αρέσει πολύ είτε καθόλου- δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Εγώ τον λάτρεψα...
0
Το δέντρο που έδινε
Το δέντρο που έδινε
Συγκινητικό, αληθινό, αλλά νομίζω πως είναι τελικά για μεγαλύτερα παιδιά και για ενήλικες. Δεν ξέρω αν ένα μικρότερο παιδί θα μπορούσε πραγματικά να αποκομίσει κάτι θετικό από αυτό το βιβλίο.
0
Σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ εγκληματιών
Scroll down for English Ένα βιβλίο κάπως ειδικευμένο, που όμως έχει πολλά να διδάξει και σε αυτούς που απλώς θέλουν να ακούν τις ειδήσεις με πιο κριτικό αυτί. Η συγγραφέας του βιβλίου, Αγγελική Καρδαρά, είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται με την εγκληματολογική έρευνα σε συσχετισμό με τα ΜΜΕ. Έχει λοιπόν πολλά να μας πει. Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το εκτεταμένο Ευρετήριο όρων στο τέλος του βιβλίου! Μου έκανε τρομερή εντύπωση η ανάλυση του τραγικού ομολογουμένως όρου "παιδοκτονία" που χρησιμοποιείται εκτενώς από τα ΜΜΕ. Το ξέρατε εσείς ότι η παιδοκτονία, σύμφωνα με το άρθρο 303 του Π.Κ., είναι ένα έγκλημα το οποίο διαπράττεται κατ' αποκλειστικότητα από γυναίκες μετά τον τοκετό, αφού ο νόμος δεν αναγνωρίζει τη δολοφονία ενός παιδιού κάτω από την ηλικία του ενός έτους από τον πατέρα του (ή άλλο πρόσωπο) ως παιδοκτονία; Επομένως, οι αστυνομικοί και δικαστικοί συντάκτες δεν πρέπει να χαρακτηρίζουν άντρες ως "παιδοκτόνους" αλλά ως "ανθρωποκτόνους". Μακάβριο το θέμα, αλλά τρανό παράδειγμα των αστοχιών που ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις. Γενικά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. A specialized Greek book, referring to the psychological profile of criminals that hit the headlines in Greece, in the time period between 1993- 2018. Very interesting and informative for those who would like to listen to the news with a more trained ear.
0
Twilight
Ποιος είπε ότι τα βιβλία young adult είναι μόνο για εφήβους; Εμένα πάντως ο 26χρονος τότε εαυτός μου το είχε λατρέψει. Μην κολλάτε σε στερεότυπα, διαβάστε ότι τραβάει η ψυχή σας. Η Meyer έχει σίγουρα μεγάλο συγγραφικό ταλέντο και το έργο της είναι εντυπωσιακά ολοκληρωμένο με πλήρεις χαρακτήρες και υπόβαθρο για τον κάθε έναν από αυτούς. Γενικά η συγκεκριμένη ιστορία αγάπης δεν είναι το love story βρυκόλακα- ανθρώπου που έχουμε συνηθίσει από παλιότερες ταινίες και βιβλία του είδους - και όχι, δεν έχει καμία σχέση με το Δράκουλα!
1
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - Slytherin Edition
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban - Slytherin Edition
Scroll down for English Πολύ ωραία έκδοση, καταπληκτική η υφή του εξωφύλλου- εδώ στην σκούρα εκδοχή του. Γενικά τη λες συλλεκτική την έκδοση, και αξίζει τον κόπο! Black cover this time. This series worths collecting it.
0
Harry Potter and the Chamber of Secrets - Slytherin Edition
Harry Potter and the Chamber of Secrets - Slytherin Edition
Scroll down for English. Πολύ ωραία και ποιοτική έκδοση. ...κι εδώ έχουμε ασημένια γράμματα στο εξώφυλλο.. Very nice and quality edition with silver letters on the cover this time.
0
Harry Potter and the Philosopher's Stone - Slytherin Edition
Harry Potter and the Philosopher
Scroll down for English Πάρα πολύ καλή ποιότητα έκδοσης. Το μόνο παράξενο είναι ότι ενώ στα υπόλοιπα βιβλία της συγκεκριμένης έκδοσης τα γράμματα στο εξώφυλλο είναι ασημί, σε αυτό τον τόμο είναι πράσινα ( τι κοιτάζω τώρα...)! The specific edition is of excellent quality. However, I wonder why the cover letters are green in this specific volume, while in the others of the series they are silver...
0
1984
1984
Εβδομήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία αυτού του βιβλίου και ακόμη είναι να απορεί κανείς με το πόσο μπροστά έβλεπε ο Όργουελ. Όταν περιέγραφε τις τηλεοθόνες και τη γυμναστική από το σπίτι μπροστά από την τηλεόραση, όπου ο γυμναστής διόρθωνε κιόλας όσους δεν έκαναν σωστά τις ασκήσεις τους, η smart tv και το ίντερνετ δεν υπήρχαν ούτε στα χαρτιά. Προφητικός, πεσιμιστής ή ευφάνταστος; Μάλλον ρεαλιστής και σκεπτόμενος. Είναι ένα βιβλίο που σε κάνει να απορείς με τη διαύγεια με την οποία ο συγγραφέας του φανταζόταν το μέλλον, και να τρομάζεις, γιατί ένα μεγάλο μέρος αυτών που είχε σκεφτεί έχουν ήδη γίνει πραγματικότητα.
1
Lincoln in the Bardo
Lincoln in the bardo
I read this book when it was really a hype and I was a bit reserved about what I was going to see. Well, it surely worths the effort. It is a unique in its writing style book, very interesting and well, even in this difficult topic, optimistic.
0
Το κορίτσι της πτήσης 5403
Το κορίτσι της πτήσης 5403
Το πιο fail crime novel που έχω διαβάσει ποτέ!
0
Η γιαγιά μας η καλή έχει ζώαααργκ
Η γιαγιά μας η καλή έχει ζωαααργκ
Υπέροχο! Αστείο, έμμετρο και πλαγίως εκπαιδευτικό! Τα παιδιά δε το βαριούνται - και το έχουμε ήδη δύο χρόνια! Ο Θοδωρής Τσεκούρας είναι εγγύηση.
0
Αν ποτέ θελήσεις να φέρεις ένα τσίρκο στη βιβλιοθήκη μην το κάνεις!
Αν ποτέ θελήσεις να φέρεις ένα τσίρκο στη βιβλιοθήκη
Δεν ενθουσίασε ούτε παιδιά, ούτε γονείς- δεν έχει ιδιαίτερο νόημα θα έλεγα..
0
Το ελαφοκάραβο
Το ελαφοκάραβο
Αυτό το βιβλίο παίρνει 5 από την καρδιά μου όχι γιατί έχει την τόσο ξεχωριστή ιστορία αλλά γιατί έχει μοναδική εικονογράφιση!
0
Ανάποδα
Ανάποδα
Υπέροχο, ψυχαγωγικό, διδακτικό χωρίς να θεωρεί τους αναγνώστες του κουτούς (όπως γίνεται με ΠΟΛΛΆ παιδικά βιβλία) και με πανέμορφες σελίδες που κρατούσαμε ψηλά ξαπλωμένοι, για να βλέπουμε ό,τι ακριβώς έβλεπε και το σκαθάρι!
0
Child 44
Child 44
I really loved this one!! The atmosphere, the parallel plot concerning the descendance of a former Soviet hero and the story of a murderer of young boys - how the first decides to track down the second to prove himself worth living... That was a thriller worth reading!!!!
0
Το βιβλίο του νεκροταφείου
Το βιβλίο του νεκροταφείου
Ο Gaiman σε αυτό το βιβλίο είναι συγκινητικός... Είχα την ευκαιρία να το ακούσω σε audiobook στο οποίο διάβαζε ο ίδιος το βιβλίο του. Αξίζει τον κόπο!
0
Cloud Atlas
Cloud Atlas
Δε νομίζω ότι έχει γραφτεί άλλο βιβλίο σαν κι αυτό... να συνδέει τις χιλιετίες της ανθρωπότητας πηγαίνοντας μπρος πίσω στο χρόνο, κρυφόκοιτάζοντας τη ζωή των ανθρώπων, με έντονο το στοιχείο της μετενσάρκωσης. Ωστόσο το θεμα είναι η εξέλιξη της ανθρώπινης ύπαρξης και όχι οι μεταφυσικές ανησυχίες. ( Και όλα αυτά σε ένα μυθιστόρημα που σου κόβει την ανάσα με επαναστάσεις, έρωτα, θυσίες, πολέμους, τεχνολογία αιχμής και ανθρώπους των σπηλαίων). Νομίζω είμαι πολύ λίγη για να εκφράσω σε λίγες γραμμές όλα αυτά που αυτό το βιβλίο με έκανε να σκεφτώ.. Αγαπημένες φράσεις : 'My life amounts to no more than one drop in a limitless ocean. Yet what is any ocean, but a multitude of drops?' , 'Our lives are not our own. We are bound to others, past and present, and by each crime and every kindness, we birth our future.' 'I believe there is another world waiting for us. A better world. And I'll be waiting for you there.' και ίσως η πιο αγαπημένη.. 'I believe death is only a door. One closes, and another opens. If I were to imagine heaven, I would imagine a door opening. And he would be waiting for me there.'
0
Ο θάνατος του Στάλιν
Ο θάνατος του Στάλιν
Hilarious! A funny, imaginative story about what could have happened! Interesting, realistic, witty.
0
Η αδερφή μου η Κλάρα και η μεγάλη πορεία βιβλίο 2
Η αδερφή μου η Κλάρα και ο μεγάλος περίπατος
Έχοντας έξαντλησει να το μικρό Νικόλα, ψάχναμε να βρούμε κάτι ανάλογο. Αυτή η σειρά λοιπόν βρέθηκε μπροστά μας. Ένα μικρό διαμαντάκι - πολύ αστείο και με ειλικρινή παιδικότητα. Τ' αγόρια γέλασαν πολύ.
0
Η αδερφή μου η Κλάρα και ο καρχαρίας
Η αδερφή μου η Κλάρα και ο καρχαρίας
Το συγκεκριμένο δεν ήταν πολύ αστείο και γενικά δε μου άρεσε το πόσο άσχημα χαρακτηριζόταν ο θείος των παιδιών από τα ίδια, ο οποίος παρουσιάζεται αρκετά εύσωμος (η γυναίκα του τον άφησε μάλλον γιατί ήταν χοντρός - κι άλλα τέτοια χαριτωμένα). Τα υπόλοιπα της σειράς όπως το " Η αδερφή μου η Κλάρα και η μεγάλη πορεία" είναι πολύ πιο αστεία- κι ευγενικά..
0
Ο γρίφος του Μαρασλή
Ο γρίφος του Μαρασλή
Μια παρέα φοιτητών της ΑΣΟΕ και του Πολυτεχνείου, εν μεσω ερώτων και πολιτικών φοιτητικών παρατάξεων ανακαλύπτουν ένα μεγαλο μυστικό που αφορά στην εποχή του Θουκυδίδη και σε χαμενα γραπτά του μεγάλου ιστορικού, και αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο... Μπλα μπλα μπλα... Απορώ πως τέτοια βιβλία παίρνουν τον δρόμο της έκδοσης! Η συγγραφέας προσπαθεί απεγνωσμένα να μας δείξει πόσο πολυπράγμων και διαβασμένη είναι και φτιάχνει ενα μυθιστόρημα που βρίθει ιστορικών, οικονομικών και άλλων αναφορών, τόσο μα τόσο βαρετό!!! Δεν αφηνει κανένα στοιχείο για τον αναγνώστη.. μαλλον μας θεωρεί ανικανους να καταλάβουμε την τόσο "απαιτητική" πλοκή, ώστε την αναλύει μεχρι αναισθησίας! Τελικά ομως το κείμενο μοιάζει με γραπτό δεκαπενταχρονης και οι ήρωες της καταντούν ο ενας χειρότερος από τον άλλο- αντιπαθητικοι, εγωιστές και αλαζόνες... Δυο αστεράκια... ένα γιατί είναι βιβλίο που μου το εκανε δώρο ενα αγαπητό μου άτομο κι ένα γιατί τουλάχιστον αυτή η συγγραφέας δεν έγραψε άλλο ενα αισθηματικό μυθιστορημα...
0
Miss Peregrine's home for peculiar children
I started this book thinking that it had a gothic atmosphere - all these beautiful photos were very promising! I considered it to be a book that might seem childish but would create the kind of underlying terror that only children can.. However, to my disappointment, it ended as a really young adult novel... I would like to see what will happen in the future in the second book, but even if I don't, I won't mind...
0
Οι ψαράδες
Οι ψαράδες
Η Αφρικανική παράδοση μπλέκεται σε μια σύγχρονη τραγική ιστορια, με ήρωες τα τέσσερα μεγαλύτερα αδέρφια μιας βαθειά παραδοσιακής αλλά ωστόσο δυτικοτραφούς οικογενειας... Δεν εχω καταληξει σε συγκεκριμένη γνώμη γι αυτό το βιβλίο τελικά.. Σιγουρα έχει πολλά να διδαξει στον αναγνώστη. Η Αφρικανική κουλτούρα συνδυάζεται με το δυτικό πολιτισμό στην Νιγηρία του 1990. Μας δείχνει την προσπάθεια των ανθρώπων εκεί να ξεφύγουν από τη φτώχεια, την ημιμάθεια τις προλήψεις - χωρίς αυτό να ειναι πάντα εφικτό.. Δε μου αρεσε το τραγικό της υπόθεσης, παντα με στεναχωρουν οι ιστορίες στις οποίες οι ήρωες παθαίνουν δεινά που θα μπορουσαν ισως να ειχαν αποφευχθεί.. Ωστοσο είναι ένα δυνατό χαστούκι, κατι σαν την έξαρση της εφηβείας στην οποία τα αγόρια- πρωταγωνιστές αποδομουν τον εαυτό τους (πεθαινοντας;) για να ξαναχτιστουν, αντρες πια, ώριμοι..
0
Master and Margarita
The master and Margarita
Ο διάβολος "παίζει" με τα παιδιά του! Ένα από τα καλύτερα, διασκεδαστικότερα και πιο ιδιόμορφα βιβλία που εχω διαβάσει! Εξαιρετικό!
0
Ιστορίες φαντασμάτων από την Ιαπωνία
Ιστορίες φαντασμάτων από την Ιαπωνία
Εχω την αίσθηση οτι το βιβλίο αυτό καθ αυτό δεν γράφτηκε τόσο για τους ίδιους τους θρύλους, όσο για να μας γνωρίσει με την κουλτούρα που τους περικλείει. Με εκτενέστατη και εξαιρετική αναλυτική εισαγωγή και σημειώσεις μετά από κάθε ιστορία, δεν ειναι το βιβλίο που θα διαβασεις για να τρομάξεις, αλλά μια γνωριμία με έναν πολιτισμό τόσο διαφορετικό, οσο και πλούσιο..
0
Η δεσποινίς Σμίλα διαβάζει το χιόνι
Η δεσποινίς Σμίλα διαβάζει το χιόνι
Η Σμίλλα είναι Ίνουιτ και διαβάζει το χιόνι όπως άλλοι διαβάζουν τις οδικές πινακίδες. Είναι σκληραγωγημένη, εξαιρετικά ευφυής και αντικοινωνική. Μια γυναίκα που αρνείται να ενταχθεί στον "πολιτισμένο" τρόπο ζωής της Δανίας. Όταν ο μικρός, επίσης εσκιμώος, γιός της γειτόνισσάς της πέφτει από την σκεπή και σκοτώνεται, η Σμίλλα ξέρει ότι δεν ήταν ατύχημα γιατί τα ίχνη που άφησε ο μικρός στο χιόνι δείχνουν κάτι άλλο... Μεστή γραφή, παγωμένο τοπίο... Ο συγγραφέας έχει κάνει σημαντική μελέτη για να γράψει αυτό το βιβλίο - κάτι ανάμεσα σε αστυνομικό και επιστημονικό μυθιστόρημα. Σε κάθε σελίδα σου μαθαίνει και κάτι καινούριο για τη Γροιλανδία, τους παγετώνες, τα παγοθραυστικά, τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται εκεί, την κουλτούρα των ανθρώπων που ζουν σε κλίματα αδιανόητα για το μέσο ευρωπαϊκό νου... Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία μέρη "Θάλασσα " και "Πάγος " τα λάτρεψα! Συστήνεται ανεπιφύλακτα!
0
Ζούσαμε πάντα σ' ένα κάστρο
Ζούσαμε πάντα σε ένα καστρο
Το μυαλό είναι επικίνδυνο μέρος να χαθεί κανείς! Αυτά. Ούτε ότι καλύτερο έχω διαβάσει, ούτε ό,τι χειρότερο. Κρίνοντας από τα πολλά αστέρια που έχει πάρει αυτό το βιβλίο, θα πω ότι μάλλον δεν ήταν για μένα.. .
0
The penelopia
...and when you think that ok, you know the story -you are Greek anyway, what does a Canadian has to add to it? - you read Penelopiad... It is a book with a happy? ending that makes you feel sad.. Penelope's loneliness is prominent and difficult to swallow... The patriarchy strikes and all you feel when you are close to the end of the book is anger.. It is a book I would advise everyone to read. A real page turner, not an easy read though!
0
Ο λευκός τίγρης
Όσο πιο πολύ διαβάζω για αυτή τη χώρα και τις συνθήκες ζωής εκεί, όλο και πιο πολύ νιώθω μια αποστροφή και μια θλίψη .. Οπότε όχι. Βραβευμένο ή οχι αυτο το βιβλίο είναι μια θλίψη.. Τα δύο αστεράκια γιατι μου θύμισε λιγο "Τους Ψαράδες" και γιατί εν τέλει, ο ήρωας ήθελε απλώς να είναι Ελεύθερος Άνθρωπος!...
0
Το δείπνο
Το δείπνο
Μου αρεσει πολύ να συναντώ συγγραφείς που τολμούν να θέσουν ερωτήματα που κι εμείς οι ίδιοι φοβόμαστε να θέσουμε στον εαυτό μας! Αν το δικό μας το παιδί έκανε ενα έγκλημα, τι θα κάναμε εμείς ως γονείς; Θα συνεχίζαμε να υποστηρίζουμε με πάθος την αίσθηση δικαίου που μας διακατέχει, ή θα πετούσαμε στα σκουπίδια όλα τα θεωρητικά ηθικά διδάγματα και θα προσπαθούσαμε να σώσουμε το βλαστάρι μας με κάθε τρόπο ; Ο Koch είναι εξαιρετικός σε τέτοιου είδους ηθικά διλήμματα. Και όσοι βιάζονται να τον ρίξουν στο πυρ το εξώτερο, ας κανουν αυτή την ερώτηση στον εαυτό τους κι ας κρατήσουν την απάντηση μέσα τους...
0
Confiteor
Confiteor
Δεν ξέρω πως να αρχίσω με αυτό το βιβλίο... μάλλον ανάποδα... στις τελευταίες 200 σελίδες με κούρασε πολύ... ίσως είναι που δε μπορώ τους ανθρώπους που λόγω του εγωισμου τους χάνουν χρόνια ή στιγμές με αυτους που αγαπούν. Ωστόσο μεγαλειώδες πόνημα... αφού ήδη έχω παραγγείλει το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα.. Σίγουρα δεν είναι χαμένος χρόνος αυτό το βιβλίο και το τέλος φαίνεται τοσο λογικο... για κάποιο λόγο στις τελευταίες του σελίδες μου θύμισε λίγο τη Φωλιά του κουκου..
0
Ξιδοκόριτσο
Το Ξιδοκόριτσο
Τι γλυκό και αστείο βιβλίο! Το κλείνω με ένα χαμόγελο στα χείλη! Ο Σαίξπηρ απολαυστικός ανά τους αιώνες!
0
Τα απομεινάρια μιας μέρας
Τα απομεινάρια μιας ημέρας
Το καλύτερο ίσως μυθιστόρημα του Καζούο Ισιγκούρο. Με αγγλική φλεγματικότητα και ιαπωνική αυστηρότητα ( ίσως το βιογραφικό του μπάτλερ που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο, με δύο λέξεις). Ποιητικό!..
0
Ο αφηγητής του πρωινού τρένου
Ο αφηγητής του πρωινού τρένου
Στο εξώφυλλο αναγράφεται ότι η Αμελί συναντά το συγγραφικό της ταίρι (γι'αυτό και το αγορασα άλλωστε, περιμενα εκεινον το μαγικό ρεαλισμό που σε ταξιδεύει σε μια Γαλλία σύγχρονη μεν, παραμυθική δε).. Ωστόσο, αυτό το βιβλίο είναι ενδιαφέρον αλλά πολύ κυνικό... Για εμένα αυτό ήταν μια μικρή απογοήτευση..
0
Στον ίσκιο του βασιλιά
Στον ίσκιο του βασιλιά
Δε θα έλεγα ότι μου θύμισε Stephen King το συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν παύει όμως να είναι μια ενδιαφέρουσα συλλογή διηγημάτων για τους λάτρεις του είδους, με δύο- τρία να είναι πραγματικά διαμαντάκια! Νομίζω πως Κελλης και Παπαμάρκος ξεχωρίζουν με την ιδιαίτερη πένα τους- μου θύμισαν την Ελλαδα των θρύλων που μου έλεγε η γιαγιά μου...
0
Stories of your life and others
To whoever has not read it yet: You really should!!! It generates questions about all aspects of life (afterlife included).. It makes you think about what really is a virtue and what a burden to possess... It questions the human nature itself and the vast possibilities of your own mind.. Pure food for thought I would call that book.. ... and I love the fact that it gives credits to "slaughterhouse five" which I have recently read and truly enjoyed...
0
Vegetarian
The vegetarian
If you have read Shirley Jackson's "We Have Always Lived In The Castle", you will find something common here! In fact it is exactly what I thought after reading the book.. The Vegetarian is a book about what a horrible place the mind can be... It is shocking, sometimes terrifying, agonizing and purely unique... In the pages of the Vegetarian the mind becomes even more horrifying since we do not read the thoughts of the heroine herself, but the thoughts of her relatives who try to understand what is going on, to explain her behaviour and consequently, to avoid being in the exact same place of her sad madness... Not an easy read, but it worths the effort..
0
Οχ χταπόδι λάθος πόδι!
Όχ χταπόδι
Από τα καλύτερα και πιο διασκεδαστικά βιβλια που εχουμε διαβάσει τελευταία με τα ζουζούνια μου!
0
Τριλοβίτες
Τριλοβίτες
Τι ωραίο βιβλίο.. Τι καταθλιπτικό βιβλίο... Μετά από αυτό καταλαβαίνω γιατί αυτοκτόνησε ο συγγραφέας! Αν η ψυχή του κουβαλούσε τόση απογοήτευση και θλίψη, δεν είναι παράξενο που αποφάσισε να εγκαταλείψει το πλοίο... Μη παρεξηγήσετε, είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο και ενδιαφέρον βιβλίο.. Έχει την ποιότητα του παλιού ελληνικού ασπρόμαυρου κινηματογράφου κι ας μιλάει για τη Δυτική Βιρτζίνια. Βγάζει νοσταλγία, και κάποια από τα διηγήματα μπορεί να θυμίσουν ιστορίες παλαιότερων γενιών.. Ωστόσο, η μοίρα των ηρώων πολλές φορές φαίνεται προδεδικασμένη, χωρίς διαφυγή απο τη ζωή που τους επιφυλάσσει ο τόπος εκεί.. Αν σε κάποιον αρέσουν οι συλλογές διηγημάτων, οι Τριλοβίτες είναι μια καλή επιλογή!
0
Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του
Ο Άχρωμος
Δεν είναι ότι μου άρεσε ή όχι αυτό το βιβλίο.. Ήταν εξαιρετικά ευανάγνωστο, καλογραμμένο και αρκετά ενδιαφέρον.. Όμως.. για το δικό μου γούστο ήταν πολύ επίπεδο, χωρίς διακυμάνσεις και έντονες στιγμές-ίσως εκτός από δύο -. Μου αρέσει τα βιβλία να έχουν κάτι από αρχαία τραγωδία, κορύφωση και λυση. Αυτό, σίγουρα δεν είναι τετοιο βιβλίο. Επίσης, δε μου αρέσει το γεγονός ότι ο συγγραφέας αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα. Άλλο το να μη μας δίνει μασημένη τροφή, άλλο το να μην εξηγεί γιατί συνέβησαν ακόμη και γεγονότα καταλυτικά για την πλοκή. Μ'αυτά και μ'αυτά, κύριε Μουρακάμι είστε σίγουρα ταλαντούχος συγγραφέας αλλά αυτό δεν ήταν και το καλύτερο σας βιβλίο...
1
Mockingjay
Mockingjay
Απόλυτα πολιτικοποιημένο και πολύ ώριμο το τρίτο βιβλίο της τριλογίας, νομίζω εξηγεί με λίγα λόγια γιατί η πολιτική και οι πολιτικοί-ασχέτως χρώματος- πάσχουν... Οδηγός welcome to reality για αρχάριους.. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!
0
Ο υπέροχος Γκάτσμπυ
Ο υπέροχος Γκάτσμπυ
Και μόνο για την πρώτη και την τελευταία σελίδα, αυτό το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί! Εξαιρετικό αν και στενάχωρο..
0
Boy Called Christmas
Το αγόρι που το είπαν Χριστούγεννα
Τι φανταστικό βιβλίο!! Τι όμορφο βιβλίο! Ο Νικόλας είναι ένα πολύ δυστυχισμένο παιδί... Οχι το πιο δυστυχισμένο- το πιο δυστυχισμένο είναι ένα παιδί στην Ινδία που το χτύπησε κεραυνός την ώρα που έκανε την ανάγκη του στις όχθες ενός ποταμού!- Πιστεύει όμως στη μαγεία! Και αν πιστεύεις στη μαγεία, αδύνατο (αδύνατο: βρισιά στη γλώσσα των ξωτικών) είναι ότι δεν έχεις δοκιμάσει ακόμα.... Τα συγχαρητήριά μου στον συγγραφέα! Δε συστήνεται για πολύ μικρά παιδια καθώς περιέχει κάποιους γλαφυρότατους θανάτους! Κατα τα άλλα, από τα 8 και μέχρι τα 198, ανεπιφύλακτα!!
0
Παγανιστικές δοξασίες της Θεσσαλικής επαρχίας
Παγανιστικές δοξασίες
Βρε παιδιά βαρέθηκα!!! Ο συγγραφέας έχει το ύφος, το υλικό, την έκδοση αλλά...
0
Το κόκκινο βότσαλο
Το κόκκινο βότσαλο
Έχει γράψει και καλύτερα ο Τριβιζάς. Δε με ενθουσίασε ιδιαιτέρα- τα παιδιά γέλασαν σε σημεία κι ανησύχησαν σε άλλα.. Δε συστήνεται πάντως αν προσπαθείτε να πείσετε το παιδί σας να κοιμηθεί στο δικό του δωμάτιο!
0
Προς γνώση και συμμόρφωση
Ο κος Ντάρσυ παραμένει γοητευτικότατος ανά τους αιώνες! Η ιστορία της Μπρίτζετ Τζόουνς και του Μαρκ Ντάρσυ είναι το αποκούμπι μου μετά από την ανάγνωση κάποιου βιβλίου ιδιαίτερα βαρύ και στενάχωρου. Είναι σίγουρο ότι θα μου φτιάξει τη μέρα! Νομίζω ωστόσο, όπως γινεται συχνά άλλωστε, ότι το πρώτο βιβλίο της σειράς είναι λίγο καλύτερο απο το δεύτερο.
0
Μικρά Αγγλία
Μικρά Αγγλία
Η Ιωάννα Καρυστιάννη με έκανε να ξαναγαπησω τις Ελληνίδες συγγραφείς (χωρίς να θέλω να θίξω υπολύψεις, πιστεύω ότι υπαρχουν κάποιες συγγραφεις οι οποίες ειναι εξαιρετικές, όπως η Ελένη Κατσαμά).. Είχα όμως απογοητευτεί. Ε λοιπόν, αυτό το βιβλίο ειναι μια όαση αν και ναυτικό εν τη γενέσει! Σε βάζει στο κλίμα, νιώθεις κι εσύ ως αναγνώστης οτι ζεις στην προπολεμική Άνδρο με όλους τους άνδρες της οικογενειας σου να ειναι ναυτικοι.. Συμπάσχεις με τις γυναίκες που μενουν χρονια μόνες τους προσπαθώντας να έχουν μια κατα το δυνατον φυσιολογική ζωή μεγαλώνοντας τα παιδιά τους... και ζεις το Μεγάλο Έρωτα.. Η Ορσα και ο Σπύρος θα μεινουν χρονια στη μνήμη μου - και την καρδια μου...
1
Οι Καλοί
Οι καλοί
... Έχω μια στενοχώρια, ένα βάρος στην καρδιά.. Το τέλος των βιβλίων της Hannah Kent δεν έχουν λύση, δεν προσφέρουν κάθαρση. Σε αφήνουν με ένα "γιατί ρε γαμωτο" οταν τελειώνουν.. Οι Καλοί δεν είναι Έθιμα Ταφής, και ίσως -κακώς- πριν το διαβάσω είχα βάλει τον πήχη πολύ ψηλά. Είναι όμως ένα πολύ καλό βιβλίο για το οποίο η Kent για μία ακόμη φορά έχει κάνει τρομερή έρευνα. Σίγουρα αξιζει τον κόπο! (Τώρα πάω να διαβάσω λίγο Έλεν Φήλντινγκ μήπως φτιάξει η ψυχολογία μου!
0
Hate U Give
The hate you give
Ένα αριστούργημα γραμμένο σε αργκό! Τι να πει τώρα κανείς γι' αυτό το βιβλίο.. Η Starr είναι συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο του επίσης νεαρού παιδικού φίλου της, Khalil. O Khalil σκοτώνεται σε τυπικό οδικό έλεγχο της αστυνομίας από τον ίδιο τον αστυνομικό που τον σταμάτησε, αν και αοπλος..κι εκεί, ξεκινά η ιστορία μας.. Μια ιστορία που σε βαζει σε μια αλλη υπαρκτή πραγματικότητα στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού.. Ένα βιβλίο που παρά τις 450 σελιδες του δεν κανει κοιλιά πουθενά.. που αν και εχει τη φωνή ενός δεκαεξαχρονου κοριτσιού έχει χαρακτήρες ώριμους και δομημένους.. Αγαπάς κάποιους, μισείς κάποιους, γελάς με κάποιους άλλους.. Ενα βιβλίο που μου σύστησε τον Emmett Louis Till και τη ζωή των απλών ανθρώπων που μεγαλώνουν στα ghetto και πολυ συχνα δεν εχουν επιλογές.. Να το διαβάσετε! Όλοι!
0
Secret History
The secret history
I really enjoyed this book. I liked the obvious research Donna Tartt had put in this book and I must admit that the characters were a pleasant surprise for me! They were different, they were interesting, they were unique!..
0
7+1 Καθημερινά Ηγεσίας
7+1 Καθημερινά αμαρτήματα ηγεσίας
Το τελείωσα! Μη σας μπερδεύει η λέξη Ηγεσία στο εξώφυλλο- το βιβλίο απευθύνεται σε όλους, όχι μόνο σε στελέχη πολυεθνικών και CEO. Ιδίως στα πρώτα κεφάλαια, βρήκα σε προσωπικό επίπεδο πολλά σημεία που θα μπορούσαν να βρουν εφαρμογή στην δική μου καθημερινότητα. Ευανάγνωστο, κατανοητό, χιουμοριστικό και το βασικότερο, με αλήθειες. Κρατάω μια φράση (από τις πολλές που μου έκαναν κλικ): "Ο τέλειος ηγέτης είναι σαν τη κοινή λογική. Η ύπαρξη του φημολογείται, αλλά δεν έχει αποδειχθεί."
0
Homo Deus. Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος
Homo Deus
Scroll down for English. Αν με ρωτούσε κάποιος ποιο βιβλίο θεωρώ ότι θα'πρεπε να διαβάσουν όλοι, θα πρότεινα χωρίς καμία επιφύλαξη το Homo Deus του Noah Yuval Harari. Είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του ( προηγείται το "21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα" και το " Homo Sapiens"). Είναι από τα -λίγα- βιβλία που απ' όταν τα διάβασα άλλαξε ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο.. Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: Μπορεί η νεωτερική εποχή να έβαλε τον άνθρωπο στη θέση του Θεού, μπορεί τον προηγούμενο αιώνα η ανθρωπότητα να έθεσε υπό έλεγχο το λιμό, τις επιδημίες και τον πόλεμο σήμερα όμως, που έχει βαλθεί να νικήσει τα γηρατειά και το θάνατο και να βρει το κλειδί της ευτυχίας, νέες θεϊκές δυνάμεις δημιουργίας και καταστροφής παίρνουν τη σκυτάλη. Όσο αποκωδικοποιούμε τη δομή του εγκεφάλου και τον γενετικό μας κώδικα χάρη στη βιοτεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη και την επεξεργασία Μεγάλων Δεδομένων, η αυθεντία θα περνάει σε εξωτερικούς αλγόριθμους και οι περισσότεροι άνθρωποι θα γίνονται οικονομικά και πολιτικά ανίσχυροι. Όταν το έξυπνο κινητό μου θα με γνωρίζει καλύτερα απ' ό, τι εγώ και ο Μεγάλος Αδελφός θα μπορεί να παίρνει τις καλύτερες αποφάσεις για λογαριασμό μου, οι δημοκρατικές εκλογές, η ελεύθερη αγορά και οι ίδιοι οι άνθρωποι θα είναι εξίσου παρωχημένοι με τα πέτρινα μαχαίρια και τις κασέτες ήχου. Αν ο 19ος αιώνας, με τη Βιομηχανική Επανάσταση, έφερε την εργατική τάξη, ο 21ος θα δημιουργήσει μια νέα τεράστια "άχρηστη τάξη". Μετά από 50.000 χρόνια, ο Χόμο σάπιενς (έμφρων άνθρωπος) θα δώσει τη θέση του στον Χόμο ντέους (άνθρωπο-θεό) κι ο κόσμος θα αποκτήσει νέους αφέντες. If they asked me which is the book that in my opinion EVERYONE should read, I would answer without any hesitation "Homo Deus". One of the books that changed my perception of the world.
0
Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά
Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά
Ξέρετε τα βιβλία που ενώ κυλάνε ωραία το τέλος τους είναι απογοητευτικό; Ε, αυτό ήταν το ακριβώς αντίθετο! Ξεκίνησε μέτρια προς καλά, συνέχισε λιγότερο καλά, άρχισε να πλατιαζει και τελικά κατέληξε σε ένα τέλος συγκινητικό που σε αποζημιώνει...
0
Παράξενες ιστορίες από το κινέζικο σπουδαστήριο
Παράξενες ιστορίες από το κινέζικο σπουδαστήριο
Η κινεζική κουλτούρα είναι πολύ διαφορετική από την δική μας.. Αυτό φαίνεται και από ένα απλό παράδειγμα: στις παράξενες ιστορίες, ακόμα και τα φαντάσματα λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής. Ονειρεύονται να γίνουν υψηλοί αξιωματούχοι ή να παντρευτούν/να γίνουν εταιρες, γράφουν ποίηση και δίνουν μεγάλη σημασία στους καλούς τρόπους.. Οι παράξενες ιστορίες είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο και με εξαιρετική έκδοση. Όμως, ήταν μικρό. Δεν προλαβαίνεις να γνωρίσεις τον κινεζικό πολιτισμό μέσα απο τις 12 ιστορίες, μονο να παρεις μια μικρη γεύση. Θα ήθελα επίσης να δω εναν πιο αναλυτικό σχολιασμό ή/και ενα αναλυτικότερο επίμετρο..
0
Ο Άντερς ο φονιάς και οι φίλοι του
Ο Άντερς ο φονιάς και οι φίλοι του
Είχε κάποιες πολύ εμπνευσμένες σκηνές προς το τέλος, αλλά κατά τα άλλα μέτριο....
0
Πείραμα μνήμης
Δεν αντέχω τα βιβλία στα οποία περιπλέκεται η υπόθεση όσο πιο πολύ μπορεί για να κρατηθεί ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη, για να ακολουθήσει τελικά ενα τέλος άκυρο που δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα... Η γενική ιδέα πρωτότυπη και θα μπορούσε να έχει δώσει ένα εξαιρετικό βιβλίο, αλλά δεν..
3
Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα
Το αγόρι με τη ριγέ πυτζάμα
Κατ' αρχάς θα ήθελα να πω οτι διάβασα το βιβλίο γνωρίζοντας το τέλος (υπόσχομαι οτι δε θα κάνω spoilers!).. Αυτό μπορεί να με έκανε καπως πιο παρατηρητική του background της ιστορίας... Λοιπόν πρόκειται για ένα πολύ γλυκό βιβλίο που όντως περνάει νοήματα αν το διαβάσει ένα παιδί 10 με 12 ετών.. Πολύ συγκινητικό πραγματικά. Και πολύ απλοϊκό. Δε θα μιλήσω για την εξευγενισμενη περιγραφή του στρατοπέδου συγκεντρώσεως, ούτε για το απίθανο γεγονός η στενή οικογένεια του διοικητή αυτού του στρατοπέδου να μπορεί να τον αμφισβητεί ηθικά! Νομίζω όμως ότι απο την διήγηση λείπει ο πόνος των ανθρώπων μέσα στο στρατοπεδο, ο φόβος για τον κατακτητή και το μίσος των κατακτητών για τους αιχμαλώτους- για να το πω απλά, όλα αυτά που εκαναν το ολοκαύτωμα μια υπαρκτή πραγματικότητα... Είναι ένα ευχάριστο βιβλίο αλλά δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω.
0
Between the world and me
Incoherent, white-shaming, without a real structure. We just follow Coates' train of thought around. Coates separates the world in two categories - Black people and those who think that are white, or else the Dreamers. I don't think that this book is a letter to his son as he claims. It seems more like an effort to make the people angry, to separate- and this in my poor mind is alarming. In the world we live in, we try to educate our kids not just to accept the difference, but to embrace it as well. Reading for example that Coates' parents didn't let him play with white heroes as a child - something he feels proud about- is no good. Anyway, I have always considered any kind of discrimination intolerable- and he does just that! In my mind people's actions are those which indicate if they are "good" or "bad", not their colour. Yes black people have suffered in the hands of white people but that doesn't make everybody accountable. It is like a Jewish of today blaming every single German of today to be a Nazi because of what his/her grandparents suffered (with all respect). Although I loved THUG (that more or less had the same topic with this book) I got so tired and frustrated by Between the world and me that I don't think I will try to read any more Coates. We'll see..
0
Να σου πω μια ιστορία
Να σου πω μια ιστορία
Δεν είναι άσχημο βιβλίο. Ίσως αν το διαβαζα μικρότερη ή σε κάποια άλλη φάση της ζωής μου να μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση. Σε κάθε περίπτωση είναι ευανάγνωστο και ευχάριστο βιβλίο.
0
Σκανδιναβική μυθολογία
Σκανδιναβική μυθολογία
Αν είναι η πρώτη σας γνωριμία με την Σκανδιναβική μυθολογία, αυτό είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο- ειδάλλως ίσως να σας φανεί λίγο.. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα βιβλίο που δεν κουράζει και κυλάει γρήγορα!
0
Dark Matter
Dark matter
Κατ' αρχάς θα ήθελα να πω οτι λατρεύω το Βορρά! Οταν διαβάζω για τοπία καλυμμένα με πάγο με πιάνει μια ανατριχίλα, μια αδημονία.. Αν μάλιστα σε ολ' αυτά προσθέσουμε το Βόρειο Σέλας..λατρεία! Αυτό ακριβώς ειναι αυτό το βιβλίο! Ένα βιβλίο φαντασμάτων που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της πολικής νύχτας! Ατμοσφαιρικό! Το βιβλίο εχει τη μορφή προσωπικού ημερολογίου και επιστολών και αυτό το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον! Αξίζει τον κόπο!
0
Το πρώτο τηλεφώνημα από τον παράδεισο
Το πρώτο τηλεφώνημα από τον παράδεισο
Γλυκό, ευανάγνωστο και αισιόδοξο εν τέλει βιβλίο..
0
Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί
Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί
Με πολύ απλά λόγια μπορείς να πεις πράγματα που θα αγγίξουν τον αναγνώστη βαθειά! Αυτό κάνει η Sun-mi Hwang, και αυτό ακριβώς είναι αυτό που την κατατάσσει στους σπουδαίους συγγραφείς! (Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει μου άρεσε λίγο περισσότερο, ωστόσο και ο σκύλος αγγίζει πολλές ευαίσθητες χορδές)..
0
Σκακιστική νουβέλα
Σκακιστική νουβέλα
Ένα μικρό βιβλίο που πραγματεύεται ενα περιστατικό, το οποίο λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια μιας κρουαζιέρας.. Κι όμως, τελειώνοντας το νιώθεις λες και διάβασες ένα πολυσέλιδο κλασικό αριστούργημα... (Ο Μίρκο Τσέντοβιτς είμαι σίγουρη ότι λειτουργεί μέσα στο φάσμα του αυτισμού- μου έκαναν εντύπωση οι χαρακτηρισμοί που του αποδίδονταν-ηλίθιος, χωρίς καμία κοινωνική δεξιότητα.. αναφερόμενοι στον παγκόσμιο πρωταθλητή σκακιού). O Tempora o mores!!
0
Φόνος 5 αστέρων
Φόνος 5 αστέρων
Δεν ξέρω γιατί διάβασα αυτό το βιβλίο, μη με ρωτήσετε! Το είδα στο ράφι μιας φίλης και είπα "γιατί όχι;"... Δεν έμαθα από την προηγούμενη προσπάθεια μου να διαβάσω βιβλίο της κας Ακρίτα! Εντάξει, δεν ήταν τόσο χάλια όσο "Το μήλο βγήκε από τον παράδεισο " και η αλήθεια είναι ότι εχω διαβάσει Αμερικανικά αστυνομικά πολύ πολύ χειρότερα (εξού και τα 2 αστέρια). Αλλά δεν... στην αρχή είναι ας πούμε μια χαρά- αν και ειναι λες και εχεις πιάσει κουβέντα στο δρόμο κουτσομπολεύοντας για τη ζωή πλούσιων γόνων.. Από τη μέση και μετά βαρέθηκα. Το τέλος ως συνήθως τραβηγμένο από τα μαλλιά. Μόνο το γεράκι στην αρχή και στο τέλος δίνει μια ενδιαφέρουσα νότα. Και εις άλλα με υγεία.
0
Η ιστορία της πορφυρής δούλης
Η ιστορία της Πορφύρης Δούλης
Ενας κόμπος στο λαιμό κι ένα σφίξιμο στο στομάχι ένιωθα τη στιγμή που έκλεινα αυτο το βιβλίο... και ακομα το νιώθω μια ημέρα μετά.. και κάτι μου λέει για καιρό ακόμα.. Ειναι τρομακτικό το πως ένα δυστοπικο μυθιστόρημα του 1985 μπορεί να είναι τόσο σύγχρονο ώστε να αναγνωρίζεις στοιχεία του στην καθημερινότητα του 2020..
0
Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα
Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα
Μόλις τελείωσα το βιβλίο και τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα.. Είναι δύσκολο να δεις τα πράγματα από τη σκοπιά ενός παιδιού με αυτισμό αν δεν έχεις κάποιο προσωπικό βίωμα.Με τη λογική λοιπόν ότι ο συγγραφέας Μαρκ Χάντον έχει χρόνια εμπειρίας ως ειδικός παιδαγωγός θεωρώ ότι το βιβλίο είναι αρκετά παραστατικό. Είναι ένα βιβλίο που "βγαίνει " γρήγορα, αλλά σε αφήνει με ένα κόμπο στο στομάχι- κυρίως σκεπτόμενη τους γονείς όλων αυτών των παιδιών που υπερβάλλουν εαυτόν και ξεχνούν συχνά τις προσωπικές τους ανάγκες και αναζητήσεις, για να τους προσφέρουν ένα μέλλον και να τα προετοιμάσουν για όταν δεν θα είναι πια δίπλα τους...
0
Έθιμα ταφής
Έθιμα Ταφής
Υπέροχο βιβλίο... Ακόμη νιώθω τον παγωμένο αέρα της Ισλανδίας επάνω μου...
0
Διηγήσεις παραφυσικών φαινομένων
Διηγήσεις παραφυσικων φαινομένων
Μου άρεσε. Αν και ήταν λιτό, απλό και σύντομο. Μάλιστα, πολυ περισσοτερο από τις "Παγανιστικές δοξασίες της θεσσαλικής επαρχίας" ( το οποιο μου θύμισε b-movie, splatter ή κατι τέτοιο τελοσπαντων), με το οποίο έχουν κοινή βάση. Ενδιαφέρουσα ανάλυση των φαινομένων, ξεχωριστή οπτική γωνία της μεταφυσικής. Σίγουρα θα επιδιώξω να ξαναδιαβάσω βιβλία του συγγραφέα.
0
Father Christmas and Me
Ο πατέρας Χριστούγεννα κι εγώ
Μου άρεσε λίιιιιγο λιγότερο από τα προηγούμενα. Ωστόσο, ο Haig παραμένει συνεπής απέναντι στους αναγνώστες του δίνοντας τους μια ιστορία καλοδουλεμένη με αγωνιώδη και πρωτότυπη πλοκή! Σε αυτό το βιβλίο, μαθαίνουμε λοιπόν -εκτός από την εξέλιξη της ιστορίας των ηρώων μας- και την ιστορία των πασχαλινών κουνελιών!!
0
Girl Who Saved Christmas
Το κορίτσι που έσωσε τα Χριστούγεννα
Ο,τι και να πω για τον Matt Haig είναι λίγο- πνευματώδης, έχει μια τόσο πλήρη, λεπτομερή ιστορία στο μυαλό του που είναι άξιο θαυμασμού! Καταπιάνεται με δύσκολα θέματα οπως ο θάνατος, η φτώχεια, η καταπίεση.Δεν εξευτελίζει το βιβλίο του κάνοντας το απλοϊκό, επειδή έλα μωρέ, ενα χριστουγεννιάτικο παραμυθι είναι- που δεν είναι, τουλάχιστον όχι μόνον.. Δε θα έλεγα ότι απευθύνεται σε παιδιά.. Μάλλον σε εφήβους και ενήλικες που θα ήθελαν να είναι οι ίδιοι παιδιά..
0
Φρεντερίκ
Εξαιρετικό βιβλίο. Η τέχνη είναι απαραίτητη για τη ζωή τόσο, όσο το φαγητό που μας θρέφει και ο ήλιος που μας ζεσταίνει.. Το διαβάσαμε με αφορμή έναν βιβλιοδιαγωνισμό που αφορούσε σε παιδιά της Α Δημοτικού. Η εικονογράφηση γλυκύτατη -οπως και ο ποντικούς Φρέντερικ- όμως το κείμενο θα γινόταν πιο κατανοητό από παιδάκια λίγο μεγαλύτερα...
0
Η άπληστη χελώνα
Η άπληστη χελώνα
Άλλο ένα βιβλίο που διαβάσαμε με αφορμή βιβλιοφιλικό διαγωνισμό για παιδακια Α Δημοτικού. Άρεσε πολύ και στα δημοτικάκια και στα νηπιαγωγακια! Βρίθει νοημάτων, μπορεί εύκολα να γίνει αφορμή για συζήτηση με τα παιδιά (απληστία/αποξένωση/φιλαυτία/ χαμένη παιδικοτητα μερικά μόνο από τα θέματα)..και το καλύτερο; Είναι έμμετρο! Τα παιδιά το αγάπησαν!
0
Δενδρίτες
Δενδρίτες
Ένα βιβλίο που θυμίζει για κάποιο λόγο έντονα τους "Τριλοβίτες". Η γραφή αριστοτεχνική και μελαγχολική, η ιστορία αυτή καθ'αυτή, ωστόσο, μάλλον αδιάφορη. Ίσως αν το τέλος περιείχε μια κάποια λύση... Θα'βαζα 6 αστεράκια, όμως νομίζω πως και μόνο το γεγονός ότι η γραφή της Παπαδάκη είναι λυρική κερδίζει πόντους στην καρδιά μου..
0
Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι
Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι
Διάσημο παιδικό βιβλίο που όμως ξένισε τα δικά μου τετράχρονα όταν το πρωτοδιάβασαν. Δεν τους άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ η στιγμή που το ποντικάκι πέφτει από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Με την απόδοση του σε ταινία ήταν λίγο καλύτερα τα πράγματα..
0
Το δέμα
Το δέμα
Τελευταία φορά πιάνω Φίτζεκ στα χέρια μου θεωρώ. Δύο στα δύο μου έχουν βγει γράφω-ο,τι-αρλούμπα-μου-έρχεται-στο-μυαλό-για-δικαιολογήσω-τα-αδικαιολόγητα-και-να-το-παίξω-εμπνευσμένος (η πρόταση διαβάζεται με μια ανάσα). Το βιβλίο διαβάζεται πολύ γρήγορα- έχει μικρά κεφάλαια που πάντα τελειώνουν με κάτι δραματικό το οποίο φαίνεται τέρμα άκυρο στην έναρξη της επόμενης σελίδας. Να μη τα πολυλογώ, αν θέλετε να ξοδέψετε χρήματα σε βιβλία, γνώμη μου, πάρτε κάποιο άλλο...
0
Bluest Eye
The bluest eye
Ιδιαίτερο, πανανθρώπινο κι αληθινό. Κατ' εμέ, αυτό το βιβλίο δεν ανήκει στη "μαύρη" λογοτεχνία αν και οι ήρωες του είναι μόνο Αφροαμερικανοί. Πραγματεύεται θέματα παγκόσμια- τον αυτοσεβασμό, την παιδεία, την συναίσθηση ευθύνης και την αυτοεκτίμηση (ανάμεσα σε άλλα).. Πρωταγωνιστές άνθρωποι φτωχοί, αγράμματοι, κουρασμένοι από τη ζωή από μικρή κιόλας ηλικία.. Η Μόρισον αναλύει τόσο ικανοποιητικά και σφαιρικά τους χαρακτήρες της ώστε να σου δημιουργούνται ψήγματα συμπάθειας ακόμα και για τους χειρότερους από αυτούς και, μια αντιπάθεια ή λύπηση ακόμα και για τους πιο συμπαθητικούς. Όπως γίνεται και στην πραγματική ζωή. Και σου θυμίζει να μην κρίνεις αν δεν έχεις ολόκληρη την εικόνα-που δεν την έχεις ποτέ. Δε μπορείς να ξέρεις τι σταυρό κουβαλάει ο κάθε ένας, ούτε να πεις με σιγουριά τι θα έκανες στη θέση του..
0
The Truth Pixie
The truth Pixie
I love Haig (and the Truth Pixie! Such a sweet little book! It is an interesting addition to the Christmas trilogy, but it may as well be read separately. Nice for goodnight reading with kids of any age, too!
0
The Ninth Life of Louis Drax
The ninth life of Louis Drax
The best book I have read in months!!! I cannot say more things than those already mentioned at the book's blurb without letting the cat out of the bag, but let me tell you that it has one of the best climaxes I have read in a book..
0
Επτά παραμύθια μία ιστορία
Επτά παραμύθια μια ιστορία
Κάτω τα χέρια από τα παραμύθια! Αυτό το πράγμα που ο καθένας εκμεταλλεύεται την επιτυχία των κλασσικών παραμυθιών (που δεν έχουν και copyright, right??) για να γράψει ο,τι του έρθει στο κεφάλι, να βάλει και λίγο αίσθημα, λίγο ρατσισμό, λίγο μετανάστευση για να είναι και στο κλίμα των ημερών, είναι αφάνταστα κουραστικό!!!! Όχι μόνο για μένα- αυτό το βιβλίο απορρίφθηκε από όσα παιδιά το έπιασαν στο χέρι τους. Αν γράφετε για να αναγνωριστείτε ως συγγραφείς τουλάχιστον αφήστε τα παιδιά ήσυχα! Μπορεί ο τομέας των παιδικών βιβλίων να είναι ο πλέον ευπώλητος αλλά τα παιδιά είναι και οι πιο σκληροί κριτές!
0
The Nix
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι βαθιά πειραγμένος με μια ανασφάλεια τεράστια, λόγω της εγκατάλειψης του από τη μητέρα του στην ηλικία των έντεκα ετών... Το βιβλίο κινείται σε δύο χρόνους, στην εποχή της φυγής της μητέρας του και την εποχή όπου ο ίδιος, καθηγητής πανεπιστημίου πλέον, αναγκάζεται για καθαρά οικονομικούς λόγους να γράψει ένα βιβλίο για τη μητέρα του (η οποία αφού πέταξε πέτρες σε κάποιον ανερχόμενο πολιτικό, έγινε το πρόσωπο της ημέρας), όπου θα εκθέτει όλες τις "άσχημες" πλευρές της ζωής της. Λοιπόν.. ξεκίνησε τόσο βαρετά και μετά έγινε τόσο ενδιαφέρον!. Μπορώ να πω ότι μετά τη σελίδα 250 δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου - και πάλι, καμιά διακοσαριά σελίδες λιγότερες θα μπορούσε να είναι.. Σε αποζημιώνει για την υπομονή σου, αυτή η αργή έναρξη όμως του αφαιρεί ένα αστεράκι..
0
Britt-Marie Was Here
Η Μπριτ Μαρί ήταν εδώ
Οι χαρακτήρες που σκιαγραφεί ο Μπάκμαν είναι τόσο πλήρεις, που μπορείς να τους φανταστείς και πέρα από το πλαίσιο του βιβλίου, σε μια πραγματικότητα όπου ζουν αυτόνομοι! Η Μπριτ Μαρί είναι εκείνη η νευρωτική καθωσπρέπει κυρία που κάνει παρατήρηση στον ένοικο του τρίτου γιατί τα λουλούδια στο μπαλκόνι του δεν ταιριάζουν χρωματικά με την πρόσοψη που έχει αποφασιστεί στην συνάντηση ιδιοκτητών. (Oh my! What are we? Savages?) Είναι όμως και η ίδια κυρία που εν τέλει δε θα διστάσει να βγει από τον μικρόκοσμο της για να βοήθησει -και να βοηθηθεί, άθελά της, από τους ανθρώπους γύρω της. Υπέροχο βιβλίο, συγκινητικό, ανθρώπινο. Τα τέσσερα αστέρια γιατί περίμενα το τέλος ίσως λίγο διαφορετικό..
0
Η πόλη 1
Είχα δει τον πρώτο κύκλο της σειράς πριν πάρω τα βιβλία (τα οποία - το ομολογώ- τα αγόρασα για να δω τι γίνεται μετά!), έτσι δε μπορώ να είμαι και πολύ αντικειμενική. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας λοιπόν με άφησε πολύ πριν το τέλος του πρώτου κύκλου της σειράς, φαντάζομαι λοιπόν ότι και το μισό του επόμενου θα έχει γνώριμο περιεχόμενο! Τόσο η σειρά όσο και τα βιβλία ακολουθούν πολύ πιστά το ένα το άλλο. Οι ρυθμοί είναι καταιγιστικοί, η αγωνία κορυφώνεται όσο προχωρούν οι σελίδες και το βιβλίο δε σε αφήνει να το αφήσεις! Θα το ευχαριστηθεί οποίος - όπως κι εγώ- αγαπά τις δυστοπίες!!
0
Ο ψεύτης παππούς
Ο ψεύτης παππούς
Δε μου άρεσε καθόλου... Ούτε η γραφή ούτε το περιεχόμενο... Άκρως πολιτικοποιημένο βιβλίο- το ένα αστεράκι είναι για τη νοσταλγική σχέση παππού κι εγγονού. Γενικά δε μου αρέσουν τα βιβλία που σε πιάνουν από το χεράκι και σε πάνε, τα "διδακτικά".
0
Η γιαγιά μου σας χαιρετά και ζητάει συγγνώμη
Η γιαγιά μου σας χαιρετά και ζητάει συγνώμη
Δύο αστέρια για τον Αρκουδόσκυλο, δύο για τον Λυκόκαρδο κι δύο για την Μπριτ Μαρί. (Το οποίο βιβλίο της θα πρέπει ίσως να προηγείται αυτού για να την εκτιμήσει κάποιος πραγματικά- όπως συνέβη συμπτωματικά σε εμένα). Κατά τα άλλα, οι συγγραφείς πάντα την πατάνε όταν προσπαθούν να μιλήσουν μέσα από ένα μικρό παιδί που καταντάει μικρομέγαλο όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο. Καλό. Όχι το καλύτερο του. Διαβάζεται ευχάριστα, κυρίως από τη μέση και μετά, όταν έχεις καταλάβει πλέον την πλοκή.
0
Η δασκάλα μου είναι τέρας! Όχι δεν είμαι.
Η δασκάλα μου είναι τέρας
Πολύ καλό ανάγνωσμα για περιπτώσεις μαθητών (είτε αγοριών, είτε κοριτσιών) που η δασκάλα τους βάζει πάντα κακό βαθμό ή τους μαλώνει ή δεν τους καταλαβαίνει ενώ οι ίδιοι είναι πάντα τόσο συνεπείς και φρόνιμοι...#not. Τα δικά μου τα ήσυχα παιδάκια είπαν πάντως ότι η δασκάλα του βιβλίου μάλλον είχε μια κατάρα να μεταμορφώνεται σε τέρας όταν θυμώνει! Όπως το πάρει κανείς!
0
Ο Στόουνερ
Ο Στόουνερ
Ο άνθρωπος που έβλεπε τη ζωή του να περνάει.. Μελαγχολικό βιβλίο. Στενάχωρο.. Εξαιρετικά καλογραμμένο βέβαια αλλά μια μαυρίλα την βγάζει! Μέχρι και τρεις σελίδες πριν το τέλος θα έβαζα εννιά αστέρια.. Διάβασα όμως την πιο λυρική σκηνή θανάτου που έχω συναντήσει στη ζωή μου.. Για αυτο και μόνο αξίζει να το διαβάσει κανείς..
0
Η εποχή των λίθων- Ύδρανος
Υδρανός
First of all, I want to thank Constantina Maud for giving me the chance to read her book. I promised her my honest opinion and here I am ( I should have done that earlier though, I know, but personal reasons kept me away from my favourite pastime..). Hydranos is a fantasy book. A fantasy that seems like history - I am sure the author could write wonderful historical novels, as well. What makes it so special for me (and made me read it firstly in English and right after in Greek - yes, I searched and bought the book to have both editions, I will explain myself later) is the language. The story is about Drynoe, a rebel in soul, a girl who tries to fit in but always seems to be more than asked, and her company / friends /cousins in a fantasy world that is depicted so detailed and complicated that it is a good idea to consult the maps at the end of the book while reading it (how Tolkien is that! Clapping for Constantina!!). It is about strange stones which constitute the core of existence of the Cosmos and the disappearance of one. It is about political casts that in some way distantly reminded me of the Metabarons of Alejandro Jodorowsky. But the language... Let come to this. When I started reading the English version I thought of the demanding vocabulary used and was impressed. And then I started thinking of ancient Greek tragedies more and more, especially Antigone (The book is not a tragedy at all, I don't want to make spoilers, I have already referred to the ancient Greek drama triangle: plot tie - climax- denouement in a previous comment). So, I finished the book constantly thinking of that, impressed and wondering. I bought the Greek version of the book and I started reading again. There was the answer to my thoughts... The author has mailnly used ancient Greek terms in a modern book in such a way that it is like she is reinventing them, but not really. She uses them in a way that even for someone that has never studied ancient Greek in his whole life, they are understandable. I felt awe for her great effort and the beautiful result! Congratulations. It is really rare to meet a wonderful fantasy book with such high standards. I can't wait to read more of her work in the future..
0
Ο γύρος του γαλαξία με Ωτοστόπ
Όσες φορές κι αν το διαβάσω, αυτό το βιβλίο πάντα 5/5 θα παίρνει! “The History of every major Galactic Civilization tends to pass through three distinct and recognizable phases, those of Survival, Inquiry and Sophistication, otherwise known as the How, Why, and Where phases. For instance, the first phase is characterized by the question 'How can we eat?' The second 'Why do we eat?', and the third "Where shall we go to have lunch tonight?"
0
Εσύ τι λες πολύτιμο πως είναι
Εσύ τι λες πολύτιμο πως είναι
Όμορφο βιβλίο, ο πιτσιρικάς το διάλεξε μέσα από μια γκάμα βιβλίων για το διαγωνισμό Βιβλιοδρομιών. Ωραία εικονογράφηση, με νοήματα, δε δίνει μασημένη τροφή (πράγμα που απεχθάνομαι στα περισσότερα σύγχρονα παιδικά βιβλία). Ίσα ίσα, δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση!
0
Μορφωμένη
Μορφωμένη
Τρομερά ευανάγνωστο και ενδιαφέρον ως μυθιστόρημα... Αλλά.. ..αυτό το "ρεαλιστικό" μυθιστόρημα, και καλά απομνημονεύματα... Τον θυμάστε τον "Βαρώνο Μυνχάουζεν" του Ροδόλφου Ράσπε; Ε, πιο πιθανό είναι να γίνουν αυτά που αναγράφονται στο διάσημο βιβλίο του 1785, παρά το τεκταινόμενα στην "Μορφωμένη". Πώς γίνεται 17χρονη που μεγάλωσε σε ακραία φονταμενταλιστική οικογένεια Μορμόνων, που δεν πήγε ποτέ σχολείο και το μόνο που διάβασε ποτέ της είναι η Βίβλος, που δεν αναγνωρίζει τα μαθηματικά σύμβολα και δεν ξέρει αν η Ευρώπη είναι κράτος;! να δίνει εξετάσεις, να περνά σε τοπικό Πανεπιστήμιο , να αριστεύει μέσα σε τρεις εβδομάδες στα μαθηματικά, στην τέχνη και γενικά σε ότι καταπιάνεται, και μετά οι υποτροφίες σε Harvard και Cambridge να διαδέχονται η μία την άλλη; Υπάρχει κάτι στο Αμερικανικό σύστημα εκπαίδευσης που δε γνωρίζουμε;;; Τέλος πάντων, αν θέλετε σώνει και ντε να διαβάσετε κάτι που να σας καταθλίψει με τον καημένο τον ήρωα, διαβάστε καλύτερα το Λίγη Ζωή της Χάνια Γιαναγκιχάρα. Πιο τίμιο.
0
Επικίνδυνες φιλίες
Η Δύναμη
Όλοι έχουμε ακούσει άντρες να αποκαλούν άλλους άντρες, διάσημους ή όμορφους, που αποτελούν τον ευσεβή πόθο πολλών γυναικών "σιγά τον γκόμενο", ε; Αυτό μου θύμισε "Η Δύναμη". Όταν πρωτανέβασα σχόλια γι' αυτό το πολυβραβευμένο βιβλίο, κάποιοι φίλοι γέλασαν. ΧΑ ΧΑ ΧΑ, άκου οι γυναίκες με δύναμη. Τι φεμινιστικές αηδίες είναι αυτές. Τι μπούρδες και πόσο έξω από το κανονικό....NOT. Το βιβλίο μιλάει για μια κοινωνία όπου όλες οι γυναίκες ταυτόχρονα ανακαλύπτουν την ικανότητα τους να εκλύουν -αν είναι αυτός ο σωστός όρος- ηλεκτρισμό ικανό να σκοτώσει ή να πονέσει οποιονδήποτε νιώθουν ότι τους απειλεί (ο εφιάλτης κάθε ανδροκρατούμενης κοινωνίας). Οι γυναίκες θεωρούνται αυτομάτως απειλή, κλειδώνονται, φυλακίζονται, κυνηγιούνται.. αλλά μιλάμε για όλες τις γυναίκες, έτσι; Ταυτόχρονα. Δύσκολο να σταματήσει το νέο κύμα- άλλωστε πλέον ακόμα και τα μωρά κορίτσια γεννιούνται πια με αυτό το χαρακτηριστικό. Κι έτσι, οι ρόλοι αντιστρέφονται, οι μαστροποί τιμωρούνται από τις γυναίκες που χρησιμοποιούσαν για trafficking, η ενδοοικογενειακή βία εξαφανιζεται -λίγο απότομα η αλήθεια είναι. Οι βασιλιάδες και οι τύραννοι πέφτουν, οι θρησκείες που θέλουν τις γυναίκες βρώμικες και δεύτερες χάνουν την ισχύ τους.. Η Δύναμη όμως είναι Δύναμη και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις διαβρώνει ακόμα και τις καλύτερες προθέσεις. Όταν δεν υπάρχει σεβασμός για τον άνθρωπο (ανεξαρτήτως φύλου) οποίος κι αν είναι στην "εξουσία", το μόνο που αλλάζει είναι το άρθρο μπροστά από τις λέξεις - η αντί για ο. Που καταλήγουμε όμως... Όχι, δεν είναι ένα φεμινιστικό βιβλίο. Αυτό το βιβλίο είναι ένα καθρέφτισμα του κόσμου μας. Γιατί όταν διαβάζουμε για συμμορίες με νονούς, για δυνάστες, για άντρες κακοποιητικούς, συζυγοκτόνους για σεξουαλική κακοποίηση ή καταπίεση του αδύναμου φύλου μας φαίνεται συνηθισμένο, "έτσι είναι τα πράγματα μωρέ", αλλά στην ιδέα όλα αυτά να τα έκαναν τα μέλη του ίδιου του αδύναμου φύλου κοιτάζουμε αλλού με αποτροπιασμό; Μήπως γιατί αυτό το βιβλίο μας κάνει να κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη; Θύμωσα πολύ διαβάζοντας το γιατί μέσα στις γραμμές του διάβαζα την πραγματικότητα την οποία βιώνουν όλες οι γυναίκες του κόσμου σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου. Από τις γυναίκες που πληρώνονται λιγότερα χρήματα για την ίδια δουλειά στις δυτικές κοινωνίες μέχρι τις γυναίκες των ανατολικών χωρών που ακρωτηριάζονται απλώς επειδή γεννήθηκαν γυναίκες. (Για να αναφέρω παραδείγματα από τα δύο άκρα). Ήταν σε κάθε περίπτωση ένα δυνατό χαστούκι. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο σχολιασμός των The times στο οπισθόφυλλο. " Πώς θα ήταν ο κόσμος αν οι χιλιετίες σεξισμού αντιστρέφονταν; Αξίζει να διαβαστεί από κάθε γυναίκα - και, για τους ίδιους λόγους, από κάθε άντρα."
0
Ο κηπουρός της νύχτας
Ο κηπουρός της νύχτας
Πολλά από τα "παιδικά" βιβλία που βρίσκονται στη συλλογή μου έχουν επιλεχθεί λόγω της υπέροχης εικονογράφησης τους. "Ο κηπουρός της νύχτας" είναι ένα από αυτά. Με λιτό και περιεκτικό κείμενο, αυτό το κινεζικής καταγωγής βιβλίο με κείμενο και εικονογράφηση των Eric & Terry Fan είναι το νέο στολίδι της βιβλιοθήκης!
0
Οι διαθήκες
Οι Διαθήκες
Reading it right after "The Power", feels like a punch in the stomach. The regime described, the way the unlucky who were born females are treated, makes me sick. Though I have read "The Handmaid's tale", and thus, I knew what I was going to read, it still makes me sad. Mostly for the truth hidden in the book. There are many cases even in what we call "civilized world" which things are more or less like that.. (different names but still..)
0
Μάλλον ακίνδυνος
Μάλλον ακίνδυνος
Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό! Δηλαδή,τι; Αυτό ήταν; Κριτική συντόμως (όλα σχετικά είναι σε αυτή τη ζωή).. Το "Σχεδόν Ακίνδυνος", το πέμπτο βιβλίο της τριλογίας " Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ" τελείωσε με το πιο απρόσμενο τέλος που έχω συναντήσει σε βιβλίο!! Απόλυτα κατανοητό, αλλά αναπάντεχο! Προσπαθώντας να συνέλθω από το σοκ, προχωρώ στον Οδηγό του Neil Gaiman με τίτλο "Don't panic". Σοκ.
0
