Reviews
Η αστυνομία της μνήμης
Θα το δεις και η ίδια!
«Είναι κρίμα να ζουν εδώ άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να φυλάξουν τέτοια θαυμάσια πράγματα στην καρδιά και το μυαλό τους, αλλά έτσι είναι η κατάσταση σ’ αυτό το νησί. Συνεχίζουν να εξαφανίζονται πράγματα το ένα μετά το άλλο. Δεν θα αργήσει να συμβεί ξανά» πρόσθεσε. «Θα το δεις και η ίδια. Κάτι θα εξαφανιστεί από τη ζωή σου».
1
Oι Δαιμονισμένοι (επίτομο)
Για εκλεκτές ψυχές!
«Κατάφερε και τον έκανε να νιώσει κείνη την πρώτη, την ακαθόριστη ακόμα, αιώνια και ιερή μελαγχολία, που φτάνει να την δοκιμάσει μια φορά και να την γνωρίσει μια εκλεκτή ψυχή για να μην την ανταλλάξει πια ποτέ της με καμιά φτηνή απόλαυση.»
0
Όλα τα ονόματα
Είναι δύσκολο να σας το εξηγήσω!
«Είναι δύσκολο να σας το εξηγήσω, έχει να κάνει με το αν ξέρουμε πού πραγματικά βρίσκονται οι άνθρωποι που ψάχνουμε, εκείνος πιστεύει ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ…»
0
Η δίκη
Ποιος τολμούσε!
Ο Κ. ζούσε ωστόσο σε ένα κράτος δικαίου, παντού επικρατούσε ειρήνη, οι νόμοι τηρούνταν όλοι ανεξαιρέτως, ποιος τολμούσε λοιπόν να εισβάλει έτσι μέσα στο ίδιο του το σπίτι;
0
Ασκητική
Πολέμα!
«Πολέμα από τα πράματα, πολέμα από τη σάρκα, από την πείνα, από το φόβο, πολέμα από την αρετή κι από την αμαρτία να δημιουργήσεις Θεό.»
0
Ο τελευταίος πειρασμός
Θα σας αγγίξει!
«Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους, μουρμούρισε, δε θέλω˙ και το ψωμί, που σου δίνουν, φαρμάκι. Ένας είναι ο δρόμος του Θεού, αυτός που πήρα σήμερα˙ περνάει ανάμεσα από τους ανθρώπους, δεν τους αγγίζει και βγαίνει στην έρημο. Αχ πότε να φτάσω!»
0
Περί φωτίσεως
Ποιος το έγραψε αυτό για μένα!
«Όταν γεννιόμαστε, όταν ερχόμαστε σ’ αυτό τον κόσμο, είναι σα να κλείνουμε συμφωνία για όλη μας τη ζωή, αλλά μπορεί να φτάσει η μέρα που θα αναρωτηθούμε Ποιος το υπέγραψε αυτό για μένα.»
0
Γκέμμα
Γνώση και Πειθαρχία!
«Να χαίρεσαι τη ζωή σου τη σύντομη και την ανεπίστροφη. Άλλα μέσα στο ρυθμό και την τάξη. Φυσική και ελεύθερη, να κρατάς την εμορφιά των παθών, ένα κύπελλο στο χέρι σου από αγνό ασήμι. Αλλά με γνώση και με πειθαρχία. Εκείνο που θα σε κρίνει δεν είναι η ηθική σου πτώση, αλλά η βούληση για δύναμη που θα βρίσκει το δρόμο να σε ανεβάζει ξανά στην καθαρή σου αρχικότητα.»
0
Ο θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ
Πιο επίκαιρο από ποτέ!
Αν ατομικές βόμβες προστεθούν στα οπλοστάσια ενός εμπόλεμου κόσμου, ή στα οπλοστάσια εθνών που προετοιμάζονται για πόλεμο, τότε θα έρθει ο καιρός που το ανθρώπινο είδος θα καταριέται τα ονόματα του Λος Άλαμος και της Χιροσίμα
0
Η βραδύτητα
Θα μείνει στη μνήμη σας!
«Η εποχή μας παραδίδεται στον δαίμονα της ταχύτητας και γι’ αυτό ξεχνάει τόσο εύκολα τον εαυτό της. Εγώ λοιπόν προτιμώ να αντιστρέψω αυτό τον ισχυρισμό και να πω: η εποχή μας έχει κυριευτεί από την επιθυμία για λήθη και παραδίδεται στον δαίμονα της ταχύτητας ακριβώς για να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία· επιταχύνει το βήμα της επειδή θέλει να καταλάβουμε ότι επιθυμεί να μην τη θυμόμαστε πια· ότι έχει βαρεθεί τον εαυτό της· έχει σιχαθεί τον εαυτό της· ότι θέλει να σβήσει τη μικρή, τρεμάμενη φλόγα της μνήμης.»
0
Το αστείο
Μην αποστρέψετε το πρόσωπό σας από αυτό το βιβλίο!
«Ζούσαμε, η Λουτσία κι εγώ, σε έναν ισοπεδωμένο κόσμο. Και επειδή δεν καταφέραμε να τον συμπονέσουμε αυτό τον κόσμο, αποστρέψαμε το πρόσωπο, κι έτσι μεγάλωσε και η δική του δυστυχία και η δική μας.»
0
Είναι αυτό που είναι!
«Ο καθένας όμως μετανιώνει που δεν μπορεί να ζήσει άλλες ζωές εκτός από μία και μοναδική, τη δική του· κι εσείς λόγου χάρη θα θέλατε να ζήσετε κάθε απραγματοποίητη δυνατότητα σας, κάθε πιθανή ζωή σας. Σαν κι εσάς είναι και το μυθιστόρημα αυτό. Θα ήθελε κι αυτό να είναι αλλά μυθιστορήματα, αυτά που θα μπορούσε να είναι αλλά δεν είναι.»
0
Αγαπητέ Θεέ
Για τους μεγάλους!
"Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους"
0
Ο Πύργος
Μου ταίριαξε!
«Φοβάμαι, ακόμα, πως η ζωή εκεί πάνω στον Πύργο δε θα μου ταιριάζει. Μ’ αρέσει πάνω απ’ όλα να έχω την ελευθερία μου.»
0
Άνθρωποι και ποντίκια
Μη φοβηθείς να το διαβάσεις!
«Καθώς φαίνεται, μέσα σε τούτο τον παλιόκοσμο, φοβάται ο ένας άνθρωπος τον άλλο.»
0
Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου
Υπέρκομψο!
«Η κυρία Μισέλ έχει την κομψότητα του σκατζόχοιρου: απέξω είναι θωρακισμένη με αγκάθια, αληθινό φρούριο, αλλά διαισθάνομαι ότι, από μέσα, είναι εξίσου λιτά ραφινάτη με τους σκαντζόχοιρους, οι οποίοι είναι ζωάκια ψευδώς νωθρά, αγρίως μοναχικά και εξόχως κομψά.»
0
Πλάνητες
Τι τύχη που έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο!
«Και τι τύχη που είχε πέσει στα χέρια αυτού του ανθρώπου τούτο το βιβλίο. Πρόκειται για το γνωστό στους ψυχολόγους του ταξιδιού φαινόμενο του συγχρονισμού, μια απόδειξη του νοήματος του κόσμου. Μια απόδειξη πως σε αυτό το ωραίο χάος απλώνονται νήματα προς όλες τις κατευθύνσεις, νήματα με νόημα, δίχτυα μιας παράξενης λογικής – και αν πιστεύει κανείς στον Θεό, θα καταλάβει πως πρόκειται για τα παραμορφωμένα ίχνη των γραμμών του δαχτύλου Του.»
0
Ο Στόουνερ
Λαγνεία και Γνώση
«Λαγνεία καὶ γνώση», τοῦ εἶχε πεῖ σὲ μιὰ στιγμὴ ἡ Κάθριν. «Τελικά, αὐτὰ εἶναι τὸ πᾶν, ἔτσι;»… Εκαναν ἔρωτα, μετὰ ἔμεναν γιὰ λίγο ξαπλωμένοι, σιωπηλοὶ καὶ ξανάπιαναν τὰ διαβάσματά τους, λὲς καὶ ὁ ἔρωτας καὶ ἡ μάθηση ἦταν ἡ ἴδια διαδικασία. Ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ παράδοξα αὐτοῦ ποὺ ὀνόμασαν «δεδομένη ἄποψη», καὶ ποὺ τὸ ἔμαθαν ἐκεῖνο τὸ καλοκαίρι. Εἶχαν μεγαλώσει κι οἱ δυὸ σὲ μιὰ παράδοση πού, μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλον τρόπο, τοὺς ἔλεγε πὼς ἡ ζωὴ τοῦ πνεύματος καὶ ἡ ζωὴ τῶν αἰσθήσεων ἦταν διαφορετικὰ πράγματα καὶ μάλιστα ἐχθρικὰ μεταξύ τους· πίστευαν καὶ οἱ δυό τους, χωρὶς ποτὲ νὰ τὸ ἐξετάσουν στὰ σοβαρά, ὅτι ἔπρεπε κανεὶς νὰ διαλέγει τὸ ἕνα, ἀναπόφευκτα, σὲ βάρος τοῦ ἄλλου. Τὸ ὅτι τὸ ἕνα θὰ μποροῦσε νὰ κάνει πιὸ ἔντονο τὸ ἄλλο δὲν τοὺς εἶχε περάσει ποτὲ ἀπὸ τὸ μυαλό· καὶ ἐφόσον ἡ πραγμάτωση αὐτῆς τῆς ἀλήθειας προηγήθηκε τῆς ἀναγνώρισής της, τὸ εἶδὰν σὰν ἀποκλειστικὰ δική τους ἀνακάλυψη. Αρχισαν νὰ συλλέγουν διάφορες παραδοξότητες τῆς «δεδομένης ἄποψης» καὶ νὰ τὶς ἀποθησαυρίζουν· ἦταν κάτι ποὺ τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἀπομονώνονται ἀπὸ τὸν κόσμο ποὺ ἐπέβαλλε αὐτὲς τὶς κρίσεις, τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἔρχονται οἱ δυό τους πιὸ κοντὰ μ᾿ ἕναν ἀδιόρατο, ὁπωσδήποτε συγκινητικὸ τρόπο.»
0
Για θαυμασμό!
«Πάντα ἐπεδίωκα νὰ θαυμάζετε τὴν ἀντοχή μου στὴν πείνα», εἶπε ὁ καλλιτέχνης τῆς πείνας. «Τὴν θαυμάζουμε λοιπόν», εἶπε ἀμέσως ὁ φύλακας. «Δὲν θὰ ἔπρεπε ὅμως νὰ τὴν θαυμάζετε», εἶπε ὁ καλλιτέχνης τῆς πείνας. «Καλῶς, λοιπόν, δὲν τὴν θαυμάζουμε», τοῦ εἶπε ὁ φύλακας. «Καὶ γιὰ ποιό λόγο δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν θαυμάζουμε;» «Γιατὶ εἶμαι ἀναγκασμένος νὰ πεινάω, δὲν μπορῶ νὰ κάνω ἀλλιῶς», εἶπε ὁ καλλιτέχνης τῆς πείνας. «Α, γιά δές τον», εἶπε ὁ φύλακας. «Καὶ γιατί δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις ἀλλιῶς;» «Γιατὶ ἐγώ…» ξεκίνησε νὰ λέει ὁ καλλιτέχνης ἀνασηκώνοντας λίγο τὸ κεφάλι καὶ μιλώντας κατευθεῖαν μὲς στὸ ἀφτὶ τοῦ φύλακα γιὰ νὰ μὴν παραπέσει οὔτε λέξη, μὲ τὰ χείλη του σουφρωμένα λὲς καὶ ἑτοιμάζονταν νὰ φιλήσουν, «γιατὶ ἐγὼ δὲν μπόρεσα νὰ βρῶ τὴ γεύση ποὺ μοῦ ἀρέσει. Πίστεψέ με, ἂν τὴν εἶχα βρεῖ, θὰ τὰ εἶχα ἀφήσει ὅλα καὶ θὰ εἶχα πέσει μὲ τὰ μοῦτρα στὸ φαῒ ὅπως ἐσὺ καὶ οἱ ὑπόλοιποι».
0
