Reviews
Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια
Η παιδική ματιά βλέπει διαπεραστικά
Τρυφερό, συγκινητικό, δοσμένο με μια δόση αθωότητας. Μέσα από την παιδική ματιά, καλλιεργεί στον αναγνώστη με τον δικό του μοναδικό τρόπο την ευαισθησία γύρω από τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες, τις διακρίσεις, τις προκαταλήψεις. Οι στιγμές κορύφωσης της αφήγησης αφήνουν εσωτερικό αποτύπωμα στον αναγνώστη. Αξίζει πραγματικά το χρόνο σας.
0
Συζητήσεις με φίλους
Ενδιαφέρον αλλά στο τέλος δεν με κέρδισε
Όμορφη η γραφή της Rooney και σε αυτό το έργο της. Η πλοκή κυλούσε αβίαστα με το ενδιαφέρον να παραμένει αμείωτο. Ωστόσο, η προσπάθεια παρουσίασης τοξικών σχέσεων ως αντισυμβατικών με προβλημάτισε, κυρίως διότι το έργο αυτό απευθύνεται σε άτομα της δικής μου γενιάς. Δεν ενθουσιάστηκα ιδιαιτέρως με κάποιον από τους χαρακτήρες, ούτε με την "καταπληκτική" Μπόμπι, παρολες τις εκτενείς περιγραφές της Rooney που την παρουσίαζαν ως ιδιαίτερη. Αισθάνθηκα ότι ήταν αρκετά επιτηδευμένος ο τρόπος απεικόνισής της. Το τέλος με απογοήτευσε, καθώς η συγγραφέας καταδίκασε την βασική πρωταγωνίστριά της σε αυτόν τον φαύλο κύκλο τοξικότητας, ενώ λίγες σελίδες πριν είχε δώσει την ελπίδα στον αναγνώστη ότι η Φράνσις έκανε κάποια βήματα προς κάτι πιο υγιές.
0
Το πράσινο σημειωματάριο
Γεμάτο ζεστασιά ανάγνωσμα
Ένα μυθιστόρημα ατμοσφαιρικό, τρυφερό και γεμάτο ζεστασιά. Ο κάθε ήρωας είχε κάτι να δώσει, ωστόσο ξεχώρισα τον Τζούλιαν. Ως χαρακτήρας ήταν περισσότερο ολοκληρωμένος και περίπλοκος, με βάθος, γοητεία και ταμπεραμέντο, φορέας της αίγλης μιας άλλης εποχής. Η ψυχογράφηση των υπολοίπων ηρώων μου φάνηκε κάπως πιο μονοδιάστατη, με εξαίρεση τον Χάζαρντ και τη Μόνικα, ίσως επειδή ήταν από τους πρώτους που βρήκαν το σημειωματάριο και λόγω αυτού τους γνωρίσαμε καλύτερα καθόλη τη διάρκεια της εξέλιξης της ιστορίας. Πάντως, το αίσθημα της θαλπωρής ήταν διάχυτο και συνεχές και η ανάγνωση ευχάριστη.
0
