Ένα σύντομο ψυχολογικό θρίλερ με μερικές φιλοσοφικές φιλοδοξίες για την ανθρώπινη ταυτότητα και ψυχή. Μου άρεσε, χωρίς ωστόσο να μείνω απόλυτα ικανοποιημένος. Η ιστορία είχε έντονο χτίσιμο και ένα εντελώς αναπάντεχο twist στο τέλος. Πιστεύω ότι κύρια έλλειψη ήταν το βάθος του χαρακτήρα, που ίσως έκανε την 'επίλυση' λίγο πιο αυθεντική.
Ένα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο βιβλίο. Μέσα από την αναζήτηση του για την αινιγματική φιγούρα της Ιζαμπέλ, ο αφηγητής συναντά ένα μεγάλο καστ χαρακτήρων. Ο καθένας θα διηγηθεί τη δική του ιστορία της Ιζαμπέλ με το δικό του βλέμμα, και θα βάλει το λιθαράκι που θα οδηγήσει τον αναζητητή και τον αναγνώστη παρακάτω. Περιστασιακά φιλοσοφικό, άλλοτε πολιτικό, αυτό το σύντομο βιβλιαράκι είναι μια γλυκόπικρη ανάμνηση ενός προσώπου που πολλοί ηξεραν, ίσως όμως κανείς να μην γνώρισε πραγματικά.
Μια αφήγηση σε δύο χρόνους. Μια ιστορία ενηλικίωσης και ένα μυστήριο. Η Owens με γραφή απλή και λυρική μας παρουσιάζει μια συγκινητική ιστορία ενηλικίωσης και την ανάγκη για την ανθρώπινη επαφή, ενώ ταυτόχρονα πλάθει και μια αστυνομικού τύπου ιστορία που λειτουργεί ως καταλύτης για την κορύφωση της πλοκής.
Ο Bradbury είναι αναμφισβήτητα ο ποιητής της επιστημονικής φαντασίας. Οι ιστορίες του για το μέλλον, για την αναζήτηση και για την ανθρωπότητα δημιουργούν πάντα ζωηρές, πολύχρωμες εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Ένα μυθιστόρημα παζλ, κατασκευασμένο από πολλές μικρότερες ιστορίες γεμάτες νοσταλγία. Νοσταλγία για αυτό που αφήνουμε πίσω αλλά και νοσταλγία για αυτό που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε, όλα με φόντο το ξένο και μυστήριο σκηνικό του Άρη.
Ωραία μεταφορά από την οθόνη στο χαρτί, χωρίς ωστόσο να αγγίζει τη μαγεία της ταινίας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν είναι καλό. Η γραφή του Del Toro και της Funke είναι εξαιρετική και αποδίδουν με μεγάλη επιτυχία τον σκοτεινό κόσμο του Πάνα. Το αληθινό σκότος όμως, η βία και η ωμότητα, δεν είναι στο φαντασιακό κομμάτι της ιστορίας αλλά στον πραγματικό κόσμο. Στην ανθρώπινη συμπεριφορά και το μίσος που μόνο οι άνθρωποι είναι ικανοί να θρέψουν για τους συνανθρώπους τους, όπως ενσαρκώνεται στον άθλιο χαρακτήρα του Vidal και τον πόλεμο.
Μία πολύ όμορφη ιστορία που μέσω της σχέσης-σύγκρουσης της πρωταγωνίστριας Cora Seaborne με τον εφημέριο William Ransome, διερευνά τη σχέση μεταξύ επιστήμης και προκατάληψης/θρησκείας. Γραμμένη με αριστοτεχνία και πλούσια σε θέματα, είναι μια ιστορία που, αν και δεν προσφέρει πάρα πολύ δράση, εξυμνεί την αγάπη και τη φιλία και ενώνει τις διαφορές των ανθρώπων.
Μια συναρπαστική αφήγηση από μία ακόμα πιο συναρπαστική, αν και ίσως όχι τόσο αξιόπιστη, αφηγήτρια. Η ιστορία της Ραραού, μιας στάρλετ του θεάτρου, από τα παιδικά της χρόνια υπό ιταλική κατοχή έως και τη μεταπολεμική Αθήνα. Μία ιστορία ειπομένη άλλοτε με πάθος, άλλοτε αποστασιοποιημένα, αλλά πάντα με ένα γλυκόπικρο χιούμορ και μία αφελή αθωότητα.
Μια συλλογή τεσσάρων, μετρίων διηγημάτων. Ο King με το πιο πρόσφατο έργο του δυστυχώς δεν καταφέρνει να αναπλάσει την ίδια σκοτεινή και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στην οποία έχει συνηθίσει τους αναγνώστες του. Από τις ιστορίες ξεχωρίζω το 'The Life of Chuck' για τον ευχάριστα πρωτότυπο τρόπο ανάπτυξης της ιστορίας και το συναίσθημα που αποδίδει.
Ένα πολύ σκοτεινό και κλειστοφοβικό βιβλίο. Ο Meyrink αναπλάθει τον εβραϊκό μύθο του Γκόλεμ και δημιουργεί μια δαιδαλώδη ιστορία η οποία παγιδεύει τον αναγνώστη. Ποτέ δεν είμαστε σίγουροι που σταματά η πραγματικότητα και ξεκινά η φαντασία. Μια καφκικη περιπλάνηση στον γεμάτο συμβολισμούς πνευματικό και πραγματικό κόσμο του εβραϊκού γκέτο της Πράγας.
Ο Φρανκενστάιν είναι το τέλειο παράδειγμα γοτθικής λογοτεχνίας και παράλληλα μια υπενθύμιση να μην εμπιστευόμαστε πλήρως την pop culture. Το 'τέρας' είναι τόσο πολλά περισσότερα από όσα έχουμε γνωρίσει μέσα από τις ταινίες και τις μοντέρνες διασκευές. Είναι μια τραγική φιγούρα, αποτέλεσμα της μεγαλομανίας ενός ανθρώπου και καταδικασμένο σε μια ζωή στο περιθώριο. Μια πολύ όμορφα γραμμένη ιστορία απώλειας και εκδίκησης, κοινωνικής αποδοχής και των ορίων της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ένα πολύ σύντομο αλλά συναρπαστικό ανάγνωσμα. Ένας σκοτεινός και ατμοσφαιρικός μονόλογος- κατάθεση, γεμάτος κοινωνικές και πολιτικές νύξεις για θέματα δικαιοσύνης, περηφάνιας και διαφθοράς. Πολύ σωστά έχει χαρακτηριστεί ως κοινωνικό νουάρ μυθιστόρημα.
Ένα πάρα πολύ όμορφο βιβλίο. Η αφήγηση της ιστορίας ενός ζευγαριού Γερμανών που βρίσκουν ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο για να αντιταχθούν στο καθεστώς του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μια πολύ σκοτεινή περίοδος της ιστορίας η οποία αντιμετωπίζεται με σκληρή ειλικρίνεια αλλά και ζεστασιά και λίγο χιούμορ. Μια ιστορία με ενα πλούσιο καστ χαρακτήρων που περιλαμβάνει εργάτες εργοστασίων, ναζί, αξιωματικούς της Gestapo, αντιστασιακούς και δοσίλογους, γραμμένη με απλό και άμεσο αλλά παθιασμένο τρόπο.
Μια σάτιρα για την πολιτική, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και τη συγγραφική ελίτ της Σοβιετικής Ένωσης, είναι πολλά παραπάνω από ένα βιβλίο.
Είναι ένα βιβλίο για την απιστία και τη πίστη. Ένα βιβλίο για τη δίκη του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο και για επιλογές. Ένα βιβλίο για την αθωότητα και την ενοχή. Είναι η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης που έχει γραφτεί ποτέ και μια ιστορία για το μεσονύκτιο χορό του Διαβόλου. Και με μια γκάμα χαρακτήρων που περιλαμβάνει το Σατανά μεταμφιεσμένο ως έναν ξένο καθηγητή/μάγο, μια γάτα που μιλάει και της αρέσει η βότκα και τα όπλα, ένα δαίμονα δολοφόνο, ποιητές, συγγραφείς, τον Ιησού και τον Πιλάτο, σίγουρα δε θα ξεχάσετε σύντομα την ιστορία του Μαιτρ και της Μαργαρίτας.
Ο Gaiman είναι καταπληκτικός συγγραφέας, οι ιστορίες τους όμως δε βρίσκουν πάντα το στόχο τους. Εδώ τον βρίσκει και με το παραπάνω. Το βιβλίο αυτό είναι παράλληλα μια αναζήτηση, μια ιστορία ενηλικίωσης και ένα σκοτεινό παραμύθι. Ο πραγματικός κόσμος περιπλέκεται με το φανταστικό μέσα από την καταπληκτική του γραφή, τις όμορφες εικόνες και τους εξαιρετικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες, καλούς και κακούς. Η ιστορία βάζει αντιμέτωπη την αγνότητα ενός παιδιού με το κακό που μπορεί να υπάρξει στον κόσμο. Ένα βιβλίο όμορφο, περίεργο και γλυκόπικρο.
Ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και μια από τις πιο πρωτότυπες παρουσιάσεις τεχνητής νοημοσύνης. Η Breq ήταν κάποτε η νοημοσύνη ενός διαστημοπλοίου, με χιλιάδες σώματα υπό τον έλεγχο της. Πλέον όμως έχει καταφύγει σε ένα μόνο εύθραυστο σώμα και παλεύει για επιβίωση στην τεράστια αυτοκρατορία της Radch. Είναι ένα δύσκολο βιβλίο, με δικούς του όρους, πολιτισμούς γνώριμους αλλά παράλληλα εντελώς διαφορετικούς, και μια κοινωνία όπου το ανθρώπινο φύλο δεν είναι ξεκάθαρο και ούτε αποτελεί σημείο αναφοράς. Δεν είναι το κλασικό space opera με μεγάλες διαστημικές μάχες και λέιζερ (αν και υπάρχουν μερικές), αλλά περισσότερο μια πιο ήρεμη ματιά σε ένα μέλλον με ηθικούς προβληματισμούς, ιδιαίτερη τεχνολογία και μια νέα κοινωνία.
Ένα καταπληκτικό light-horror μυθιστόρημα για τους φαν και μη του τρομακτικού. Μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης και φιλίας, γεμάτη από pop culture αναφορές των '80s και μια ενδιαφέρουσα μνεία σε βιβλία όπως Ο Εξορκιστής. Ο Hendrix έχει καταφέρει να συνδυάσει τις παλιές κλασικές ιστορίες τρόμου με τη μοντέρνα εκδοχή τους και κρατάει μια εξαίσια ισορροπία χιούμορ-τρομος.
Όταν ένα βιβλίο είναι τόσο μικρό αλλά σκέφτεσαι να το αφήσεις στη μέση, τότε αυτό σημαίνει πολλά για μένα. Δυστυχώς δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή αγωνία για τη μοίρα του ήρωα ούτε και κανένα ενδιαφέρον για την ιστορία του. Μια άσκοπη περιπλάνηση, ένα αλόγιστο έγκλημα, ασύνδετες σκηνές. Αν υπήρχε κάποιο βαθύτερο νόημα ή κάποιο μήνυμα στις πράξεις του πρωταγωνιστή, τότε αυτό μου διέφυγε.
Ένας εντομολόγος επισκέπτεται ένα παραθαλάσσιο χωριό της Ιαπωνίας, όπου οι αέναα εναλλασσομενοι αμμόλοφοι δημιουργούν ένα δυσοίωνο τοπίο. Αντί να καταφέρει όμως να παγιδεύσει κάποιο πολυπόθητο νέο είδος εντόμου, βρίσκεται ο ίδιος παγιδευμένος μαζί με μια χήρα γυναίκα του χωριού. Έτσι αρχίζει μια καφκικη ιστορία επιβίωσης, κατά την οποία ο πρωταγωνιστής βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλά υπαρξιακά ερωτήματα. Τι είναι η ζωή; Μπορούμε να ελέγξουμε τη μοίρα μας; Πόση από τη ζωή σπαταλάμε μόνο και μόνο για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε; Η γυναίκα με την οποία είναι καταδικασμένος να ζει μετατρέπεται σε φίλη, ερωτική σύντροφος, εχθρός. Αυτό το βιβλίο σε εξουθενώνει. Όπως και η άμμος, μπαίνει μέσα στα μάτια σου, στα ρούχα σου, κάτω από τα νύχια σου, και δύσκολα μπορείς να τη ξεφορτωθείς.
Το Γιαρκ είναι ένα σύντομο, ευχάριστα διεστραμμένο παραμύθι για ένα τέρας το οποίο τρώει καλά παιδάκια γιατί, όπως ξέρετε, τα κακά παιδιά του ανακατεύουν το στομάχι. Όταν όμως αποκτά την πρώτη του φίλη, όλα αλλάζουν.
Μια πολύ καλογραμμένη, ευφάνταστη ιστορία, με έξυπνο χιούμορ και μηνύματα για τη φιλία και την αγάπη. Έχει μερικές αρκετά γραφικές περιγραφές οπότε ίσως να μην είναι κατάλληλο για πολύ μικρά παιδιά (εκτός αν έχουν γερό στομάχι σαν του Γιαρκ!) Συνοδεύεται από καταπληκτικές εικονογραφήσεις του Laurent Gapaillard.
Έχοντας διαβάσει πλέον αρκετά βιβλία του, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Modiano δεν έχει πάρα πολλά να πει, αυτά που λέει όμως θα σου μείνουν αξέχαστα.
Πρωταγωνιστής για ακόμη μια φορά είναι η μνήμη και τα παιχνίδια που παίζει με το μυαλό μας. Βυθιζόμαστε στις αναμνήσεις των πρωταγωνιστών σαν σε ένα όνειρο, στην προσπάθεια τους όμως να θυμηθούν, ποτέ δεν είμαστε σίγουροι αν αυτά που διαβάζουμε είναι γεγονός ή ψέμμα.
Ξεχωρίζει, όπως πάντα, η καταπληκτική συγγραφική ικανότητα του βραβευμένου με Nobel, Modiano.
Αυτό είναι το αγαπημένο μου είδος βιβλίου. Η απόλυτη παράνοια. Ο Topor καταφέρνει σε μόλις 170 σελίδες να ισοπεδώσει ολοσχερώς τον πρωταγωνιστή του. Η κάθοδος του προς την τρέλα είναι τόσο αριστοτεχνικά αποδοσμενη που ο αναγνώστης αισθάνεται αιχμάλωτος μέσα στον κεφάλι του χαρακτήρα, ασφυκτιά μαζί του στο μικροσκοπικό διαμέρισμα του. Και βάζοντας μερικά στοιχεία κοινωνικού και υπαρξιακού τρόμου, έχουμε στα χέρια μας ένα μικρό αριστούργημα.
Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι ένα σύστημα μετρό θα αποτελούσε το ιδανικό σκηνικό για μία δυστοπική, post-apocalyptic ιστορία.
Ο κόσμος έχει πλέον καταστραφεί από το πυρηνικό ολοκαύτωμα και οι λίγες χιλιάδες επιζώντες έχουν βρει καταφύγιο στο δαιδαλώδες σύστημα του μετρό της Μόσχας. Ο νεαρός μας ήρωας Αρτιόμ, κάτοικος ενός παραμεθώριου σταθμού, αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα μήνυμα στην Πόλις, τον πιo σπουδαίο και κεντρικό σταθμό αυτού του νέου κόσμου, ένα μήνυμα που θα εξασφαλίσει την επιβίωση όλων.
Ξεκινάμε λοιπόν μαζί του ένα ταξίδι κλειστοφοβικό, σκοτεινό, γεμάτο εφιάλτες πραγματικούς αλλά και του νού. Κάθε νέος σταθμός-κράτος αποτελεί μία καινούρια πρόκληση. Ο κόσμος του Μετρο 2033 αποτελεί μια μικρογραφία του πεθαμένου κόσμου, με το Τέταρτο Ράιχ, την Κόκκινη Γραμμή των κομμουνιστών και τη Χάνσα, αντίλαλο του καπιταλισμού, να δυσχεραίνουν το έργο του πρωταγωνιστή.
Μία εξαιρετική μίξη post-apocalyptic, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου και πλοκή γεμάτη από φιλοσοφικά, πολιτικά και ηθικά διλήμματα, το Μετρο 2033 αποτελεί πολύ δυνατή εισαγωγή μιας τριλογίας που δεν απογοητεύει.
Το μεγάλο ρώσικο μυθιστόρημα ζωντανεύει από αμερικάνικα χέρια
Απέναντι από την Κόκκινη Πλατεία και το Κρεμλίνο υπάρχει το ξενοδοχείο Μετροπόλ. Υπερπολυτελές, με κάθε άνεση που μπορείς να φανταστείς, σε προσκαλεί να μείνεις εκεί για πάντα. Τι θα έκανες όμως εάν καταδικαζόσουν σε επ’αορίστου εγκλεισμό σε μία μικροσκοπική σοφίτα του;
Αυτή είναι η μοίρα του κόμη Ροστώφ, πρώην αριστοκράτη και πλέον ανεπιθύμητου, εν έτει 1922. Ο Towles με γλώσσα αριστουργηματική και έμφαση στη λεπτομέρεια, μας δείχνει πως ένας άνθρωπος μπορεί να χτίσει μία νέα ζωή από την αρχή, εφοδιασμένος μόνο με το μυαλό και την προσωπικότητα του.
Ειπωμένη με πολύ χιούμορ και αστείρευτη ζεστασιά, η ιστορία του κόμη είναι περικυκλωμένη από ένα εξαιρετικό κάστ χαρακτήρων εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, όπου ο καθένας δίνει τη δική του πινελιά στη νέα ζωή του ήρωα. Μαζί με τον κόμη, έτσι κι εμείς ανακαλύπτουμε τις αλλαγές της ρώσικης και παγκόσμιας ιστορίας μέσω των επισκεπτών του ξενοδοχείου, μιας ξεχασμένης εφημερίδας, την επίσκεψη ενός παλιού φίλου ή, απλώς, κοιτώντας έξω απ΄το παράθυρο.
Το πιο ευχάριστο ιστορικό μυθιστόρημα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, το οποίο, αν και χωρίς έντονες σκηνές δράσης, καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα.
Για ένα βιβλίο που ξεκινάει με μία κηδεία και ρίχνει αυλαία με μία κηδεία, η ‘Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων’ σφύζει από ζωή.
Παρίσι τέλη της δεκαετίας του ’50. Στην εποχή του ροκ εν ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας, ο δωδεκάχρονος Μισέλ θα ανακαλύψει στο πίσω δωμάτιο του μπιστρό Balto μία ιδιαίτερη σκακιστική λέσχη. Τα μέλη της είναι ως επί το πλείστον πολιτικοί πρόσφυγες από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Μαζί με τον Μισέλ, έτσι κι εμείς θα γνωρίσουμε έναν έναν τους χαρακτήρες, θα κλάψουμε αλλά και ταυτόχρονα γελάσουμε με τις ιστορίες τους, και θα γνωρίσουμε ένα διαφορετικό Παρίσι. Ο Guenassia, με γραφή απλή αλλά μαγευτική, καταφέρνει να γράψει μία μνεία για την ανθρώπινη τραγωδία, χωρίς ωστόσο να γίνεται φορτικός και.. απαισιόδοξος. Με πολύ λεπτό τρόπο αγγίζει θέματα όπως η ενηλικίωση, οι οικογενειακές σχέσεις, πολιτική και πόλεμος, τα οποία τα ζούμε τόσο έντονα όσο και οι χαρακτήρες του.
Η Λέσχη δεν είναι μία απλή ιστορία, αλλά η ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι η θέληση του ανθρώπου για αγάπη, για επικοινωνία, για την αίσθηση ότι ανήκει κάπου.
1
Μία από τις πιο τολμηρές, ωμές και αληθινές φωνές της αντιπολεμικής γενιάς
Εσείς έχετε αγαπημένο φανταστικό συγγραφέα; Εγώ έχω, τον Kilgore Trout! Ο Trout όμως είναι αγαπημένος συγγραφέας και του Billy Pilgrim που, εκτός απο πρωταγωνιστής του Σφαγείου Νούμερο 5, είναι επίσης επιτυχημένος οφθαλμίατρος, οικογενειάρχης και, δυστυχώς, αιχμάλωτος πολέμου κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της Δρέσδης. Και όλα αυτά μέχρι να έρθουν οι εξωγήινοι.
Όταν διαβάζεις Vonnegut, κάθε έννοια συμβατικής λογοτεχνίας και λογικής εξαφανίζεται. Περιπλέκει την πραγματικότητα με την επιστημονική φαντασία και υφαίνει ένα αριστουργηματικό αντιπολεμικό έπος. Αντλώντας από τις δικές του εμπειρίες ως αιχμάλωτος πολέμου στη Δρέσδη το 1945, βρήκε μεγάλη απήχηση στην αμερικάνικη και παγκόσμια κοινωνία το 1969, με την κλιμάκωση του πολέμου του Βιετνάμ. Με ισχυρές δόσεις σάτιρας, κοινωνικού σχολιασμού για την αλλοτρίωση του ανθρώπου, τον εκφυλισμό της κοινωνίας και με όπλο την απρόβλεπτη γραφή του, ο Vonnegut δημιουργεί μία ιστορία τόσο ανεξέλεγκτη όσο είναι και η ζωή των ανθρώπων.
Μία από τις πιο τολμηρές, ωμές και αληθινές φωνές της αντιπολεμικής γενιάς.