Έχει σημασία τι ζητάς από ένα βιβλιο. Αν ζητάς να ταξιδέψεις (με το συγκεκριμένο στη μαγευτική Μάνη και στην Καλαμαριά που περιγράφεται τόσο όμορφα που θέλω να παω), αν ζητάς να γελάσεις (χιούμορ με μια ελαφριά δόση ειρωνίας που με ενθουσίασε), αν ζητάς να βιώσεις αγωνία και έξαψη περιέργειας (ούτε που τις φαντάαστηκα τις ανατροπές), αν ζητάς να συγκινηθείς (η ανάπηρη που ζει μόνη με τα βιβλία της με τσάκισε), να εξοργιστείς (τη μανιάτισσα πεθερά ούτε να τη δω στα μάτια μου) και τελικά να περάσεις όμορφα κάποιες ώρες και να δραπετεύσεις, τότε αυτό το βιβλίο είναι αυτό που χρειάζεσαι! Το περίμενα πιο απλοϊκό εξαιτίας του θέματος και μου άρεσε που με διέψευσε.
Ιδιαίτερο βιβλίο, ένας Κρομμύδας πιο ώριμος και μια προσέγγιση που ήταν έκπληξη. Η περιγραφή του ονειρικού τοπίου, του ανόθευτου, του αγνού, του προστατευμένου από την ανθρώπινη παρέμβαση, με καθήλωσε! Το ίδιο και τα μηνύματα αγάπης που πηγάζουν από κάθε λέξη του βιβλίου και σε κάνουν να το ζεις και να ονειρεύεσαι τη δική σου "Εβόρα". Συγχαρητήρια!
Ενα ενδιαφέρον έργο από μια πολυαγαπημένη συγγραφέα που δυστυχώς έφυγε νωρίς, αφήνοντας πίσω τα βιβλία της! Η γραφή της καθαρό 10άρι, η ιστορία της χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση, αλλά με έντονα συναισθήματα. Θετικό το πρόσημο, σε κάθε περίπτωση, ξαναδιαβάζοντας το πρόσφατα για κάποιον προσωπικό λόγο κατάλαβα ότι η Οικονόμου λείπει από τον χώρο των εκδόσεων.
Το καλύτερο για εμένα μυθιστόρημα της κ Ακρίτα. Ο σαρκασμός έχει τόση ειρωνία όση να αγγίζει τα όρια της ιδιοφυούς γραφής και η δράση κόβει την ανάσα με κινηματογραφικό ρυθμό. Αν μιλάμε για ανατροπές, τότε μιλάμε γι αυτό το βιβλίο!
Ο Αλχημιστής, είναι ο Κοέλιο. Αν δεν αγαπήσεις αυτό το βιβλίο του τότε απλά δεν μπορείς να αγαπήσεις ποτέ τον Κοέλιο. Δεν είναι ένας συγγραφεας για όλους και κάθε φορά που διαβάζω έργο του αναρωτιέμαι τι τύχη θα είχε αν γεννιόταν Έλληνας. Ευτυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ!