Δεν βρίσκω την έκδοση του ελληνικού τίτλου (νομίζω Καστανιώτης) και έτσι γράφω εδώ για αυτή. Οι αναμνήσεις, οι χαμένες ευκαιρίες ζωής και το γνωστό για τον συγγραφέα θέμα της απώλειας περιγράφονται πολύ πολύ όμορφα. Από κάποιο σημείο και μετά γίνεται κουραστικό όμως και νομίζω ότι τελικά το συγκεκριμένο βιβλίο του Μπάνβιλ είναι υπερτιμημένο.