..Η πολλή εξυπνάδα σ ‘ ένα έγκλημα μοιάζει καμιά φορά με το ” Μπούμερανγκ”. Αφετηρία της ιστορίας μας η επίσκεψη του Κομνηνού στο διαμέρισμα του φίλου του, που από το ρετιρέ φαινόταν πιάτο αισθησιακά η Αθήνα. Ο Κωνσταντινίδης είχε ένα βίτσιο• να κοιτάζει με σβηστά τα φώτα τα άλλα διαμερίσματα, με τα δυνατά, στρατιωτικά του κιάλια. Ήταν το δικό του μεγάλο θέαμα. Αυτό που είδε ο Κομνηνός εκείνο το βράδυ μέσα από τα κιάλια το διάβασε στις εφημερίδες την επόμενη ημέρα. Είχε πραγματοποιηθεί η σύλληψη του φονιά. Ο Δεληγιώργης σκότωσε τον φίλο του Νικολαΐδη. Ο Κομνηνός όμως δεν βολεύεται. Ταπεινά και εγωιστικά, καταλαβαίνει πως η νέα δουλειά που του προσφέρεται και η εξωπραγματική αμοιβή για το ταξίδι στη Νέα Υόρκη, κρύβουν δαίμονες. Αυτούς που ξύπνησαν όταν είδε το φονικό και όταν κατάλαβε πως ενοχλήθηκαν οι νέοι του εργοδότες. Ναι, θέλουν να τον σταματήσουν να σκαλίζει το γεγονός. Δεν θέλουν να μαθευτεί ποιος σκότωσε τον Νικολαΐδη, έναν φαντασμένο Δον Ζουάν και ζιγκολό. Με τη βοήθεια του συναδέλφου του Αποστόλου, της αρραβωνιαστικιάς του και ενός σωματοφύλακα που τώρα απέκτησε, θα καταφέρει στο τέλος να ξεμπροστιάσει τους ενόχους. Μαζί και τον σκληροπυρηνικό Τζέημς Παπούλιας, που από φορτωτής στις μαούνες της Αργεντινής κατέληξε ζαμπλουτος, δαιμόνιος επιχειρηματίας. … Το βλέπε πως έμπαινε στη ζωή ενός ανθρώπου, ενώ εκείνος δεν το ήθελε. .. Ήταν στο κάτω κάτω της γραφής παράλογο να θέλει να εμποδίσει κάποιον που επιθυμεί να θυσιαστεί. .. Όχι ο Δεληγιώργης ΔΕΝ ήθελε να σωθεί. Ήτανε από εκείνα τα ανθρωπάκια με τα “ευγενικά αισθήματα” και τις “ηθικές αρχές” , που τον έκαναν να πιστεύει με μεγάλη ευλάβεια ότι του είπε η αγαπημένη του. Μέχρι που ήρθε ο Κομνηνός και του σέρβιρε το κυρίως γεύμα • την ΠΡΟΔΟΣΊΑ μιας γυναίκας…. !