ID #4355 | ημερομηνία: 2020-06-16
Χρύσα Βασιλείου | 31 κριτικές 
Ένα βιβλίο με πολλά μαθήματα!
Την "Τάξη που πετάει" την είχα διαβάσει πολλά πολλά χρόνια πριν,κάπου στα 9 μου. Με θυμάμαι να κλαίω στις τελευταίες σελίδες και να σκέφτομαι πως είναι ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ! Δυστυχώς,τότε την είχα δανειστεί και μετά δεν μπορούσα να την βρω πουθενά για αγορά.
Φέτος τις γιορτές αγόρασα την επανακυκλοφορημένη έκδοση των εκδόσεων Ψυχογιός (να 'ναι καλά οι άνθρωποι,πραγματικά!) 21 χρόνια μετά έκλαψα ξανά στις τελευταίες σελίδες και βεβαιώθηκα -μετά από πολλά πολλά πολλά πολλά πολλά πολλά βιβλία που μεσολάβησαν- πως είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ!
Αληθινό,ρεαλιστικό,απόλυτα συγκινητικό,με μαθήματα ζωής που μένουν στην καρδιά σου για καιρό. Ο Έριχ Κέστνερ,από τους καλύτερους διαχρονικά συγγραφείς παιδικών βιβλίων,αποτυπώνει στη χριστουγεννιάτικη ιστορία του όλον τον μικρόκοσμο ενός κολεγίου αρρένων. Τα γέλια,τα πειράγματα,οι προβληματισμοί,οι χαρές και οι πίκρες των παιδιών,όλα αυτά κι άλλα πολλά ακόμα περιγράφονται με τρόπο γλαφυρό,παραστατικό και πολύ αληθινό,έτσι που φέρνει σε όλους μας αναμνήσεις από τα δικά μας παιδικά και σχολικά χρόνια.
Πρωταγωνιστές -ανάμεσα σε άλλους- μια μικρή παρέα πέντε παιδιών που φαίνεται πως θα έχουν ένα σπουδαίο μέλλον ως ενήλικες. Διαφορετικοί μεταξύ τους,που όμως δεν αφήνουν όσα τους χωρίζουν να μπουν εμπόδιο στη φιλία τους. Έχουν ως πρότυπό τους τον υπεύθυνο καθηγητή του κολεγίου κι έναν καλό φίλο που μένει σε ένα τροχόσπιτο στο διπλανό οικόπεδο. Αυτοί οι δύο ενήλικες είναι οι μόνοι που χωράνε ισότιμα στον παιδικό τους μικρόκοσμο,εκείνοι που τα παιδιά θα επισκεφτούν για να εκθέσουν τα προβλήματά τους ή να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους. Θα δώσουν και θα πάρουν μαθήματα ζωής.
Όσο για τις τελευταίες σελίδες,όπου κλαίω με μαύρο δάκρυ ΚΑΘΕ φορά που διαβάζω το βιβλίο,απλά εκεί αποτυπώνεται τόσο μα τόσο όμορφα και συγκινητικά το πόσο απλή μπορεί τελικά να είναι ευτυχία,αν είσαι αρκετά ευλογημένος ώστε να την πιάσεις. Πράγματα που για τους περισσότερους από εμάς θεωρούνται δεδομένα για ένα μικρό παιδί,που η φτώχεια το έχει αναγκάσει να μεγαλώσει απότομα,δεν είναι. Κι ενώ όλοι ετοιμάζονται για τις σχολικές διακοπές,εκείνο αναγκάζεται να μείνει στο σχολείο γιατί δεν έχει τα χρήματα για το εισιτήριο της επιστροφής. Θα πρέπει λοιπόν να εμφανιστεί ένας ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ για να δώσει τη λύση και να ζήσει ο μικρός Μάρτιν (αλλά και οι αξιαγάπητοι γονείς του) το θαύμα των Χριστουγέννων. Για τη δική του οικογένεια το μεγαλύτερο δώρο είναι να μπορέσουν να είναι μαζί τις γιορτές. Και είναι ένα εξαιρετικό δείγμα ταπεινότητας και απλότητας,που με έκανε να κλάψω με το πόσο καλογραμμένο είναι το συγκεκριμένο σκηνικό και τα πόσα μηνύματα περνάει στην κάθε γενιά,διαχρονικά. Όποιος δεν το έχει διαβάσει δεν θα καταλάβει τι ακριβώς εννοώ - και τον προτρέπω να το διαβάσει το συντομότερο για να το συνειδητοποιήσει κι ο ίδιος!
Μπορεί η "Τάξη που πετάει" να χαρακτηρίζεται παιδικό βιβλίο,όμως θεωρώ πως οποιοσδήποτε ενήλικας θα νιώσει τυχερός όταν το διαβάσει και θα το τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στα ράφια της βιβλιοθήκης του. Είναι ένα βιβλίο με αξίες και μηνύματα για κάθε ηλικία,που συγκινεί και μαγεύει και σκορπάει χαμόγελα και δάκρυα σε όποιον έχει την τύχη να το πάρει στα χέρια του και να το διαβάσει. Ειλικρινά!
