Τα τέσσερα αστέρια δίνονται γιατί αγαπώ πολύ τη Λεσιν... παρόλα αυτά, αυτό το βιβλίο είναι λίγο άκαιρο... Νιώθω ότι η συγγραφέας εδώ απλώς μας μεταφέρει τις σκέψεις της όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί το 1962 όταν το έγραψε.. Ισως αν το διαβαζα στα φοιτητικά μου χρόνια να έπαιρνε και τα πέντε αστέρια. Τώρα όμως, η ιστορία των χειραφετημένων, χωρισμένων -λόγω ιδεολογίας και αντίληψης-, χωρίς δουλειά αλλά οικονομικά ευκατάστατων γυναικών που υποστηρίζουν περιπαθώς αριστερές ιδεολογίες από την άνεση των σπιτιών τους στο Λονδίνο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, δε με συγκινεί... Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο έχει πολλά να προσφέρει απο ακαδημαϊκής σκοπιάς... Ίσως σε μια κοινωνιολογική ή ιστορικού ενδιαφέροντος μελέτη. Ως ανάγνωσμα προς τέρψη όμως είναι απλά κουραστικό. Δεν είναι δύσκολο... άτοπο είναι...