Υπάρχουν βιβλία που, τελειώνοντάς τα, νιώθεις μια βαθιά ικανοποίηση που τα διάβασες. Μια ιδιαίτερη χαρά. Έναν ενθουσιασμό για το happy end των ηρώων, λες και είναι δικοί σου άνθρωποι. Υπάρχουν βιβλία που, τελειώνοντάς τα, νιώθεις έναν κόμπο στον λαιμό από συγκίνηση επειδή αυτό ήταν, δεν έχει άλλο. Μια αδιόρατη θλίψη που δεν θα σου κρατήσουν άλλη συντροφιά οι ήρωές τους στο εξής - τουλάχιστον με αυτή την αίσθηση του άγνωστου και της ανακάλυψης, που κουβαλά μαζί της η πρώτη ανάγνωσή τους. Και υπάρχουν βιβλία που, τελειώνοντάς τα, νιώθεις απλά ΤΥΧΕΡΗ και ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ που είσαι αναγνώστρια και τα διάβασες, που τα επέλεξες, που επένδυσες τον χρόνο σου στην ιστορία τους, που είχες την ευκαιρία να γίνεις μάρτυρας όλων εκείνων των υπέροχων γεγονότων που κρύβονται στις σελίδες τους. Το "Μαργαριτάρι της Ροδεσίας" της Μαρίας Στεφάνου είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Ένα από εκείνα τα σπάνια κοσμήματα της λογοτεχνίας, που δικαιώνει τον τίτλο του. Χωρίς φανταχτερά μα περιττά στολίδια, λαμπερό, αρχοντικό, αγνό, πολύτιμο, πανέμορφο - όπως ένα αληθινό μαργαριτάρι. Ένα κόσμημα για κάθε βιβλιοθήκη. Tι να πρωτοπώ; Το λάτρεψα, από την αρχή ως το τέλος του. Νομίζω πως σε 316 σελίδες συμπυκνώνεται μια ιστορία αγάπης τόσο δυνατή, ισχυρή, παθιασμένη, πολύπλοκη και χορταστική από κάθε άποψη, που δεν αφήνει κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο. Μια ιστορία που όλες θα επιθυμούσαμε να ζήσουμε. Μια ιστορία που, ακόμα και στις δύσκολες και σκοτεινές στιγμές της, η αγάπη, η ελπίδα και η πίστη βρίσκουν τον τρόπο να ανθίζουν και να διαπερνούν τα σκοτάδια, δείχνοντας τον δρόμο προς το φως. Υπενθυμίζοντας με τον καλύτερο τρόπο πως τα όνειρα μπορούν να βγουν αληθινά, αρκεί να πιστέψουμε σε αυτά με όλη μας την καρδιά, και πως η αγάπη είναι το υπέρτατο αγαθό και το πολυτιμότερο όπλο μας στην πάλη με τη δύσκολη, ρεαλιστική καθημερινότητα. Οι κεντρικοί ήρωες, ο Έντουαρντ και η Μάντριγκαλ, επίσης με κέρδισαν απόλυτα - ο καθένας με τον τρόπο του. Ο Έντουαρντ είναι πράγματι ο βασιλιάς του παραμυθιού. Όμορφος, δίκαιος, προσγειωμένος, ήρεμος και ευγενικός. Με πλήρη επίγνωση του καθήκοντός του, αποφασίζει να παντρευτεί ξανά προκειμένου να φέρει στον κόσμο έναν διάδοχο για τη Ροδεσία, αποφασισμένος όμως να μην αγαπήσει τη δεύτερη σύζυγό του, μιας και νιώθει πως η καρδιά του πέθανε μαζί με την πρώτη. Πιστός, αφοσιωμένος, παθιασμένος. Κι όμως, η Μάντριγκαλ θα βρει τον δρόμο για την καρδιά του και θα καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και τα τείχη που έχει ορθώσει γύρω του εκείνος. Και τότε ναι, ο Έντουαρντ θα μετατραπεί στον άντρα εκείνον που κάθε γυναίκα (όλες κρύβουμε ρομαντισμό μέσα μας, ας το παραδεχτούμε!) ονειρεύεται! Η Μάντριγκαλ... Μια ηρωίδα που αξίζει για εκατό. Όμορφη, με μια καρδιά γεμάτη αγάπη και αφοσίωση για τους ανθρώπους της. Έχοντας επίσης χάσει τον αγαπημένο της, δέχεται να γίνει γυναίκα του βασιλιά, ελπίζοντας σε έναν ήρεμο γάμο αμοιβαίας κατανόησης, συμπάθειας και σεβασμού. Όμως η αγάπη θα πλέξει τα μαγικά της δίχτυα γύρω από την καρδιά της, και η Μάντριγκαλ θα θελήσει να γίνει η μόνη βασίλισσα της καρδιάς του Έντουαρντ. Θα βάλει λοιπόν τα δυνατά της να το πετύχει, χωρίς να ξέρει πως αρκεί και μόνο να είναι ο εαυτός της ώστε τελικά να τα καταφέρει. Οι σκηνές ανάμεσά τους ξεχωριστές, εκρηκτικές, απολαυστικές, άκρως παθιασμένες. Από τις καλύτερες σκηνές που έχω διαβάσει σε ανάλογα βιβλία, ειλικρινά! Η μία καλύτερη από την άλλη. Η χημεία τους ξεσηκωτική, τα βλέμματά τους όλο φωτιά, ο δεσμός μεταξύ τους κάθε φορά δυνατότερος. Ο έρωτας υποβόσκει, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να χτυπήσει με τα βέλη του. Οι αναγνώστες έχουν ήδη ερωτευτεί τους ήρωες, μένει τώρα να παραδεχτούν κι εκείνοι τι νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Η Μαρία Στεφάνου είναι μια συγγραφέας που, πέρα από το αναμφισβήτητο λογοτεχνικό της ταλέντο -το οποίο έχει αποδείξει πως διαθέτει στη διάρκεια της πορείας της- γνωρίζει και ξέρει πώς να χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα και τον λόγο. Μπορεί να ακούγεται κάπως οξύμωρο αυτό -ίσως θα πει κάποιος, "ποιος συγγραφέας δεν ξέρει/δεν μπορεί να το κάνει;-, όμως οι έμπειροι αναγνώστες γνωρίζουμε καλά πως αυτό δεν είναι πάντα αυτονόητο. Λοιπόν, είναι υπέροχο να διαβάζεις μια όμορφη, συναρπαστική ιστορία, που είναι εκτός από καλοκαμωμένη και καλογραμμένη, προσεγμένη, πλούσια και εκφραστική. Έχοντας διαβάσει αρκετά βιβλία που ανήκουν στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, θέλω να πω με το χέρι στην καρδιά πως ελάχιστα από αυτά έχω απολαύσει τόσο πολύ όσο αυτό, χωρίς καθόλου να νιώσω πως κουράζομαι ή βαριέμαι, ούτε για μια σελίδα! Από κάθε άποψη, είναι εφάμιλλο των καλύτερων ιστοριών που έχει να επιδείξει το είδος από φτασμένες συγγραφείς του εξωτερικού, και δεν έχει τίποτα μα τίποτα να ζηλέψει από πολλά best sellers. Και όσοι με ξέρετε, ξέρετε επίσης πως δεν είμαι υπερβολική στα λόγια μου (μάλλον το αντίθετο συμβαίνει πολλές φορές!) Θα ήθελα να διαβάσω περισσότερες ρομαντικές ιστορίες εποχής από την πένα της ταλαντούχας κ. Στεφάνου. Και, μιας και η ίδια δηλώνει πιστή Ροδεσιανή, θα ήθελα να διαβάσω μελλοντικά και τις ιστορίες άλλων ηρώων και ηρωίδων που εμφανίζονται εδώ. Προσωπικά, ξεχώρισα τον χαρακτήρα της Εστέλα, την οποία βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κοπέλα. (Έξτρα credits στη συγγραφέα και για την ιδιότητα που της έδωσε, "προικίζοντάς" τη με καινοτόμες ιδέες και πρακτικές για την εποχή της.) (view spoiler) Πραγματικά, θα μπορούσα να... παραληρώ για πολλή ώρα ακόμη γι' αυτό το βιβλίο. Όμως τα πολλά λόγια είναι περιττά. Γι' αυτό, θα πω απλά και περιεκτικά το μόνο που χρειάζεται να ξέρετε: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!