Αυτό το βιβλίο πραγματικά με έσωσε πριν δυο χρόνια. Μου έφτιαξε τρομερά και απρόσμενα τη διάθεση, ενώ είχε απίστευτα σχόλια για πράγματα πέραν της μαγειρικής, όπως το σάπιο αμερικανικό όνειρο και η κατάσταση της εργατικής τάξης. Πολύ πρωτότυπα και τα μαγηειρικά θέματα με τα οποία καταπιανόταν ο Μπουρνταίν, όπως η ποιότητα των πανάκριβων εστιατορίων ή οι μάχες για το φουά γκρα. Πάνω από όλα όμως, αυτό που μαγεύει, είναι ότι ο Μπουρνταίν πίσω από όλο το γκλάμουρ βλέπει πάντα τους ανθρώπους.