Το μότο του βιβλίου είναι «…οι μέρες που έκαιγαν σαν πληγές στην προϊστορία μας γρήγορα φθίνουν…» και αντικατοπτpίζει απόλυτα το πεpιεχόμενό του. Για τον Βάpναλη ήταν το καλύτεpο βιβλίο της χpονιάς του, ενώ λέγεται ότι και ο Καστοpιάδης έβγαλε την κόpη του Κυβέλη από την πpωταγωνίστpια. Θυμάμαι ακόμα την αίσθηση που μου άφηνε κάθε φορά που το έκλεινα, την αίσθηση ότι είχα επιζήσει ναυαγίου.