Η κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου
Συνολική βαθμολογία (1-10):
10.0
Κριτικές
4
Παρακολούθηση βιβλίου
Εγγράψου δωρεάν στο Bookfriends.gr, επίλεξε Παρακολούθηση βιβλίου και θα σε ενημερώνουμε κάθε φορά που ένας αναγνώστης γράφει ένα νέο review για το βιβλίο αυτό!
Γράψε τη δική σου κριτική
Κριτικές βιβλίου: 4
ID #30337 | ημερομηνία: 2020-08-10
Αναστασία | 7 κριτικές
Πολύ δυνατό ελληνικό steampunk μυθιστόρημα
Με τα δέκατα έκτα γενέθλιά της, η Ίζαμπελ Κάσλτον έχει πλέον την δυνατότητα να δώσει εξετάσεις για να ξεκινήσει, αν γίνει δεκτή, τις σπουδές της στην Ακαδημία των Μηχανικών. Επηρεασμένη από τον παππού της, Τσαρλς, τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ και που ξέρει πως έχασε την ζωή του προσπαθώντας να εκπληρώσει το απώτατό του όνειρο —να κάνει δικό του, δηλαδή, τον περίφημο πράσινο κρύσταλλο—, ασχολείται κι εκείνη με μηχανικές κατασκευές δικής της επινόησης ή ξεσηκωμένες από τα ημερολόγια του Τσαρλς. Ωστόσο, όπως ο παππούς της, έχει κι εκείνη ενδόμυχες επιθυμίες: να φέρει πίσω την μητέρα της, που χάθηκε στην θάλασσα την ίδια μέρα με τον Τσαρλς, και να αναζητήσει κι εκείνη τον πράσινο κρύσταλλο. Σ' έναν υπέροχο κόσμο γεμάτο ατμοκίνητες μηχανές, κακόβουλα (ή και όχι;) αυτόματα και μαγεμένους Τρελοπιθήκους, η Ίζαμπελ και οι φίλοι της, σε μια καταιγιστική περιπέτεια, καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πόλη που φθείρεται. Πρόκειται για ένα γρήγορο, ευφάνταστο μυθιστόρημα με δυνατούς χαρακτήρες και πολλή δράση, που ενώ οι εξελίξεις είναι ίσως διαφορετικές απ' αυτό που θα περιμέναμε (π.χ. η Ίζαμπελ να γινόταν δεκτή στην Ακαδημία των Μηχανικών από την σελίδα 50), είναι πολύ καλύτερες απ' αυτές που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. (L.N.)
ID #8767 | ημερομηνία: 2020-07-06
Γρηγορης Δημακοπουλος (μη εγγεγραμμένος χρήστης) | 1 κριτικέςΈνα προσεγμένο μυθιστόρημα φαντασίας που θα ικανοποιήσει τα αναγνωστικά σας γούστα!.
Η Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου είναι ένα βιβλίο που πρότεινω με κλειστά μάτια σε αναγνώστες που απολαμβάνουν να διαβάζουν βιβλία φαντασίας, σ' ένα στυλ που ακολουθεί διακριτικά αυτό της Ρόουλινγκ, τη δημιουργό του Χάρι Πότερ. Δέθηκα με τους χαρακτήρες, ταξίδεψα με τις σκέψεις της Izzy, παρακολουθούσα με ενδιαφέρον τις μεταξύ τους σχέσεις, χαμογέλασα ουκ ολίγες φορές με τις αντιδράσεις τους, ήμουν εκεί, μαζί τους, όταν διέσχισαν για πρώτη φορά τη μαγική κοιλάδα. Είναι μια αξιόλογη ιστορία, ένα τίμιο και καλοδουλεμένο βιβλίο, ιδανικό ώστε να προσελκύσει το ευρύ κοινό. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν τέτοια βιβλία φτάνουν στα χέρια μου διότι με γεμίζουν με ελπίδα για το μέλλον, καθώς αναλογίζομαι τις προοπτικές εξέλιξης που μια δημιουργός σαν τη Χρύσα Αναστασίου διαθέτει, όταν στα εικοσιπέντε της χρόνια εκδίδει ένα βιβλίο σαν την Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου.
ID #2461 | ημερομηνία: 2020-06-05
Δανάη Ιμπραχήμ | 68 κριτικές
Μια ατμο....σφαιρική περιπέτεια
Το steampunk ήταν μέχρι πρόσφατα μία από τις ελάχιστες υποκατηγορίες του fantasy που αγνοούσα και δεν είχα διαβάσει. Η πρώτη μου επαφή με το είδος προέκυψε στο Φαντασμαγόρια 2019, όπου και άκουσα την Χρύσα Αναστασίου να παρουσιάζει το βιβλίο της. Κι αφού δεν έκανα κανένα κόπο να μειώσω την λίστα με τα αδιάβαστα το καλοκαίρι, φέρθηκα για μία ακόμα φορά άπληστα και πήρα την Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου στο Φαντάστικον. Αλλά ήταν μία αγορά που τελικά έπρεπε να είχα κάνει πολύ νωρίτερα. Το είδος του stempunk μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Μέσα στο βιβλίο της Χρύσας συνάντησα κατασκευές και μαραφέτια (για μένα έτσι λέγονται όλα τα εργαλεία) που θα με έβαζαν στον πειρασμό να δοκιμάσω να κατασκευάσω κάτι. Ευτυχώς για τον κόσμο, ξέρω ότι είμαι μαστροχαλαστής, οπότε και μάλλον θα μείνω στο διάβασμα. Επιπλέον, δεν έλειψε από την Κοιλάδα το φαινόμενο της μαγείας, που κατείχαν υπερφυσικά όντα, αλλά και η φίλη της πρωταγωνίστριας, η πολυαγαπημένη μου Νόρα. Οι χαρακτήρες ήταν ένας προς ένας, συμπαθείς και αξιολάτρευτοι. Δεν ήταν too good to be true, αλλά ούτε και τέρμα αντισυμβατικοί. Η Χρύσα κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στο συνηθισμένο και την νέα τάση και να δημιουργήσει κάτι αρκετά καινοτόμο. Αγνοί αλλά ζαβολιάρικοι χαρακτήρες. Παιδάκια θα λέγαμε, αλλά τελικά ήταν έφηβοι. Φυσικά υπήρχαν και οι εξαιρέσεις, όμως ήταν τέτοια η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει η συγγραφέας, με αποτέλεσμα ακόμα κι αυτοί να μην φαντάζουν χθόνιοι. Η ροή κύλησε ευχάριστα, το κείμενο ήταν άρτιο, οι σκηνές που ανέβαζαν την αδρεναλίνη τόσο όμορφα γραμμένες που από την μία αγωνιούσες κι από την άλλη θαύμαζες την γραφή μιας ανερχόμενης συγγραφέως. Ειλικρινά, δεν μπόρεσα να βρω κάτι που μου έλειψε ή με ενόχλησε έστω και στο ελάχιστο, καθώς βάδισα σε τελείως ξένα μονοπάτια, τα οποία με έκαναν να τα αγαπήσω. Ίσως αν είχα διαβάσει κι άλλα steampunk να είχα υψηλότερες προσδοκίες, όμως το υλικό που έχω στα χέρια μου είναι τεχνοτροπικά άψογο κι ανεξαρτήτως του πόσο βαθιά είμαι στο είδος, θα το διάβαζα ξανά με χαρά. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Αλλά ίσως η Χρύσα να μας ετοιμάσει κάτι καινούριο και να συνεχίσω να εντρυφώ στο steampunk!
ID #1233 | ημερομηνία: 2020-06-03
Αλέξης Ζησιμόπουλος | 37 κριτικές
Η Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου
Πριν ξεκινήσω να αναλύω, ας επεξηγήσω το βαθμό μου. Συνήθως, ο βαθμός δικαιολογείται με το τέλος του κειμένου, μα εδώ οφείλω να μιλήσω για το δεκάρι/άρια. Τι είναι ένα 10; Ένα γεμάτο σκορ; Ένα άριστα; Σημαίνει ότι αυτό το βιβλίο είναι τέλειο; Όχι, δεν είναι. Είναι το αγαπημένο μου βιβλίο; Όχι, δεν είναι. Είναι ωστόσο στην κατηγορία του απείρως κοντά σε έναν τέλειο βαθμό, τον οποίο οφείλω και να αποδώσω μέσω του συστήματος βαθμών. Βαθμολογώντας το ως ελληνικό αυτοτελές steampunk βιβλίο, είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει λοιπόν και το λέω με όλη μου την ειλικρίνεια. Προτείνω αυτό το βιβλίο επίσης σε κάποιον νέο του είδους, μιας και ο τρόπος που παρουσιάζει τα στοιχεία του είναι φιλικός σε άτομα με μικρή επαφή με τη steampunk/arcanapunk κουλτούρα. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι απλό ή απλοϊκό βέβαια σαν setting. Δεν θα κάνω πολλά spoils, μα θα αναφερθώ loosely σε σημεία του βιβλίου. Πριν απ' αυτό, θέλω να επισημάνω το δυνατότερο σημείο κατά την άποψή μου, το οποίο είναι ο τρόπος που η Χρύσα γράφει. Είναι αρκετά συναισθηματικός κατά μία έννοια, ακόμη και στις περιγραφές. Η συγγραφέας καταφέρνει να περνάει μέσα από ένα εσωτερικό φίλτρο το οτιδήποτε συμβαίνει, δίνοντάς σου την εντύπωση ότι έχει σημασία για τους χαρακτήρες πρώτα κι έπειτα για την πρόοδο της πλοκής. Δεν ξέρω αν μπορώ να το εξηγήσω σωστά, μα η γραφή της σε βοηθάει να νοιαστείς για όσα συμβαίνουν και το παραμικρό φαντάζει σημαντικό και ενδιαφέρον. Από την άλλη, να πω πως οι περιγραφές και οι αφηγήσεις σε ορισμένα σημεία είναι αρκετά πυκνές και ίσως επαναλήψιμες. Αν έπρεπε να αποδώσω μια λέξη για το pacing της Χρύσας στο κομμάτι αυτό θα διάλεγα: Σχολαστική. Λεπτολογεί. Αυτό είναι και καλό και κακό. Καλό γιατί γράφει καλά, με ροή, σημασία και συναίσθημα. Κακό, γιατί περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και προσωπικά προτιμώ πιο fast-paced παραγράφους. Μα αυτό δεν αφαιρεί κάτι απ' το περιεχόμενο. Το βιβλίο ξεκινάει δυνατά, πολύ δυνατά για την ακρίβεια. Για τα δικά μου δεδομένα, ίσως να με έβλαψε κιόλας ο πρόλογος. Είδα τόσα πολλά, έμαθα τόσα πολλά, ένιωσα τόσα πολλά και με το τέλος του, δεν μου είχε μείνει ενθουσιασμός για μυστήριο και περιπέτεια. Έπρεπε να περάσουν μερικά κεφάλαια για να με κερδίσει ξανά, μιας και ο βηματισμός είχε αλλάξει μαζί με ένα καινούργιο προσκήνιο και χαρακτήρες. Κατάφερε όμως να με κερδίσει και να χαράξει στο μυαλό μου ήδη απ' τα κεφάλαια 3-4 τα εξής: Πρώτον, η Χρύσα Αναστασίου ξέρει να γράφει. Δεύτερον, αυτό είναι στην ουσία του ένα βιβλίο όπως ορίζω εγώ το τι θα έπρεπε να είναι ένα βιβλίο. Και τι εννοώ; Ο τελικός σκοπός κάθε συγγραφέα και αναγνώστη συνάμα θα έπρεπε να είναι να περάσουμε όλοι καλά. Δεν διαβάζω για να μιζεριάσω, ούτε να καταριέμαι κανέναν. Θέλω να διασκεδάσω και να εμπλακώ συναισθηματικά. Και η Χρύσα νιώθω ότι το καταλαβαίνει απόλυτα αυτό, είτε φροντίζοντας εσκεμμένα είτε εν αγνοία της να γράφει έτσι. Για παράδειγμα, η σκηνή με τους Τρελοπίθηκους στο δάσος είναι απ' τις αγαπημένες μου σε όλο το βιβλίο. Ναι, γίνονται πραγματάκια και μετά το κεφάλαιο 3 και είναι υπέροχο το πού και πώς καταλήγει η ιστορία. Μα, εκεί ένιωσα όσα ήθελα να νιώσω. Απλά και μόνο επειδή παρουσιάζει ένα ζήτημα με τρόπο αστείο, διασκεδαστικό, οργανικό και το κάνει να μοιάζει το πιο σημαντικό πράγμα που βίωσες ποτέ μαζί με τους χαρακτήρες και προωθεί την πλοκή και τις προσωπικότητες όλων, χτίζοντας τον κόσμο και αφήνοντάς σε ευχαριστημένο και πλήρη. Αυτό είναι η ουσία του γιατί γράφουμε και διαβάζουμε. For fun. Πέρασα καλά και δεν κοίταξα ποτέ πίσω. Ισορροπόντας στη γραμμή του πότε μιλάμε σοβαρά, του πότε αυτό είναι ρεαλιστικό, του πότε είναι εξωπραγματικό και κάνοντάς τα όλα να μοιάζουν πειστικά, ταιριαστά και άξια να νοιαστείς σε έναν κόσμο με steampunk μηχανές και μαγικούς νόμους, η Χρύσα πλάθει μια ιστορία που πρέπει να μπεις με προδιάθεση να μην σου αρέσει ώστε να μην σε κερδίσει τελικά. Είναι γοητευτικό το οτιδήποτε συμβαίνει στο βιβλίο, βρίθει από προσωπικότητα και φαντασία και πραγματικά ένιωσα πόσο καλά πέρασε η Χρύσα για να σκεφτεί όλες τις λεπτομέρειες, χαρακτήρες και σκηνές που ξετυλίγονται. Και από κει και πέρα, δεν έχει σημασία το οτιδήποτε άλλο έχω να σχολιάσω. Μη φοβάστε να χαθείτε σε φτιαχτούς κόσμους, δεν έχετε τίποτα να χάσετε αν είναι σαν αυτούς που φτιάχνει η Χρύσα Αναστασίου.
Top5 βιβλίων με τις περισσότερες κριτικές στην κατηγορία
Αγώνες πείνας 1 (32)
Collins Suzanne
Ψυχογιός
Λυκόφως (30)
Meyer, Stephenie
Ψυχογιός
Ο κύριος Μερσέντες (18)
King Stephen
Bell / Χαρλένικ Ελλάς
Η εποχή των θρύλων (16)
Δημακόπουλος Γρηγόρης Κ.
Εκδόσεις Πηγή
Σκανδιναβική μυθολογία (15)
Sελίνι