Πρόκειται για ένα κλασικό παιδικό βιβλίο, το οποίο κατάφερα να διαβάσω σχετικά πρόσφατα. Νομίζω πως η ιστορία του είναι σχετικά γνωστή. Μας μιλάει για την Anne (με e στο τέλος παρακαλώ, όχι σκέτο Ann), ένα ορφανό κορίτσι που υιοθετεί η Marila και ο αδελφός της. Περιγράφει τα χρόνια που πέρασε μαζί τους στο σπίτι τους στο Green Gables (από τα 11 της και μετά), τις περιπέτειες της, τις χαρές αλλά και τις λύπες της. Το βιβλίο είναι γραμμένο στις αρχές του 1900 κάτι το οποίο φαίνεται στον τρόπο που εξελίσσονται τα γεγονότα και στο μήνυμα που περνάει. Σε γενικές γραμμές είναι ένα βιβλίο που μου άρεσε αλλά σε συγκεκριμένα σημεία του μάλλον με κούραζε. Η Anne είναι ένα αξιαγάπητο κορίτσι γεμάτο ενέργεια, καλοσύνη και πολύ μα πολύ φαντασία. Για όλα τα πράγματα γύρω της βρίσκει κάτι καλό να πει γεγονός που σε ορισμένα σημεία με ενοχλούσε λιγάκι. Είναι τόσο αισιόδοξη που μπορεί και να σε κουράσει. Δε γίνεται πάντα όλα γύρω μας να είναι χαρούμενα και να μας ενθουσιάζουν τόσο πολύ. Θα μου πεις βέβαια πως πρόκειται για παιδικό βιβλίο και μάλιστα γραμμένο πολλά χρόναι πριν όπου τα δεδομένα και οι καταστάσεις ήταν εντελώς διαφορετικά. Προς το τέλος του όμως με συγκίνησε και μου απέδειξε ότι καλά έκανα που το διάβασα. Η ιστορία της Anne τελειώνει με τέτοιο τρόπο που σε αφήνει ικανοποιημένο. Υ.Γ. Ίσως αν το διάβαζα μικρότερη να μου άρεσε περισσότερο και για διαφορετικούς λόγους. Ποιος ξέρει;