Τα κορίτσια των λουλουδιών
Συνολική βαθμολογία (1-10):
8.2
Κριτικές
5
Παρακολούθηση βιβλίου
Εγγράψου δωρεάν στο Bookfriends.gr, επίλεξε Παρακολούθηση βιβλίου και θα σε ενημερώνουμε κάθε φορά που ένας αναγνώστης γράφει ένα νέο review για το βιβλίο αυτό!
Γράψε τη δική σου κριτική
Κριτικές βιβλίου: 5
ID #46656 | ημερομηνία: 2021-02-03
Δελλή Χαρά (μη εγγεγραμμένος χρήστης) | 79 κριτικέςΤα κορίτσια των λουλουδιών – Alice Clark-Platts
Τα κορίτσια των λουλουδιών είναι ένα ανατρεπτικό ψυχολογικό θρίλερ από την Alice Clark-Platts. Με δόσεις σύγχρονου crime αναγνώσματος, με ρυθμό στην αφήγηση, με ένταση, με αρκετή εμβάθυνση στους χαρακτήρες που εγείρουν τη συμπόνια σου. Είναι έτσι δομημένοι, ώστε να εξυπηρετήσουν την εξέλιξη της ιστορίας. Βίαιο αλλά και τρυφερό. Απρόβλεπτο, σίγουρα σκοτεινό μυθιστόρημα. Με συνεπήρε. Όλα ξεκίνησαν όταν τρία κορίτσια βγήκαν να παίξουν κοντά στο κανάλι αλλά επέστρεψαν μόνο τα δύο. Οι δημοσιογράφοι βάφτισαν τη Λόρελ και τη Ρόζι “Τα Κορίτσια των Λουλουδιών”. Εκείνες επέμεναν πως πήραν ένα μικρότερο παιδάκι για να παίξουν μαζί. Η μία καταδικάστηκε για φόνο. Η άλλη συνέχισε τη ζωή της με άλλο όνομα. Τώρα, δεκαεννιά χρόνια μετά, ένα άλλο παιδί εξαφανίζεται. Και τα Κορίτσια των Λουλουδιών ξαναγίνονται πρωτοσέλιδο. 15 Ιουλίου 1997. Δυο κορίτσια, δυο αδερφές παίρνουν ένα μικρότερο παιδάκι για να παίξουν. Στην παιδική χαρά η μελαχρινή εξάχρονη Ρόζι και η ξανθούλα δεκάχρονη Λόρελ Μπόουμαν προσεγγίζουν την δίχρονη Κίρστι Σουάν που έπαιζε στο αλογάκι και την παρασέρνουν εκεί όπου παίζουν συνήθως για να παίξουν μαζί. Σε κλάσματα δευτερολέπτου παίρνει σάρκα και οστά ο μεγαλύτερος φόβος κάθε μάνας. Η μητέρα της πίνει καφέ συζητώντας με φίλες της, όταν το παιδί τραβιέται στο παλιό κανάλι, μέσα σ’ ένα μικρό λαγκάδι, εκεί όπου τα κορίτσια συνηθίζουν να κρύβονται να κυνηγιούνται, να υποδύονται ρόλους. Εκεί οι ιτιές γίνονται νεραϊδένια βασίλεια, το ξέφωτο μετατρέπεται στο σπίτι τους. Το μωρό όμως είναι άτακτο, το παιχνίδι αλλάζει κανόνες και μετατρέπεται σε εφιάλτη. Η Κίρστι δέχεται ένα τρομερό χτύπημα από τα κορίτσια. Πέφτει άσχημα τραυματισμένη και τα κορίτσια φοβούνται κι επιστρέφουν στη μητέρα τους. Όταν περνούν μέσα από τον φράχτη, είναι λες και η μαγεία έχει χαθεί. Το ξόρκι εξαφανίζεται από τα ρούχα τους μόλις περνούν το σημείο που χωρίζει την άγρια αφρόντιστη γη από το τακτικό, κουρεμένο γρασίδι της μικροσκοπικής πελούζας τους που ο πατέρας τους κουρεύει ευλαβικά κάθε Κυριακή. Μόλις ανοίγουν την αυλόπορτα, η ηρεμία στα πρόσωπά τους εξαφανίζεται, πέφτει από πάνω τους σαν μάσκα, διασχίζουν τρέχοντας τον κήπο σαν δυο χαρούμενα παιχνιδιάρικα κορίτσια, πηγαίνουν εκεί όπου τις περιμένει η μητέρα τους. Το παιχνίδι “Πάρε το μωρό”… Τελικά η μικρούλα βρίσκεται άγρια, πρωτόφαντα κακοποιημένη και νεκρή. Γεμάτη κοψίματα, σπασίματα, δαγκωματιές και γρατσουνιές. Μια εικόνα που και να θέλεις δεν σου φεύγει απ’ το μυαλό. Απαγωγή, κακοποίηση, βασανισμός και δολοφονία από τις δύο αδερφές. Που δεν ήθελαν να της κάνουν κακό. Μόνο να παίξουν… Σε ποιον αξίζει τέτοια μοίρα; Ειδικά από κάποια που θα έπρεπε να είναι ακόμα αθώα, μακριά από τη σφαίρα τέτοιων φρικαλεοτήτων. Μήπως όμως η απομάκρυνσή της από τη μητέρα της κρύβει βαθύτερους σκοπούς και πράξεις προσχεδιασμένες; Δόλος, πρόθεση ανατριχιαστική και απεχθής.Και όταν ένα παιδικό μυαλό της ηλικίας αυτής -που πρέπει να σκέφτεται μόνο το παιχνίδι- μπορεί να σκεφτεί τον τρόπο να δολοφονήσει κάποιον και ίσως να καλύψει τα ίχνη του, σε κάνει να προβληματίζεσαι για το πώς πρέπει να κριθεί… Μια πράξη απίστευτου κακού και πρωτοφανούς βαρβαρότητας. Απουσία εξήγησης. Χωρίς κάποιο φανερό κίνητρο. Τι ωθεί ένα παιδί να δελεάσει ένα νήπιο, να το κρατήσει μακριά απ’ τη μητέρα του κρυμμένο, να το υποβάλλει σε συστηματικό βασανισμό; Μόνο το Απόλυτο Κακό… Χωρούν εκεί σωφρονισμοί; Μαντρώνεται ο άνεμος;;; Έξι ετών, πολύ μικρή -σύμφωνα με το σύστημα- για να συνειδητοποιεί ένα έγκλημα. Οριακά στην ηλικία που μπορούσε να έχει αναπτύξει ένα μυαλό το οποίο να επιθυμεί το κακό, να το αποζητά ενεργά. Η δεκάχρονη καταλήγει στη φυλακή ενώ η μικρότερη δεν δικάζεται λόγω ηλικίας. Δεν έχει ικανότητα διαδίκου. Της αναγνωρίστηκε ότι δεν θα μπορούσε να έχει μια τέτοια ιδέα στα έξι της, οπότε αφήνεται ελεύθερη, με ευκαιρία να τ’ αφήσει όλα πίσω της. Χρόνια αργότερα, ένα ακόμα κοριτσάκι, η Τζόρτζι, εξαφανίζεται… Η ιστορία των κοριτσιών των λουλουδιών, όπως έμειναν γνωστές από τον “ρομαντικό” και είρωνα κίτρινο τύπο, έρχεται ξανά στο προσκήνιο λόγω μιας συγκυρίας. Σε δικάζουν τα μίντια. Το κοινό. Αποφασίζουν ότι είσαι ένοχος πριν πεις κουβέντα. Καμιά τους δεν μίλησε ποτέ για το έγκλημα… Η Λόρελ παρέμεινε άμεση, ξεδιάντροπη και περιφρονητική και η αδερφή της μαζεμένη και σφιγμένη. Κατατονική. Ευάλωτες και τοσοδούλες μέσα σ’ όλη αυτή τη φρίκη. Κανένας δεν ξέχασε ποτέ την ιστορία των κοριτσιών των λουλουδιών. Τώρα δε θα μπορέσετε να την ξεχάσετε ούτε εσείς. Λόρελ και Πρίμροουζ Μπόουμαν. Η Χιονούλα κι η Ροδούλα. Πρίμουλες, νεραγκούλες, γάλανθοι και φόνοι… Πόσο όμορφα ηχούν τα ονόματα αυτά. Πόση φρίκη όμως κρύβουν! Ποτισμένα με το κακό ενώ οι αδερφές φαίνονταν τόσο φυσιολογικές. Δυο συνηθισμένα παιδιά. Από καλή οικογένεια, αφήνοντας τους πάντες άναυδους και σε σοκ για την αχρειότητά τους που αναδύθηκε σε μια στιγμή. Σημείο των καιρών; Ένδειξη ότι η νέα γενιά έχει για κάποιο λόγο αγκαλιάσει μια βία ακατανόητη; Ή ψευδαίσθηση; Δικαιολογία; Σκληρές, ακατανόμαστες φρικαλεότητες, αφύσικες συμπεριφορές. Καθαρή και ωμή βία. Παράξενες κεντρικές ηρωίδες. Μάλλον εξίσου κακές, οπότε δεν σε αφήνουν να τις προσεγγίσεις ιδιαίτερα. Δεν έχουν ανάγκη από τον συναισθηματισμό σου ή περιττές ευαισθησίες. Έφτασαν τόσο εκτός του χαρακτήρα τους και αυτό που θα θεωρούνταν φυσιολογικό με βάση το υπόβαθρό τους, που η συμπεριφορά τους δείχνει ξένη. Γίνεται ανεξήγητη. Έχει ένα παιδί το κακό μέσα του ή προέρχεται από ένα βίαιο και δυσλειτουργικό περιβάλλον; Μπορεί να δηλητηριαστεί από ταινίες ή σκληρά παιχνίδια και να οδηγηθεί σε μια τόσο ειδεχθή πράξη; Πώς μετριέται η επίδρασή τους στον εγκέφαλο; Πώς ανατρέφεται ένας εγκληματίας; Γεννιόμαστε άραγε με το Κακό ή αποκτάται; Από ποια ηλικία είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας; Τα στοιχεία μαρτυρούσαν αδιάσειστα ότι η μεγαλύτερη Λόρελ είχε σκοτώσει το παιδί, τη στιγμή που η μικρότερη Ρόζι δεν θυμόταν απολύτως τίποτε αλλά ούτε μπορούσε να δικαστεί. Παρούσα, αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας της και την αναστάτωση που προκλήθηκε από τη φύση του διαπραχθέντος εγκλήματος, με μπλοκαρισμένη κάθε μνήμη εκείνης της μέρας και των αδικημάτων της. Δεν μπορεί να σκεφτεί την αδελφή της. Είναι κάτι σαν σκιά ή σαν αρνητικό. Υπάρχει αλλά δεν έχει υπόσταση. Πόνος και χάος. Εγκληματίες που, μες στον εγωισμό τους ή στην τρέλα τους, εισβάλλουν σε έναν άλλον άνθρωπο και αλλάζουν το πνεύμα του. Το αλλάζουν μόνιμα και η ψυχή του δεν είναι ποτέ ίδια όπως πριν συμβεί. Η Λόρελ παραμένει στις φυλακές ανηλίκων για οχτώ έτη και μόλις ενηλικιώνεται γραμμή στις γυναικείες φυλακές. Όλο αυτόν τον καιρό δεν έχει δει τους γονείς ή την αδελφή της. Για να προστατευτούν εκείνοι, εγκαταλείπουν το Λονδίνο και το Γιόρκσερ και καταλήγουν σε μια πόλη ανάμεσα στο Νιούκαστλ και το Μπέργουικ, με το νέο όνομα Άρτσερ, αφήνοντας πίσω την Λόρελ και το βαρύ τους παρελθόν. Η Έιμι γίνεται Λουίζ και ο Γκρέγκορ Ντάνκαν. Και στην ταυτότητα προστασίας μάρτυρα της Ρόζι αναγράφεται πια “Χέιζελ”. Εδώ οι ενστάσεις μου παίρνουν φωτιά. Πώς είναι δυνατόν γονείς να παρατήσουν ένα παιδί ολομόναχο, όποιο έγκλημα και αν έχει διαπράξει; Πώς διανοήθηκαν ότι δεν τους έχει ανάγκη; Παρελθόν και κρυμμένα μυστικά. Και μια αλήθεια με ακαθόριστο σχήμα, που όλο ξεγλιστράει. 20 χρόνια μετά… Τώρα πια η Ρόζι Μπόουμαν έγινε Χέιζελ Άρτσερ και δουλεύει σε μια εταιρεία. Είναι μαζί με έναν άντρα που αγαπάει, τον -πράο, με διαρκή αγωνία να μην ενοχλεί τους άλλους- Τζόνι Νιούελ, και την Πρωτοχρονιά του 2017 βρίσκονται μαζί με την κόρη του Τζόνι, Ίβι, στο μεσαιωνικό κι απομονωμένο ξενοδοχείο Μπάλκομπ Κορτ του Ντέβον, που μοιάζει σαν να ισορροπεί πάνω από τη θάλασσα, για να περάσουν τις γιορτές. Έξω, τσουχτερό κρύο και παγετός. Το χιόνι είναι ο χειμώνας που διπλώνει τα σεντόνια του. Το απόγευμα της παραμονής του νέου χρόνου εξαφανίζεται ένα πεντάχρονο κοριτσάκι. Η ανακρίτρια αστυφύλακας Λόρνα Χίλιερ καλείται να αναλάβει την υπόθεση και την έρευνα για την Τζόρτζι Γκρίνστριτ. Οι υποψίες συγκεντρώνονται στον μάγειρα Μάρεκ Κάζκα, που έχει παλιότερα κατηγορηθεί για παιδεραστία και στην ψυχρή ή φοβισμένη, μυστήρια Χέιζελ Άρτσερ. Όταν μαθαίνεται η πραγματική ταυτότητα της Χέιζελ-Ρόζι που συμπτωματικά(;) βρίσκεται στο ίδιο ξενοδοχείο, οι υποψίες λογικά στρέφονται περισσότερο πάνω της. Ένα από τα Κορίτσια των λουλουδιών είναι βολικότερο να κατηγορηθεί ότι άρπαξε το παιδί. Η Χέιζελ Άρτσερ ή Ρόζι Μπόουμαν αποτελεί πάντα κίνδυνο για τα παιδιά… Κάπως έτσι, η υπόθεση των δύο αδερφών έρχεται πάλι στο προσκήνιο κι όλα ανατρέπονται. Τίποτα δεν μένει κρυφό για πάντα τελικά ούτε κανείς ξεχνάει, όσο κι αν το θέλει. Δεν μπορείς να κρύβεσαι για πάντα… https://www.youtube.com/watch?v=H3wAarmPYKU&feature=emb_logo “Να με θυμάσαι αλλά ξέχνα τη μοίρα μου. Να με θυμάσαι με καλό τρόπο. Όχι ως θύμα, αλλά ως μια γυναίκα που αγάπησε.” Ό, τι συνέβη στο παρελθόν, ζει μέσα στη Χέιζελ. Είναι πάντα εκεί, χωρίς να φεύγει ποτέ, σαν σκιά από πάνω της. Ένα διαρκές αίσθημα ότι θα χρειαστεί να αποδράσει σε κάποια φάση. Ότι πουθενά δεν είναι ασφαλής, ότι τελικά θα πρέπει να το βάλει ξανά στα πόδια. Ήταν όντως αθώα για το παλιό έγκλημα του παρελθόντος ή τυχερή λόγω ηλικίας; Σχετίζεται με την εξαφάνιση του νέου κοριτσιού ή είναι μια συγκυρία της τύχης; Άξιζε τη δεύτερη ευκαιρία που της δόθηκε ή σκέπασε κάτι πραγματικά άρρωστο; Και οι συνέπειες; Μπορεί ακόμα να μην έχει προκληθεί χάος, αλλά κρέμεται από πάνω της σαν αράχνη που περιμένει στον ιστό της. Μόλις ανάψουν τα φώτα και όλοι μάθουν ποια είναι, θα αρχίσει να κατεβαίνει αργά ώσπου θα καταπιεί τη ζωή και τα λογικά της. Πολλές ώρες αργότερα, η μικρούλα εντοπίζεται κρυμμένη σε μια σπηλιά, παγωμένη αλλά στη ζωή. Δεν είναι εφικτό να την ανακρίνουν… Γιατί η Τζόρτζι δεν ομολογεί τι συνέβη; Ποιος δεν την αφήνει να μιλήσει και γιατί; Η ιστορία κινείται χρονικά σε δύο επίπεδα. Τόσο στην εποχή της δολοφονίας της Κίρστι Σουάν, όσο και στις έρευνες μετά την εξαφάνιση της Τζόρτζι. Μεταφερόμαστε στα γεγονότα του 1998 όταν έχασε τη ζωή του το πρώτο κοριτσάκι. Και αμέσως στο σήμερα, δεκαεννιά χρόνια μετά. Δυο ιστορίες εξαφανίσεων με πολλά ύποπτα κοινά στοιχεία. Έχουν σχέση; Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται. Κάποιος υπεράνω υποψιών μπορεί να κρύβει μέσα του έναν τόσο τρομαχτικό χαρακτήρα, να έλκεται από το κακό χωρίς να έχει δώσει δείγματα της ψυχολογικής του ανισορροπίας; Μπορεί ένα παιδί να είναι φτιαγμένο από το κακό, γεννημένο με τόσο δολοφονικά ένστικτα; Η Λόρελ Μπόουμαν ήταν γενετικά προγραμματισμένη να είναι κακή; Η αθωότητα κρατάει απ’ το χέρι την ενοχή σε κάθε σελίδα, σε κάθε ήρωα. Κανείς δεν είναι αθώος. Το να προκαλέσεις πόνο μικρό ή να κάνεις κακό είναι κι αυτό μέρος της φύσης του ανθρώπου. Τα παιδιά θεωρούνται έτσι ίσως επειδή ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί το δυναμικό και η κοινωνικότητά τους. Πολλά ερωτήματα γεννιούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης με το φινάλε να συγκλονίζει επαναπροσδιορίζοντας όσα πιστεύει ως τότε ο αναγνώστης. Γιατί η τόσα χρόνια κρυμμένη Χέιζελ επιδιώκει να αναμιχθεί σ’ αυτή τη νέα φασαρία; Γιατί βάζει την αστυνομία να σκαλίσει το παρελθόν της; Γιατί η αδερφή της, η Λόρελ δεν μίλησε ποτέ για το τι αληθινά συνέβη στην Κίρστι; Γιατί οι γονείς της και η Ρόζι τόσο καιρό δεν την επισκέφτηκαν ποτέ; Την ξέχασαν έτσι απλά; Είναι πιθανόν να επανενταχθεί κοινωνικά η Λόρελ, αν αποφυλακιστεί ή θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου; Η Ντέμπορα, μητέρα της Κίρστι κι η αδελφή της, Τζοάνα Ντέντον δύνανται να συγχωρήσουν ένα παιδί για τον χαμό του δικού τους παιδιού; Και ποιος τελικά κρύβεται πίσω το κακό που προξενήθηκε στην Κίρστι Σουάν και στην Τζόρτζι Γκρίνστριτ; https://www.youtube.com/watch?v=acxnmaVTlZA&feature=emb_logo Το θέμα του βιβλίου είναι ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τι οδηγεί κάποιον στο να κάνει κακό σε ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα; Ειδικά εδώ που και οι θύτες είναι μικρά παιδιά! Ανέκαθεν ο μέσος αναγνώστης έλκεται από υποθέσεις που αφορούν ακραία και άγρια εγκλήματα, ίσως όχι λόγω κάποιας διαστροφής, αλλά μάλλον επειδή εκεί θάβονται αλήθειες της ατομικής συνείδησης και ψυχοσύνθεσης και δίνουν τροφή για μελέτη, ανάλυση και σκέψη. Έτσι και η αλήθεια του βιβλίου. Γιατί, στο τέλος, η αλήθεια είναι μία. Τρομαχτική, ή άρρωστη, φριχτή ή διεστραμμένη. Ξετυλίγεται σταδιακά κι ξεμυτίζει απ’ την καλά δουλεμένη πλέξη της, αφήνοντάς μας να τοποθετήσουμε στο εδώλιο και τα δύο κορίτσια των Μπόουμαν. Κουφάρια κενών ψυχών Η ομολογουμένως σκληρή ιστορία δε γίνεται ωμά περιγραφική, μιας και σοκάρει σκέτη. Ακόμα κι ως ιδέα. Μην περιμένετε ανάλαφρα ή κωμικά διαλείμματα. Ούτε αναγνωστικούς εντυπωσιασμούς. Ίσως όλοι οι αναγνώστες να μην μπορέσουν να την κατανοήσουν, επειδή δε θα είναι εύκολο να συγχωρήσουν -αν τελικά υπάρχει λόγος συγχώρεσης. Καλή ροή και απλή γλώσσα είναι ακόμα κάποια απ’ τα θετικά στοιχεία του βιβλίου. Τα κεφάλαια είναι μικρά κι επιφυλάσσουν ανατροπές στοχεύοντας στην αγωνία του αναγνώστη, κερδίζοντας το στοίχημα. Η Alice Clark-Platts έστησε υπέροχα την υπόθεση με κάθε λεπτομέρεια. Υπάρχουν εκπλήξεις θετικών εντυπώσεων. Ευκολοδιάβαστο αν και όχι με ιδιαίτερα γρήγορη πλοκή. Συμπάσχουμε με την οικογένεια του παιδιού που έχασε τόσο νωρίς τη ζωή του, με τη μάχη τους να μην αποφυλακιστεί ποτέ η δολοφόνος. Ένα τόσο επικίνδυνο άτομο έχει το δικαίωμα να επανενταχθεί στην κοινωνία; Ο αναγνώστης είναι ελεύθερος να πλάσει το δικό του σενάριο κατανόησης των κινήτρων και των πράξεων των κοριτσιών του λουλουδιών, αλλά εξίσου ενδιαφέρον είναι να μπούμε και στη θέση των ηρώων. Κάθε γονιός απαιτεί την τιμωρία του υπαίτιου για μια τέτοια τραγωδία. Κι ύστερα, πώς να κριθεί η πράξη ενός παιδιού ξέχωρα απ’ το οικογενειακό του υπόβαθρο; Οι πράξεις δεν αντανακλούν τις γονικές συμπεριφορές; Οι γονείς δεν δικαιούνται να προστατέψουν κάποιον που αγαπούν; Ποιος κριτής καταδικάζει ισόβια κάποιον χωρίς να του δώσει τη δυνατότητα να αποδείξει ότι έχει αλλάξει; Κατά πόσο πρέπει τα παιδιά να κρίνονται, να δικάζονται και να τιμωρούνται ως ανήλικοι ή ενήλικοι; Παίζει ρόλο η βαρύτητα του εγκλήματος που έχουν διαπράξει; Οι σκληρές περιγραφές καθηλώνουν. Η συγγραφέας καλείται να παρουσιάσει τις πτυχές των προσωπικοτήτων που οδήγησαν δύο παιδιά στο έγκλημα. Θίγεται ο ρόλος της οικογένειας και η σπουδαιότητα των γονιών στην ανάπτυξη του χαρακτήρα ενός παιδιού. Δημιουργούνται σωφρονιστικοί και δικαστικοί προβληματισμοί για το ποινικό σύστημα και την αποτελεσματικότητά του. Ο νόμος δεν έχει πάντα σχέση με την αλήθεια. Και μια πρώην δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων φαίνεται να το ξέρει καλά αυτό. Αιχμές αφήνονται για τα νομικά και τα ηθικά/κοινωνικά ζητήματα στα παιδικά εγκλήματα. Ένα ισχυρό ατού του βιβλίου είναι η συνάντηση των αδερφών Μπόουμαν δεκαεννέα χρόνια μετά το έγκλημα. Η άνω τελεία σχεδόν είκοσι χρόνων θα μπορέσει ποτέ να γίνει τελεία; Ομολογώ πως απ’ τη μέση περίπου του βιβλίου, είχα καταλάβει την τροπή που θα έχει η εξέλιξή του και κάπου σαν να αναλωνόταν σε άσκοπες επαναλήψεις. Συνολικά ωστόσο πλησίασε τα γούστα μου. Τολμηρό το εγχείρημα της Alice Clark-Platts αλλά ένιωσα πως διαθέτει το ταλέντο να το φέρει σε πέρας με ψυχραιμία και διεξοδικότητα. https://www.youtube.com/watch?v=Fj9GFXodLlY&feature=emb_logo
ID #44249 | ημερομηνία: 2020-12-02
Τόνια Π. | 79 κριτικές
ανατρεπτικό
Η ιστορία δυο αδερφών, της Λόρελ και της Pόζι είναι συγκλονιστική. Σε ηλικία 6 και 10 αντίστοιχα χρόνων συμμετείχαν σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα ενός δίχρονου παιδιού . Η μεγαλύτερη αδερφή καταδικάστηκε ισόβια για φόνο ενώ η μικρότερη δεν κρίθηκε ένοχη λόγω της ηλικίας της και της δόθηκε μια νέα ταυτότητα μαζί με την οικογένεια της για να καταφέρουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. . Δεκαεννιά χρόνια όμως αργότερα ένα άλλο νεαρό κορίτσι αγνοείται στο ξενοδοχείο που έμενε η Ρόζι. Άραγε έχει κάποια σχέση η Ρόζι με αυτό; . Πολλες ανατροπές γεμάτες με αγωνία που σε κρατούν απορροφημένο μέχρι το τέλος. Οι σελίδες φεύγουν πολύ γρήγορα καθώς συνεχώς προκύπτουν νέα δεδομένα που σου εξάπτουν την περιέργεια και θέλεις να φτάσεις μέχρι το τέλος. . Μια διεστραμμένη ιστορία που όμως θα σου δημιουργήσει συναισθήματα, αγωνία και πολλά ερωτήματα. Ίσως τελικά τα πράγματα να μην είναι όπως φαίνονται.
ID #43878 | ημερομηνία: 2020-11-23
read.witholga | 82 κριτικές
Τα κορίτσια των λουλουδιων
«Τα Κορίτσια των Λουλουδιών» από την πένα της Alice Clark Platts @aliceclarkplattsauthor και τις εκδοσεις Ψυχογιος @psichogiosbooks είναι ένα ψυχολογικό θριλερ, ένα βιβλιο μυστηρίου. Η Λόρεν και η Ροζι , τα κορίτσια των λουλουδιών, είναι οι πρωταγωνίστριες του βιβλίου. Δυο γυναίκες που γίνονται πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες ενώ ήταν παιδιά, γιατί ένα κοριτσάκι που έπαιζε μαζί τους, εξαφανίστηκε. Και ενώ οι ζωές τους συνεχίστηκαν, η μια εκτιωντας την ποινή της και η άλλη ελεύθερη με άλλο όνομα, 19 χρόνια μετά απασχολούν πάλι τα Μέσα Ενημέρωσης όταν ένα παιδί εξαφανίζεται ξανά. Παρελθόν και παρόν πλέκονται με τετοιο τρόπο, ώστε να μπορούμε να κρίνουμε και τις δυο γυναίκες. Η ροή του βιβλίου είναι γρήγορη, με μικρά κεφαλαία! Όμως η μεγάλη ανατροπή και η λύση του μυστηρίου έρχεται στις τελευταίες σελίδες και σε αφηνει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτο!!
ID #42887 | ημερομηνία: 2020-11-14
Τραχανάς Κώστας | 109 κριτικές
τα κορίτσια των λουλουδιών
«Τα κορίτσια των λουλουδιών» Α.Κλαρκ-Πλατς Εκδόσεις Ψυχογιός 2020 σελ. 343 Κανένας δεν έρχεται να σε βοηθήσει επειδή είσαι μόνος σου σε όλη σου την ζωή .Από τη γέννηση ως τον θάνατο και ξανά… Ο νόμος δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια … 15 Ιουλίου 1997. Δυο μικρά κορίτσια η Λόρελ Μπόουμαν 10 ετών και η Ρόζι Μπόουμαν 6 ετών βρίσκονται σε καλοκαιρινές διακοπές και συνέχεια έχουν το μυαλό τους στο παιχνίδι .Είναι πολύ ευτυχισμένες .Είναι πολύ δεμένες οι δυο τους. Πηγαίνουνε στην παιδική χαρά. Τους αρέσει ο περιστρεφόμενος μύλος , οι κούνιες και το αλογάκι. Εκείνη την ημέρα η μικρή Κίρστι Σουάν έπαιζε στο αλογάκι .Τα δυο κορίτσια αρχίσανε να της μιλάνε .Να παίζουνε μαζί της. Η μητέρα της έπινε καφέ και μιλούσε με φίλες της. Παρασύρανε την μικρή Κίρστι στο παλιό κανάλι ,διότι ήταν μέσα στο δάσος και εκεί η Λόρελ και η Ρόζι παίζανε συχνά κρυφτό, κυνηγητό και παιχνίδια ρόλων .Οι ιτιές για τα δύο κορίτσια ήταν νεραϊδένια βασίλεια. Πηγαίνανε σε ένα ξέφωτο, όπου είχανε τα δικά τους «σπίτια» .Παίζανε σπιτάκια , αλλά το δίχρονο μωρό ήταν άτακτο , έτσι δέχτηκε ένα τρομερό χτύπημα από τα κορίτσια .Η Κίρστι έπεσε και άρχισε να τρέχει αίμα από το κεφάλι της. Τα δυο κορίτσια φοβηθήκανε , θέλανε τη μαμά τους και τρέξανε για το σπίτι τους. Η δίχρονη Κίρστι Σουάν βρέθηκε νεκρή και γεμάτη γρατσουνιές και κοψίματα. Ήταν μια πράξη πρωτόφαντου κακού και βαρβαρότητας .Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το κίνητρο πίσω από τη βίαιη και φρικαλέα επίθεση στη μικρή Κίρστι. Την Κίρστι δεν την απήγαγε ένας θλιβερός γέρος. Την απήγαγε ένα παιδί. Ένα παιδί. Και τι ωθεί ένα παιδί να κάνει κάτι τέτοιο; Να δελεάσει ένα νήπιο ώστε να το απομακρύνει από τη μητέρα του , να το κρατήσει κρυμμένο για ώρες και μετά να το υποβάλλει σε συστηματικό ξύλο, κοψίματα , βασανισμό, φόνο. Τι κάνει ένα δεκάχρονο να κάνει κάτι τέτοιο ; Το κακό. Το απόλυτο κακό... Η αστυνομία θα ανακαλύψει τα δυο κορίτσια, που είχαν απαγάγει την μικρή από την παιδική χαρά. Οι εφημερίδες ( ο κίτρινος τύπος) θα αποκαλέσουνε τα δυο κορίτσια, την Λόρελ και την Ρόζι, «Τα κορίτσια των λουλουδιών», τα κορίτσια που κάνανε αυτό το φοβερό έγκλημα, που απαγάγανε και δολοφονήσανε την Κίρστι . Επειδή η Ρόζι ήταν μόνο έξι ετών απαλλάχτηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση επ΄ αόριστον μόνο η δεκάχρονη Λόρελ. Καμιά από τις δύο δεν μίλησε ποτέ για το έγκλημα… Πώς έγινε και ένα ψυχικά φυσιολογικό κορίτσι δέκα ετών , μέσης ευφυΐας, διέπραξε αυτό το έγκλημα ; Η ανατροφή των δύο κοριτσιών από τους γονείς τους ήταν φυσιολογική .Τι συνέβη και δυο παιδιά διαπράξανε αυτό το στυγερό έγκλημα ; Θα μπορέσουν τα δύο κορίτσια να ζήσουν μια απλή ζωή , χωρίς το μίσος και την αηδία του κόσμου και της κοινωνίας ; Η Λόρελ Μπόουμαν ήταν γενετικά προγραμματισμένη να είναι κακή; Το βλέμμα των δύο κοριτσιών έδειχνε ότι δεν ήταν άνθρωποι. Ήταν κάτι σατανικό .Ήταν το κακό… Η οικογένεια Μπόουμαν άλλαξε όνομα και διαμονή, κατόπιν υπόδειξη της αστυνομίας, λόγω προπηλακισμών της τοπικής κοινωνίας . Φύγανε από το Λονδίνο και το Γιόρκσερ και όλα τα μέρη όπου οι άνθρωποι μπορεί να θυμούνται τα πρόσωπά τους, ονομάστηκαν Άρτσερ. Διάλεξαν μια πόλη ανάμεσα στο Νιούκαστλ και το Μπέργουικ ,για να γίνει ο καινούργιος τους τόπος. Η Ρόζι Μπόουμαν λεγόταν πλέον Χέιζελ Άρτσερ. Αυτό που συνέβη στο παρελθόν -με την Κίρστι και τη Λόρελ- ζει μέσα στη Χέιζελ. Δεν φεύγει ποτέ, σαν τους δαίμονες ,εκείνες τις σκιές ,που ακολουθούν τους ανθρώπους , κάθονται στους ώμους της , πάντα παρούσες. Μέχρι που ήρθε στη ζωή της ο Τζόνι. Η Χέιζελ Άρτσερ θα μεγαλώσει και θα έχει μια ερωτική σχέση με τον Τζόνι , ο οποίος έχει μια κόρη Ίβι, από την γυναίκα του ,με την οποία έχει χωρίσει. Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2017. Ξενοδοχείο Μπάλκομπ Κορτ ,απομονωμένο ,σαν να ισορροπεί στον αέρα πάνω από τη θάλασσα, στο Ντέβον. Ο αέρας του Ντέβον είναι τσουχτερός από τον παγετό. Στο ξενοδοχείο αυτό εξαφανίζεται η πεντάχρονη Τζόρτζι , με μαύρα μαλλιά, σαν της χιονάτης και ένα στόμα σαν μπουμπούκι. Οι κραυγές της μητέρας της Τζόρτζι Γκρίνστριτ σκίζουν την ησυχία του ξενοδοχείου σαν καταιγίδα… Στο ίδιο ξενοδοχείο βρίσκεται τυχαία η Χέιζελ , ο Τζόνι και η Ίβι. Μετά από αρκετές ώρες η αστυφύλακας Λόρνα Χίλιερ ανακαλύπτει παγωμένη , αλλά ζωντανή την μικρή Τζόρτζι. Η αστυνομία δεν μπόρεσαν να ανακρίνουν τη μικρή Τζόρτζι , να δούνε ποιος την πήρε έξω στην παγωνιά και κρύφτηκε μέσα σε μια σπηλιά , με τρία γατάκια. Οι υποψίες της ανακρίτρια αστυφύλακα Λόρνα Χίλιερ πέφτουν στον πολωνό Μάρεκ Κάζκα, που εργάζεται στο μαγειρεία του ξενοδοχείου και έχει κατηγορηθεί παλιότερα για παιδεραστία και στην Χέιζελ Άρτσερ. Η Χέιζελ Άρτσερ αποτελούσε κίνδυνο για τα παιδιά .Υπήρχε το προηγούμενο επεισόδιο με την δολοφονία της μικρής Κίρστι Σουάν. Η Χέιζελ-Ρόζι ζούσε κρυμμένη σχεδόν είκοσι χρόνια .Γιατί να θέλει τώρα αυτή τη φασαρία; Γιατί να θέλει την αστυνομία να κάνει φύλλο και φτερό το σπίτι της , να ξετινάξει τη ζωή της , να σκαλίσει το παρελθόν της; Γιατί η μικρή Τζόρτζι δεν είπε τίποτα; Γιατί δεν άφηνε την Τζόρτζι να μιλήσει η μητέρα της, η Τζέιν Γκρίνστριτ ; Τι έκρυβε η Τζέιν Γκρίνστριτ ; Για ποιον λόγο αρέσει στην Χέιζελ ένας πίνακας της μητέρας της ,που αποπνέει πανικό και φόβο; Γιατί η Λόρελ δεν είπε την αλήθεια, για το τι συνέβη στην Κίρστι Σουάν; Τι θυσίασε η Λόρελ ; Ποιος έκλεψε την ζωή της Λόρελ ; Γιατί οι γονείς Μπόουμαν και η Ρόζι Μπόουμαν ,δεκαεννιά χρόνια ,δεν επισκέφτηκαν ποτέ στην φυλακή την Λόρελ ; Ποιος την πλήρωσε άδικα ; Μετά από δεκαεννιά χρόνια η μητέρα της Κίρστι, η Ντέμπορα και η αδελφή της, Τζοάνα Ντέντον ,θα συγχωρήσουν την Λόρελ ,για αυτό που έκανε όταν ήταν δέκα χρονών παιδί ; Θα επανενταχθεί και θα αποφυλακιστεί η Λόρελ ,μετά από δέκα εννιά χρόνια ; Θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας ; Ποιος ή ποια έκανε το κακό στην Κίρστι Σουάν και στην Τζόρτζι Γκρίνστριτ ; Η αθωότητα και η ενοχή διαποτίζει το κάθε μέρος του βιβλίου αυτού. Κανείς μας δεν είναι αθώος. Ίσως τα παιδιά είναι αθώα έως ότου δεν έχουν αναπτύξει ακόμα το δυναμικό τους , την κοινωνικότητά τους. Να προκαλέσεις πόνο μικρό ή μεγαλύτερο, να κάνεις κακό σε κάποιον , είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Μια οικογένεια μπορεί να είναι δυσλειτουργική χωρίς αυτό να οφείλεται στην τύχη ή σε συγκυρίες .Μια μάνα μπορεί να μην μπορεί να αγαπήσει σωστά το πιο προβληματικό από τα παιδιά της. Βίαιο και τρυφερό, έξυπνο και απρόβλεπτο , τρομακτικά συναρπαστικό μυθιστόρημα. Ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ. Μια αιχμηρή διερεύνηση των ηθικών , κοινωνικών και νομικών ζητημάτων, που σχετίζονται με τα εγκλήματα που διαπράττουν παιδιά. Διαβάστε το. Η Άλις Κλαρκ-Πλατς σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ της Αγγλίας και είναι πρώην δικηγόρος ανθρώπινων δικαιωμάτων .Έχει εργαστεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στην υπόθεση της Γενοκτονίας στη Ρουάντα καθώς και στις υποθέσεις που αφορούσαν τη Γουίνι Μαντέλα και τον ράπερ Σνούπι Ντογκ .Το βιβλίο της Warchild ήταν υποψήφιο για το Impress Prize το 2013 , ενώ με το The Taken ήταν υποψήφια για το Βραβείο Dead Good Reader το 2017.Έχει επίσης δημοσιεύσει πολλά διηγήματα , ένα από τα οποία συμπεριλήφθηκε στο Deadlier, μια ανθολογία εκατό αστυνομικών διηγημάτων από σημαντικότατες και πολυβραβευμένες γυναίκες συγγραφείς , όπως η Άγκαθα Κρίστι και η Μάργκαρετ Άτγουντ, που επιμελήθηκε η Σόφι Χάνα. Ζει στη Σιγκαπούρη με την οικογένειά της. Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς
ID #42850 | ημερομηνία: 2020-11-13
Athanasia Antonopoulou | 3 κριτικές