Είναι από τις ελάχιστες φορές στην αναγνωστική μου διαδρομή, που δυσκολεύομαι να γράψω τη γνώμη μου για ένα βιβλίο και αυτό γιατί δεν μου άφησε καλές εντυπώσεις. Ένα βιβλίο που ενώ καταπιάνεται με ένα θέμα τόσο ενδιαφέρον όπως οι διωγμοί των Εβραίων, η γραφή του είναι τόσο δυσκολοδιάβαστη. Χωρισμένο σε κεφάλαια ανάλογα με την ηρωίδα που αφηγείται, στην αρχή ξεκινάει με την ιστορία της "Εσθήρ" στην οποία υπάρχουν ελλιπής πληροφορίες γύρω από τα πρόσωπα που την πλαισιώνουν και αυτό με δυσκόλεψε να καταλάβω για αρκετές σελίδες κάποια πράγματα και να συνδέσω τους ανθρώπους μεταξύ τους. Ύστερα υπήρξε για περίπου στο 1/3 του βιβλίου μια ανιαρή και επαναλαμβανόμενη εξιστόρηση, βασισμένη σε περιγραφές τοπίων και γεγονότων που με κούρασαν απίστευτα σε σημείο να σκέφτομαι έντονα να το παρατήσω και τελικά να το διαβάζω χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον. Με εξαίρεση κάποια αξιοσημείωτα κομμάτια, στο μισό σχεδόν βιβλίο ένιωθα πως η ιστορία δεν οδηγούσε σε κάποιο ουσιαστικό σημείο. Ύστερα έφτασα στην εξιστόρηση μέσα από τα λόγια της "Νετζμά". Εκεί η ιστορία με κράτησε περισσότερο και είχε ενδιαφέρουσες περιγραφές, όμως τελικά το φινάλε δεν με δικαίωσε για την όλη προσπάθειά μου να ολοκληρώσω την ανάγνωση της. Το βιβλίο αυτό αν και είχε όλα τα φόντα με το θέμα που πραγματευόταν να σε αγγίξει και να σε διδάξει, με απογοήτευσε και δεν κάλυψε τις προσδοκίες μου.