ID #82048 | ημερομηνία: 2024-06-18
ΣΟΦΙΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ | 4 κριτικές
Δεκαεπτά Κλωστές
Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα Πάνου Δημάκη, μας μεταφέρει στα Κύθηρα, γύρω στο 1909 και ξετυλίγει αριστοτεχνικά τη ζωή ίσως του πιο αμφιλεγόμενου μυθιστορηματικού ήρωα, του Καστελάνη. Πρόκειται για μια πραγματική ιστορία που συναρπάζει θίγοντας θέματα πιο επίκαιρα από ποτέ...
???? Ο Πάνος Δημάκης , περιγράφει τόσο ρεαλιστικά την αδικία και την μανία των ανθρώπων να καταστρέφουν ζωές χωρίς καμμιά ενοχή...Βασισμένος σε αληθινά γεγονότα, γράφει για τη μοίρα και τα παιχνίδια που παίζει εναντίον μας, για τα αόρατα νήματα που ορίζουν τη ζωή μας αλλά και τη δύναμη που πρέπει να βρούμε για να την ορίσουμε εμείς οι ίδιοι. Για την ηθική μιας κοινωνίας που μπορεί να καταστρέψει ανθρώπινες ζωές στον βωμό της κανονικότητας της αγέλης, που βασίζεται στο κουτσομπολιό, την κριτική και την κακόβουλη τάση των ανθρώπων να αναζητούν εξιλαστήρια θύματα...
????Οι "Δεκαεπτά Κλωστές" είναι σκοτεινές, άγριες αλλά και με απίστευτες ευαισθησίες, ενώ το κυρίαρχο συναίσθημα που μας γεμίζει δεν είναι άλλο από τον οίκτο για τον ήρωα μας.
Ο ήρωας του βιβλίου, ο Αντώνης, είναι ένας δοτικός άνθρωπος που είχε όσα ήθελε στη ζωή του, που βασιζόταν στην αποδοχή των γύρω του και τους το ανταπέδιδε απλόχερα...
Όταν όμως ήρθε η στιγμή που ένα άδικο γεγονός, οδήγησε τους γύρω του , να τον κοιτούν με καχυποψία και να πιστέψουν τα ψέματα που είχαν ειπωθεί εις βάρος του, η απόρριψη της μικρής κοινωνίας του νησιού, η συνεχιζόμενη αδικία εναντίον του αλλά και η κατάρρευση ολόκληρου του κόσμου γύρω του, έστρεψαν τον Καστελάνη ενάντια σε όλους και τον οδήγησαν στο πιο ειδεχθές έγκλημα που έγινε ποτέ στην Ελλάδα...
«Τότε κατέβηκαν από τον ουρανό οι δεκάδες ιστορίες που ο Καστελάνης είχε ακούσει στη φυλακή, στο λιμάνι και τα καταγώγια. Σαν πύρινες γλώσσες σε μια δαιμονική επιφοίτηση έμπαιναν στο μυαλό του οι ζωές των ανθρώπων που είχε γνωρίσει. Με αστραπιαία ταχύτητα φίλτραρε με τον νου του τις πιο σκληρές και άδικες. Πόρνες, χαμίνια, μικροαπατεώνες, όλοι όσοι είχαν δει το απάνθρωπο πρόσωπο της κοινωνίας που τους είχε οδηγήσει σε μια ζωή φτώχειας, εγκλήματος και αποκλεισμού, χωρίς να την έχουν πραγματικά επιλέξει οι ίδιοι. Οι γλώσσες έγλειφαν κάθε χαραμάδα του μυαλού του και του ψιθύριζαν σαν Σειρήνες: "Εκδικήσου!" ...
....Άρχισε να ψιχαλίζει. Οι λεπτές στάλες της βροχής δρόσισαν τον Καστελάνη μέσα στην κάψα του φονικού. Αναμείχθηκαν με τον ιδρώτα του και κυλούσαν επάνω στο πρόσωπό του, γεμίζοντάς το με φρικιαστικές χωμάτινες ραβδώσεις από τη σκόνη που είχε καθίσει πάνω του όσο περπατούσε στις ερημιές. Η όψη του έγινε πιο τρομακτική..
....Τώρα χόρευε μες στην ψιχάλα έναν απόκρυφο δαιμονικό χορό. Τα ουρλιαχτά και ο απαλός ήχος της βροχής ήταν η μουσική στον χορό του. Δεν χτυπούσε πλέον στο ψαχνό, όμως το διασκέδαζε αφάνταστα. Οι γλώσσες στο μυαλό του τον επευφημούσαν και του έλεγαν να συνεχίσει με το ίδιο πάθος.»
????Οι "Δεκαεπτά Κλωστές" είναι ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα , που αξίζει να το διαβάσετε ???????????? Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα ????⭐