ID #67435 | ημερομηνία: 2022-03-19
Λίτσα Κοντογιάννη | 68 κριτικές
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη
Ολική έκλειψη καρδιάς, ή στο γνωστότερο A total eclipse of the heart, ένα τραγούδι που κυριολεκτικά σάρωσε τη δεκαετία του ’80 και αναμφισβήτητα μας στιγμάτισε. Η κυρία Παναγοπούλου πατάει μερικά «μαγικά κουμπιά» και ξυπνάει μνήμες και γεγονότα, μερικές φορές ίσως και ξεχασμένα σε αρκετούς από μας. Αυτό που αφυπνίζει σίγουρα είναι η αίσθηση της δεκαετίας αυτής.
Μιας εποχής επαναστατικής, γνήσιας, πιο ξεκάθαρης, ελεύθερης από το διαδίκτυο, κοινωνικά δίκτυα και κινητή τηλεφωνία, με την ύπαρξη μόνο της κρατικής ραδιοφωνίας (Υπήρχαν και οι πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί. Eντάξει, η αλήθεια είναι πως προς το τέλος της δεκαετίας αυτής υπήρξε μια έκρηξη ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών) και τηλεόρασης, όπου οι προσωπικές επαφές έπαιζαν τον πρωταρχικό ρόλο.
Ένα νοσταλγικό ταξίδι στη πραγματική φιλία, στον έρωτα, στα ψέματα, την προδοσία. Όλα αυτά γεμάτα με την μουσική της εποχής, στη διαπασών φυσικά, γραμμένη σε βινύλιο αλλά και σε κασέτες. Μα πόσο διαφορετική γεύση είχαν όλα τότε.
Η συγγραφέας μας, με την κινηματογραφική της γραφή, που δεν βαλτώνει, καταφέρνει και μας μεταφέρει με τη μαγική της πένα στο παρελθόν, όπου μας δίνει μια ρεαλιστική και καταιγιστική περιπέτεια γεμάτη αγωνία, και ανατροπές. Από τις πρώτες κιόλας γραμμές, μας κρατά δέσμιους της ιστορίας αυτής, η πλοκή δεν προβλέπεται με τίποτα και τα συναισθήματα που μας μεταφέρει είναι πολύ έντονα. Θυμώνουμε με τους κακούς, συμπονούμε την ηρωίδα και ζηλεύουμε το πόσο δεμένη είναι η όλη παρέα.
Το τέλος διόλου αναμενόμενο, εκπλήσσει και επέρχεται η λύτρωση.
Χωρικά η παρέα κινείται από Αθήνα στη Πάτρα, και φτάνει και μέχρι την Τήνο.
Οι χαρακτήρες της ιστορίας είναι απόλυτα αληθινοί, σκιαγραφημένοι με κάθε λεπτομέρεια. Και οι καλοί, και οι κακοί, αλλά ακόμα και οι πιο κακοί.
Ένας ύμνος στη σημασία της γνήσιας, πραγματικής και αγνής φιλίας, που βρίσκεται μακριά από τις όποιες σκοπιμότητες, στην καλά δεμένη παρέα, στα αδέλφια της καρδιάς, χωρίς δήθεν και φαίνεσθαι, που κρατάει με το πέρασμα των χρόνων. Τότε οι κοινωνικές επαφές, η κοινή έξοδος, ήταν ό,τι βασικότερο υπήρχε για μας. Θα μπορούσε να πει κανείς, πως είχε τη σημασία του οξυγόνου. Κάτι που σήμερα αρχίζει και σπανίζει.
Σας συνιστώ να το διαβάσετε. Δεν είναι μια απλή ρομαντική ιστορία. Είναι πολλά παραπάνω. Εσείς οι συνομήλικοι των ηρώων της ιστορίας, για να ξαναγευτείτε πράγματα, που πολύ πιθανόν να νοσταλγείτε και οι νεότεροι για να πάρετε μια, έστω και μικρή, γεύση για την εποχή που έχει ξοδευτεί τόσο πολύ μελάνι.