Ο θησαυρός της Δαμασκού

  • img
Συνολική βαθμολογία (1-10):

9.3

Κριτικές

14

Συγγραφέας Ιμπραχήμ Δανάη
Εκδόσεις Εκδόσεις Πηγή
ISBN 9789606260629
Μοιράσου αυτό το βιβλίο Facebook    Twitter    E-mail
Παρακολούθηση βιβλίου
Εγγράψου δωρεάν στο Bookfriends.gr, επίλεξε Παρακολούθηση βιβλίου και θα σε ενημερώνουμε κάθε φορά που ένας αναγνώστης γράφει ένα νέο review για το βιβλίο αυτό!
Γράψε τη δική σου κριτική
Θα εμφανίζεται δημόσια.
Η διεύθυνση δεν θα εμφανίζεται δημόσια. Θα λάβεις e-mail επιβεβαίωσης για να καταχωρηθεί η κριτική σου.
Έως 30 χαρακτήρες.
Κριτικές βιβλίου: 14
ID #69742 | ημερομηνία: 2022-09-25
Αντιόπη Κουφού (books_harbor) | 45 κριτικές

Μαγικό και μεθυστικό -σαν καθετί ανατολίτικο- από την πρώτη σελίδα.

Ανατολή και Δυτικός κόσμος σε ολική σύγκρουση και ταυτόχρονα σε απόλυτη ταύτιση. Το βιβλίο εκπληρώνει μια βαθιά μου επιθυμία να τονιστούν οι ομοιότητες και όχι οι διαφορές μεταξύ των πολιτισμών μας. Γεμάτο από κοινωνικά μηνύματα προσφέρει απολαύσεις υψηλών προδιαγραφών στους αναγνώστες παντρεύοντας μύθο, ιστορία, παράδοση και θρησκεία. Ο συνδυασμός των ετερόκλιτων αυτών στοιχείων δημιουργεί ένα μεθυστικό αμάλγαμα Ανατολής και Δύσης, Μοντερνισμού και Αρχαίου Κόσμου επενδυμένων με τη βαριά μπέρτα του μυστηρίου και του ερωτισμού.

ID #51078 | ημερομηνία: 2021-04-16
Έλενα Παπαδοπούλου | 5 κριτικές

Ο Θησαυρός της Δαμασκού

Από την πρώτη στιγμή που είδα αυτό το εξώφυλλο και διάβασα την περίληψη, ήθελα να αγοράσω το βιβλίο! Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα να συνδυάζονται δύο πολιτισμοί και θρησκείες σε μια διαφορετική εποχή και σε ένα νέο setting, που προσωπικά δεν είχα ξαναδιαβάσει. Οι χαρακτήρες μου άρεσαν πάρα πολύ, με όλα τους τα ελαττώματα, που τους έκαναν πιο ανθρώπινους και ρεαλιστικούς (πόση υπομονή να κάνει η καημένη η Ααζίν;) Παρότι δεν είμαι φαν της ιστορικής μυθοπλασίας, δε βαρέθηκα καθόλου. Ίσα ίσα που μου άρεσε να διαβάζω τα ιστορικά κομμάτια, τα οποία ήταν δοσμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να ακολουθείς τον χαρακτήρα, όχι να νιώθεις πως κάνεις μάθημα. Οι δόσεις μαγείας συνδυάστηκαν πειστικά με τον ρεαλισμό και μεταφέρθηκα και εγώ για λίγο στη Δαμασκό. Το λαβ στόρι, αν και το περιμένουμε από τον πρόλογο, εξελίσσεται αργά, που του δίνει ακόμη περισσότερη αξία. (Αν δε φιληθούν γρήγορα στο 2, θα σκάσω, σας το λέω). Αυτό που με κούρασε κάπως ήταν η εξέλιξη της πλοκής περίπου στα μισά του βιβλίου. Θεωρώ πως θα μπορούσε να είχε δοθεί με πολύ λιγότερη λεπτομέρεια (σε μερικά σημεία επαναλαμβάνεται κιόλας αρκετά), διότι μονοπώλησε όλο το βιβλίο σχεδόν, και το τέλος, αν και cliffhanger, δεν ήταν τόσο δυνατό. I mean, περιμέναμε και περιμέναμε να φτάσουν στον θησαυρό, για να το δούμε για μερικές μονάχα σελίδες. We wanted more.

ID #46101 | ημερομηνία: 2021-01-20
Μαρία Αλεξοπούλου (Onegirl1pen) | 11 κριτικές

Ένας συγγραφικός θησαυρός

Στα πλαίσια των βιβλιοφιλικών συναντήσεων (όταν ακόμη επιτρέπονταν) είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ με τη Δανάη Ιμπραχήμ και της είχα υποσχεθεί πως θα διαβάσω το ντεμπούτο της. Μου είχε τραβήξει και την προσοχή το υπέροχο εξώφυλλο που είναι αντιπροσωπευτικό του περιεχομένου. Επειδή κυλάει και αραβικό αίμα στις φλέβες της ήταν το κατάλληλο άτομο για να εντρυφήσουμε στην κουλτούρα. Είναι δύσκολο να μην σιγοτραγουδήσεις «Bραδιές μαγικές-Νύχτες Αραβικές» καθώς ξεφυλλίζεις τις σελίδες. Καταφέρνει να ενώσει δύο διαφορετικούς κόσμους με ωριμότητα, χωρίς να έχει διδακτικό ύφος. Η γραφή είναι ταξιδιάρικη και συγκροτημένη, θυμίζοντας μου αρκετά την πένα της Sabaa Tahir από τη σειρά ‘’Φωτιά και Στάχτες’’. Όσον αφορά τους χαρακτήρες, είναι ολοκληρωμένοι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Η τριάδα Ααζίν-Αστέριος-Σπανός δένουν απίστευτα και αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλο ώστε να επιβιώσουν από κάθε δοκιμασία που μπαίνει στο διάβα τους. Στα μάτια μου η Ααζίν είναι η νέα Γιασμίν γιατί η δυναμικότητά της είναι έκδηλη, παρόλο που κρύβεται πίσω από το πέπλο της σιωπής. Το μυθιστόρημα έχει τη μορφή του quest που ολοκληρώνεται κυριολεκτικά στο τελευταίο κεφάλαιο (και παίρνουμε το level). Η συγγραφέας μας αφήνει σε κρίσιμο σημείο ώστε να τροφοδοτήσει την εμμονή μας για το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας. Ο μόνος μου ενδοιασμός ήταν πως θα προτιμούσα μικρότερα κεφάλαια ώστε να ‘’τρέχω’’ γρηγορότερα τις εξελίξεις. Δανάη, εύχομαι σύντομα να ανακαλύψω και τον επόμενο συγγραφικό θησαυρό σου.

ID #46038 | ημερομηνία: 2021-01-19
Μαρία Αλεξοπούλου (Onegirl1pen) | 13 κριτικές

Ένας συγγραφικός θησαυρός

Είναι ευρέως γνωστό πως λατρεύω να γνωρίζω νέες ελληνικές πένες. Στα πλαίσια των βιβλιοφιλικών συναντήσεων (όταν ακόμη επιτρέπονταν) είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ με τη Δανάη Ιμπραχήμ και της είχα υποσχεθεί πως θα διαβάσω το ντεμπούτο της. Μου είχε τραβήξει και την προσοχή το υπέροχο εξώφυλλο που είναι αντιπροσωπευτικό του περιεχομένου. Επειδή κυλάει και αραβικό αίμα στις φλέβες της ήταν το κατάλληλο άτομο για να εντρυφήσουμε στην κουλτούρα. Είναι δύσκολο να μην σιγοτραγουδήσεις «Bραδιές μαγικές-Νύχτες Αραβικές» καθώς ξεφυλλίζεις τις σελίδες. Καταφέρνει να ενώσει δύο διαφορετικούς κόσμους με ωριμότητα, χωρίς να έχει διδακτικό ύφος. Η γραφή είναι ταξιδιάρικη και συγκροτημένη, θυμίζοντας μου αρκετά την πένα της Sabaa Tahir από τη σειρά ‘’Φωτιά και Στάχτες’’. Όσον αφορά τους χαρακτήρες, είναι ολοκληρωμένοι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Η τριάδα Ααζίν-Αστέριος-Σπανός δένουν απίστευτα και αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλο ώστε να επιβιώσουν από κάθε δοκιμασία που μπαίνει στο διάβα τους. Στα μάτια μου η Ααζίν είναι η νέα Γιασμίν γιατί η δυναμικότητά της είναι έκδηλη, παρόλο που κρύβεται πίσω από το πέπλο της σιωπής. Το μυθιστόρημα έχει τη μορφή του quest που ολοκληρώνεται κυριολεκτικά στο τελευταίο κεφάλαιο (και παίρνουμε το level). Η συγγραφέας μας αφήνει σε κρίσιμο σημείο ώστε να τροφοδοτήσει την εμμονή μας για το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας. Ο μόνος μου ενδοιασμός ήταν πως θα προτιμούσα μικρότερα κεφάλαια ώστε να ‘’τρέχω’’ γρηγορότερα τις εξελίξεις. Δανάη, εύχομαι σύντομα να ανακαλύψω και τον επόμενο συγγραφικό θησαυρό σου.

ID #41389 | ημερομηνία: 2020-10-10
Eliz_white | 26 κριτικές

Υπέροχο

Το παιχνίδι των θεών ήταν ένα βιβλίο που καθώς το διάβαζα μου θύμιζε παραμύθι. Ένα υπέροχο παραμύθι που τελικά δεν έμοιαζε με τον Αλαντίν και τον Σεβάχ τον θαλασσινό που νόμιζα στην αρχή. Ξεκίνησε πολύ ωραία, μαθαίνοντας μας τους χαρακτήρες και τον πολιτισμό, ενώ από τις πρώτες κιόλας σελίδες υπήρχε ένα μυστήριο. Αυτό που με κράτησε ήταν ότι μόλις μαθαίναμε κάτι, ένας νέος "γρίφος" εμφανιζόταν. Κάτι που αποζητούσαμε να μάθουμε ή να δούμε. Η αλήθεια είναι ότι ενώ ξεκίνησε πολύ καλά από ένα σημείο και έπειτα έπεφτε η ένταση, αφού ένιωθα οτι η ιστορία κάπως καθυστερούσε. Αυτός είναι και ο λόγος που χάνει το αστεράκι, καθώς και το ότι είχε μεγάλα κεφάλαια. Ωστόσο, από το κεφάλαιο 14 και μετά η ιστορία απογειώθηκε! Είδαμε καταπληκτικές σκηνές ανάμεσα στους χαρακτήρες που μας ενδιέφεραν. Ξαφνικά άρχισαν πράγματα να γίνονται και η ιστορία επιτέλους να κυλάει, κάνοντας σε να μην θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου. Κλείνοντας να πω ότι μπορεί στην αρχή να σου φαίνεται κάπως περίεργο επειδή ίσως μας περιγράφει έναν νέο προς εμάς τους Ελληνίδες πολιτισμό, και τα ονόματα να σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν θα τα μάθεις ποτέ, όμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει σε διαβεβαιώ. Αυτό που θα ήθελα ήταν κάποια κομμάτια να μην υπήρχαν, καθώς και κάποια περιττά κατά εμέ λόγια, διότι το βιβλίο έχανε την ένταση του. Παρόλα αυτά, είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις γιατί εκτός του ότι σου προσφέρει γνώσεις, απο την μέση και μετά θα το λατρέψεις! ΌΛα αυτά που γίνονται σου δίνουν να καταλάβεις ότι είναι μόνο η αρχή. Μια αρχή που προμηνύει ότι η ιστορία αυτής της τριλογίας, έχει τόσα να δώσει. Σαν ανάμνηση, μετά από τόσες μέρες, μου μένει πόσο υπέροχο βιβλίο ήταν. Ανυπομονώ λοιπόν για την δυνατή συνέχεια!

ID #32086 | ημερομηνία: 2020-08-17
chillandreadblog.com | 77 κριτικές

Μαγευτικό!

Είχα την τύχη να διαβάσω ένα βιβλίο που αγάπησα τόσο, που δεν ήθελα με τίποτα να το αφήσω από τα χέρια μου. Ότι κι αν έκανα, γύριζα πάλι πίσω όλο χαρά και προσμονή να το ξαναπιάσω στα χέρια μου. Γι’ αυτό άλλωστε δεν άργησα να το τελειώσω, παρά το μέγεθός του. Πρόκειται για ένα πανέμορφο ταξίδι που ξεκινάει με το «Θησαυρό της Δαμασκού». Η ιστορία μας πάει πίσω στο 674 μ.Χ, όταν τα πλοία του χαλίφη Μωαβία Α’ έχουν περικυκλώσει την Κωνσταντινούπολη και απειλούν με πολιορκία. Ο Κωνσταντίνος Δ’ χρειάζεται χρήματα για να μπορέσει να αμυνθεί με επιτυχία, οπότε και στέλνει έναν έμπιστο στρατιώτη στη Δαμασκό. Αποστολή του είναι να βρει έναν καλά κρυμμένο θησαυρό και να τον φέρει πίσω στην Πόλη. Ο Αστέριος, μαζί με τον μουγκό ξάδερφό του Σπανό, θα ταξιδέψουν στην Αραβοκρατούμενη Δαμασκό και θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Για καλή τους τύχη, θα έχουν σύμμαχο την κόρη του χαλίφη, Ααζίν, η οποία εκτός του ότι γνωρίζει την περιοχή, διαθέτει και κάποιες δυνάμεις που της έχουν δοθεί άνωθεν, μια κληρονομιά των Ομεϋαδών από τον προφήτη τους, που όμως θα τους φανεί πολύ χρήσιμη στην αναζήτηση του θησαυρού. Το ταξίδι τους θα φέρει εκπλήξεις, όχι μόνο στους ίδιους αλλά και στο παλάτι του χαλίφη. Οι δοκιμασίες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν, θα τους βοηθήσουν να γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς τους. Οι δυο θρησκείες θα τους χωρίσουν και θα τους ενώσουν με τρόπο που δεν περίμεναν μέχρι η αναζήτησή τους να φτάσει στο τέλος της. Η Δανάη Ιμπραχήμ, εμπνευσμένη από τη διττή κληρονομιά της, γράφει μια ιστορία που ενώνει δύο πολιτισμούς και δυο θρησκείες. Το Βυζάντιο του Χριστιανισμού συναντά τον Αραβικό κόσμο σε ένα μυθιστόρημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στα βάθη της Ανατολής αλλά και της Ιστορίας. Βασισμένη στον ναυτικό αποκλεισμό της Κωνσταντινούπολης από το Αραβικό χαλιφάτο, την πρώτη πολιορκία που δέχτηκε η πόλη από τους Άραβες, σκαρφίζεται μια ιστορία με πρόφαση την ανάγκη του Κωνσταντίνου Δ’ να διασφαλίσει την άμυνα της πόλης. Ένας θησαυρός καλά κρυμμένος στη Δαμασκό, από τον καιρό που οι Χριστιανοί ζούσαν σε αυτούς τους τόπους είναι ο κατάλληλος λόγος για να ταξιδέψουν δυο Χριστιανοί στα μέρη αυτά. Και μάλιστα, για να μην τον έχουν ήδη ανακαλύψει οι Άραβες, τότε σημαίνει πως φυλάσσεται πολύ καλά. Το ταξίδι στη Δαμασκό ήταν φανταστικό. Έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία που είτε γράφτηκαν από Μουσουλμάνους συγγραφείς, είτε μιλούσαν για τον Αραβικό κόσμο και τους Μουσουλμάνους, έχω έρθει πολύ κοντά στον πολιτισμό και της θρησκεία τους και οι διαφορές ή οι ιδιαιτερότητες που έχουν, όπως θα τις έβλεπε ένας Δυτικός ή ένας Χριστιανός, δε μου είναι άγνωστες. Γι’ αυτό ούτε με ξένισε, αλλά ούτε και με παραξένεψε κάτι από όσα διάβασα. Αντίθετα, το ευχαριστήθηκα πολύ, καθώς πιστεύω πως απέκτησα περισσότερες γνώσεις στον τομέα αυτό μέσα από το βιβλίο. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολλές οι εικόνες που δημιούργησα στο μυαλό μου με βάση τα όσα διάβαζα και έτσι ήταν πολύ εύκολο για μένα να χαθώ στον κόσμο του. Στο πρώτο αυτό βιβλίο με τις ιστορίες του «Θησαυρού της Δαμασκού» γνωρίζουμε πολύ καλά τους χαρακτήρες, που φαίνεται ότι θα παίξουν πρωταρχικό ρόλο και στην συνέχεια. Αφενός έχουμε τους τρεις κύριους χαρακτήρες που αναζητούν το θησαυρό. Τον Αστέριο, το Σπανό και την Ααζίν. Ο Αστέριος είναι ένας Χριστιανός στρατιώτης του θεματικού στρατού, πιστός στον αυτοκράτορα και στη θρησκεία του, θεωρεί εχθρούς τους Άραβες και Μουσουλμάνους και τους μισεί με βάση όσα έχει ακούσει και φαντάζεται αλλά και όσα έχει δει στον πόλεμο. Μέσα από αυτό το ταξίδι όμως, θα ανακαλύψει πολλά περισσότερα από την πραγματική φύση των Μουσουλμάνων. Θα μάθει πως δεν πρέπει να πιστεύει τυφλά κάποιον, να κρίνει από τις εμπειρίες του και να είναι πιο διαλλακτικός. Ο Σπανός είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Όσα του στέρησε η φύση θα έρθει να του τα δώσει τώρα αυτό το ταξίδι. Νόμιζε πως απλά θα πήγαινε για να κάνει παρέα στον ξάδερφό του, όμως τελικά έκανε νέους φίλους και βρήκε κι αυτός ένα θησαυρό. Η Ααζίν από την άλλη έχει μάθει από μικρή να αγαπάει και να βοηθάει τους ανθρώπους. Μεγαλωμένη μέσα στο παλάτι, έχει αναμειχθεί θέλει δε θέλει σε διαμάχες, όμως βλέπει τι είναι καλό για όλους και για αυτό προσπαθεί. Είναι ο φύλακας άγγελος της παρέας κατά κάποιο τρόπο, είναι όμως και αυτή που τους ενώνει όλους. Αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι πολύ ενδιαφέροντες και συμβάλλουν στο να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα που είχε στο νου της η συγγραφέας. Αγάπησα την Ιστάρ, το Γιαζίντ και τη Ζαχρά και περιμένω να δω και τους υπόλοιπους χαρακτήρες στο επόμενο βιβλίο ακόμα περισσότερο. Μου έλειψε λιγάκι ο Ιμπραχήμ, αλλά φαντάζομαι πως είχε κι αυτό τη σκοπιμότητά του. Ίσως στο επόμενο βιβλίο τον δούμε περισσότερο, μιας και σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, θα πρέπει να πάρει τη σκυτάλη από την αδερφή του. Διαβάστε το!

ID #30335 | ημερομηνία: 2020-08-10
Αναστασία | 7 κριτικές

Ένα ανατολίτικο ιστορικό μυθιστόρημα.

Ένα ωραίο ιστορικό μυθιστόρημα με εικόνες από την Ανατολή και πολυδιάστατο περιεχόμενο, από μια πολλά υποσχόμενη Ελληνίδα συγγραφέα. Σε ταξιδεύει! (L.N.)

ID #26454 | ημερομηνία: 2020-07-23
Ηλέκτρα Δρακούλη (μη εγγεγραμμένος χρήστης) | 1 κριτικές

Ο θησαυρός της Δαμασκού

Το πρώτο κεφάλαιο μιας τριλογίας που μας ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή. Μια αρκετά καλή προσπάθεια της συγγραφέως και μια πολλά υποσχόμενη ιστορία. Ανυπομονώ για την συνέχεια

ID #17108 | ημερομηνία: 2020-07-12
Κατερίνα Λαμπροπούλου (μη εγγεγραμμένος χρήστης) | 1 κριτικές

Ο θησαυρός της Δαμασκού

Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που συνδυάζει δυο διαφορετικές κουλτούρες. Έχει περιπέτεια, μαγεία και αρκετό ρομαντισμό. Αν σας αρέσουν τα παραμύθια τότε ο θησαυρός είναι για εσάς.

ID #6629 | ημερομηνία: 2020-07-02
Χρύσα Αναστασίου | 14 κριτικές

Το Παιχνίδι των Θεών #1

Αρχικά να πω ένα μεγάλο μπράβο και ένα ευχαριστώ στην Δανάη Ιμπραχήμ που μου έδωσε την ευκαιρία να περπατήσω για πρώτη φορά στη Δαμασκό με μια τόσο πολύχρωμη παρέα! Αγάπησα πραγματικά αυτή την ιστορία και όσο γράφω έχω ακόμα στην αγκαλιά μου το βιβλίο γιατί δεν θέλω να το αφήσω. Δεν είχα καμία επαφή με τα ιστορικά γεγονότα που λάμβαναν χώρα κατά την εξέλιξη της ιστορίας αλλά έπιανα τον εαυτό μου να googlάρει ονομασίες ανθρώπων ή τοποθεσιών, να ψάχνω περισσότερες πληροφορίες και εικόνες ώστε να βυθιστώ ακόμα περισσότερο στον κόσμο του Θησαυρού της Δαμασκού. Μου άρεσαν πάρα πολύ οι περιγραφές των τόπων που χάρη στη Δανάη γνώρισα, του τρόπου ζωής εκείνων των νέων για μένα ανθρώπων, των συνηθειών τους και της κουλτούρας τους. Πραγματικά ένιωθα λες και έβλεπα τις σκηνές μπροστά μου και ζωγραφιζόταν σιγά-σιγά ένας πίνακας αυτού του εξωτικού τόπου. Δεν ήξερα τι να περιμένω από το βιβλίο ή από την ιστορία και μου έκανε μεγάλη έκπληξη το πόσο γρήγορα με συνεπήρε. Παρά τον όγκο του δεν ένιωσα να κουράζομαι στιγμή (εκτός από μερικές μόνο σελίδες όπου ο διάλογος ήταν λίγο περισσότερος από ότι εγώ προτιμώ) και όσο λιγόστευαν οι σελίδες τόσο αγχωνόμουν για το τέλος. Έχω την καλή τύχη να γνωρίζω τη Δανάη οπότε θα της τα ψάλω από κοντά για το cliffhanger που μου σπάραξε την καρδιά. (Πότε βγαίνει η συνέχεια είπαμε; Θέλω να μάθω τι θα γίνει με τους χαρακτήρες που με έκανες να αγαπήσω!) Το στοιχείο του fantasy στο βιβλίο είναι η μαγεία και παρουσιάζεται αργά αλλά ταιριαστά. Όσο γνωρίζεις τους χαρακτήρες και εξελίσσεται η πλοκή, τόσο καταλαβαίνεις το είδος της μαγείας που ισχύει στον κόσμο του Θησαυρού της Δαμασκού και ασκείται από διαφορετικούς χαρακτήρες και με διαφορετικό τρόπο. Αναρωτιέμαι τι μας επιφυλάσσει το μέλλον… Κάτι ακόμα που μου άρεσε το slow burn στο ρομαντικό στοιχείο. Δεν ήταν κυρίαρχο, δυνατό και ξαφνικό, μα είχε ακριβώς τον ρυθμό που αποζητούσα και ταίριαζε στην ιστορία και την πλοκή. Δεν ήταν μια ιστορία αγάπης μα μια τρομερή περιπέτεια και ένας αγώνας των χαρακτήρων μα να μάθουν τους εαυτούς τους και τους γύρω τους, να ανταλλάξουν απόψεις και να προφέρουν δυνατά σκέψεις που δεν ήταν εύκολα να φύγουν από τα χείλη τους. Ο αρνητισμός και η κάθετη σκέψη ενός χαρακτήρα έκανε τους γύρω του να σιωπούν ή να αντιμιλούν, να ντρέπονται και να μπαίνουν σε σκέψεις και ήταν ο λόγος που τον συμπάθησα εξ αρχής. Ήταν ειλικρινής και δεν ήθελε να κρυφτεί πίσω από ψεύτικα λόγια και υποσχέσεις μα θα δείτε πως η δική του εξέλιξη είναι από τις ομορφότερες. Ο Θησαυρός της Δαμασκού ήταν ένα από τα ωραιότερα βιβλία του 2019. Ανυπομονώ να μπω ξανά μέσα σε αυτόν τον εντυπωσιακό, εξωτικό και μαγικό κόσμο, μαζί με τον Αστέριο και τον Σπανό, την Ααζίν και την οικογένειά της (θέλω Ιμπραχήμ, Δανάη, ακούς; Δώσε λίγο παραπάνω δίδυμο στον λαό!) αλλά και τους ανθρώπους που τους περιτριγύριζαν με τους δικούς τους σκοπούς και πόθους, θέτοντας εμπόδια στην περιπέτειά τους αλλά και βοηθώντας τους να προχωρήσουν με τον δικό τους τρόπο. Υ.Σ. Για να καταλάβετε πόσο επηρεάστηκα από αυτή την ιστορία, την γάτα μου την Βιν την φωνάζω Ααβίν αυτές τις μέρες. Υ.Σ. 2: Πόσο τέλειο εξώφυλλο;

ID #6265 | ημερομηνία: 2020-06-30
fotis kakouris (μη εγγεγραμμένος χρήστης) | 1 κριτικές

Ένα παραμύθι για ενήλικες

Ενδιαφέρουσα υπόθεση βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα/πρόσωπα με στοιχεία φαντασίας που σε τραβάει να το διαβάσεις μέχρι τέλους. Πολύ καλή ροή στην εξέλιξη της ιστορίας με περιγραφική δράση και πολύ ζωντανούς διαλόγους. Χαρακτηρισκό είναι ότι δεν υπάρχει απόλυτα"καλό" και "κακό" και οι χαρακτήρες παρουσιάζονται με πιο ανθρώπινη μορφή.

ID #2958 | ημερομηνία: 2020-06-07
Greg Dimakopoulos | 4 κριτικές

Ο Θησαυρός της Δαμασκού

Ο Θησαυρός της Δαμασκού είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που παντρεύει ιδανικά φαντασία & το ανατολίτικο στοιχείο, δίνοντας μια ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον σου ως και την τελευταία σελίδα! Οι χαρακτήρες του είναι όλοι εξαιρετικοί, και πραγματικά νοιάζεσαι γι αυτούς. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

ID #2922 | ημερομηνία: 2020-06-07
Φωτεινή Καλλιώρα (μη εγγεγραμμένος χρήστης) | 1 κριτικές

Ο Θησαυρός της Δαμασκού

Μαγευτικό,όπως και η Ανατολή,ένα βιβλίο που σε καλεί να περιπλανηθείς στον ιστορικό χρόνο και χώρο!

ID #1232 | ημερομηνία: 2020-06-03
Αλέξης Ζησιμόπουλος | 37 κριτικές

Ο Θησαυρός της Δαμασκού 1#

Ο Θησαυρός της Δαμασκού. Είναι ένα βιβλίο που μου πήρε κάμποσο καιρό να ολοκληρώσω και διάβαζα σπαστά όποτε είχα τον χρόνο και την όρεξη. Αυτό επειδή εγώ είμαι αναγνώστης που διαβάζει αργά, αποσπασματικά και δεν ξεχνάει τίποτε ποτέ. Εσείς δεν χρειάζεται και δεν έχετε λόγο να είστε σαν εμένα. Θα έλεγα ότι είναι αρκετά πιθανό να τελειώσετε και σε μια μέρα (άντε δυο) αν έχετε τον χρόνο γιατί πραγματικά είναι ικανό να κρατήσει την προσοχή σου. Γενικά, προσπαθώ να μην δίνω σπόιλερς οπότε θα μιλήσω έχοντας στο μυαλό μου ότι γνωρίζετε τουλάχιστον το οπισθόφυλλο: Το σέτινγκ είναι αρκετά ιδιαίτερο και όχι τόσο συνηθισμένο για τα δεδομένα του δικού μας χώρου τολμώ να πω. Οι άξονες πέρα απ’ το μαγικό (και επειδή έχει μαγεία και επειδή είναι μαγευτικό) ταξίδι είναι αυτοί της θρησκείας, της διαφορετικότητας και των ορίων που βάζουν ή όχι στους ανθρώπους. Μου αρέσει το πώς το βιβλίο χειρίζεται τις θεματικές του και επίσης μου αρέσει η κάστα των χαρακτήρων και οι μεταξύ τους διαδράσεις. Ειδικά χαίρομαι για την ύπαρξη του Σπανού, γιατί δεν βλέπεις συχνά να παρουσιάζεται σωστά ένας χαρακτήρας των δικών του χαρακτηριστικών σε βιβλίο. Ο Αστέριος είναι καλός τύπος, τον συμπαθώ. Η Ααζίν θα μπορούσε να γίνει και καλή μου φίλη, την πάω πολύ. Ειδικά το lore που κρύβεται πίσω της. Είναι εύκολο να νοιαστείς για όλους τους χαρακτήρες και όλοι τους έχουν arcs να ολοκληρώσουν στα επόμενα βιβλία. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που οργανικά πλαισιώνουν το έργο, όπως αυτό της ιστορίας της εποχής και της κουλτούρας, στοιχεία που εξερευνούνται λογικά και ταιριαστά στο πλαίσιο της πλοκής, όπως αυτό των διαφορετικών θρησκειών και αντιλήψεων, και στοιχεία που είναι πολύ σημαντικά μα και down to earth, όπως τα ζητήματα της μαγείας. Μου αρέσουν πολύ κόσμοι που η μαγεία είναι έτσι πιο «ρεαλιστική» με μια έννοια. Υπάρχει και ένα ρομαντικό στοιχείο που… Χμ. Μετά από πόσα κεφάλαια ή βιβλία λέμε ότι οι χαρακτήρες έχουν σοβαρή σχέση; Ας το αποφασίσουμε αυτό και θα πω μόλις τελειώσει η τριλογία πώς μου φάνηκε το ρομάντζο εδώ. Γενικά, αναπτύσσεται σταδιακά επειδή υπάρχει λόγος. Και αυτό είναι μια χαρά (Αλλά έλα τώρα όλοι το ξέραμε απ’ την αρχή, είναι λίγο η φάση just kiss already). Το πιο δυνατό χαρτί της συγγραφέως θεωρώ ότι είναι το σέτινγκ, η ιστορική περίοδος και όσα έρχονται πακέτο. Ωστόσο, δεν θα ήθελα να φανεί ότι απλά καβαλάει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία (που πολλοί δεν γνωρίζουν κιόλας καλά, άρα δεν μπορούν να φέρουν αντίρρηση) και δεν κάνει ουσιαστική δουλειά. Όχι, η Δανάη έχει όντως και φαντασία και γνώσεις και το πώς συνδυάζονται δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί εκτός κι αν διαβάσεις το βιβλίο. Πάντως, γίνεται με επιτυχία. Θα τολμούσα να πω ότι είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα με φανταστικά στοιχεία ή ένα μυθιστόρημα φαντασίας βασισμένο στην ιστορία; Αυτό είναι μια δύσκολη ερώτηση που δεν έχω ξεδιαλύνει. Θα έλεγα ότι είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο όμως και να το διαβάσετε. Αν είχα να κάνω τρεις ευχές σε ένα τζίνι θα ήταν οι εξής: (ΙΣΩΣ ΜΙΚΡΑ ΣΠΟΙΛΕΡ) Κάποιες σκηνές, να είχαν παρουσιαστεί με λιγότερη λεπτολογία, ειδικά πηγαίνοντας προς την κορύφωση. Ορισμένα διαλογικά κομμάτια θα μπορούσαν να είναι με λιγότερες επαναλήψεις επίσης. Δεν θα έλεγα πως υπάρχουν σημεία που αγγίζουν τα όρια του filler και θα μπορούσαν να λείπουν, μα σε πολύ εξειδικευμένο επίπεδο λίγο tweaking ήθελε. Η κορύφωση, να ήταν λίγο πιο δυνατή. Ήταν ένα cliffghanger που με άφησε να πω καγχάζοντας «ω έλα τώρα». Θα ήθελα ή να με είχε εκνευρίσει περισσότερο ή λιγότερο. Πάντως βρήκα το τέλος λιγάκι χλιαρό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ανυπομονώ για τη συνέχεια. Να έρθει γρήγορα η συνέχεια και να φέρει περισσότερους, εξίσου ενδιαφέροντες και διαφορετικούς χαρακτήρες. Ίσως ένα αντίπαλο δέος που δεν περιμένουμε. Αυτό δεν είναι παραπονάκι όπως τα άλλα δύο, αλλά ανυπομονώ μπορώ να πω. Γενικά, δεν βρίσκω κάτι το κακό στον τρόπο γραφής της Δανάης και αυτά που ανέφερα είναι προσωπικές μου προτιμήσεις. Θα περίμενα το επόμενο να είναι στο ίδιο μέγεθος και με τον ίδιο βηματισμό κιόλας, γιατί νομίζω η φόρμουλα δουλεύει καλά για την ιστορία της. Επίσης ας εξομολογηθώ κάτι ακόμη. Όταν διαβάζω ένα καλό βιβλίο, μετά θέλω να ασχολούμαι με αυτό και να το μοιράζομαι με άλλους. Είναι λίγες φορές που θα διαβάσω ένα καλό βιβλίο που θα με κάνει να πω ότι εμπνεύστηκα για να κάνω κάτι στα δικά μου βιβλία. Αλλά να, ζηλεύω λίγο τα ανατολίτικα τώρα και αν δεν αποκτήσω κάπου ένα τζίνι σε ιστορία μου κάποτε, θα κατηγορώ τη Δανάη που με τράβηξε σε αυτή την κουλτούρα.

Top5 βιβλίων με τις περισσότερες κριτικές στην κατηγορία

Top5 βιβλίων με τις περισσότερες κριτικές στην κατηγορία