ID #81856 | ημερομηνία: 2024-06-18
Georgina Panag (μη εγγεγραμμένος χρήστης) |
4 κριτικές
Ωδή στο γυναικείο πόνο.
Τι να πω τώρα εγώ; Προσπαθούσα να τελειώσω το τελευταίο κεφάλαιο κι έκλαιγα ασταμάτητα, διάβαζα τις λέξεις ξανά και ξανά, παίζει να κάπνισα και τρία τσιγάρα σερί μετά.
Κι αυτό που με διέλυσε ακόμα περισσότερο είναι όταν διάβασα πως βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Η Άγκνες, η πρωταγωνίστρια, ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Η τελευταία γυναίκα που εκτελέστηκε με βάναυσο τρόπο στην Ισλανδία, καθώς κατηγορήθηκε για φόνο μαζί με άλλους δύο ανθρώπους. Μέχρι να εκτελεστεί η ποινή της, έμεινε μερικούς μήνες στο υποστατικό μιας οικογένειας ενός νομαρχιακού υπάλληλου, με τη γυναίκα του και τις δύο του κόρες.
Η οικογένεια και τα πρόσωπα αυτά υπήρξαν. Η Hannah Kent όμως, έμπλεξε το αληθινό με το φανταστικό, καθώς μας λέει πως δεν υπάρχουν αρκετές καταγραφές για τη ζωή της Άγκνες κι ότι κάποια αρχεία τη χαρακτήριζαν δαιμονική, μάγισσα, φόνισσα. Η συγγραφέας όμως ήθελε να δώσει μια διαφορετική οπτική στη ζωή της και στα όσα πέρασε, σε όσα την οδήγησαν σε εκείνη τη μοιραία στιγμή και πως αυτό μπορεί να εξελίχθηκε.
Γιατί αν το σκεφτείς, μιλάμε για έναν βαθιά χριστιανικό κι αρκετά απαίδευτο λαό εκείνο τον αιώνα, όπου ήταν εύκολο να πλέκεις ιστορίες, κατηγορίες, δυσιδαιμονίες, χωρίς να γνωρίζεις καν τι πραγματικά συνέβη.
Δε θα μάθουμε ποτέ ακριβώς τη δική της εκδοχή της ιστορίας, αλλά εμένα μου αρκεί που η συγγραφέας της έδωσε επιτέλους φωνή, όπως τη φαντάστηκε εκείνη, μετά από αρκετή μελέτη άρθρων, βιβλίων, αρχείων και συνομιλίες με ανθρώπους της Ισλανδίας. Έδωσε φωνή σε μια γυναίκα που απ’ ότι φαίνεται, κανένας δεν άκουσε ή δεν πίστεψε τη δική της πλευρά.
Νομίζω πως επιτέλους, η Άγκνες αναπαύθηκε.